sasan hosseini
عضو جدید
مرکز مخابراتی :قسمت فنی هر مرکز مخابراتی به صورت کلی به 4 قسمت تقسيم می شود :1- سالن دستگاه 2- MDF3- اتاق کابل 4- PCMسالن دستگاه :قسمتی است که سوييچ مخابراتی در آن قرار گرفته است و از نظر دما و رطوبت بايد طبق يک استاندارد خاص تنظيم گردد. معمولاً بايد مقدار دمای آن بين 20 تا 30 درجه سانتيگراد و رطوبت آن بين 50 تا 53 درجه باشد. علاوه بر سوييچ قسمت هايی مثل DDF، تجهيزات نيرو، اتاق مخصوص operator و غيره در سالن دستگاه واقع شده است. MDF : اين قسمت از نظر مساحتی خيلی بزرگتر از سالن دستگاه است و دو سری ترمينال در آن نصب شده است. به اين صورت که ترمينال های افقی به سمت سوييچ قرار گرفته اند.هر ترمينال دو لبه بالايی دارد و دو لبه پاينی، از سالن دستگاه يک زوج سيم به لبه بالايی ترمينال وصل می شود و از لبه پاينی اين ترمينال به لبه بالايی اين ترمينال عمودی وصل می شود و از آن يک زوج سيم به سمت مشترک برده می شود. در اطراف ترمينال ها برای محافظت يک سری فيوز قرار می دهند که از افزايش جريان ولتاژ اضافی و آسيب به سوئيج جلوگيری می کند.MDF را براساس موقعيت جغرافيايی دسته بندی می کنند و کابل های مورد نظر را به سمت مکان فيزيکی مشخص شده ارسال می کنند.
اتاق کابل :اتاقی شامل کابل های مختلف بطوريکه کابل های مشترک، خارج شده از MDF به اين قسمت می آيند و در به قسمت های کوچکتر منشعب می شوند.زوج سيم ها را مِی توان در اين قسمت تقسيم کرد، مثلاً اگر 1200 زوج سيم داشته باشيم و بخواهيم به دو قسمت 600 تايی تقسيم کنيم. اينکه زوج سيم ها را به صورت صحيح جداسازی و دسته بندی کنيم و به صورت مناسب بسط بزنيم، کاری است که دقت زيادی می خواهد و توسط کارشناسان اين کار انجام می شود.قسمت های منشعب شده همانطور که در شکل پيداست به سمت کافو می روند. و به جايی که زوج سيم ها منشعب می شوند مفصل می گويند
PCM : هر ارتباطی که قرار باشد از سوييچ خارج شود و به مرکز ديگری وصل شود توسط اتاق PCM انجام می شود. برای مثال می توانيم دو مرکز A و B را در نظر بگيريم در صورتيکه مشترکی بخواهد از مرکز A با مشترکی در مرکز B تماس بگيرد، اين ارتباط توسط کارت ترانک درون سوييچ صورت می گيرد و اين قسمت کابل ها به ADDER های DDf متصل می شود، سپس کابل ها از DDf که در سالن دستگاه واقع است به اتاق PCM مرکز A می روند و بسته به نوع ارتباط بين دو مرکز (کابلی، فيبری، راديويی و ماهواره ای) ارتباط بين PCM مرکز A و pcm مرکز B برقرار می شود. پس از ارتباط با PCM مرکز B کابل ها به DDF مرکز B و از آنجا هم به سوييچ آن مرکز و همچنين کارت TRUNK آن مرکز وصل می شود و به اين صورت ارتباط برقرار می شود. و در واقع می توان گفت اتاق PCM چيزی شبيه اتاق MDF می باشد که به جای زوج سيم در آن کابل کواکسيال وجود دارد. مسير برقراری ارتباط از مشترک تا مرکز :ابتدا از زوج سيمی که از تلفن مشترک خارج می شود شروع می کنيم که اين زوج سيم به جعبه های آلومينيومی به نام پست که در خيابان و در کنار خانه ها واقع اند می روند . ظرفيت هر پست معمولاً 10 شماره می باشد اگر تعداد مشترکين بيشتر شد می توان پست را با جعبه ديگری به نام سرکابل تعويض کرد که ظرفيت آن حدود 50 تا 70 شماره و بيشتر هم هست.سپس از آنجا سيم ها به قسمتی به نام کافو می روند. کافو همان جعبه های سبزرنگی هستند که در خيابان هستند. کافو به دو قسمت پشت و مرکزی تقسيم می شود که زوج سيمی که از سمت مشترک می آيد به قسمت پشت و خروجی کافو از قسمت مرکزی به اتاق کابل مرکز مربوطه می رود. هر کافو مثل يک MDF كوچک است و يک ظرفيت مشخص دارد. شکل بالا نشان دهنده مسير فيزيکی ارتباطی مشترک تا مرکز می باشد. و همان طور که مشاهده می کنيم ترمينال های پشت کافو به پست وصل هستند.بايد به اين نکته توجه داشته باشيم که امکان تعويض شماره تلفن از درون سالن دستگاه صورت می گيرد و در صورتيکه بخواهيم شماره تلفن موردنظر خود را انتقال بدهيم زوج سيم برای مشترک ديگر با شماره جديد خالی می شود.ممکن است در پست نزديک محل سکونت ما جای خالی وجود داشته باشد ولی در صورت تقاضای اشتراک از مخابرات پاسخ عدم امکانات فنی را دريافت کنيم که در اين صورت مشکل به PCM ACCESS بر مي گردد که قسمت مرکزی کافو پر شده است و ديگر امکان واگذاری خط وجود ندارد. گاز کنترل :درون اتاق کابل يک سری تجهيزات خاص است که به آن گاز کنترل گفته می شود. اگر به ظاهر کابل ها دقت کرده باشيم دارای يک پوشش پلاستيکی هستند و چون اين کابل ها دارای جريان می باشند پس در اطراف خود شار مغناطيسی ايجاد می کنند و چون کابل ها به هم چسبيده هستند پس شارها روی يکديگر تاثير می گذارند و مشکل هم شنوايی يا شنود پيش می آيد. پس درون اتاق کابل ميزان ظرفيت خازنی مشخص می شود که مقدار و ميزان و فشار هوايی که درون پوسته وجود دارد را طوری تنظيم می کنند که مشکل تداخل شارها و در نتيجه هم شنوايی بوجود نيايد.بعضی مواقع مخصوصاً هنگام بارندگی آب به درون کابل های درون مفصل رسوخ می کند و اگر گوشی تلفن را برداريم ممکن است صدای مکالمات ديگر مشترکان را بشنويم که در اينصورت مشکل از مفصل بندی است و بايد آن را رفع کرد.طبق استاندارد مخابرات هر مرکز مخابراتی بايد به 3 طبقه به صورت زير تقسيم شود. تبديل صوت به سيگنال ديجيتال :در يک مکالمه صحبت ما به صورت سيگنال الکتريکی در می آيد، بطوريکه بايد در مبدا از حالت آنالوگ به ديجيتال تبديل شود و در مقصد هم از حالت ديجيتال آن به آنالوگ تبديل شود.برای اينکه همان سيگنال فرستاده شد هاز مبدا را در مقصد دريافت کنيم بايد فرکانس نمونه برداری شده برابر و يا بيشتر از دو برابر پهنای باندش باشد که اين در واقع همان قضيه نايکوئيست می باشد سيگنال های صوتی در سيستم تلفن در محدوده فرکانسی 0.3 تا 3.9 انتقال مي دهند يعنی هر کانال تلفنی با باند محافظ حدود KHZ مي باشد. 2M يا E1 استاندارد اروپايی) :اين لينک که استاندارد کشورهای اروپايی می باشد در ايران نيز استفاده می شود و در اين لينک 32 شيار زمانی (32 كانال) وجود دارد.
هر کانال شامل 8 بيت است. هر 16 تاي اين 32 کانال به هم متصل می شود که به آن فريم گفته می شود. کانال 1 برای عمل همزمانی و کانال 16 براي سيگنالينگ و رد و بدل کردن پيام های سيگنال درنظر گرفته اند. پس به جز اين دو کانال، از 30 کانال باقی مانده برای ارسال صحبت (voice) استفاده می شود . برای فهم اين مطلب به مثالی که گفته می شود دقت مِی کنيم.کانال 1 يک مرکز از مرکز ديگری درخواست می کند که مشترکش با مشترک آن مرکز تماس داشته باشد و اين کار توسط ارسال سيگنال که 3 بيتی است صورت می گيرد، که شامل 3 بيت اول از 8 بيت کانال 16 می باشد و بقيه ها، بيت های صحبت هستند.
ارتباطات بين مراکز به صورت لينکی و کانال می باشد که شامل 30 کانال و دو کانال برای کنترل استفاده می شود که در مخابرات به آن لينک 2M گفته می شود.
کارشناسان ترافيک سنجی بررسی می کنند که کدام مراکز با همديگر ارتباط بيشتری دارند پس از آن اين مراکز را به طور مستقيم به هم وصل می کنند زيرا اگر قرار باشد ارتباط اين مراکز هم از طريق ترانزيت انجام شود اکثر خطوط مربوطه را اشغال می کند و ارتباط با بقيه مراکز مشکل پيدا می کند.
اتاق کابل :اتاقی شامل کابل های مختلف بطوريکه کابل های مشترک، خارج شده از MDF به اين قسمت می آيند و در به قسمت های کوچکتر منشعب می شوند.زوج سيم ها را مِی توان در اين قسمت تقسيم کرد، مثلاً اگر 1200 زوج سيم داشته باشيم و بخواهيم به دو قسمت 600 تايی تقسيم کنيم. اينکه زوج سيم ها را به صورت صحيح جداسازی و دسته بندی کنيم و به صورت مناسب بسط بزنيم، کاری است که دقت زيادی می خواهد و توسط کارشناسان اين کار انجام می شود.قسمت های منشعب شده همانطور که در شکل پيداست به سمت کافو می روند. و به جايی که زوج سيم ها منشعب می شوند مفصل می گويند
PCM : هر ارتباطی که قرار باشد از سوييچ خارج شود و به مرکز ديگری وصل شود توسط اتاق PCM انجام می شود. برای مثال می توانيم دو مرکز A و B را در نظر بگيريم در صورتيکه مشترکی بخواهد از مرکز A با مشترکی در مرکز B تماس بگيرد، اين ارتباط توسط کارت ترانک درون سوييچ صورت می گيرد و اين قسمت کابل ها به ADDER های DDf متصل می شود، سپس کابل ها از DDf که در سالن دستگاه واقع است به اتاق PCM مرکز A می روند و بسته به نوع ارتباط بين دو مرکز (کابلی، فيبری، راديويی و ماهواره ای) ارتباط بين PCM مرکز A و pcm مرکز B برقرار می شود. پس از ارتباط با PCM مرکز B کابل ها به DDF مرکز B و از آنجا هم به سوييچ آن مرکز و همچنين کارت TRUNK آن مرکز وصل می شود و به اين صورت ارتباط برقرار می شود. و در واقع می توان گفت اتاق PCM چيزی شبيه اتاق MDF می باشد که به جای زوج سيم در آن کابل کواکسيال وجود دارد. مسير برقراری ارتباط از مشترک تا مرکز :ابتدا از زوج سيمی که از تلفن مشترک خارج می شود شروع می کنيم که اين زوج سيم به جعبه های آلومينيومی به نام پست که در خيابان و در کنار خانه ها واقع اند می روند . ظرفيت هر پست معمولاً 10 شماره می باشد اگر تعداد مشترکين بيشتر شد می توان پست را با جعبه ديگری به نام سرکابل تعويض کرد که ظرفيت آن حدود 50 تا 70 شماره و بيشتر هم هست.سپس از آنجا سيم ها به قسمتی به نام کافو می روند. کافو همان جعبه های سبزرنگی هستند که در خيابان هستند. کافو به دو قسمت پشت و مرکزی تقسيم می شود که زوج سيمی که از سمت مشترک می آيد به قسمت پشت و خروجی کافو از قسمت مرکزی به اتاق کابل مرکز مربوطه می رود. هر کافو مثل يک MDF كوچک است و يک ظرفيت مشخص دارد. شکل بالا نشان دهنده مسير فيزيکی ارتباطی مشترک تا مرکز می باشد. و همان طور که مشاهده می کنيم ترمينال های پشت کافو به پست وصل هستند.بايد به اين نکته توجه داشته باشيم که امکان تعويض شماره تلفن از درون سالن دستگاه صورت می گيرد و در صورتيکه بخواهيم شماره تلفن موردنظر خود را انتقال بدهيم زوج سيم برای مشترک ديگر با شماره جديد خالی می شود.ممکن است در پست نزديک محل سکونت ما جای خالی وجود داشته باشد ولی در صورت تقاضای اشتراک از مخابرات پاسخ عدم امکانات فنی را دريافت کنيم که در اين صورت مشکل به PCM ACCESS بر مي گردد که قسمت مرکزی کافو پر شده است و ديگر امکان واگذاری خط وجود ندارد. گاز کنترل :درون اتاق کابل يک سری تجهيزات خاص است که به آن گاز کنترل گفته می شود. اگر به ظاهر کابل ها دقت کرده باشيم دارای يک پوشش پلاستيکی هستند و چون اين کابل ها دارای جريان می باشند پس در اطراف خود شار مغناطيسی ايجاد می کنند و چون کابل ها به هم چسبيده هستند پس شارها روی يکديگر تاثير می گذارند و مشکل هم شنوايی يا شنود پيش می آيد. پس درون اتاق کابل ميزان ظرفيت خازنی مشخص می شود که مقدار و ميزان و فشار هوايی که درون پوسته وجود دارد را طوری تنظيم می کنند که مشکل تداخل شارها و در نتيجه هم شنوايی بوجود نيايد.بعضی مواقع مخصوصاً هنگام بارندگی آب به درون کابل های درون مفصل رسوخ می کند و اگر گوشی تلفن را برداريم ممکن است صدای مکالمات ديگر مشترکان را بشنويم که در اينصورت مشکل از مفصل بندی است و بايد آن را رفع کرد.طبق استاندارد مخابرات هر مرکز مخابراتی بايد به 3 طبقه به صورت زير تقسيم شود. تبديل صوت به سيگنال ديجيتال :در يک مکالمه صحبت ما به صورت سيگنال الکتريکی در می آيد، بطوريکه بايد در مبدا از حالت آنالوگ به ديجيتال تبديل شود و در مقصد هم از حالت ديجيتال آن به آنالوگ تبديل شود.برای اينکه همان سيگنال فرستاده شد هاز مبدا را در مقصد دريافت کنيم بايد فرکانس نمونه برداری شده برابر و يا بيشتر از دو برابر پهنای باندش باشد که اين در واقع همان قضيه نايکوئيست می باشد سيگنال های صوتی در سيستم تلفن در محدوده فرکانسی 0.3 تا 3.9 انتقال مي دهند يعنی هر کانال تلفنی با باند محافظ حدود KHZ مي باشد. 2M يا E1 استاندارد اروپايی) :اين لينک که استاندارد کشورهای اروپايی می باشد در ايران نيز استفاده می شود و در اين لينک 32 شيار زمانی (32 كانال) وجود دارد.
32 | | 16 | | 1 |
8khz * 8 = 64k
64k * 32 = 2048 khz ~ 2MHZ
پس ارتباط بين 2 مركز با سرعت 2M برقرار می شود.ارتباطات بين مراکز به صورت لينکی و کانال می باشد که شامل 30 کانال و دو کانال برای کنترل استفاده می شود که در مخابرات به آن لينک 2M گفته می شود.
کارشناسان ترافيک سنجی بررسی می کنند که کدام مراکز با همديگر ارتباط بيشتری دارند پس از آن اين مراکز را به طور مستقيم به هم وصل می کنند زيرا اگر قرار باشد ارتباط اين مراکز هم از طريق ترانزيت انجام شود اکثر خطوط مربوطه را اشغال می کند و ارتباط با بقيه مراکز مشکل پيدا می کند.
