این مفاهیم همه خیلی سخت و خیلی ذهنی هستند. یعنی شما به صورت فیزیکی باهاش سرو کار نداری فقط حس میشن!
سرزندگی = هر چقدر حضور انسانها در یک فضای شهری بیشتر باشه اون فضا سرزنده تر است. همین سرزندگی هست که میتونی به یک فضای شهری معنی بده.
ایمنی = همین مفهوم ایمنی (بیشتر ترافیکی مد نظره) کلی که به چند دسته تقسیم میشه .. ایمنی پیاده در مقابل سواره، ایمنی سواره در مقابل پیاده و ایمنی سواره در مقابل سواره
امنیت = جس امنیت از نظر ذهنی ، یعنی شما وقتی در شب از یک کوچه تاریک و بی سر و صدا عبور میکنید. احساس عدم امنیت می کنید. (در این حالت از لحاظ ایمنی خطری شما را تهدید نمیکنه)
خاطره انگیزی= وقتی هر فضای شهری از لحاظ بیشتر ساکنین شهر و یا اون محله دارای خاطره است. یعنی با یاد آوری آن فضای شهری خاطره مشترک در ذهن مردم تداعی می کنه. این خاطره انگیزی بیشتر با کاربری های اون ناحیه تعریف میشه. مثلا میدان انقلاب ... برای بیشتر افراد خاطره و یا هویت فرهنگی (کتاب فروشی و دانشگاه ) را دارد. یا میدان تجریش خاطره تفریحی .. یا شاید برای مسن تر ها مذهبی (امامزاده صالح) داشته باشه.
انعطاف پذیری= یعنی از یک فضا برای چند منظور بشه استفاده کرد. اصولا میگن فضا نباید جوری طراحی بشه که فقط به یک شکل بشه ازش استفاده کرد. مثلا پله تو فضای شهری، فضای انعطاف پذیره. یا شما با طراحی سکو در فضا میتونید استفاده های زیادی ازش کنید.
تعاملات اجتماعی در فضای شهری. هر چی فضا سرزنده تر باشه. اصولا تعاملات اجتماعی درش بیشتره. تعاملات اجتماعی یک عده آدم با هم صحبت کنن...

.. یعنی همینجوری ملت از کنار هم رد نشن تو فضا. شما این امکان را بهشون بدین که بشینن و با هم صحبت کنن.
در شهرسازی ما این اصول فقط شعار هستند.
تمام شهرسازی ما خلاف این اصول هست!!!!!
مثلا برای بالابردن سرزندگی، خاطره انگیری و امنیت یک فضا شما میتونید صندلی های غذاخوری یک رستوران را در بیرون رستوران در فضای شهری بگذارید. و مردم کنار خیابان غذا بخورند و حرف بزنن و .... . (مثل خیابانها در تمام فیلم های اروپایی و غیر اروپایی) ..ولی اصولا این کار عملی نیست!!! چون به عنوان سد معبر میان در رستوران را می بندند.
یه تعدادی از این مفاهیم تو کتاب محیط های پاسخده (نوشته ایان بنتلی، ترجمه بهزادفر) هست. پیشنهاد می کنم به این کتاب یک نگاهی بکنید
موفق باشید