میرم دم جا لباسیم و لباسام و میپوشم کجا رفتن بگو کجا موندن بگو موشول اینا کوشن بپوش لباسای آبی تو من آبی نمی پوشم مگه اختراع شیش و هشتیم که ورژن بالاترم رو نمیفروشم
خدایی این شعر یعنی چی؟؟؟چه بار معنایی داره؟؟؟یکی تفسیر این شعر رو به من بگه و مرادشاعر از گفتن این شعر رو برای من و بقیه توضیح بده.
واقعا چرا اینقدر ما داریم به سمت پوچی و هیچی و پوچ گرایی میریم؟؟؟ اخه چرا سلیقه هامون داره به سمت اشعار بی ارزش و بی معنی و فاقد هر گونه احساس پیش میره؟؟؟
حیف نیست شعر ترانه هایی از معین و قمیشی و اصفهانی و صادقی و ... رو فراموش کنیم و بریم سمت ساسی مانکن و علیشمس و ... که هیچی به ادم نمیدن جز پوچی .جز چرت و پرت هایی جنسی گرایانه؟؟؟
بیایید سلیقه دیروز خودمون رو یادمون بیاریم که اگه به یاد نیاریم همه چیزمون رو میبازیم!!!!
حالا بیاد و اینجا ببینه که بد جور خلاف ادعاش ثابت شده
