زنگ تفریح ... گپ و گفت های خودمونی!

وضعیت
موضوع بسته شده است.

ورهرام

عضو جدید
کاربر ممتاز
و علیک آبجی :gol:دنبال شکارم. تازه از پشت کوه برگشتم! امروز رفتیم تله گذاشتیم فردا باید بریم جمع کنیم. تو چطوری؟ چکارا میکنی؟
خوبم مرسی رضا جان کارای همیشگی سره کار خونه
فاطمه از وقتی یاد گرفته راه بره دیگه هیچ چی از دستش در امان نیس، مرتب باید بدوی دنبالش یا خودشو جمع و جور کنی یا شاهکاراشو!
الهی کوچولو خب همه چیو از جلوی دستش بردارید
باباش تویی از بچه بیشتر نمیشه توقع داشت که:D:gol:
 

ورهرام

عضو جدید
کاربر ممتاز

shirin.agro

عضو جدید
کاربر ممتاز


سلام
كسي نيست؟؟؟؟؟؟؟؟؟
دوستاي گلم كجاييد؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
 

Phyto

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار

Phyto

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
تلسکوپ چاندرا به تازگی تصویری شگفت انگیز از سحابی را به ثبت رسانده و به زمین ارسال کرده است که مشابه دست انسان بوده و تمامی انگشتان دست در آن قابل تشخیص است.به گزارش خبرگزاری مهر، تصاویر جدیدی که به تازگی توسط سازمان ناسا ارائه شده است، صحنه ای از یک دامنه بزرگ ستاره ای را به ثبت رسانده است که ظاهری مشابه دست انسان دارد.
این تصویر توسط تلسکوپ چاندرا به ثبت رسیده و سحابی اشعه ایکسی را با 150 سال نوری وسعت نشان می دهد. در این دست کیهانی می توان به خوبی انگشتهای آبی رنگ و شبح مانند را از یکدیگر تشخیص داد. انگشت شست، اشاره، حلقه به خوبی مشخص بوده و انگشت میانی در هاله ای از ابرهای آتشین و قرمز رنگ قرار گرفته است.
به گفته اخترشناسان، این تب اختر به سرعت درحال چرخش به دور ستاره ای نوترونی است که انرژی شدیدی را به منظور شکل دهی ساختارهای پیچیده کیهانی به بیرون منتشر می کند. یکی از محصولات انرژی این ستاره، دست کیهانی است که در تصویر قابل مشاهده است.
بر اساس گزارش سی ان ان، سحابی B1509 که توسط یک ستاره فروپاشیده شکل گرفته است یکی از قدرتمندترین مولدهای الکترومغناطیسی در کهکشان به شمار می رود. این سحابی از جریان شدید الکترونها و یونهایی که در حدود هزار و 700 سال پیش در اثر پدیده ای ناشناخته جاری شده اند، شکل گرفته است.
به گفته متخصصان ناسا، ساختار انگشت مانند این سحابی نیز در اثر انرژی دهی به ذرات گازهای مجاور سحابی به وجود آمده است.
 

Phyto

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
جالب بود؟ اینم جالبه!


فرضیه ای برای توضیح حرکت مرموز سنگها در دره مرگدره مرگ در پارک ملی کالیفرنیا بستر دریاچه ای خشکیده و وهم انگیز است که سنگهای بزرگ در آن به شکلی مرموز حرکت می کنند، در حالی که کسی هرگز شاهد حرکت کردن آنها نبوده است.به گزارش خبرگزاری مهر، صخره ها و سنگهای متحرک دره مرگ از دهه 1940 تا کنون دانشمندان را بهت زده و متعجب به حال خود رها کرده اند. سرعت حرکت این سنگهای مرموز برابر سرعت راه رفتن یک انسان تخمین زده شده اما هیچکس این سنگها را در حین حرکت کردن مشاهده نکرده است.
مطالعات پیشین نشان داده اند عواملی مانند نیروی گرانش یا زمین لرزه می تواند حرکات مرموز این اجرام را توضیح دهد. اکنون محققان مرکز پروازهای فضایی گودارد ناسا فرضیه ای جدید ارائه کرده اند: در طول زمستان سنگها بر روی حلقه های یخی کوچکی که از آب جاری از تپه های مجاور در اطراف سنگها تشکیل می شوند، حرکت می کنند. به گفته محققان جریان بیشتر آب می تواند منجر به شناور شدن سنگها شوند.
گروهی از محققان این مرکز فضایی اطلاعات به دست آمده از حسگرهای ریزی که به منظور کنترل جریان آب در زیر لایه ای از خاک در این منطقه کار گذاشته شده بودند را مورد بررسی قرار داده و دریافتند این حسگرها در ماه مارچ حرارت انجماد آب را به ثبت رسانده اند که می تواند زمینه ای مناسب برای شکل گیریه لایه های حلقه ای یخ به شمار رود.
با این حال فرضیه یخی محققان گودارد نمی تواند توضیح دهنده قطعی این حرکات ناشناخته باشد، زیرا ویژگی های خرد اقلیمی سخت بیابانی می تواند به این معنی باشد که هر یک از این سنگها به واسطه نیرویی متفاوت حرکت می کنند و یک فرضیه نمی تواند تمامی این حرکات را توجیه کند.
در این منطقه که به مسیر مسابقه سنگها شهرت پیدا کرده است، سنگها که گاه تا مسافت 458 متر جا به جا می شوند مسیری از براده های خاک رس را در امتداد مسیر خود به وجود می آورند. لایه گلی خشکیده بر بستر دریاچه ضخامتی در حدود 300 متر دارد که از تبخیر دریاچه در 10هزار سال پیش به جا مانده است.
سنگهای دره مرگ گاه به صورت چند تایی یا گروهی حرکت می کنند که محققان ناسا این حرکت را به واسطه وجود یک لایه یخی در زیر تمامی این سنگها ممکن می دانند.
تا کنون هیچ چشم یا دوربینی نتوانسته سنگها را در حال حرکت مشاهده کند اما دانشمندان امیدوارند تکنولوژی های جدید بتوانند راه حلی برای روشن کردن این راز در اختیار آنها قرار دهند.
بر اساس گزارش نشنال جئوگرافیک، به دلیل اینکه دره مرگ منطقه ای حفاظت شده به شمار می رود، دانشمندان در انجام مطالعات خود محدودیتهایی را دارند که مهمترین آنها ممنوعیت جا به جا کردن سنگها و تخریب مسیر حرکت آنها است. از این رو دانشمندان برای بررسی نحوه شکل گیری لایه های یخی در زیر سنگها و فرار از درجه حرارت بالای 46 درجه ای این دره در ماه جولای، نمونه ای از خاک دریاچه خشکیده مجاور را در آزمایشگاه های خود مورد استفاده و مطالعه قرار می دهند.
 

shirin.agro

عضو جدید
کاربر ممتاز
جالب بود؟ اینم جالبه!


فرضیه ای برای توضیح حرکت مرموز سنگها در دره مرگدره مرگ در پارک ملی کالیفرنیا بستر دریاچه ای خشکیده و وهم انگیز است که سنگهای بزرگ در آن به شکلی مرموز حرکت می کنند، در حالی که کسی هرگز شاهد حرکت کردن آنها نبوده است.به گزارش خبرگزاری مهر، صخره ها و سنگهای متحرک دره مرگ از دهه 1940 تا کنون دانشمندان را بهت زده و متعجب به حال خود رها کرده اند. سرعت حرکت این سنگهای مرموز برابر سرعت راه رفتن یک انسان تخمین زده شده اما هیچکس این سنگها را در حین حرکت کردن مشاهده نکرده است.
مطالعات پیشین نشان داده اند عواملی مانند نیروی گرانش یا زمین لرزه می تواند حرکات مرموز این اجرام را توضیح دهد. اکنون محققان مرکز پروازهای فضایی گودارد ناسا فرضیه ای جدید ارائه کرده اند: در طول زمستان سنگها بر روی حلقه های یخی کوچکی که از آب جاری از تپه های مجاور در اطراف سنگها تشکیل می شوند، حرکت می کنند. به گفته محققان جریان بیشتر آب می تواند منجر به شناور شدن سنگها شوند.
گروهی از محققان این مرکز فضایی اطلاعات به دست آمده از حسگرهای ریزی که به منظور کنترل جریان آب در زیر لایه ای از خاک در این منطقه کار گذاشته شده بودند را مورد بررسی قرار داده و دریافتند این حسگرها در ماه مارچ حرارت انجماد آب را به ثبت رسانده اند که می تواند زمینه ای مناسب برای شکل گیریه لایه های حلقه ای یخ به شمار رود.
با این حال فرضیه یخی محققان گودارد نمی تواند توضیح دهنده قطعی این حرکات ناشناخته باشد، زیرا ویژگی های خرد اقلیمی سخت بیابانی می تواند به این معنی باشد که هر یک از این سنگها به واسطه نیرویی متفاوت حرکت می کنند و یک فرضیه نمی تواند تمامی این حرکات را توجیه کند.
در این منطقه که به مسیر مسابقه سنگها شهرت پیدا کرده است، سنگها که گاه تا مسافت 458 متر جا به جا می شوند مسیری از براده های خاک رس را در امتداد مسیر خود به وجود می آورند. لایه گلی خشکیده بر بستر دریاچه ضخامتی در حدود 300 متر دارد که از تبخیر دریاچه در 10هزار سال پیش به جا مانده است.
سنگهای دره مرگ گاه به صورت چند تایی یا گروهی حرکت می کنند که محققان ناسا این حرکت را به واسطه وجود یک لایه یخی در زیر تمامی این سنگها ممکن می دانند.
تا کنون هیچ چشم یا دوربینی نتوانسته سنگها را در حال حرکت مشاهده کند اما دانشمندان امیدوارند تکنولوژی های جدید بتوانند راه حلی برای روشن کردن این راز در اختیار آنها قرار دهند.
بر اساس گزارش نشنال جئوگرافیک، به دلیل اینکه دره مرگ منطقه ای حفاظت شده به شمار می رود، دانشمندان در انجام مطالعات خود محدودیتهایی را دارند که مهمترین آنها ممنوعیت جا به جا کردن سنگها و تخریب مسیر حرکت آنها است. از این رو دانشمندان برای بررسی نحوه شکل گیری لایه های یخی در زیر سنگها و فرار از درجه حرارت بالای 46 درجه ای این دره در ماه جولای، نمونه ای از خاک دریاچه خشکیده مجاور را در آزمایشگاه های خود مورد استفاده و مطالعه قرار می دهند.



:w27::w27::w27::w27::w27::w27::w27:
 
وضعیت
موضوع بسته شده است.
بالا