زندگی کردن با منطق بهتره یا با امید؟

ayja

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
در کلیه کشور های متمدن دنیا به انسانها می آموزند که با منطق زندگی کنند.
ما هم در اینجا همش می اموزیم که با امید زندگی کنیم.
حالا زیر شاخه های این امید چی هست بذار بمونه برای بعد.
برای همین هم هست که ما بجای تلاش جانانه بخشی از انجام کار رو به امید میسپاریم که برامون انجام بده و عقب می مونیم.
زندگی با منطق خوبه یا با امید.
اینم توضیح بدم که باید یکیشو انتخاب کنید. نه اینکه بگید با منطق خوبه وای خوب امید هم لازمه. اینو قبول ندارم. یا رومی رومی با زنگی زنگی.
حالا لطفا نظرتونو بگید تا بحث رو شروع کنیم.
اینم بگم ها : یارو میره دونسته گناه میکنه به این امید که خدا می بخشتش. و ادامه ماجرا
 

mostafanokhodian

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
من هنوز کامل متوجه منظور سوال نشدم!

یه سوال
در کشورهای متمدن امید وجود ندارد؟ یعنی اونجا بخشی از کارو به امید نمی سپارن؟

فکر کنم اون برنامه راز که ریشش غربیه، تماما به امید میپرداخت، یا حرف های آنتونی رابینز و این روانشناسان قد و نیم قد غربی که کتابهاشون همه جا هست...
 

merlin-mina

عضو جدید
کاربر ممتاز
از دست دادن اميدي پوچ و آرزويي محال،خود موفقيت و پيشرفت بزرگي است
 
  • Like
واکنش ها: ayja

mj3169

عضو جدید
با این شرایطی که واسه نظر دادن گذاشتین، خب نظر دادن سخته، من این حرف شما رو قبول ندارم که باید یکی از این دوتا رو انتخاب کرد، این حرف شما نوعی ناسازگاری یا حتی تقابل رو بین امید و منطق بوجود میاره، البته باید بگم که شاید ما نتونستیم نوعی تعادل بین کارامون ایجاد کنیم، می دونید به نظر من همون طور که منشا منطق عقله، منشا امید هم باید عقل باشه و اون چیزی که بین ما به عنوان امید وجود داره یه منشاه احساسی داره، احساسی که همیشه در تقابل با عقل بوده و همینه که ما رو عقب نگه داشته.
 

ayja

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
با این شرایطی که واسه نظر دادن گذاشتین، خب نظر دادن سخته، من این حرف شما رو قبول ندارم که باید یکی از این دوتا رو انتخاب کرد، این حرف شما نوعی ناسازگاری یا حتی تقابل رو بین امید و منطق بوجود میاره، البته باید بگم که شاید ما نتونستیم نوعی تعادل بین کارامون ایجاد کنیم، می دونید به نظر من همون طور که منشا منطق عقله، منشا امید هم باید عقل باشه و اون چیزی که بین ما به عنوان امید وجود داره یه منشاه احساسی داره، احساسی که همیشه در تقابل با عقل بوده و همینه که ما رو عقب نگه داشته.

کافیست که یک درصد امید رو قاطی منطق بکنی. خواهی دید که همه عمر با همون یک درصد زندگی کرده ای و همیشه منتظر مونده ای و چیزی هم بدست نیاورده ای.
 
بالا