مشارکت در آفرینش مکان، حس تعلق به مکان، دلبستگی به مکان و حتی فداکاری برای مکان از جمله مطلوبیت هایی هستند که برنامه ریزان و مدیران شهری آنها را شاخصی برای موفقیت مکان می دانند هرچه احساس نزدیکی بیشتری بین دو مکان در مقیاس محله یا شهر باشد آن مکان احتمالاً واجد هویت، پایداری وانسجام بیشتری است.اما اگر به عنوان مثال اهل محلی به محلشان حس تعلق داشته باشند چه اتفاقی می افتد؟؟آیا فقط نگهداری بهتر از محل و امکانات آن یا تمیز نگه داشتن آن جلوه ی داشتن حس تعلق به مکان است یا فراتر از آن هم وجود دارد؟مردم چگونه می توانند این حس تعلق یا شیفتگی به مکان را نشان دهند؟شخصی سازی یا رنگ تعلق زدن یکی از روش ها یا جلوه های حس تعلق به مکان است که شناخت و ترویج آن می تواند محله ها و شهر دلپذیرتری را تولید کند.در این مقاله به این مبحث پرداخته می شود.
نویسنده : نوید سعیدی رضوانی
منتشر شده در فصلنامه همشهری معماری- شماره 9
نویسنده : نوید سعیدی رضوانی
منتشر شده در فصلنامه همشهری معماری- شماره 9
