در این شماره ، مصاحبه ای از معمار رنزو  پیانو قبل از شروع کارش در برج 300 متری لندن Shard توسط سردبیر دیزین  Marcus Fairs آورده شده . در طول مصاحبه انجام شده ، پیانو ساختمان را  (تصویر شماره یک) ترسیم کرد که قرار است بعدها ، بلندترین برج در اروپای  غربی شود و همچنین راجع به چگونگی طرح و ایده آن توضیح می دهد که به عنوان  یک معمار ، او همیشه از داشتن یک سبک خاص و قابل تشخیص  اجتناب می کند .
 Marcus Fairs  : چگونه پروژه شارد اتفاق افتاد ؟
 رنزو پیانو : مهندس سازه ، تونی فیتز پاتریک  بود که با من تماس گرفت و قرار ملاقات با دولوپر ایروین سلار از گروه  املاک سلار را گذاشت . دیدار ما در برلین بود و نظر من نسبت به ایده یک برج  چند منظوره –یک شهر عمودی- جلب شد . این برج در تبادل و مرکز سیستم عبور  حمل و نقل مختلف قرار گرفته که شبیه به یکی از کارهای ما در گذشته  brownfields بود . فلسفه گسترش شهر ، انفجار و شروع انفجار درونی بود . رشد  شهر از درون : پر کردن حفره ها ، سایت های صنعتی و سایت های راه آهن . پس  از آن کار را شروع کردیم . موقعیت طرح به ما این فرصت عالی برای نشان دادن ،  ارائه زندگی در شهر بدون افزایش ترافیک با استفاده از حمل و نقل عمومی را  داد .
 اولین باری که با شهردار لندن کن لیوینگستون  ملاقات کردم ، او هم راجع به این موضوع خوشحال بود . نکته بعدی شکل  ساختمان بود ؛ اگر قرار باشد فضای اداری ، فضای هتل و فضای مسکونی ، هر سه  را با هم داشته باشیم و تمام اینها نیاز به یک پلت فرم بزرگ دارند ،  بنابراین شکل نهایی چگونه می شود ؟ از برخی جهات ، وضوح بین خودآگاه و  ناخودآگاه –بین عقلانیت و غریزه –دشوار است اما در برخی جهات دیگر ، ایده  شروع چیزی بزرگ و تبدیل شدن آن به یک آبجکت کوچک ، یک فرایند عقلانی و فطری  بود . عقلانی چراکه از همان ابتدا عاقلانه و با مفهوم است . فطری ، چراکه  بدیهیست تنها راه زیبا جلوه دادن چیزی ، باریک نشان دادن آن است .
 Marcus Fairs  : آیا فرم ساختمان یک تصمیم رسمی بود یا از طریق پروسه طراحی بوجود آمد ؟
 رنزو پیانو : توسط اسکچ و ساخت مدل . تمامی ایده ها و جاگذاری فضاهای مسکونی ، هتل و اداری بسیار سریع در ذهن آمد .
 Marcus Fairs  : این یک ساختمان شیشه ایست و ساختمان های شیشه ای به بهره وری در انرژی معروف نیستند !!
 رنزو پیانو : همانطور که می دانید هدف ما  صرفه جویی در مقدار زیادی از انرژی است . در واقع این کاریست که ما در  سیدنی انجام دادیم . برج Aurora Place که پنج یا شش سال قبل به اتمام رسید و  یک سوم انرژی را نسبت به ساختمان قبلی در همان جا ذخیره می کند . در آن  ساختار ما از باد در باغ زمستانی و مواد شیمیایی در شیشه استفاده کردیم .  تکنولوژی شیشه تغییرات زیادی داشته . در حال حاضرما بر روی موارد متفاوت  کار میکنیم . مثلأ به دلیل استفاده ترکیبی در این برج ، ما تولید اضافی  گرما در بخش اداری داریم که میتواند در بخش های مسکونی مورد استفاده مجدد  قرار گیرد . موضوع دیگر ما ترکیب بندی شیشه است ، در واقع شیشه سه گانه ،  با لایه ای در بین آنها –پنجره های کرکره ای – که از افزایش حرارت خورشید  جلوگیری می کند . هنگامی که شما خورشید ندارید مانند شهر لندن ، لایه پایین  شیشه را بالا بزنید . البته هوای بین دو پانل شیشه ای گرم است ، اما ما آن  را تخلیه و از آن استفاده مجدد می کنیم . بنابراین ترکیب بندی نما ، بخشی  رمزآلود از داستان است . بسته به نور خورشید و شدت آفتاب ، تمام جنبه های  آن با هم متفاوت است ، جبهه شمالی شبیه به جنوبی نیست . ما از شیشه های  رنگی یا آینه ای استفاده نکردیم ، بلکه تکنولوژی دقیق تر و ظریفتری به کار  بردیم ، ( شیشه های روشن که در انگلستان به شیشه سفید معروف هستند ) و جبهه  های ساختمان متفاوت بوده و مانند یک توده عظیم شیشه ای نیست .
 Marcus Fairs  : چگونه اطمینان حاصل می شود که چنین ساختمانی به جای خسارت ، به تعریف شهری که در آن قرار گرفته می پردازد ؟
 رنزو پیانو : سوال خوبیست . برج ها معمولأ  شهرت خوبی ندارند و به طور معمول نمادی از غرور و قدرت هستند . ولی دراین  مورد ، ارتفاع زیاد واقعأ برای شکستن رکورد نیست ، بلکه برای تنفس هوای  تازه است ، بالا رفتن برای لذت بردن از اتمسفر و رسیدن به آرامش به نحوی که  ساختمان در حال مبارزه برای قدرت نیست و در پایان کار ، ساختمان منعکس  کننده آسمان است .
 Marcus Fairs  : شما در مصاحبه چند  سال پیش خود گفتید : ما باید اعتماد به نفس این را داشته باشیم که قادر به  ساخت برجی قابل احترام هستیم ، همانطور که لندنی ها به سنت پل احترام می  گذارند . قدرت مامون  ، یک شهر زیبا شبیه به Sienna به وجود آورد . این  قدرت می تواند در جامعه مدنی به طور مفید استفاده شود نه اینکه تنها دولوپر  ها را ثروتمند کند . شما اینطور فکر نمی کنید ؟
 رنزو پیانو : من این را بارها تکرار کردم ،  از جمله کنفرانس ریبا که همه راجع به افزایش برج در لندن صحبت می کردند در  حالی که به نظر من ، لندن شهر برج ها نیست ، چنین شهری منهتن می باشد و  همچنین تنها راه شدت بخشیدن به زندگی در شهر ، ساخت برج نمی باشد و اینکه  رشد توسط انفجار درونی ، لزومأ به معنای داشتن برج نیست . شهر لندن جایی که  ساختمان ها معمولأ دو تا سه طبقه هستند ، شما می توانید به راحتی تراکم  شهر را بدون ساخت برج ، افزایش بخشید . من درلندن مکان های زیاد برای ساخت  برج نمی بینم و اگر در مکانی برجی باشد ، باعث سایه انداختن در فضاهای  اطراف خود می شود . شما بر بالای یک مرکز حمل و نقل بزرگ قرار گرفته اید و  به عنوان یک نکته مثبت مسائل بسیاری برای امکان پذیر بودن این ساختمان در  همین مکان وجود دارد .
 Marcus Fairs  : شما از یک خانواده ساختمان ساز آمده اید . چگونه این بر معماری شما تأثیر گذاشته ؟
 رنزو پیانو : معماری ساخت و ساز نیست  ،معماری یک هنر است که به عنوان یک سازنده شروع می شود . این موضوع باعث می  شود که دور از آکادمیا باشید . هنگامی که شما جوان هستید ، همیشه نگران  مسائل آکادمیک می باشید . آکادمیا نگرشیست که باعث فرم دادن بدون توجه به  مسائل مهمتر می باشد . دانشگاه برای تمامی رشته ها –موسیقی ، نقاشی ،  نویسندگی- یک فضای بدون شورش است . در جوانی و تحصیل شورش را برای اهداف  ایجاد مدینه فاضله فراموش نکنید چراکه ارزان ترین راه برای شناخت و پیدا  کردن خودتان است . شاید به هدفتان نرسید ولی اصل قدم برداشتن در آن راه است  . من از خانواده ای از سازندگان می آیم اما دارای یک تجربه قوی از زندگی  اجتماعی هستم و این مسأله کمک شایانی به من کرده تا خانواده ای که در آن  بزرگ شدم . تنها مزیت چنین خانواده ای ، دور بودن از تشریفات و فرمالیته  بودن است .
 Marcus Fairs  : پیوستگی و انسجام داخلی در طرح های شما چیست ؟
 رنزو پیانو : استفاده از ریتم و متریال مشابه .
	
	
	
		
		
		
		
	
	
تصویر شماره یک