رباعی و دو بیتی

[eksir]

دیشب باران قرار با پنجره داشت
روبوسی آبدار با پنجره داشت
یکریز به گوش پنجره پچ پچ کرد
چک چک، چک چک، … چکار با پنجره داشت
​

 

[mahyam68]

گرهیچ تو را میل سوی ماست بگو
ور نه که رهی عاشق وتنهاست بگو
گرهیچ مرا در دل تو جاست بگو
گرهست بگو،نیست بگو،راست بگو

 

[ranalean]

گهگاه ز یاد رفتگان یاد کنید
گاهی به عنایتی دلی شاد کنید
گرشوق طواف کعبه در دل دارید
صد خانه ویران دل آباد کنید

 

[maryam_22]

گفتم که لبت، گفت لبم آب حیات

گفتم دهنت، گفت زهی حب نبات

گفتم سخن تو، گفت حافظ گفتا

شادی همه لطیفه گویان صلوات

از رباعيات حافظ

 

[eksir]

من بی تو دمی قرار نتوانم کرد
احسان ترا شمار نتوانم کرد
گر بر تن من زبان شود هر مویی
یک شکر از هزار نتوانم کرد
​

 

[mahyam68]

من جمله خطا کنم صوابم تو بسی
مقصود از این عمر خرابم تو بسی
من میدانم که چون بخواهم رفتن
پرسندچه کرده ای جوابم تو بسی

 

[mahyam68]

سر مستم و سر مستم و سر مست کسی
می خوردم و می خوردم و از دست کسی
همچون قدحم شکست وانگه پر کرد
آخر ز گزاف نیست اشکست کسی

 

[eksir]

من درد تو را ز دست آسان ندهم
دل بر نکنم ز دوست تا جان ندهم
از دوست به یادگار دردی دارم
کان درد به صد هزار درمان ندهم
​

 

[won-a-pa-lei]

جامی است که عقل آفرین میزندش
صد بوسه ز مهر بر جبین میزندش
این کوزه‌گر دهر چنین جام لطیف
می‌سازد و باز بر زمین میزندش

خیام

 

[eksir]

چو نی می نالم از داغ جدایی
دریغا ای نسیم آشنایی
چنان گشتم غبار آلود غربت
که نشناسم که خود بودم کجایی
​

 

[won-a-pa-lei]

در گوش دلم گفت فلک پنهانی
حکمی که قضا بود ز من میدانی
در گردش خویش اگر مرا دست بدی
خود را برهاندمی ز سرگردانی

خیام

 

[eksir]

چشم مست تو عجب جلوه گه بیداد است
خم ابروی تو سرمشق کدام استاد است؟
خم ابروی تو را دیدم و رفتم به سجود،
صید را زنده گرفتن هنر صیاد است

 

[won-a-pa-lei]

مستان خرابات ز خود بی خبرند
جمعند و ز بوی گل پراکنده ترند
ای زاهد خودپرست باما منشین
مستان دگرند و خودپرستان دگرند

 

[eksir]

ز عشقش یك دم آرامش ندارم
به جز تو از كسی خواهش ندارم
دلا از درد تنهــایـی حـــذر كــن
كه با آن لـحظه‌ای سـازش ندارم

 

[mahyam68]

در هر دو جهان دلبر و یارم تو بسی
زیرا که به هر غمیم فریاد رسی
کس نیست بجزتوایمه اندردوجهان
جز آنکه ببخشیش به اکرام کسی

 

[eksir]

آن یار که عهد دوستاری بشکست

می‌رفت و منش گرفته دامان در دست

می‌گفت دگرباره به خوابم بینی

پنداشت که بعد از آن مرا خوابی هست

 

[primrose]

عراقی

عراقی

ای یاد تو آفت سکون دل من
هجر و غم تو ریخته خون دل من
من دانم و دل که در فغانت چونم
کس را چه خبر ز اندرون دل من؟​

 

[maryam_22]

با آنکه خوش آید از تو، ای یار، جفا
لیکن هرگز جفا نباشد چو وفا
با این همه راضیم به دشنام از تو
از دوست چه دشنام؟ چه نفرین؟ چه دعا؟


فخرالدين عراقي​

 

[EVER GREEN]

ای شرمزده غنچهٔ مستور از تو

حیران و خجل نرگس مخمور از تو


گل با تو برابری کجا یارد کرد

کاو نور ز مه دارد و مه نور از تو

 

[Ekram]

تا داشته ايم ز داشته ها بلعيدند
پروانه صفت به گرد ما گرديدند
اكنون كه به خوان ما دگر چيزي نيست
از گوشه ي لب به ريش ما خنديدند

(فرحان)

 

[میلاد احمدی]

این رباعی از خیامه با امضای خودم
هرچند که رنگ و بوی زیباست مرا ............چون لاله رخ و چون سرو بالاست مرا
آخر نفهمیدم که در طربخانه خاک...........نقاش ازل بهر چه آراست مرا

 

[میلاد احمدی]

به کارگاه کوزه گری رفتم دوش ...........دیدم دو هزار کوزه گویا و خموش
ناگاه یکی کوزه بر آورد خروش ............. کو کوزه گر و کوزه خر و کوزه فروش

 

[میلاد احمدی]

گر می مینخوری تعنه مزن مستانرا ............بنیاد مکن تو حیله و دستان را
تو غره بدان مشو که می مینخوری.............صد لقمه خوری که می غلام است آنرا

 

[Ekram]

دهانت قند و شكر مي فروشد
لبانت در و گوهر مي فروشد
به دكان داري چشمت بنازم
كه تير وتيغ و خنجر مي فروشد

 

[mahyam68]

كوه از سخن عشق به تنگ آمده است
با تيشه ي عاشقان به جنگ آمده است
پيروز در اين نبرد زيبا عشق است
صد ناله و فرياد ز سنگ آمده است​

 

[mahyam68]

اي عشق زگرماي تو تبدار شدم
« چون خال رُخت ديدم ، بيمار شدم»
شور تو مرا كشانده تا مرز جنون
مجنون سر ِ كوچه و بازار شدم
​

 

[محـسن ز]

چو از خاک دل تو ریشه دارم !
تمام عاشقی را پیشه دارم
برای بیستون سینه ی تو
منم فرهاد و برکف تیشه دارم

 

[naghmeirani]

فرهاد مرادی

فرهاد مرادی

شده ورد زبانِ من فقط تو
صدای ساز جانِ من فقط تو
بیا با هم بخوانیم از شقایق
تویی روح وروانِ من فقط تو

 

[محـسن ز]

فرهاد مرادی

فرهاد مرادی

بیا چشمان ما را باز تر کن
غروب روزها را باز سر کن
برای نغمه های عاشقانه
قناریهای عاشق را خبر کن

 

[naghmeirani]

فرهاد مرادی

فرهاد مرادی

بیا چشمی به راه تو نشسته

و مردی که غرورش را شکسته

برای گفتن یک حرف از عشق

لبانش را نگاهت باز بسته