دل نوشته های دلتنگی
- شروع کننده موضوع aynaz
- تاریخ شروع
دلتنگی یعنی؛خیره شدن به سنگ فرشی
که قدمهای تو را زیارت کرده …
محبوبِ من
شما نباشی،
همه‌ی بغض‌های جهان
در گلویِ من است ....
شما نباشی،
همه‌ی بغض‌های جهان
در گلویِ من است ....
«ازت متنفرم...»
بُهت زده به من خیره شد. چیزی که شنیده بود رو باور نمی‌کرد.. آب دهنش رو به زحمت قورت داد. انگار برای حرف زدن عجله داشته باشه با دست، عینکش رو کمی عقب داد و گفت:
«این رو جدی نمی‌گی نه؟»
گفتم: «هیچوقت به این قاطعیت در مورد کسی حرف نزدم.»
روش رو برگردوند، سعی کرد خودش رو بی‌تفاوت نشون بده، کوله‌اش رو مرتب کرد و ازم دور شد. نگاهم به امتداد خیابون بود که دوباره برگشت، یه نفس عمیق کشید، دستش رو توی سینه‌اش جمع کرد و گفت: «چطور می‌تونی همچین حرفی بزنی؟» خودم رو به یک قدمی‌ش رسوندم، سعی کردم چند ثانیه به چشماش خیره بشم، نگاهش رو که دزدید گفتم: بچه که بودم، یه باغبون پیر داشتیم که خونه‌ی پسرش زندگی می‌کرد. توی بهار و تابستون، ماهی دوبار میومد و کمک بابا می‌کرد. عصر یکی از روزهای تابستون، بابا من رو فرستاد تا چندتا بستنی بگیرم، تاکید هم داشت که حتما بستنی عروسکی بخرم، اون روزا بستنی عروسکی تازه اومده بود و قیمتش، دو برابر بستنی چوبی‌های معمولی بود. پیرمرد از دیدن بستنی عروسکی بی نهایت متعجب و هیجان زده به نظر میومد. با یه لذت خاصی به تن بستنی حمله می‌کرد و بعد از هربار گاز زدن، با دقت به قیافه‌ی تیکه پاره شده‌ی عروسکِ وارفته نگاه می‌کرد. یه جا خجالت رو گذاشت کنار و با لبخند رو به بابا گفت: «مهندس اینا چند قیمتن؟»
وقتی بابا قیمت حدودی بستنی رو گفت، خنده روی لبای پیرمرد ماسید، آخرین ته مانده‌های روی چوب بستنیش رو لیسید و اون رو توی باغچه انداخت و روش خاک ریخت. بنده‌ی خدا تا آخر اون روز حرف نزد.
موقع پرداخت دستمزد، بابا یه کم پول بیشتر بهش داد و گفت: «اینم همرات باشه، سر راه، از همین کوچه اول برای خونه چندتا بستنی عروسکی بخر ببر با خودت.» پیرمرد سرش رو انداخت پایین، پول رو به بابا برگردوند و گفت: «نه مهندس، پیش خودتون باشه. من نمی‌خوام..»
بابا که نگران بود پیرمرد ناراحت شده باشه گفت: «اصلن از طرف من بگیر، هدیه هس، ناراحت نشو.»
پیرمرد قبول نکرد، عقب عقب به سمت در رفت و گفت: «موضوع این نیست مهندس، همه‌ی دلخوشی نوه‌های من به اینه که هر شب، وقتی می‌رسم خونه، از سر و کولم برن بالا و از دستم بستنی دوقلو بگیرن، من پیشونیشون رو ببوسم و اونا هم برن گوشه حیاط با لذت بستنیشون رو بخورن. من وُسعم نمی‌رسه که هر روز براشون بستنی گرون بخرم، اگر امروز براشون از اینا بخرم، دیگه هیچوقت بستنی دوقلو خوشحالشون نمی‌کنه!»
«من ازت متنفرم، چون بعد از تو، هیچ‌کس و هیچ‌چیز خوشحالم نمی‌کنه».
بُهت زده به من خیره شد. چیزی که شنیده بود رو باور نمی‌کرد.. آب دهنش رو به زحمت قورت داد. انگار برای حرف زدن عجله داشته باشه با دست، عینکش رو کمی عقب داد و گفت:
«این رو جدی نمی‌گی نه؟»
گفتم: «هیچوقت به این قاطعیت در مورد کسی حرف نزدم.»
روش رو برگردوند، سعی کرد خودش رو بی‌تفاوت نشون بده، کوله‌اش رو مرتب کرد و ازم دور شد. نگاهم به امتداد خیابون بود که دوباره برگشت، یه نفس عمیق کشید، دستش رو توی سینه‌اش جمع کرد و گفت: «چطور می‌تونی همچین حرفی بزنی؟» خودم رو به یک قدمی‌ش رسوندم، سعی کردم چند ثانیه به چشماش خیره بشم، نگاهش رو که دزدید گفتم: بچه که بودم، یه باغبون پیر داشتیم که خونه‌ی پسرش زندگی می‌کرد. توی بهار و تابستون، ماهی دوبار میومد و کمک بابا می‌کرد. عصر یکی از روزهای تابستون، بابا من رو فرستاد تا چندتا بستنی بگیرم، تاکید هم داشت که حتما بستنی عروسکی بخرم، اون روزا بستنی عروسکی تازه اومده بود و قیمتش، دو برابر بستنی چوبی‌های معمولی بود. پیرمرد از دیدن بستنی عروسکی بی نهایت متعجب و هیجان زده به نظر میومد. با یه لذت خاصی به تن بستنی حمله می‌کرد و بعد از هربار گاز زدن، با دقت به قیافه‌ی تیکه پاره شده‌ی عروسکِ وارفته نگاه می‌کرد. یه جا خجالت رو گذاشت کنار و با لبخند رو به بابا گفت: «مهندس اینا چند قیمتن؟»
وقتی بابا قیمت حدودی بستنی رو گفت، خنده روی لبای پیرمرد ماسید، آخرین ته مانده‌های روی چوب بستنیش رو لیسید و اون رو توی باغچه انداخت و روش خاک ریخت. بنده‌ی خدا تا آخر اون روز حرف نزد.
موقع پرداخت دستمزد، بابا یه کم پول بیشتر بهش داد و گفت: «اینم همرات باشه، سر راه، از همین کوچه اول برای خونه چندتا بستنی عروسکی بخر ببر با خودت.» پیرمرد سرش رو انداخت پایین، پول رو به بابا برگردوند و گفت: «نه مهندس، پیش خودتون باشه. من نمی‌خوام..»
بابا که نگران بود پیرمرد ناراحت شده باشه گفت: «اصلن از طرف من بگیر، هدیه هس، ناراحت نشو.»
پیرمرد قبول نکرد، عقب عقب به سمت در رفت و گفت: «موضوع این نیست مهندس، همه‌ی دلخوشی نوه‌های من به اینه که هر شب، وقتی می‌رسم خونه، از سر و کولم برن بالا و از دستم بستنی دوقلو بگیرن، من پیشونیشون رو ببوسم و اونا هم برن گوشه حیاط با لذت بستنیشون رو بخورن. من وُسعم نمی‌رسه که هر روز براشون بستنی گرون بخرم، اگر امروز براشون از اینا بخرم، دیگه هیچوقت بستنی دوقلو خوشحالشون نمی‌کنه!»
«من ازت متنفرم، چون بعد از تو، هیچ‌کس و هیچ‌چیز خوشحالم نمی‌کنه».
میدانی دلتنگی چیست ؟
دلتنگی آن است که جسمت نتواند
به آنجایی برود
که جانت میرود ....
دلتنگی آن است که جسمت نتواند
به آنجایی برود
که جانت میرود ....
بگذار
در جستجوی کلماتی باشم
به حجمِ
دلتنگی‌ام
برای تو...
در جستجوی کلماتی باشم
به حجمِ
دلتنگی‌ام
برای تو...
پس چشم به راهت خواهم ماند!
چونان خانه‌ای متروک...
که بیایی و در من زندگی کنی؛
که بیایی و دیگر،
پنجره‌هایم درد نکشند...
✍ #پابلو_نرودا
چونان خانه‌ای متروک...
که بیایی و در من زندگی کنی؛
که بیایی و دیگر،
پنجره‌هایم درد نکشند...
✍ #پابلو_نرودا
دل تنگی؛ سالهاست تجربه اش نکردم حتی یادم نیست چه حسی داشت فقط یادم اون زمانها تنهاترین زمانهای عمرم بود و دردش تا مغز استخوانم میرسید
خیلیها جرات ندارن داخل چشمهام زل بزنند چون فرق کردم خیلی زیاد خودمم میدونم مخصوصا وقتی بخش تاریکم بیداره کسی جرات نداره بهم نگاه کنه چه برسه سمتم بیاد
خیلیها جرات ندارن داخل چشمهام زل بزنند چون فرق کردم خیلی زیاد خودمم میدونم مخصوصا وقتی بخش تاریکم بیداره کسی جرات نداره بهم نگاه کنه چه برسه سمتم بیاد
دلتـنــگی
نـامِ دیگــرِ ایــن روزهــاســت
وقتــی از ایــن همـہ رهـگـــذر
یـڪــی تـــو نیـسـتـی
نـامِ دیگــرِ ایــن روزهــاســت
وقتــی از ایــن همـہ رهـگـــذر
یـڪــی تـــو نیـسـتـی
می دانی
دلتنگت که می شوم...
پروانه می شوم
بی هوا ، سمت کوچه ات می پرم
آنقدر دور خیالت پر می‌زنم
که بی جان می شوم....
دلتنگت که می شوم...
پروانه می شوم
بی هوا ، سمت کوچه ات می پرم
آنقدر دور خیالت پر می‌زنم
که بی جان می شوم....
تو را
در غربت کدام کوچه
گم کرده ام ..؟!
که اینچنین
آواره ی
کوچه های بی کسی اَم!
با هر قدمی که برمیدارم
به تو نمی رسم
دورتر می شوم ...
#باران_قیصری
در غربت کدام کوچه
گم کرده ام ..؟!
که اینچنین
آواره ی
کوچه های بی کسی اَم!
با هر قدمی که برمیدارم
به تو نمی رسم
دورتر می شوم ...
#باران_قیصری
قشنگ ترین تعریف دلتنگی که خوندم این بود که میگفت :
«روحت یه جایی هست
که جسمت اونجا نیست
و این میشه دلتنگی...»
«روحت یه جایی هست
که جسمت اونجا نیست
و این میشه دلتنگی...»
خود را چنان ز هجر تو
گم کرده ام که هست
مشکل تر از سراغ توام،
جستجوی خویش
#عرفی_شیرازی
گم کرده ام که هست
مشکل تر از سراغ توام،
جستجوی خویش
#عرفی_شیرازی
اجـازه نـده
صـدایِ نـظـراتِ دیـگـران
بـاعـث بـشـه
صـدایِ درونِ خـودت شـنـیـده نـشـه
صـدایِ نـظـراتِ دیـگـران
بـاعـث بـشـه
صـدایِ درونِ خـودت شـنـیـده نـشـه
بود و نبود عشق تفاوت نمي كند
دل را براي تنگ شدن افريده اند!
دل را براي تنگ شدن افريده اند!
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
نقد ادبی اشعار و دل نوشته های دوستان | ادبیات | 190 | |
|
معماری با مصالحی از جنس دل | ادبیات | 18261 | |
|
دل نامه یا نامه دل | ادبیات | 9478 | |
|
گریه کن ای دل.......... | ادبیات | 427 | |
|
دل نوشته‌هاي عرفاني | ادبیات | 430 |