معرفی کتاب جنس دوم اثر سیمون دوبووار
جنس دوم، شاهکار سیمون دوبووار، تحلیلی قدرتمند از پندار زن در غرب و پژوهشی انقلابی درباره ی نابرابری و بیگانه پنداری است. بووار در ابتدا این سوال را مطرح می کند: «زن چیست؟» او استدلال می کند که مرد، جنسیت اصلی در نظر گرفته شده در حالی که زن، «آن یکی جنسیت» تلقی می شود. او در جایی از کتاب می گوید: «بنابراین نوع بشر مذکر است و مرد، زن را نه آن طور که هست، بلکه به نسبت با خودش تعریف می کند.» بووار، تبعیت جنس مونث از مذکر را در گونه های مختلف حیوانات بررسی و این موضوع را از نظر تولید مثل تجزیه و تحلیل می کند. او همچنین فیزیولوژی مرد و زن را مقایسه کرده و نتیجه می گیرد که نمی توان ارزش ها را بر پایه ی فیزیولوژی بنیاد نهاد و مسائل بیولوژیکی را باید در قالب های هستی شناسانه، اقتصادی، اجتماعی و فیزیولوژیکی به بحث گذاشت. این کتاب پیشگامانه از بووار، بعد از گذشت چندین دهه همچنان تأثیرگذاری زمان انتشار اولیه ی خود را حفظ کرده و به یقین، الهام بخش نسل های آینده ی زنان و مردان نیز خواهد بود.قسمت هایی از کتاب جنس دوم
برای هر دو طرف ازدواج در آن واحد، هم لازم است و هم سود، اما در موقعیت های این دو طرف، موازنه وجود ندارد. برای دختران جوان، ازدواج یگانه وسیله ای است که بتوانند جزو اجتماع شوند و اگر «روی دست بمانند» از نظر اجتماع تحقیر شده اند. دختر جوان مطلقا منفعل است؛ پسرها ازدواج می کنند، زن می گیرند. پسرها در ازدواج، انبساط و تأکید وجود خود را می جویند نه حق وجود داشتن را. ازدواج برای آنها نوعی شیوه ی زندگی است نه سرنوشت.
زن بودن برای من چه معنایی داشته است؟ تا چهل سال تمام وانمود می کردم که زن بودن تفاوتی ایجاد نمی کند. روشنفکر بودم و روشنفکر یعنی روشنفکر. من با روشنفکر شدن، هویت بزرگسالی خود را بر الگوی تعارض و مخالفتی عمدی قرار داده بودم. من به عنوان روشنفکر می توانستم احساس حاد زنانه طرد شدگی ام را با پناه بردن به سنت فردگرایی افراطی، نه به عنوان یک زن که به عنوان یک فرد، مانع شوم. همان گونه که قبلا تن نداده بودم که به من برچسب «کودک» بزنند، حالا نیز خود را «زن» نمی دانستم. من، من بودم.
این دنیا، دنیایی مردانه بود. کودکی من با اسطوره هایی گذشته بود که مردان ساخته بودند و واکنش من در برابر آنها اصلا شبیه آن نبود که اگر پسر می بودم می داشتم. این انقلاب شخصی من در یک جمله خلاصه می شود: من که می خواستم درباره ی خودم حرف بزنم، به این نتیجه رسیدم که برای این کار نخست باید وضع زنان را به طور کلی توصیف کنم. جنس دوم خلق شد، من چهل ساله بودم.
