دارالحدیث
- شروع کننده موضوع pashe_naz2001
- تاریخ شروع
من خداي ناديده را نمي‌پرستم!
حضرت علي
phalagh
مدیر بازنشسته
حدیثتون معتبر نیست
phalagh
مدیر بازنشسته
قبل از این که حرفی به زبان آورم نظرتان را به همین عکسی که از کتاب سفینة البحار اسکن شده جلب میکنم :
اگر دقت داشته باشید حدیث از امام تنها همین چند جمله است :
نحن قریش وشیعتنا العرب و عدونا العجم ..
متن حدیث نقل شده از امام ع تنها همین چند کلمه است .که ترجمه آن هم واضح است یعنی ما قریش هستیم و شیعیان ما عرب هستند و دشمنان ما عجم هستند !
مابقی نوشته ها توضیح حدیث است که توسط نقل آن عالم بیان شده و جالب است که در اینجا دو اشتباه صورت پذیرفته .(در عکس در کادر اول مشخص نمودم )
حال ببنید این شخص چه کار کرده :
اول توضیح مولف را جزء حدیث دانسته
دوم همین توضیح مولف را بد ترجمه کرده .ترجمه صحیح توضیح مولف اینست :
عربي که شيعه ما باشد ممدوح و شايسته است(پس معيار شايستگي، شيعه بودن است) اگر چه عجم و غير عرب باشد و اما عجم (غير عربي) که دشمن ما اهل بيت باشد مذموم و ناشايسته است (پس معيار مذموم بودن، دشمني با اهل بيت است) اگر چه عرب باشد.
سوم اینکه خود مولف کتاب در مذمت کار خلیفه دوم یعنی عمر مطلبی نوشته و آنرا نکوهش نمود که این شخص این را هم جزء حدیث پنداشته (کادر دومی در عکس)
حال مولف کتاب در مورد عمر خطاب چه گفته:لمّا ورد سبي الفرس أَرَادَ عُمَرُ بْنُ الْخَطَّابِ بَيْعَ النِّسَاءِ وَ أَنْ يَجْعَلَ الرِّجَالَ عَبِيدَ الْعَرَبِ.....» ترجمه :
هنگامي که اسيران ايراني وارد مدينه شدند خليفه دوم خواست که زنهايشان را بفروشد و مردانشان را بردگان عرب قرار دهد.....
کاملا مشهود است در اینجا کاری از کارهای خلیفه دوم یعنی جناب (عمر) نقل شده و ان مترجم بی سواد این را جزء نظر امام حسین ع گرفته !
حال جالبتر اینکه این اقا دنباله حدیث را نقل نکرده .مرحوم مولف کتاب در تقبیح بیشتر این کار خلیفه دوم بیان امیر مومنین ع به عمر را می آورد :
فَقَالَ لَهُ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص قَالَ أَكْرِمُوا كَرِيمَ كُلِّ قَوْمٍ.....
در اينجا اميرالمومنين ع (عليّ بن ابيطالب ع) اعتراض کرد که اينکار را نکن و اين حق را نداري چرا که رسول خدا ص فرموده است که بزرگان و گراميان هر قومي را گرامي بداريد.....
حال یک بار دیگر ترجمه صحیح را می اورم بعد با ترجمه یا تحریف اون اقا مقایسه کنید و پی به جهالت این شخص ببرید:
قال ابی عبدالله:
ما از قریش هستیم و شیعیان ما عرب هستند و دشمنان ما عجم هستند .
حدیث در اینجا تمام شد ما بقی حرف مولف کتاب است :
بیان این حدیث : عربي که شيعه ما باشد ممدوح و شايسته است(پس معيار شايستگي، شيعه بودن است) اگر چه عجم و غير عرب باشد و اما عجم (غير عربي) که دشمن ما اهل بيت باشد مذموم و ناشايسته است (پس معيار مذموم بودن، دشمني با اهل بيت است) اگر چه عرب باشد.
ادامه سخن مولف کتاب :
بد نظری خلیفه دوم (عمر )نسبت به عجم ها :
هنگامي که اسيران ايراني وارد مدينه شدند خليفه دوم خواست که زنهايشان را بفروشد و مردانشان را بردگان عرب قرار دهد.....
در اينجا اميرالمومنين ع (عليّ بن ابيطالب ع) اعتراض کرد که اينکار را نکن و اين حق را نداري چرا که رسول خدا ص فرموده است که بزرگان و گراميان هر قومي را گرامي بداريد.....
حال به تحریف این حدیث توسط آن شخص دقت نمایید :
" از حسین بن علی:
ما از تبار قریش هستیم و هواخواهان ما عرب و دشمنان ما ایرانی ها هستند. روشن است که هر عربی از هر ایرانی بهتر و بالاتر و هر ایرانی از دشمنان ما هم بدتراست. ایرانیهارا باید دستگیر کرد و به مدینه آورد، زنانشانرا بفروش رسانید و مردانشانرا به بردگی و غلامی اعراب گماشت.
حسین بن علی، امام سوم شیعیان، سفینه البحار و مدینه الاحکام و الاثار، نوشته حاج شیخ عباس
قمی، صفحه ۱۶۴. "
تفاوت کاملا مشخص هست و نیازی به توضیح ندارد.
خب حال مقداری در مورد این حدیث بحث کنیم:
اول از جهت سندی:
این حدیث نزد علما ضعیف هست و این حدیث تقطیع دارد و نزد علما رجالی اصلا اعتبار ندارد
بحث محتوایی حدیث :
اولا مولف کتاب سفینة البحار این حدیث را در باب فضائل عجم ها بیان کرده !یعنی ایشان از این حدیث فضیلت برای عجم تلقی نموده .جالب است بدانید قبل از نقل این حدیث مرحوم شیخ عباس این آیه و حدیث را در تایید سخنش در فضیلت عجم ها نقل می کند :
تفسير علي بن إبراهيم : * ( ولو نزلناه على بعض الأعجمين فقرأه عليهم ما كانوا به مؤمنين ) * ، قال الصادق ( عليه السلام ) : لو نزل القرآن على العجم ما آمنت به العرب ، وقد نزل على العرب فآمنت به العجم ، فهذه فضيلة العجم
خداوند در کتاب خود فرمود)هرگاه ما آن را بر بعضى از عجم [= غير عرب]ها نازل مىکرديم... و او آن را بر ايشان مىخواند، به آن ايمان نمىآورند!))
امام صادق علیه السلام فرمودند اگر قرآن بر عجم نازل می شود اعراب به آن ایمان نمی اوردند و این قرآن بر اعراب نازل گشت و عجم ها ایمان آوردند به پس این خود یک فضیلتی است بر عجم ها !!
ثانیا آیا واقعا عجم ها نمی توانند شیعه باشند و اصلا عجم بودن مخالفت با شیعه بودن و مسلمان بودن دارد ؟
لطفا این احادیث را ببینید :
أمالي الصدوق : عن أبي جعفر ( عليه السلام ) قال : أصحاب القائم ( عليه السلام ) ثلاثمائة وثلاثة عشر رجلا أولاد العجم.
امالي صدوق از امام باقر(ع) : فرمود : اصحاب حضرت مهدي(ع)313 نفر واز فرزندان عجمند.
مستدرك حاكم:
قالوا : العجم يا رسول الله ؟ قال(ص) : لو كان الإيمان معلقا بالثريا لناله رجال من العجم
گفتند عجم اي رسول خدا ؟ پيامبر(ص) فرمودند : اگر ايمان در آسمان آويزان بود، مرداني از فارس به آن مي رسيدند.
ذكرت الأعاجم عند رسول الله صلي الله عليه وآله فقال: النبي صلي الله عليه [وآله] وسلم: «لأنا بهم أو ببعضهم أوثق مني بكم أو ببعضكم»
بغوي نقل ميكند : كه در نزد رسول الله از اعاجم سخن گفتم ؛ فرمودند: من به آنها يا بعضي از آنها بيشتر از شما يابعضي از شما اطمينان دارم
كنا جلوساً عند النبي صلي الله عليه وآله إذ نزلت سورة الجمعة فما نزلت هذه: (وآخرين منهم لما يلحقو ابهم) قالوا: من هؤلاء يا رسول الله؟ قال وفينا سلمان الفارسي، ثم قال: فوضع النبي صلي الله عليه وآله يده علي سلمان ثم قال: لو كان الإيمان بالثريا لناله رجال من هؤلاء
نزد رسول الله نشسته بوديم كه سوره جمعه نازل شدو هنگامي كه اين آيه "(وآخرين منهم لما يلحقو ابهم)" نازل شد ، پرسيدند : آنها چه كساني هستند ؟ فرمودند(در حالي كه سلمان نزد ما بود) رسول الله دستش را بر سلمان گذارد و فرمود : اگر ايمان در ثريا باشد ، مرداني از اين قوم به آن خواهند رسيد.
مستدرك علي السفينة:
لما ورد بسبي الفرس إلى المدينة أراد الثاني أن يبيع النساء وأن يجعل الرجال عبيد العرب ، . فقال أمير المؤمنين ( عليه السلام ) : إن النبي ( صلى الله عليه وآله ) : قال : أكرموا كريم قوم وإن خالفوكم ، وهؤلاء الفرس حكماء كرماء ، فقد ألقوا إلينا السلام ، ورغبوا في الإسلام ، وقد أعتقت منهم لوجه الله حقي وحق بني هاشم -
ترجمه :
هنگامي كه به اسير كردن ايرانيان دستور داده شد ، عمر خواست زنان را بفروشد و مردان را برده عرب كند ولي امير المومنين (ع) فرمود كه پيامبر فرموده اند : بزرگان هر قومي را بزرگ بداريد گر چه با شما مخالف باشند ....ادامه سخن امير المومنين(ع) : و اين ايرانيان ، حكيماني بخشنده هستند كه به ما صلح هديه كرد ه اند و به اسلام رغبت نشان داده اند ، پس من به خاطر خدا ، تمام حق خود و بني هاشم را مي بخشم و انها را آزاد ميكنم.
حال بد نیست نگاهی به قرآن هم داشته باشیم :
يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاکُم مِّن ذَکَرٍ وَأُنثَى وَجَعَلْنَاکُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَاکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ
اى مردم! ما شما را از يک مرد و زن آفريديم و شما را تيرهها و قبيلهها قرار داديم تا يکديگر را بشناسيد؛ (اينها ملاک امتياز نيست،) گرامىترين شما نزد خداوند با تقواترين شماست؛ خداوند دانا و آگاه است!
این آیه هم گذشت :
ولو نزلناه على بعض الأعجمين فقرأه عليهم ما كانوا به مؤمنين هرگاه ما آن را بر بعضى از عجم [= غير عرب]ها نازل مىکرديم...واو آن را بر ايشان مىخواند، به آن ايمان نمىآورند!))
و بیان شد که این آیه دلالت می کند بر اینکه عجم ها فضیلتی دارند .چون اگر این قرآن بر عجمها نازل می شد عرب ها به آن ایمان نمی اوردند و حال که بر اعراب نازل شده می بینیم که عجمها هم ایمان آورده اند که شاهدی از کلام امام صادق ع هم در این زمینه آورده ایم :
امام صادق علیه السلام فرمودند اگر قرآن بر عجم نازل می شود اعراب به آن ایمان نمی اوردند و این قرآن بر اعراب نازل گشت و عجم ها ایمان آوردند به پس این خود یک فضیلتی است بر عجم ها !
اما حال منظور حدیث امام از اینکه فرموده اند((و شیعیان ما عرب هستند و دشمنان ما عجم هستند ))چیست ؟
متن عربی حدیث : شيعتنا العرب ، وعدونا العجم
اگر دقت داشته باشید بیان نشده العرب شیعتنا و العجم عدونا بلکه بیان شده شيعتنا العرب ، وعدونا العجم.در برگردان فارسی هم می توان تفاوت این دو نوع بیان را فهمید:
الف : اعراب شیعیان ما هستند و عجم ها دشمنان ما هستند
ب:شعیان ما اعراب هستند و دشمنان ما عجم هستند.
این دو معنی کاملا با هم تفاوت دارند .که در روایت معنی دومی مطرح شده نه اولی.
در بیان اولی این مطرح می شود که گروه اعراب شیعه هستند و گروه عجم دشمن اهل بیت که این با نص آیات قرآن و رویات زیاد تضاد دارد و در حدیث هم این گونه بیان نشده.یعنی اگر در حدیث گفته شده بود العرب شیعتنا و العجم عدونا این معنی را می داد اما حدیث این گونه بیان نشده .بلکه به گونه دوم بیان شده یعنی گفته شیعتنا العرب.اینجا بیان شده شیعه ما عرب هستند.
خب وقتی به کتاب لغت مراجعه میکنیم می بینیم عرب و عجم معنی لغوی خاصی دارند .در حقیقت معنایی لغوی عرب به معنی با فهم وشعور و فصاحت هست و عجم به معنی خنگ و گنگ است .حال مشخص می شود معنی حدیث چیست یعنی شیعه ما عرب است .حال چه کسی عرب واقعی است آن کس که فهم داشته باشد ! واین فهم را ندارد مگر کسی که شیعه باشد و چه کسی عجم هست .آن کسی که واقعا نه فهم باشد .و نفهمد حق ولایت و امر امامت به دست چه کسی است .
در حقیقت ما ایرانی ها عرب (با فهم و درک ) واقعی هستیم و آن عربی که دشمن اهل بیت ع در حقیقت عجم واقعی است یعنی نه فهم !
می بینید که چه زیبا امام این سخن را بیان کرده اند و دشمنان ایشان چه مضحک و خنده دار این حدیث را تحریف نموده اند
phalagh
مدیر بازنشسته
اون عکسی که گذاشتم فقط قسمت عربیش از کتاب مذکور هست. و قسمت فارسی ترجمه موهوم فردی مغرض.
خوبه متن عربی هست.میتونید بخونید و قضاوت کنید.
phalagh
مدیر بازنشسته
در مورد زبان عربی منم زیاد بلد نیستم. ولی با خوندن قران یه چیزایی یاد گرفتم.در حدی که بتونم ترجمه تحت اللفظی داشته باشم.
کافیه که به دو نکته ای که اشاره شده و دورش خط قرمز کشیده شده دقت کنید. که اصل موضوع که کل پیام از امام نیست مشخص میشه.
در مورد ترجمه هم اگه به ترجمه دقت کنید میبینید که تایپی هست و نمیتونه قدیمی باشه.
ولی در اولین فرصت بعد از امتحانام حتما کتاب رو با ترجمش پیدا میکنم و از متن اون اسکن گرفته و اینجا میزارم.
ترجمه ای که اشاره کردید اخیرا منتشر شده و کاملا جدیده.
سالشو حتما پیدا میکنم.
امیر Amir
کاربر حرفه ای
کلام روز
کلام روز
در این تاپیک قصد دارم که یک حدیث و یا ایه قران رو بصورت سیکلی و هفتگی پست کنم,تا بر مبنای اون هفته جاری خودمون رو بگذرونیم.
با احترام
امیر
کلام روز
کلام روز
بی تردید کلام الهی و سخنان بزرگان دین، بهترین و مطمئن ترین چراغ راهنمای بشریت به سوی خیر دنیا و آخرت و کسب مواهب ارزشمند است. مرور روزانه برخی نکته های هدایتگر، نقش ارزشمندی در روشنگری ذهنی و روحی خواهد داشت.
در این تاپیک قصد دارم که یک حدیث و یا ایه قران رو بصورت سیکلی و هفتگی پست کنم,تا بر مبنای اون هفته جاری خودمون رو بگذرونیم.
**لطف کنید هیچ گونه نظری در این تاپیک پست نکنید**
با احترام
امیر
آخرین ویرایش:
امیر Amir
کاربر حرفه ای
● آیه روز:
و کسانی که ایمان آوردند و به اندازه طاقت خود کارهای شایسته انجام دادند ، اهل بهشت هستند و در آن جاودانه اند ، چرا که ما هیچ کس را جز به اندازه طاقتش تکلیف نمی کنیم . سوره اعراف، آیه ۴۲
والذین آمنوا وعملوا الصالحات لا نکَلف نفسا الا وسعها أولَئک أَصحاب الجنهٔ هم فیها خالدون .
و کسانی که ایمان آوردند و به اندازه طاقت خود کارهای شایسته انجام دادند ، اهل بهشت هستند و در آن جاودانه اند ، چرا که ما هیچ کس را جز به اندازه طاقتش تکلیف نمی کنیم . سوره اعراف، آیه ۴۲
از جانب خودم از اين تاپيک زيبا و سودمند، سپاسگزاري مي‌کنم.
هل يستوي الذين يعلمون و الذين لايعملون (9: 39)
آيا کساني که مي‌دانند با کساني که نمي‌دانند، برابرند؟!
هل يستوي الذين يعلمون و الذين لايعملون (9: 39)
آيا کساني که مي‌دانند با کساني که نمي‌دانند، برابرند؟!
يا ايها الانسان ما غرک بربک الکريم* (6: 82)
هان اي انسان! چه چيزي تو را در حق پروردگار بخشنده‌ات غره کرد؟
هان اي انسان! چه چيزي تو را در حق پروردگار بخشنده‌ات غره کرد؟
امیر Amir
کاربر حرفه ای
● آیه روز:
ان یمسسکم قرح فقد مس القوم قرح مثله و تلک الایام نداولها بین الناس ولیعلم الله الذین آمنوا ویتخذ منکم شهداء والله لا یحب الظالمین .
اگر زمانی به شما آسیب و جراحتی رسد ، زمانی دیگر، گروهی دیگر دچار آسیب می شوند، ما این روزهای پیروزی و ناکامی را به عنوان امتحان در میان مردم می گردانیم تا عبرت گیرند و خدا ستمکاران را که با سستی و بی تقوایی بر خود ستم می کنند دوست ندارد .
ان یمسسکم قرح فقد مس القوم قرح مثله و تلک الایام نداولها بین الناس ولیعلم الله الذین آمنوا ویتخذ منکم شهداء والله لا یحب الظالمین .
اگر زمانی به شما آسیب و جراحتی رسد ، زمانی دیگر، گروهی دیگر دچار آسیب می شوند، ما این روزهای پیروزی و ناکامی را به عنوان امتحان در میان مردم می گردانیم تا عبرت گیرند و خدا ستمکاران را که با سستی و بی تقوایی بر خود ستم می کنند دوست ندارد .
سوره آل عمران، آیه ۱۴۰
امیر Amir
کاربر حرفه ای
● احادیث امروز:
▪ حضرت رسول (ص) فرمودند:
اذا سرتک حسنتک وساءتک سیتک فأنت مؤمن .
اگر از کار نیک خود خوشحال و از کار بد خود دلگیر می شوی ، مؤمن هستی .
▪ امام حسین (ع):
ایاک و ظلم من لا یجد علیک ناصرا الا الله جل وعز.
بترس از ستم کردن بر کسی که به جز خدا یاوری ندارد.
▪ حضرت رسول (ص) فرمودند:
اذا سرتک حسنتک وساءتک سیتک فأنت مؤمن .
اگر از کار نیک خود خوشحال و از کار بد خود دلگیر می شوی ، مؤمن هستی .
مسند احمد ، باقی مسند الانصار ، ح ۲۱۱۴۵
**************************************************************
▪ امام حسین (ع):
ایاک و ظلم من لا یجد علیک ناصرا الا الله جل وعز.
بترس از ستم کردن بر کسی که به جز خدا یاوری ندارد.
بحار الانوار، ج ۷۸، ص ۱۱۸
منتخب سخنان امام علی (ع)
منتخب سخنان امام علی (ع)
راه خوب زيستن
و درود خدا بر او، فرمود: مرگ بهتر از تن به ذلت دادن و به اندك ساختن بهتر از دست نياز به سوي مردم داشتن است. اگر به انسان نشسته در جاي خويش چيزي ندهند. با حركت و تلاش نيز نخواهد داد، روزگار دو روز است، روزي به سود تو، و روزي به زيان تو است، پس آنگاه كه به سود تو است به خوش گذراني و سركشي روي نياور، و آنگاه كه به زيان تو است شكيبا باش. (حكمت 396)
حقوق متقابل پدر و فرزند
و درود خدا بر او، فرمود: همانا فرزند را به پدر، و پدر را به فرزند حقي است: حق پدر در فرزند اين است كه فرزند در همه چيز جز نافرماني خدا، از پدر اطاعت كند، و حق فرزند بر پدر آن كه نام نيكو بر فرزند نهد، خوب تربيتش كند، و او را قرآن بياموزد. (حكمت 399)
شناخت واقعيت ها و خرافات
و درود خدا بر او، فرمود: چشم زخم حقيقت دارد، استفاده از نيروهاي مرموز طبيعت حقيقت دارد، سحر و جادو وجود دارد، و فال نيك راست است؛ و رويداد بد را بدشگون دانستن، درست نيست، بوي خوش، درمان و نشاط آور، عسل درمان كننده و نشاط آور، سواري بهبودي آور، و نگاه به سبزه زار، درمان كننده و نشاط آور است. (حكمت 400)
ارزش عقل
و درود خدا بر او، فرمود: خدا عقل را به انساني نداد جز آن كه روزي او را با كمك عقل نجات بخشيد. (حكمت 407)
سر انجام حق ستيزي
و درود خدا بر او، فرمود: هر كس با حق در افتاد نابود شد. (حكمت 408)
هماهنگي قلب و چشم
و درود خدا بر او، فرمود: قلب، كتاب چشم است. (آنچه چشم بنگرد در قلب نشيند.) (حكمت 409)
ارزش پرهيزكاري
و درود خدا بر او، فرمود: تقوا در رأس همة ارزش هاي اخلاقي است. (حكمت 410)
احترام به استاد
و درود خدا بر او، فرمود: با آن كس كه تو را سخن آموخت به درشتي سخن مگو، و با كسي كه راه نيكو سخن گفتن به تو آموخت، لاف بلاغت مزن. (حكمت 411)
راه خودسازي
و درود خدا بر او، فرمود: در تربيت خويش تو را بس كه از آنچه بر ديگران نمي پسندي دوري كني. (حكمت 412)
راه تحمل مصيبت ها
و درود خدا بر او، فرمود: در مصيبت ها يا چون آزادگان بايد شكيبا بود، و يا چون ابلهان خود را به فراموشي زد. (حكمت 413)
روش برخورد با دنيا
(اميرالمؤمنين به فرزندش امام مجتبي خطاب كرد
چيزي از دنياي حرام براي پس از مرگت باقي مگذار، زيرا آنچه از تو مي ماند نصيب يكي از دو تن خواهد شد، يا شخصي است كه آن را در طاعت خدا به كار گيرد، پس سعادتمند مي شود به چيزي كه تو را به هلاكت افكنده است. يا شخصي كه آن را در نافرماني خدا به كار گيرد، پس هلاك مي شود به آنچه كه تو جمع آوري كردي، پس تو در گناه او را ياري كرده اي، كه هيچ يك از اين دو نفر سزاوار آن نيستند تا بر خود مقدم داري. (اين حكمت بگونة ديگري نيز نقل شده؛) پس از ستايش پروردگار ! آنچه از دنيا هم اكنون در دست تو است، پيش از تو در دست ديگران بود، و پس از تو نيز به دست ديگران خواهد رسيد، و همانا تو براي دو نفر مال خواهي اندوخت، يا شخصي كه اموال جمع شدة تو را در طاعت خدا به كار گيرد، پس به آنچه كه تو را به هلاكت افكند سعادتمند مي شود، يا كسي است كه آن را در گناه به كار اندازد، پس با اموال جمع شدة تو هلاك خواهد شد، كه هيچ يك از اين دو نفر سزاوار نيستند تا بر خود مقدمشان بداري، و بار آنان را بر دوش كشي، پس براي گذشتگان رحمت الهي، و براي بازماندگان روزي خدا را اميدوار باش. (حكمت 416)
راه درمان شهوت، و عفو اهانت كننده
(اصحاب امام پيرامونش نشسته بودند كه زني زيبا از آنجا عبور كرد. حاضران ديده به آن زن دوختند. امام فرمود: ) همانا ديدگان اين مردان به منظرة شهوت آميز دوخته شده و به هيجان آمده اند، هر گاه كسي از شما با نگاه به زني به شگفتي آيد، با همسرش بياميزد كه او نيز زني چون زن وي باشد. (مردي از خوارج گفت: خدا اين كافر را بكشد چقدر فقه مي داند ! مردم براي كشتن او برخاستند، امام فرمود: ) آرام باشيد، دشنام را با دشنام بايد پاسخ داد يا بخشيدن از گناه. (حكمت 420)
ارزش نيكوكاري
و درود خدا بر او، فرمود: كار نيك به جا آوريد، و آن را هر مقدار كه باشد كوچك نشماريد، زيرا كوچك آن بزرگ، و اندك آن فراوان است، و كسي از شما نگويد كه: ديگري در انجام كار نيك از من سزاوارتر است ! . گر چه سوگند به خدا كه چنين است، خوب و بد را طرفداراني است كه هر گاه هر كدام از آن دو را وا گذاريد، انجامشان خواهند داد. (حكمت 420)
ره آورد خودسازي
و درود خدا بر او، فرمود: كسي كه نهان خود را اصلاح كند، خدا آشكار او را نيكو گرداند، و كسي كه براي دين خود كار كند، خدا دنياي او را كفايت فرمايد، و كسي كه ميان خود و خدا را نيكو گرداند، خدا ميان او و مردم را اصلاح خواهد كرد. (حكمت 423)
ارزش عقل و بردباري
و درود خدا بر او، فرمود: بردباري پرده است پوشاننده، و عقل شمشيري است بران،پس كمبودهاي اخلاقي خود را با بردباري بپوشان، و هواي نفس خود را با شمشير عقل بكش. (حكمت 424)
مسئوليت توانگران
و درود خدا بر او، فرمود: خدا را بندگاني است كه براي سود رساندن به ديگران، نعمت هاي خاصي به آنان بخشيده، تا آنگاه كه دست بخشنده دارند نعمت ها را در دستشان باقي مي گذارد، و هر گاه از بخشش دريغ كنند، نعمت ها را از دستشان گرفته و به دست ديگران خواهد داد. (حكمت 425)
دو چيز ناپايدار
و درود خدا بر او، فرمود: سزاوار نيست كه بندة خدا به دو خصلت اعتماد كند: تندرستي، و توانگري؛ زيرا در تندرستي ناگاه او را بيمار بيني، و در توانگري ناگاه او را تهيدست ! . (حكمت 426)
جايگاه شكوه كردن
و درود خدا بر او، فرمود: كسي كه از نياز خود نزد مؤمني شكايت كند، گويي به پيشگاه خدا شكايت برده است، و كسي كه از نيازمندي خود نزد كافري شكوه كند، گويي از خدا شكوه كرده است ! . (حكمت 427)
اندوه سرمايه داران
و درود خدا بر او، فرمود: بزرگ ترين حسرت ها در روز قيامت، حسرت خوردن مردي است كه مالي را به گناه گرد آورد، و آن شخصي به ارث برد كه در اطاعت خداي سبحان بخشش كرد، و با آن وارد بهشت شد، و گرد آوردندة اولي وارد جهنم گرديد. (حكمت 429)
اندوه زر اندوزي
و درود خدا بر او، فرمود: همانا زيان كارترين مردم در معاملات، و نوميد ترين مردم در تلاش، مردي است كه تن در گردآوري مال خسته دارد، اما تقديرها با خواست او هماهنگ نباشد، پس با حسرت از دنيا رود، و با بار گناه به آخرت روي آورد. (حكمت 430)
اقسام روزي
و درود خدا بر او، فرمود: روزي بر دو قسم است: آن كه تو را مي خواهد، و آن كه تو او را مي جويي. كسي كه دنيا را خواهد، مرگ نيز او را مي طلبد تا از دنيا بيرونش كند، و كسي كه آخرت را خواهد، دنيا او را مي طلبد تا روزي او را به تمام پردازد. (حكمت 431)
شناخت عدل و بخشش
(از امام پرسيدند: عدل يا بخشش، كدام يك برتر است. حضرت فرمود: ) عدالت، هر چيزي را در جاي خود مي نهد، در حالي كه بخشش آن را از جاي خود خارج مي سازد. عدالت تدبير عمومي مردم است، در حالي كه بخشش گروه خاصي را شامل است، پس عدالت شريف تر و برتر است. (حكمت 437)
توصيف زهد و پارسايي
و درود خدا بر او، فرمود: زهد بين دو كلمه از قرآن است، كه خداي سبحان فرمود:«تا بر آنچه از دست شما رفته حسرت نخوريد، و به آنچه به شما رسيده شادمان مباشيد.» كسي كه بر گذشته افسوس نخورد، و به آينده شادمان نباشد، همة جوانب زهد را رعايت كرده است. (حكمت 439)
ارزش تداوم كار
و درود خدا بر او، فرمود: چيز اندك كه با اشتياق تداوم يابد، بهتر از فراواني است كه رنج آور باشد. (حكمت 444)
بهاي جان آدمي
و درود خدا بر او، فرمود: آيا آزاد مردي نيست كه اين لقمة جويندة حرام دنيا را به اهلش وا گذارد؟ همانا بهايي براي جان شما جز بهشت نيست، پس كمتر از آن نفروشيد ! . (حكمت 456)
تشنگان مال و علم
و درود خدا بر او، فرمود: دو گرسنه هرگز سير نشوند: جويندة علم و جويندة مال. (حكمت 457)
نشانه هاي ايمان
و درود خدا بر او، فرمود: نشانة ايمان آن است كه راست بگويي، آنگاه كه تو را زيان رساند، و دروغ نگويي كه تو را سود رساند و آن كه بيش از مقدار عمل سخن نگويي، و چون از ديگران سخن گويي از خدا بترسي ! . (حكمت 458)
غيبت، نشانه ناتواني
و درود خدا بر او، فرمود: غيبت كردن، تلاش ناتوان است. (حكمت 461)
مسئوليت سرمايه داري
و درود خدا بر او، فرمود: مردم را روزگاري دشوار در پيش است كه توانگر اموال خود را سخت نگهدارد، در صورتي كه به بخل ورزي فرمان داده نشد. خداي سبحان فرمود: «بخشش ميان خود را فراموش نكنيد.» بدان در آن روزگار، بلند مقام، و نيكان خوار گردند، و با درماندگان به ناچاري خريد و فروش مي كنند در حالي كه رسول خدا (ص) از معامله با درماندگان نهي فرموده. (حكمت 468)
پرهيز از افراط و تفريط نسبت به امام
و درود خدا بر او، فرمود: دو كس نسبت به من هلاك مي گردند، دوستي كه زياده روي كند، و دروغ پردازي كه به راستي سخن نگويد. (اين كلام مانند سخن ديگري است كه فرمود: ) دو تن نسبت به من هلاك گردند، دوستي كه از حد گذراند، و دشمني كه بيهوده سخن گويد. (حكمت 469)
ارزش عفت و پاكدامني
و درود خدا بر او، فرمود: پاداش مجاهد شهيد در راه خدا، بزرگتر از پاداش عفيف پاكدامني نيست كه قدرت بر گناه دارد و آلوده نمي گردد. همانا عفيف پاكدامن، فرشته اي از فرشته هاست. (حكمت 474)
راه كشور داري
(چون زيادبن ابيه را به جاي عبدالله بن عباس و شهرهاي اطراف آن حكومت داد، او را در دستورالعملي طولاني، از گرفتن ماليات نابهنگام نهي كرد و فرمود: ) عدالت را بگستران و از ستمكاري پرهيز كن، كه ستم، رأيت را به آوارگي كشاند و بيدادگري به مبارزه و شمشير مي انجامد. (حكمت 476)
بزرگ ترين گناه
و درود خدا بر او، فرمود: سخت ترين گناهان، گناهي است كه گناهكار آن را سبك شمارد. (حكمت 477)
مسئوليت آگاهان
و درود خدا بر او، فرمود: خدا از مردم نادان عهد نگرفت كه بياموزند، تا آنكه از دانايان عهد گرفت كه آموزش دهند. (حكمت 478)
بدترين دوست
و درود خدا بر او، فرمود: بدترين دوست، آنكه براي او به رنج و زحمت افتي. (حكمت479)
منتخب سخنان امام علی (ع)
راه خوب زيستن
و درود خدا بر او، فرمود: مرگ بهتر از تن به ذلت دادن و به اندك ساختن بهتر از دست نياز به سوي مردم داشتن است. اگر به انسان نشسته در جاي خويش چيزي ندهند. با حركت و تلاش نيز نخواهد داد، روزگار دو روز است، روزي به سود تو، و روزي به زيان تو است، پس آنگاه كه به سود تو است به خوش گذراني و سركشي روي نياور، و آنگاه كه به زيان تو است شكيبا باش. (حكمت 396)
حقوق متقابل پدر و فرزند
و درود خدا بر او، فرمود: همانا فرزند را به پدر، و پدر را به فرزند حقي است: حق پدر در فرزند اين است كه فرزند در همه چيز جز نافرماني خدا، از پدر اطاعت كند، و حق فرزند بر پدر آن كه نام نيكو بر فرزند نهد، خوب تربيتش كند، و او را قرآن بياموزد. (حكمت 399)
شناخت واقعيت ها و خرافات
و درود خدا بر او، فرمود: چشم زخم حقيقت دارد، استفاده از نيروهاي مرموز طبيعت حقيقت دارد، سحر و جادو وجود دارد، و فال نيك راست است؛ و رويداد بد را بدشگون دانستن، درست نيست، بوي خوش، درمان و نشاط آور، عسل درمان كننده و نشاط آور، سواري بهبودي آور، و نگاه به سبزه زار، درمان كننده و نشاط آور است. (حكمت 400)
ارزش عقل
و درود خدا بر او، فرمود: خدا عقل را به انساني نداد جز آن كه روزي او را با كمك عقل نجات بخشيد. (حكمت 407)
سر انجام حق ستيزي
و درود خدا بر او، فرمود: هر كس با حق در افتاد نابود شد. (حكمت 408)
هماهنگي قلب و چشم
و درود خدا بر او، فرمود: قلب، كتاب چشم است. (آنچه چشم بنگرد در قلب نشيند.) (حكمت 409)
ارزش پرهيزكاري
و درود خدا بر او، فرمود: تقوا در رأس همة ارزش هاي اخلاقي است. (حكمت 410)
احترام به استاد
و درود خدا بر او، فرمود: با آن كس كه تو را سخن آموخت به درشتي سخن مگو، و با كسي كه راه نيكو سخن گفتن به تو آموخت، لاف بلاغت مزن. (حكمت 411)
راه خودسازي
و درود خدا بر او، فرمود: در تربيت خويش تو را بس كه از آنچه بر ديگران نمي پسندي دوري كني. (حكمت 412)
راه تحمل مصيبت ها
و درود خدا بر او، فرمود: در مصيبت ها يا چون آزادگان بايد شكيبا بود، و يا چون ابلهان خود را به فراموشي زد. (حكمت 413)
روش برخورد با دنيا
(اميرالمؤمنين به فرزندش امام مجتبي خطاب كرد
چيزي از دنياي حرام براي پس از مرگت باقي مگذار، زيرا آنچه از تو مي ماند نصيب يكي از دو تن خواهد شد، يا شخصي است كه آن را در طاعت خدا به كار گيرد، پس سعادتمند مي شود به چيزي كه تو را به هلاكت افكنده است. يا شخصي كه آن را در نافرماني خدا به كار گيرد، پس هلاك مي شود به آنچه كه تو جمع آوري كردي، پس تو در گناه او را ياري كرده اي، كه هيچ يك از اين دو نفر سزاوار آن نيستند تا بر خود مقدم داري. (اين حكمت بگونة ديگري نيز نقل شده؛) پس از ستايش پروردگار ! آنچه از دنيا هم اكنون در دست تو است، پيش از تو در دست ديگران بود، و پس از تو نيز به دست ديگران خواهد رسيد، و همانا تو براي دو نفر مال خواهي اندوخت، يا شخصي كه اموال جمع شدة تو را در طاعت خدا به كار گيرد، پس به آنچه كه تو را به هلاكت افكند سعادتمند مي شود، يا كسي است كه آن را در گناه به كار اندازد، پس با اموال جمع شدة تو هلاك خواهد شد، كه هيچ يك از اين دو نفر سزاوار نيستند تا بر خود مقدمشان بداري، و بار آنان را بر دوش كشي، پس براي گذشتگان رحمت الهي، و براي بازماندگان روزي خدا را اميدوار باش. (حكمت 416) راه درمان شهوت، و عفو اهانت كننده
(اصحاب امام پيرامونش نشسته بودند كه زني زيبا از آنجا عبور كرد. حاضران ديده به آن زن دوختند. امام فرمود: ) همانا ديدگان اين مردان به منظرة شهوت آميز دوخته شده و به هيجان آمده اند، هر گاه كسي از شما با نگاه به زني به شگفتي آيد، با همسرش بياميزد كه او نيز زني چون زن وي باشد. (مردي از خوارج گفت: خدا اين كافر را بكشد چقدر فقه مي داند ! مردم براي كشتن او برخاستند، امام فرمود: ) آرام باشيد، دشنام را با دشنام بايد پاسخ داد يا بخشيدن از گناه. (حكمت 420)
ارزش نيكوكاري
و درود خدا بر او، فرمود: كار نيك به جا آوريد، و آن را هر مقدار كه باشد كوچك نشماريد، زيرا كوچك آن بزرگ، و اندك آن فراوان است، و كسي از شما نگويد كه: ديگري در انجام كار نيك از من سزاوارتر است ! . گر چه سوگند به خدا كه چنين است، خوب و بد را طرفداراني است كه هر گاه هر كدام از آن دو را وا گذاريد، انجامشان خواهند داد. (حكمت 420)
ره آورد خودسازي
و درود خدا بر او، فرمود: كسي كه نهان خود را اصلاح كند، خدا آشكار او را نيكو گرداند، و كسي كه براي دين خود كار كند، خدا دنياي او را كفايت فرمايد، و كسي كه ميان خود و خدا را نيكو گرداند، خدا ميان او و مردم را اصلاح خواهد كرد. (حكمت 423)
ارزش عقل و بردباري
و درود خدا بر او، فرمود: بردباري پرده است پوشاننده، و عقل شمشيري است بران،پس كمبودهاي اخلاقي خود را با بردباري بپوشان، و هواي نفس خود را با شمشير عقل بكش. (حكمت 424)
مسئوليت توانگران
و درود خدا بر او، فرمود: خدا را بندگاني است كه براي سود رساندن به ديگران، نعمت هاي خاصي به آنان بخشيده، تا آنگاه كه دست بخشنده دارند نعمت ها را در دستشان باقي مي گذارد، و هر گاه از بخشش دريغ كنند، نعمت ها را از دستشان گرفته و به دست ديگران خواهد داد. (حكمت 425)
دو چيز ناپايدار
و درود خدا بر او، فرمود: سزاوار نيست كه بندة خدا به دو خصلت اعتماد كند: تندرستي، و توانگري؛ زيرا در تندرستي ناگاه او را بيمار بيني، و در توانگري ناگاه او را تهيدست ! . (حكمت 426)
جايگاه شكوه كردن
و درود خدا بر او، فرمود: كسي كه از نياز خود نزد مؤمني شكايت كند، گويي به پيشگاه خدا شكايت برده است، و كسي كه از نيازمندي خود نزد كافري شكوه كند، گويي از خدا شكوه كرده است ! . (حكمت 427)
اندوه سرمايه داران
و درود خدا بر او، فرمود: بزرگ ترين حسرت ها در روز قيامت، حسرت خوردن مردي است كه مالي را به گناه گرد آورد، و آن شخصي به ارث برد كه در اطاعت خداي سبحان بخشش كرد، و با آن وارد بهشت شد، و گرد آوردندة اولي وارد جهنم گرديد. (حكمت 429)
اندوه زر اندوزي
و درود خدا بر او، فرمود: همانا زيان كارترين مردم در معاملات، و نوميد ترين مردم در تلاش، مردي است كه تن در گردآوري مال خسته دارد، اما تقديرها با خواست او هماهنگ نباشد، پس با حسرت از دنيا رود، و با بار گناه به آخرت روي آورد. (حكمت 430)
اقسام روزي
و درود خدا بر او، فرمود: روزي بر دو قسم است: آن كه تو را مي خواهد، و آن كه تو او را مي جويي. كسي كه دنيا را خواهد، مرگ نيز او را مي طلبد تا از دنيا بيرونش كند، و كسي كه آخرت را خواهد، دنيا او را مي طلبد تا روزي او را به تمام پردازد. (حكمت 431)
شناخت عدل و بخشش
(از امام پرسيدند: عدل يا بخشش، كدام يك برتر است. حضرت فرمود: ) عدالت، هر چيزي را در جاي خود مي نهد، در حالي كه بخشش آن را از جاي خود خارج مي سازد. عدالت تدبير عمومي مردم است، در حالي كه بخشش گروه خاصي را شامل است، پس عدالت شريف تر و برتر است. (حكمت 437)
توصيف زهد و پارسايي
و درود خدا بر او، فرمود: زهد بين دو كلمه از قرآن است، كه خداي سبحان فرمود:«تا بر آنچه از دست شما رفته حسرت نخوريد، و به آنچه به شما رسيده شادمان مباشيد.» كسي كه بر گذشته افسوس نخورد، و به آينده شادمان نباشد، همة جوانب زهد را رعايت كرده است. (حكمت 439)
ارزش تداوم كار
و درود خدا بر او، فرمود: چيز اندك كه با اشتياق تداوم يابد، بهتر از فراواني است كه رنج آور باشد. (حكمت 444)
بهاي جان آدمي
و درود خدا بر او، فرمود: آيا آزاد مردي نيست كه اين لقمة جويندة حرام دنيا را به اهلش وا گذارد؟ همانا بهايي براي جان شما جز بهشت نيست، پس كمتر از آن نفروشيد ! . (حكمت 456)
تشنگان مال و علم
و درود خدا بر او، فرمود: دو گرسنه هرگز سير نشوند: جويندة علم و جويندة مال. (حكمت 457)
نشانه هاي ايمان
و درود خدا بر او، فرمود: نشانة ايمان آن است كه راست بگويي، آنگاه كه تو را زيان رساند، و دروغ نگويي كه تو را سود رساند و آن كه بيش از مقدار عمل سخن نگويي، و چون از ديگران سخن گويي از خدا بترسي ! . (حكمت 458)
غيبت، نشانه ناتواني
و درود خدا بر او، فرمود: غيبت كردن، تلاش ناتوان است. (حكمت 461)
مسئوليت سرمايه داري
و درود خدا بر او، فرمود: مردم را روزگاري دشوار در پيش است كه توانگر اموال خود را سخت نگهدارد، در صورتي كه به بخل ورزي فرمان داده نشد. خداي سبحان فرمود: «بخشش ميان خود را فراموش نكنيد.» بدان در آن روزگار، بلند مقام، و نيكان خوار گردند، و با درماندگان به ناچاري خريد و فروش مي كنند در حالي كه رسول خدا (ص) از معامله با درماندگان نهي فرموده. (حكمت 468)
پرهيز از افراط و تفريط نسبت به امام
و درود خدا بر او، فرمود: دو كس نسبت به من هلاك مي گردند، دوستي كه زياده روي كند، و دروغ پردازي كه به راستي سخن نگويد. (اين كلام مانند سخن ديگري است كه فرمود: ) دو تن نسبت به من هلاك گردند، دوستي كه از حد گذراند، و دشمني كه بيهوده سخن گويد. (حكمت 469)
ارزش عفت و پاكدامني
و درود خدا بر او، فرمود: پاداش مجاهد شهيد در راه خدا، بزرگتر از پاداش عفيف پاكدامني نيست كه قدرت بر گناه دارد و آلوده نمي گردد. همانا عفيف پاكدامن، فرشته اي از فرشته هاست. (حكمت 474)
راه كشور داري
(چون زيادبن ابيه را به جاي عبدالله بن عباس و شهرهاي اطراف آن حكومت داد، او را در دستورالعملي طولاني، از گرفتن ماليات نابهنگام نهي كرد و فرمود: ) عدالت را بگستران و از ستمكاري پرهيز كن، كه ستم، رأيت را به آوارگي كشاند و بيدادگري به مبارزه و شمشير مي انجامد. (حكمت 476)
بزرگ ترين گناه
و درود خدا بر او، فرمود: سخت ترين گناهان، گناهي است كه گناهكار آن را سبك شمارد. (حكمت 477)
مسئوليت آگاهان
و درود خدا بر او، فرمود: خدا از مردم نادان عهد نگرفت كه بياموزند، تا آنكه از دانايان عهد گرفت كه آموزش دهند. (حكمت 478)
بدترين دوست
و درود خدا بر او، فرمود: بدترين دوست، آنكه براي او به رنج و زحمت افتي. (حكمت479)
روش برخورد با دوستان بد
و درود خدا بر او، فرمود: برادرت را با احساني كه در حق او مي كني سرزنش كن، و شر او را با بخشش بازگردان. (حكمت 158)
فقر و نابودي
و درود خدا بر او، فرمود: فقر، مرگ بزرگ است ! . (حكمت 163)
پرهيز از زر اندوزي
و درود خدا بر او، فرمود: اي فرزند آدم ! آنچه را كه بيش از نياز خود فراهم كنيد، براي ديگران اندوخته ايد. (حكمت 192)
بي توجهي به سپاسگزاري
و درود خدا بر او، فرمود: برادرت را با احساني كه در حق او مي كني سرزنش كن، و شر او را با بخشش بازگردان. (حكمت 158)
فقر و نابودي
و درود خدا بر او، فرمود: فقر، مرگ بزرگ است ! . (حكمت 163)
پرهيز از زر اندوزي
و درود خدا بر او، فرمود: اي فرزند آدم ! آنچه را كه بيش از نياز خود فراهم كنيد، براي ديگران اندوخته ايد. (حكمت 192)
بي توجهي به سپاسگزاري
آينده دردناك ستمكاران
و درود خدا بر او، فرمود: بدترين توشه براي قيامت، ستم بر بندگان است. (حكمت 221)
بي توجهي به بدي بدكاران
و درود خدا بر او، فرمود: خود را به بي خبري نماياندن از بهترين كارهاي بزرگان است. (حكمت 222)
حيا و عيب پوشي
و درود خدا بر او، فرمود: آن كس كه لباس حيا بپوشد كسي عيب او را نبيند. (حكمت 223)
برخي از ارزش هاي اخلاقي
و درود خدا بر او فرمود: با سكوت بسيار، وقار انسان بيشتر شود، و با انصاف بودن، دوستان را فراوان كند، و با بخشش، قدر و منزلت انسان بالا رود، و با فروتني، نعمت كامل شود، و با پرداخت هزينه ها، بزرگي و سروري ثابت گردد، و روش عادلانه، مخالفان را در هم شكند، و با شكيبايي در برابر بي خرد ياران انسان زياد گردند. (حكمت 224)
اركان ايمان
و درود خدا بر او، فرمود: ايمان، بر شناخت با قلب، اقرار با زبان، و عمل با اعضا و جوارح استوار است. (حكمت 227)
ارزش ها و ضد ارزش
و درود خدا بر او، فرمود: بدترين توشه براي قيامت، ستم بر بندگان است. (حكمت 221)
بي توجهي به بدي بدكاران
و درود خدا بر او، فرمود: خود را به بي خبري نماياندن از بهترين كارهاي بزرگان است. (حكمت 222)
حيا و عيب پوشي
و درود خدا بر او، فرمود: آن كس كه لباس حيا بپوشد كسي عيب او را نبيند. (حكمت 223)
برخي از ارزش هاي اخلاقي
و درود خدا بر او فرمود: با سكوت بسيار، وقار انسان بيشتر شود، و با انصاف بودن، دوستان را فراوان كند، و با بخشش، قدر و منزلت انسان بالا رود، و با فروتني، نعمت كامل شود، و با پرداخت هزينه ها، بزرگي و سروري ثابت گردد، و روش عادلانه، مخالفان را در هم شكند، و با شكيبايي در برابر بي خرد ياران انسان زياد گردند. (حكمت 224)
اركان ايمان
و درود خدا بر او، فرمود: ايمان، بر شناخت با قلب، اقرار با زبان، و عمل با اعضا و جوارح استوار است. (حكمت 227)
ارزش ها و ضد ارزش
احادیث امام صادق علیه السلام
احادیث امام صادق علیه السلام
احادیث امام صادق علیه السلام
امام صادق (ع) : هر کس بخواهد دعایش مستجاب شود، باید کسب خود را حلال کند و حق مردم را بپردازد. دعاى هیچ بندهاى که مال حرام در شکمش باشد یا حق کسى بر گردنش باشد، به درگاه خدا بالا نمىرود.
امام صادق (ع) : عمل اندک و بادوام که بر پایه ی یقین باشد در نزد خداوند از عمل زیاد که بدون یقین باشد برتر است.
امام صادق (ع) : به راستی که خداوند بنده ای که بوسیله گناه آزموده شده و آزمایش شده، سپس توبه نموده است را دوست می دارد و بنده ای که اصلاً به گِرد گناه نگشته از بنده ای که گناه کرده و توبه نموده برتر است.
امام صادق (ع) : کسی که از روی اخلاص (لا اله الا الله) گوید به بهشت داخل شود و اخلاص او این است که گفتن(لا اله الا الله) او را از ارتکاب آنچه که خداوند بر او حرام نموده باز دارد.
امام صادق (ع) : عوامل رستگاری : اطعام کردن ، آشکارا سلام کردن ، نمازشب خواندن در حالی که مردم آرمیده اند.
امام صادق (ع) : کسی که ظالمی را بر علیه مظلومی یاری کند پیوسته خداوند از او خشمگین است تا اینکه دست از یاری او بردارد.
امام صادق (ع) : کسی که عاقل باشد دین دارد و کسی که دین دارد وارد بهشت خواهد شد.
امام صادق (ع) : به راستى که دل در درون سینه بى قرار است و به دنبال حق مىگردد و چون به آن رسید، آرام و قرار مىگیرد.
امام صادق (ع) : همانا دشنام دادن و هرزه گویی و زبان درازی ناشی از نفاق و دورویی است.
امام صادق (ع) : همانا آزار رساندن به پدر و مادر و نا امیدی از رحمت خداوند و ایمنی از مکر خداوند از گناهان کبیره است.
( بحارالأنوار، ج 93، ص 321، ح 31 )
امام صادق (ع) : عمل اندک و بادوام که بر پایه ی یقین باشد در نزد خداوند از عمل زیاد که بدون یقین باشد برتر است.
(جهاد با نفس، ح 74)
امام صادق (ع) : به راستی که خداوند بنده ای که بوسیله گناه آزموده شده و آزمایش شده، سپس توبه نموده است را دوست می دارد و بنده ای که اصلاً به گِرد گناه نگشته از بنده ای که گناه کرده و توبه نموده برتر است.
(جهاد با نفس، ح 817)
امام صادق (ع) : کسی که از روی اخلاص (لا اله الا الله) گوید به بهشت داخل شود و اخلاص او این است که گفتن(لا اله الا الله) او را از ارتکاب آنچه که خداوند بر او حرام نموده باز دارد.
(جهاد با نفس، ح 230)
امام صادق (ع) : عوامل رستگاری : اطعام کردن ، آشکارا سلام کردن ، نمازشب خواندن در حالی که مردم آرمیده اند.
(محاسن البرقی ، ص 387)
امام صادق (ع) : کسی که ظالمی را بر علیه مظلومی یاری کند پیوسته خداوند از او خشمگین است تا اینکه دست از یاری او بردارد.
(جهاد با نفس، ح 752 )
امام صادق (ع) : کسی که عاقل باشد دین دارد و کسی که دین دارد وارد بهشت خواهد شد.
(جهاد با نفس، ح 83)
امام صادق (ع) : به راستى که دل در درون سینه بى قرار است و به دنبال حق مىگردد و چون به آن رسید، آرام و قرار مىگیرد.
(کافى، ج 2، ص 421)
امام صادق (ع) : همانا دشنام دادن و هرزه گویی و زبان درازی ناشی از نفاق و دورویی است.
(جهاد بانفس، ح667 و ص 284)
امام صادق (ع) : همانا آزار رساندن به پدر و مادر و نا امیدی از رحمت خداوند و ایمنی از مکر خداوند از گناهان کبیره است.
(جهاد با نفس، ح 424)
امام صادق(ع) : کسی که نافرمانی خدا را کند، خداوند را دوست نمی دارد.
امام صادق(ع) : مومن بردباری است که بردباری اش از روی نادانی نیست و اگر با او از روی نادانی و حماقت رفتار شود او بردباری به خرج می دهد و به کسی ستم نمی کند و اگر به او ستمی شد می بخشاید و بخل نمی ورزد و اگر به او بخل ورزیده شد صبر پیشه می کند.
امام صادق (ع) : هر که خدا را بشناسد ترس او در دلش می افتد و هر که از خدا ترسان باشد نفسش از دنیا طلبی باز می ماند.
امام صادق (ع) : صدقه اى که خداوند آن را دوست دارد عبارت است از: اصلاح میان مردم هرگاه رابطه شان تیره شد و نزدیک کردن آنها به یکدیگر هرگاه از هم دور شدند.
امام صادق (ع) : به راستى که مؤمن با برادر مؤمنش آرامش پیدا مى کند، چنان که تشنه، با آب خنک آرامش مى یابد.
امام صادق (ع) : نزدیکترین حالات بنده به پروردگار حالت سجده است.
امام صادق (ع) : براستی که خداوند عزوجل رحم می نماید مرد را، به سبب شدت محبت او به فرزندش.
امام صادق (ع) : آنگاه كه روزه مى گیرى باید چشم و گوش و مو و پوست تو هم روزه دار باشند.
(یعنى از گناهان پرهیز كند.)
امام صادق (ع) : سنگهاى زیربناى اسلام سه چیز است: نماز، زكات و ولایت كه هیچ یك از آنها بدون دیگرى درست نمی شود .
امام صادق (ع) : تكمیل روزه به پرداخت زكاة یعنى فطره است، همچنان كه صلوات بر پیامبر (ص) كمال نماز است.
امام صادق (ع) : رغبت و تمایل به دنیا مایه غم و اندوه و زهد و بـى میلى به دنیا سبب راحتى قلب
و بدن است.
امام صادق (ع) : هر كه خدا رابشناسد ترس او در دلش می افتد و هر که از خدا ترسان باشد نفسش از دنیا باز می ماند.
امام صادق (ع) : محبـوبتـرین بـرادرانـم نزد من، كسـى است كه عیبهایـم را به من اهدا كنـد.
امام صادق (ع) : هركس نماز را سبك بشمارد ، بشفاعت ما دست نخواهد یافت.
امام صادق (ع) : عمل اندك و بادوام كه بر پایه یقین باشد ، در نزد خداوند از عمل زیاد كه بدون یقین باشد برتر است.
(جهاد با نفس، ح 386 )
امام صادق(ع) : مومن بردباری است که بردباری اش از روی نادانی نیست و اگر با او از روی نادانی و حماقت رفتار شود او بردباری به خرج می دهد و به کسی ستم نمی کند و اگر به او ستمی شد می بخشاید و بخل نمی ورزد و اگر به او بخل ورزیده شد صبر پیشه می کند.
(جهاد با نفس، ح 36 )
(جهاد با نفس ، ح 117)
امام صادق (ع) : صدقه اى که خداوند آن را دوست دارد عبارت است از: اصلاح میان مردم هرگاه رابطه شان تیره شد و نزدیک کردن آنها به یکدیگر هرگاه از هم دور شدند.
(کافى، ج 2، ص 209، ح 1)
امام صادق (ع) : به راستى که مؤمن با برادر مؤمنش آرامش پیدا مى کند، چنان که تشنه، با آب خنک آرامش مى یابد.
(کافى، ج 2، ص 247)
امام صادق (ع) : نزدیکترین حالات بنده به پروردگار حالت سجده است.
(ثواب الاعمال و عقاب الاعمال)
امام صادق (ع) : براستی که خداوند عزوجل رحم می نماید مرد را، به سبب شدت محبت او به فرزندش.
(ثواب الاعمال و عقاب الاعمال)
امام صادق (ع) : آنگاه كه روزه مى گیرى باید چشم و گوش و مو و پوست تو هم روزه دار باشند.
(یعنى از گناهان پرهیز كند.)
(الكافى ج 4 ص 87)
امام صادق (ع) : سنگهاى زیربناى اسلام سه چیز است: نماز، زكات و ولایت كه هیچ یك از آنها بدون دیگرى درست نمی شود .
(كافى جلد2، ص 18)
امام صادق (ع) : تكمیل روزه به پرداخت زكاة یعنى فطره است، همچنان كه صلوات بر پیامبر (ص) كمال نماز است.
(وسائل الشیعه، ج 6 ص 221)
امام صادق (ع) : رغبت و تمایل به دنیا مایه غم و اندوه و زهد و بـى میلى به دنیا سبب راحتى قلب
و بدن است.
(تحف العقول، ص 358)
امام صادق (ع) : هر كه خدا رابشناسد ترس او در دلش می افتد و هر که از خدا ترسان باشد نفسش از دنیا باز می ماند.
(جهاد النفس، ص 83)
امام صادق (ع) : محبـوبتـرین بـرادرانـم نزد من، كسـى است كه عیبهایـم را به من اهدا كنـد.
(تحف العقول،ص366)
امام صادق (ع) : هركس نماز را سبك بشمارد ، بشفاعت ما دست نخواهد یافت.
(فروع كافی،ج3،ص270)
امام صادق (ع) : عمل اندك و بادوام كه بر پایه یقین باشد ، در نزد خداوند از عمل زیاد كه بدون یقین باشد برتر است.
(جهاد النفس،ص62)
احادیث پیامبر (ص)
احادیث پیامبر (ص)
احادیث پیامبر (ص)
رسول اكرم صلىاللهعليهوآله در وصاياى خود به اميرالمؤمنين على عليهالسلام مىفرمايند:
يا على، مَنْ حَفِظَ مِنْ اُمّتى اَرْبَعينَ حديثا يَطْلُبُ بذلكَ وَجْهَ اللّهِ عَزَّوَجلَّ وَالدّارَ الآخِرَةَ حَشَرَهُ اللّهُ يَومَ القيامَةِ مَعَ النَبِيِّينَ وَالصِّدِّيقينَ وَالشُّهداءِ وَالصّالِحينَ وَحَسُنَ اُولئِكَ رَفيقا؛
اى على: هر كس از امتم چهل حديث را حفظ كند كه به آن وسيله، رضاى خدا و آخرت را طلب نمايد خداوند در قيامت او را با پيامبران، صدّيقين، شهدا و صالحين محشور مىنمايد و اينان چه خوب رفقایی هستند.
رسول خدا (ص) : بهترین یاران کسی است که ناسازگاریش اندک باشد و سازگاریش بسیار.
رسول خدا (ص) : صدقه، خشم پروردگار را فرو می‌نشاند.
رسول خدا (ص) : هرکس آبروی مؤمنی را حفظ کند، بدون تردید بهشت بر او واجب است.
رسول خدا (ص) : عبادت هفتاد جزء است و بالاترین و بزرگترین جزء آن کسب حلال است.
رسول خدا (ص) : براى هر چیزى زكاتى است و زكات بدنها روزه است.
رسول خدا (ص) : دو چیز را خداوند در دنیا كیفر میدهد : تعدی و ناسپاسی پدر و مادر.
رسول خدا (ص) : خدا را بخوانید و به اجابت دعای خود یقین داشته باشید و بدانید كه خداوند دعا را از قلب غافل بیخبر نمی پذیرد.
رسول خدا (ص) : هیچ تهیدستی سخت تر از نادانی و هیچ مالی سودمندتر از عقل نیست .
رسول خدا (ص) : کسی که نماز را از وقتش تأخیر بیندازد، (فردای قیامت) به شفاعت من
نخواهد رسید.
يا على، مَنْ حَفِظَ مِنْ اُمّتى اَرْبَعينَ حديثا يَطْلُبُ بذلكَ وَجْهَ اللّهِ عَزَّوَجلَّ وَالدّارَ الآخِرَةَ حَشَرَهُ اللّهُ يَومَ القيامَةِ مَعَ النَبِيِّينَ وَالصِّدِّيقينَ وَالشُّهداءِ وَالصّالِحينَ وَحَسُنَ اُولئِكَ رَفيقا؛
بحارالأنوار2/154/7
اى على: هر كس از امتم چهل حديث را حفظ كند كه به آن وسيله، رضاى خدا و آخرت را طلب نمايد خداوند در قيامت او را با پيامبران، صدّيقين، شهدا و صالحين محشور مىنمايد و اينان چه خوب رفقایی هستند.
رسول خدا (ص) : طلب علم بر هر مسلمانی واجب است، همانا خدا جویندگان علم را دوست دارد.
(اصول کافی ج 1 /باب دوم/ص 35)
رسول خدا (ص) : بهترین یاران کسی است که ناسازگاریش اندک باشد و سازگاریش بسیار.
(تنبیه الخواطر، ج2، ص123 )
رسول خدا (ص) : صدقه، خشم پروردگار را فرو می‌نشاند.
(کنزالعمال، ح161143 )
رسول خدا (ص) : هرکس آبروی مؤمنی را حفظ کند، بدون تردید بهشت بر او واجب است.
(ثواب الاعمال و عقاب الاعمال)
رسول خدا (ص) : عبادت هفتاد جزء است و بالاترین و بزرگترین جزء آن کسب حلال است.
(ثواب الاعمال و عقاب الاعمال)
رسول خدا (ص) : براى هر چیزى زكاتى است و زكات بدنها روزه است.
(الكافى، ج 4، ص 62)
رسول خدا (ص) : دو چیز را خداوند در دنیا كیفر میدهد : تعدی و ناسپاسی پدر و مادر.
(كنز العمال، ج 16، ص 462، ح 45458)
رسول خدا (ص) : خدا را بخوانید و به اجابت دعای خود یقین داشته باشید و بدانید كه خداوند دعا را از قلب غافل بیخبر نمی پذیرد.
(كنز العمال، ج2، ص72)
رسول خدا (ص) : همانا دینار و درهم پیشینیان شما را به هلاكت رساند و همین دو نیز هلاك كننده شماست. (جهاد النفس، ص 247)
رسول خدا (ص) : هیچ تهیدستی سخت تر از نادانی و هیچ مالی سودمندتر از عقل نیست .
(اصول كافی،ج1،ص30)
رسول خدا (ص) : کسی که نماز را از وقتش تأخیر بیندازد، (فردای قیامت) به شفاعت من
نخواهد رسید.
(بحارالانوار،ج،83ص20)
آیا می دانید چهل حدیث کربلا کدامند؟
آیا می دانید چهل حدیث کربلا کدامند؟
آیا می دانید چهل حدیث کربلا کدامند؟
حديث اول: حريم پاك.
عن النبى (ص) قال:
... و هى اطهر بقاع الارض واعظمها حرمة و إنها لمن بطحاء الجنة.
پيامبر اسلام (صلى الله عليه و آله) در ضمن حديث بلندى مىفرمايد:
كربلا پاكترين بقعه روى زمين و از نظر احترام بزرگترين بقعهها است و الحق كه كربلا از بساطهاى بهشت است.
بحار الانوار، ج 98، ص 115 و نيز كامل الزيارات، ص 264
حديث دوم: سرزمين نجات
قال رسول الله (صلى الله عليه و آله):
يقبر ابنى بأرض يقال لها كربلا هى البقعة التى كانت فيها قبة الاسلام نجا الله التى عليها المؤمنين الذين امنوا مع نوح فى الطوفان.
پيامبر خدا (ص) فرمود:
پسرم حسين در سرزمينى به خاك سپرده مىشود كه به آن كربلا گويند، زمين ممتازى كه همواره گنبد اسلام بوده است، چنانكه خدا ياران مومن حضرت نوح را در همانجا از طوفان نجات داد .
كامل الزيارات، ص،269، باب 88، ح 8
حديث سوم:مسلخ عشق
قال على (عليه السلام):
هذا... مصارع عشاق شهداء لا يسبقهم من كان قبلهم و لا يلحقهم من كان بعدهم.
حضرت على (عليه السلام) روزى گذرش از كربلا افتاد و فرمود:
اينجا قربانگاه عاشقان و مشهد شهيدان است شهيدانى كه نه شهداى گذشته و نه شهداى آينده به پاى آنها نمىرسند.
تهذيب، ج 6، ص،73 و بحار، ج 98، ص .116
حديث چهارم: عطر عشق
قال على (عليه السلام)
واها لك ايتها التربة ليحشرن منك قوم يدخلون الجنة بغير حساب
امير المومنين (عليه السلام) خطاب به خاك كربلا فرمود:
چه خوشبويى اى خاك! در روز قيامت قومى از تو بپا خيزند كه بدون حساب و بى درنگ به بهشت روند.
شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 4، ص 169
حديث پنجم: ستاره سرخ محشر
قال على بن الحسين (عليه السلام):
تزهر أرض كربلا يوم القيامة كالكوكب الدرى وتنادى انا ارض الله المقدسة الطيبة المباركة التى تضمنت سيد الشهداء و سيد شباب اهل الجنة.
امام سجاد (عليه السلام) فرمود:
زمين كربلا، در روز رستاخيز، چون ستاره مرواريدى مىدرخشد و ندا مىدهد كه من زمين مقدس خدايم، زمين پاك و مباركى كه پيشواى شهيدان و سالار جوانان بهشت را در بر گرفته است .
ادب الطف، ج 1، ص 236، به نقل از كامل الزيارات، ص 268.
حديث ششم: كربلا وبيت المقدس
قال ابوعبدالله (عليه السلام)
الغاضرية من تربة بيت المقدس.
امام صادق (عليه السلام) فرمود:
كربلا از خاك بيت المقدس است.
كامل الزيارات، ص 269، باب 88 ح،.7
حديث هفتم: فرات و كربل
قال ابو عبد الله:
اءن أرض كربلا وماء الفرات اول ارض و اول ماء قدس الله تبارك و تعالى...
امام صادق (عليه السلام) فرمود:
سرزمين كربلا و آب فرات، اولين زمين و نخستين آبى بودند كه خداوند متعال به آنها قداست وشرافت بخشيد.
بحار الانوار، ج،98، ص 109 و نيز كامل الزيارات، ص .269
حديث هشتم: كربلا كعبه انبياء
قال ابو عبدالله (عليه السلام):
ليس نبى فى السموات و الارض و اءلا يسألون الله تبارك و تعالى ان يوذن لهم فى زيارة الحسين (عليه السلام) ففوج ينزل و فوج يعرج.
امام صادق (عليه السلام) فرمود:
هيچ پيامبرى در آسمانها و زمين نيست مگر اين كه مىخواهند خداوند متعال به آنان رخصت دهد تا به زيارت امام حسين (عليه السلام) مشرف شوند، چنين است كه گروهى به كربلا فرود آيند و گروهى از آنجا عروج كنند.
مستدرك الوسائل، ج 10، ص 244 به نقل از كامل الزيارات، ص 111
حديث نهم: كربلا، مطاف فرشتگان
قال ابو عبدالله (عليه السلام):
ليس من ملك فى السموات و الارض إلا يسألون الله تبارك و تعالى ان يوذن لهم فى زيارة الحسين (عليه السلام) ففوج ينزل و فوج يعرج.
امام صادق (عليه السلام) فرمود:
هيچ فرشتهاى در آسمانها و زمين نيست مگر اين كه مىخواهد خداوند متعال به او رخصت دهد تا به زيارت امام حسين (عليه السلام) مشرف شود، چنين است كه همواره فوجى از فرشتگان به كربلا فرود آيند و فوجى ديگر عروج كنند و از آنجا اوج گيرند.
مستدرك الوسائل، ج 10، ص 244 به نقل از كامل الزيارات، ص 111
حديث دهم: راه بهشت
قال ابو عبدالله (عليه السلام):
موضع قبر الحسين (عليه السلام) ترعة من ترع الجنة.
امام صادق (عليه السلام) فرمود:
جايگاه قبر امام حسين (عليه السلام) درى از درهاى بهشت است.
كامل الزيارات، ص 271، باب 89، ح 1
عن النبى (ص) قال:
... و هى اطهر بقاع الارض واعظمها حرمة و إنها لمن بطحاء الجنة.
پيامبر اسلام (صلى الله عليه و آله) در ضمن حديث بلندى مىفرمايد:
كربلا پاكترين بقعه روى زمين و از نظر احترام بزرگترين بقعهها است و الحق كه كربلا از بساطهاى بهشت است.
بحار الانوار، ج 98، ص 115 و نيز كامل الزيارات، ص 264
حديث دوم: سرزمين نجات
قال رسول الله (صلى الله عليه و آله):
يقبر ابنى بأرض يقال لها كربلا هى البقعة التى كانت فيها قبة الاسلام نجا الله التى عليها المؤمنين الذين امنوا مع نوح فى الطوفان.
پيامبر خدا (ص) فرمود:
پسرم حسين در سرزمينى به خاك سپرده مىشود كه به آن كربلا گويند، زمين ممتازى كه همواره گنبد اسلام بوده است، چنانكه خدا ياران مومن حضرت نوح را در همانجا از طوفان نجات داد .
كامل الزيارات، ص،269، باب 88، ح 8
حديث سوم:مسلخ عشق
قال على (عليه السلام):
هذا... مصارع عشاق شهداء لا يسبقهم من كان قبلهم و لا يلحقهم من كان بعدهم.
حضرت على (عليه السلام) روزى گذرش از كربلا افتاد و فرمود:
اينجا قربانگاه عاشقان و مشهد شهيدان است شهيدانى كه نه شهداى گذشته و نه شهداى آينده به پاى آنها نمىرسند.
تهذيب، ج 6، ص،73 و بحار، ج 98، ص .116
حديث چهارم: عطر عشق
قال على (عليه السلام)
واها لك ايتها التربة ليحشرن منك قوم يدخلون الجنة بغير حساب
امير المومنين (عليه السلام) خطاب به خاك كربلا فرمود:
چه خوشبويى اى خاك! در روز قيامت قومى از تو بپا خيزند كه بدون حساب و بى درنگ به بهشت روند.
شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 4، ص 169
حديث پنجم: ستاره سرخ محشر
قال على بن الحسين (عليه السلام):
تزهر أرض كربلا يوم القيامة كالكوكب الدرى وتنادى انا ارض الله المقدسة الطيبة المباركة التى تضمنت سيد الشهداء و سيد شباب اهل الجنة.
امام سجاد (عليه السلام) فرمود:
زمين كربلا، در روز رستاخيز، چون ستاره مرواريدى مىدرخشد و ندا مىدهد كه من زمين مقدس خدايم، زمين پاك و مباركى كه پيشواى شهيدان و سالار جوانان بهشت را در بر گرفته است .
ادب الطف، ج 1، ص 236، به نقل از كامل الزيارات، ص 268.
حديث ششم: كربلا وبيت المقدس
قال ابوعبدالله (عليه السلام)
الغاضرية من تربة بيت المقدس.
امام صادق (عليه السلام) فرمود:
كربلا از خاك بيت المقدس است.
كامل الزيارات، ص 269، باب 88 ح،.7
حديث هفتم: فرات و كربل
قال ابو عبد الله:
اءن أرض كربلا وماء الفرات اول ارض و اول ماء قدس الله تبارك و تعالى...
امام صادق (عليه السلام) فرمود:
سرزمين كربلا و آب فرات، اولين زمين و نخستين آبى بودند كه خداوند متعال به آنها قداست وشرافت بخشيد.
بحار الانوار، ج،98، ص 109 و نيز كامل الزيارات، ص .269
حديث هشتم: كربلا كعبه انبياء
قال ابو عبدالله (عليه السلام):
ليس نبى فى السموات و الارض و اءلا يسألون الله تبارك و تعالى ان يوذن لهم فى زيارة الحسين (عليه السلام) ففوج ينزل و فوج يعرج.
امام صادق (عليه السلام) فرمود:
هيچ پيامبرى در آسمانها و زمين نيست مگر اين كه مىخواهند خداوند متعال به آنان رخصت دهد تا به زيارت امام حسين (عليه السلام) مشرف شوند، چنين است كه گروهى به كربلا فرود آيند و گروهى از آنجا عروج كنند.
مستدرك الوسائل، ج 10، ص 244 به نقل از كامل الزيارات، ص 111
حديث نهم: كربلا، مطاف فرشتگان
قال ابو عبدالله (عليه السلام):
ليس من ملك فى السموات و الارض إلا يسألون الله تبارك و تعالى ان يوذن لهم فى زيارة الحسين (عليه السلام) ففوج ينزل و فوج يعرج.
امام صادق (عليه السلام) فرمود:
هيچ فرشتهاى در آسمانها و زمين نيست مگر اين كه مىخواهد خداوند متعال به او رخصت دهد تا به زيارت امام حسين (عليه السلام) مشرف شود، چنين است كه همواره فوجى از فرشتگان به كربلا فرود آيند و فوجى ديگر عروج كنند و از آنجا اوج گيرند.
مستدرك الوسائل، ج 10، ص 244 به نقل از كامل الزيارات، ص 111
حديث دهم: راه بهشت
قال ابو عبدالله (عليه السلام):
موضع قبر الحسين (عليه السلام) ترعة من ترع الجنة.
امام صادق (عليه السلام) فرمود:
جايگاه قبر امام حسين (عليه السلام) درى از درهاى بهشت است.
كامل الزيارات، ص 271، باب 89، ح 1