aminson
عضو جدید
حکایت نسل سوخته و کارتونهای دهه شصت
یادته وقتی “عمو جغد شاخدار” مرد چقدر گریه کردیم. یادته وقتی” آنت” کشتی چوبی “لوسین” رو شکست، چقدر از دیدن خشونت این حرکت ناراحت شدیم. یادته وقتی “تام” به عنوان تنها شاهد ماجرا در دادگاه افشا کرد که “این جون جو “قاتله و “ماف” بیگناهه چقدر خوشحال شدیم. یادته وقتی “دکتر بزی” گفت “میاگو “مرض آهنگران گرفته وگفت این مرض ناشی از کم توجهی مادر به میاگوس، تازه فهمیدیم که ما هم ناخودآگاه در عمرمون یکی دو بار این مرضو گرفتیم. یادته وقتی “استرلینک و اسکار” اون قایق چوبی رو می ساختن ما چقدر بین خودمون و اونا فرق احساس کردیم . یادته وقتی “خانواده دکتر ارنست” “رسم زندگی در شرایط سخت رو پیدا میکردن ما چقدر ذوق زده می شدیم. یادته وقتی که” نل” گمشده خودشو رو تو “پارادایز “جستجو میکرد و ما بزرگتر شدیم و معنای پارادایز بلد شدیم ، فهمیدیم هر کدوم از ما یک مدینه فاضله گم شده داره. یادته وقتی “پرین” مادرش رو از دست داد فهمیدیم چقدر زندگی کردن سخته. یادته که “سیریندر پتی “و “کنا” رفتن برای صلح دادن اون دو تا خانواده که همش با هم دعوا میکردن و بلاخره موفق شدن، ما معنی وساطت رو فهمیدیم. یادته وقتی “مارچی پیر” خواهر” لیلی بیت” رو پیدا کرد و اونو به خونه اورد و کلی بهشون محبت کرد ما فهمیدیم بر اساس ظاهر آدما نمیشه به باطن اونا پی برد. من که خوب یادمه، تو چی؟
اینا رو گفتم که بگم شخصیت نسل سوخته ما، نسلی که از نسل قبل و بعد خودش بسیار منطقی تره ، از همین تک لحظه ها شکل گرفته. کارتونهایی که بر اساس یک نگاه فلسفی و اخلاقی بنا نهاده شده بودند و بدون اینکه متوجه باشیم یک دیدگاه فلسفی اخلاقی رو به زندگی ما وارد کردند. شاید بتوان گفت بهترین لحظات زندگی ما لحظاتی بود که با این ها گذشت: نل، ترنت،کیل، کید، پارادایز، براس، ممل، تام، هاگ، ماف، این جون جو، استرلینگ،رامکال، پو، آقای تورمن، اسکار، آلیس، آنت بارنیل،دنی، کلوز، لوسین، بلفی، لیلیبیت،مارچی پیر، مونگار،ناپولی، میاگو، دراگو، میشا، پرین، پاریکان، سیرندر پتی، کنا، مدلاک، پیلا پیلا، بل و سباستین ،بچه های مدرسه والت، بنر، سو ، عمو جغد شاخدار …..
نسل ما کمی منطقی تر بود. نسل ما با چوبین و بت من و کارتونهای خشن اصلا ارتباطی برقرار نکرد. ولی حالا وضع از دو سو فرق کرده. بیشتر کارتونهای نسل ما حالا برای آقایان فرهنگ ساز ضد اسلامی محسوب میشه. نمایش خیلی از اون کارتونها ممنوع شده. نسل جدید هم با کارتونهای نسل ما بیگانه است. حالا تام و جری بیشتر رو بورسه تا مسافر کوچولو. البته خورده ای هم نمیشه گرفت. ما داریم کمی قدیمی میشیم.
منبع : http://tavazon.wordpress.com/2008/05/31/%D8%AD%DA%A9%D8%A7%DB%8C%D8%AA-%D9%86%D8%B3%D9%84-%D8%B3%D9%88%D8%AE%D8%AA-%D9%88-%DA%A9%D8%A7%D8%B1%D8%AA%D9%88%D9%86%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AF%D9%87%D9%87-%D8%B4%D8%B5%D8%AA/
یادته وقتی “عمو جغد شاخدار” مرد چقدر گریه کردیم. یادته وقتی” آنت” کشتی چوبی “لوسین” رو شکست، چقدر از دیدن خشونت این حرکت ناراحت شدیم. یادته وقتی “تام” به عنوان تنها شاهد ماجرا در دادگاه افشا کرد که “این جون جو “قاتله و “ماف” بیگناهه چقدر خوشحال شدیم. یادته وقتی “دکتر بزی” گفت “میاگو “مرض آهنگران گرفته وگفت این مرض ناشی از کم توجهی مادر به میاگوس، تازه فهمیدیم که ما هم ناخودآگاه در عمرمون یکی دو بار این مرضو گرفتیم. یادته وقتی “استرلینک و اسکار” اون قایق چوبی رو می ساختن ما چقدر بین خودمون و اونا فرق احساس کردیم . یادته وقتی “خانواده دکتر ارنست” “رسم زندگی در شرایط سخت رو پیدا میکردن ما چقدر ذوق زده می شدیم. یادته وقتی که” نل” گمشده خودشو رو تو “پارادایز “جستجو میکرد و ما بزرگتر شدیم و معنای پارادایز بلد شدیم ، فهمیدیم هر کدوم از ما یک مدینه فاضله گم شده داره. یادته وقتی “پرین” مادرش رو از دست داد فهمیدیم چقدر زندگی کردن سخته. یادته که “سیریندر پتی “و “کنا” رفتن برای صلح دادن اون دو تا خانواده که همش با هم دعوا میکردن و بلاخره موفق شدن، ما معنی وساطت رو فهمیدیم. یادته وقتی “مارچی پیر” خواهر” لیلی بیت” رو پیدا کرد و اونو به خونه اورد و کلی بهشون محبت کرد ما فهمیدیم بر اساس ظاهر آدما نمیشه به باطن اونا پی برد. من که خوب یادمه، تو چی؟
اینا رو گفتم که بگم شخصیت نسل سوخته ما، نسلی که از نسل قبل و بعد خودش بسیار منطقی تره ، از همین تک لحظه ها شکل گرفته. کارتونهایی که بر اساس یک نگاه فلسفی و اخلاقی بنا نهاده شده بودند و بدون اینکه متوجه باشیم یک دیدگاه فلسفی اخلاقی رو به زندگی ما وارد کردند. شاید بتوان گفت بهترین لحظات زندگی ما لحظاتی بود که با این ها گذشت: نل، ترنت،کیل، کید، پارادایز، براس، ممل، تام، هاگ، ماف، این جون جو، استرلینگ،رامکال، پو، آقای تورمن، اسکار، آلیس، آنت بارنیل،دنی، کلوز، لوسین، بلفی، لیلیبیت،مارچی پیر، مونگار،ناپولی، میاگو، دراگو، میشا، پرین، پاریکان، سیرندر پتی، کنا، مدلاک، پیلا پیلا، بل و سباستین ،بچه های مدرسه والت، بنر، سو ، عمو جغد شاخدار …..
نسل ما کمی منطقی تر بود. نسل ما با چوبین و بت من و کارتونهای خشن اصلا ارتباطی برقرار نکرد. ولی حالا وضع از دو سو فرق کرده. بیشتر کارتونهای نسل ما حالا برای آقایان فرهنگ ساز ضد اسلامی محسوب میشه. نمایش خیلی از اون کارتونها ممنوع شده. نسل جدید هم با کارتونهای نسل ما بیگانه است. حالا تام و جری بیشتر رو بورسه تا مسافر کوچولو. البته خورده ای هم نمیشه گرفت. ما داریم کمی قدیمی میشیم.
منبع : http://tavazon.wordpress.com/2008/05/31/%D8%AD%DA%A9%D8%A7%DB%8C%D8%AA-%D9%86%D8%B3%D9%84-%D8%B3%D9%88%D8%AE%D8%AA-%D9%88-%DA%A9%D8%A7%D8%B1%D8%AA%D9%88%D9%86%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AF%D9%87%D9%87-%D8%B4%D8%B5%D8%AA/
واقعاً همینه . بعضی وقتا که می بینم این بچه ها نشستن دارن خاله شادونه و امثالهم نگا می کنن واقعاً حالم گرفته می شه . با خودم می گم وقتی این چرندیاتو به خوردشون می دن نباید ازشون توقع داشت ....
