یکی از ابداعات سالهای اخیر آن است که هر افتضاحی را یک کلمه‌ی حماسه به اول آن بچسبانیم و به این شکل ماست مالی شود:
مثلا:
1. رییس جمهور می‌رود ژنو، سخنرانی، نمایندگان اتحادیه‌ی اروپا و برخی کشورهای دیگر سالن را ترک می‌کنند، هیچ باکی نیست اسم آن می‌شود:
حماسه‌ی ژنو
2. مثلا انتخابات با آن هم مشکل مواجه می‌شود، چه باک! اسم آنرا بگذارید حماسه‌ی 23 خرداد، مسئله حل می‌شود!
3. در نیویورک سالن اجلاس سازمان ملل خالی می‌شود، اسم آن می‌شود حماسه‌ی نیویورک.
4. قرار می‌شود اورانیم بدهیم روسها، برایمان دوبار چرخ کنند (مثل گوشت کباب کوبیده) بعد بگیریم، می‌شود حماسه‌ی آقای جلیلی و یاران
نتیجه:
خاک بر سر قاجار که راهش را نفهمیدند!
بدبختها اگر اسم قرارداد ترکمنچای را می‌گذاشتند، حماسه‌ی ترکمنچای و می‌گفتند در این قرارداد دولت روس ملزم شد ایران را به رسمیت بشناسد، این همه هم در کتاب‌های تاریخ خفت نمی‌کشیدند.
مثلا:
1. رییس جمهور می‌رود ژنو، سخنرانی، نمایندگان اتحادیه‌ی اروپا و برخی کشورهای دیگر سالن را ترک می‌کنند، هیچ باکی نیست اسم آن می‌شود:
حماسه‌ی ژنو
2. مثلا انتخابات با آن هم مشکل مواجه می‌شود، چه باک! اسم آنرا بگذارید حماسه‌ی 23 خرداد، مسئله حل می‌شود!
3. در نیویورک سالن اجلاس سازمان ملل خالی می‌شود، اسم آن می‌شود حماسه‌ی نیویورک.
4. قرار می‌شود اورانیم بدهیم روسها، برایمان دوبار چرخ کنند (مثل گوشت کباب کوبیده) بعد بگیریم، می‌شود حماسه‌ی آقای جلیلی و یاران
نتیجه:
خاک بر سر قاجار که راهش را نفهمیدند!
بدبختها اگر اسم قرارداد ترکمنچای را می‌گذاشتند، حماسه‌ی ترکمنچای و می‌گفتند در این قرارداد دولت روس ملزم شد ایران را به رسمیت بشناسد، این همه هم در کتاب‌های تاریخ خفت نمی‌کشیدند.
