fatemeh-r
عضو جدید
در دنیای متضادها همان‌طور که کشوری مثل کره جنوبی را داریم که همه در آنجا شیفته فناوری هستند و خود را برای ابزارهای جدید می‌کشند، دهکده‌ای هم وجود دارد که اعضای آن از فناوری‌ها بیزارند یا حداقل می‌توان گفت که به دلیل برخی عقاید از استفاده از آنها اجتناب می‌کنند.
آمیش یک فرقه مسیحی آناباپتیست است که در سال ۱۶۹۳ به وسیله یاکوب آمان، رهبر منونایت‌های سوییس بنیان نهاده شد. بیشتر آنها در ایالات متحده آمریکا و کانادا زندگی می‌کنند و به چند گروه اصلی تقسیم شده‌اند. پیروان فرقه آمیش کماکان همانند نیاکان‌شان هنوز از اسب در کشاورزی و حمل‌ونقل استفاده می‌کنند، پوشش سنتی دارند و هنوز هم حق استفاده از برق و تلفن در خانه‌شان را ندارند. آمیش‌های سنتی به دلیل اجتناب از مظاهر تکنولوژی معروفند و هیچ گاه از اتومبیل و برق استفاده نمی‌کنند. آنها معتقدند که به کارگیری برق، به استفاده از کالاهایی مانند تلویزیون منتهی می‌شود که می‌تواند سنت زندگی بی‌پیرایه آمیش‌ها را به خطر بیندازد. اما از انرژی برق در موارد کاربردی دیگر مانند موارد فنی استفاده می‌کنند. به هر حال برخی از خانواده‌های آمیش از برق برای روشنایی و لوازم ضروری خانگی هم استفاده نمی‌کنند و چراغ‌ها و یخچال‌های نفتی را به کار می‌برند.
اما با وجود قوانینی که این فرقه برای خود دارد، این روزها در برخی از خانه‌ها می‌توان رد موبایل را یافت و جوانان آمیش به نوعی این قوانین را زیر پا گذاشته و به دنیای فناوری روی آورده‌اند. اخبار جدید منتشر شده از این دهکده خود گویای این موضوع است.
به تازگی یک مرد درشکه‌چی در ایالت ایندیانا به جرم ارسال پیامک در حین راندن درشکه دستگیر شده است. این امر نشان از آن دارد که تمامی اعضای این گروه مذهبی آن طور که ما فکر می‌کنیم از فناوری‌ها دوری نمی‌کنند.
فعلا موضوع دستگیری را فراموش کنید. به بقیه موارد نگاهی بیندازید. اسب و درشکه! تلفن همراه! پیامک! گویا این الفاظ به هم ربطی ندارند؛ به ویژه اینکه بارها و بارها شنیده‌ایم که آمیش‌ها به دلایل مذهبی‌شان همیشه از فناوری‌ها گریزان بوده و هستند. حتی شنیده‌ایم که این افراد از برق نیز استفاده نمی‌کنند، پس موبایل در این دهکده چگونه کار می‌کند؟
علاوه بر این، در صفحاتی که در فیس‌بوک ایجاد شده، دیده می‌شود که بسیاری از جوانان آمیش برای خود صفحه دارند و در این شبکه اجتماعی فعالیت می‌کنند.
این امر نشان می‌دهد که هم‌اکنون بسیاری از جوانان آمیش تلفن همراه دارند و بیشتر اوقات به دور از چشم پدر و مادرشان در این شبکه اجتماعی می‌چرخند. جوانان آمیش در این شبکه فقط با اعضای دیگر این جامعه ارتباط برقرار می‌کنند و در رویدادهای آنلاین شرکت می‌کنند. البته ظاهرا این افراد بد می‌دانند که با افراد خارجی درباره فعالیت‌های آنلاین‌شان صحبت کنند تا مبادا فاش شود که آنها در فضای مجازی فعالیت اجتماعی می‌کنند.
هیچ آماری وجود ندارد که نشان دهد دقیقا چه تعدادی از اعضای 500 میلیون نفری فیس‌بوک اهل آمیش هستند و میزان وابستگی آنها به این شبکه اجتماعی چقدر است.
البته دیده شده که چندین کاربر فیس‌بوک در پروفایل خود، محل زندگی‌شان را دهکده لنکستر پنسیلوانیا اعلام کرده‌اند. این افراد تصاویری روی پروفایل‌شان قرار داده‌اند که مربوط به افرادی با پوشش و آرایش موهای مخصوص آمیش‌ها می‌شود و نشان می‌دهد که تقریا صدها جوان آمیش از این شبکه استفاده می‌کنند و حتی بیش از یک بار در روز به این سایت سر می‌زنند.
نظر یک کارشناس
برای افرادی همانند اریک برند (Eric Brende)، کارشناس فناوری که دکترای برنامه‌نویسی از موسسه فناوری ماساچوست (MIT) دارد و بیش از یک سال را در یک جامعه آمیش زندگی کرده، اخبار استفاده از فناوری‌ها توسط آمیش‌ها چندان دور از ذهن نباشد.
برند که کتابی نیز با عنوان “آسوده‌تر: دکمه فناوری را روشن کنید” دارد، می‌گوید که آمیش‌ها خیلی اوقات از فناوری‌ها استفاده می‌کنند.
وی در مورد دستگیر شدن مرد کالسکه‌چی می‌گوید: این موضوع چندان مرا شگفت‌زده نکرد. چون تقریبا 30 سالی هست که این اتفاق روی می‌دهد. در اغلب اوقات، زمانی که فناوری جدیدی وارد یک جامعه می‌شود، از همان ابتدا استفاده از آن ممنوع نمی‌شود. به طور مثال زمانی که برای نخستین بار تلفن در لنستر کانتی آمد، کسی استفاده از آن را قدغن نکرد، بلکه بعد از مدتی که با مشکلات آن مواجه شدند، تصمیم ممنوع کردنش را گرفتند.
برند در مورد وضعیت موبایل در این دهکده می‌گوید: آمیش‌ها به هیچ وجه تعصب ندارند و از نظر عقاید کاملا یکپارچه نیستند و آمیش‌هایی که بسیار افراطی هستند، کاملا از بقیه متمایزند.
وی می‌افزاید: در جامعه آمیشی که من در آن زندگی می‌کردم و کتابم را بر مبنای زندگی آنها نوشتم، از تلفن همراه استفاده نمی‌کردند و به هیچ کدام از افراد اجازه داده نمی‌شد که در ارتباط‌شان این وسیله را به کار برند.
به گفته برند، نحوه تصمیم‌گیری در مورد استفاده از فناوری‌ها در جامعه آمیش بر مبنای چند فاکتور متعدد است، اما مهم‌ترین آنها تاثیر آن فناوری در جامعه و تاثیر روی روابط افراد آمیش است. به این معنا که آیا این فناوری افراد را به سمتی سوق دهد که اتحاد میان اعضا را تقویت می‌کند یا تضعیف؟
برند می‌گوید: آنچه که درباره آمیش‌ها کاملا روشن است، نظارت بی‌طرفانه آنها روی فناوری‌هاست. آنها آنقدر صبر می‌کنند تا ببینند فناوری چه تاثیری روی آنها می‌گذارد، بعد تصمیم می‌گیرند که استفاده از آن را ممنوع کنند یا آزاد. وی می‌افزاید: آمیش‌ها افرادی هستند که اصولا با افراد و مسایل تنش رفتاری ندارند و در مقابل فناوری‌ها هشیاری کامل دارند. به طور مثال زمانی که اتومبیل به این جامعه راه پیدا کرد، اعضای آن از اتومبیل استفاده کردند، اما بعد از مدتی متوجه شدند که این وسیله آنها را از روابط رو در رو دور می‌کند و به همین دلیل استفاده از آن را ممنوع کردند.
آمیش یک فرقه مسیحی آناباپتیست است که در سال ۱۶۹۳ به وسیله یاکوب آمان، رهبر منونایت‌های سوییس بنیان نهاده شد. بیشتر آنها در ایالات متحده آمریکا و کانادا زندگی می‌کنند و به چند گروه اصلی تقسیم شده‌اند. پیروان فرقه آمیش کماکان همانند نیاکان‌شان هنوز از اسب در کشاورزی و حمل‌ونقل استفاده می‌کنند، پوشش سنتی دارند و هنوز هم حق استفاده از برق و تلفن در خانه‌شان را ندارند. آمیش‌های سنتی به دلیل اجتناب از مظاهر تکنولوژی معروفند و هیچ گاه از اتومبیل و برق استفاده نمی‌کنند. آنها معتقدند که به کارگیری برق، به استفاده از کالاهایی مانند تلویزیون منتهی می‌شود که می‌تواند سنت زندگی بی‌پیرایه آمیش‌ها را به خطر بیندازد. اما از انرژی برق در موارد کاربردی دیگر مانند موارد فنی استفاده می‌کنند. به هر حال برخی از خانواده‌های آمیش از برق برای روشنایی و لوازم ضروری خانگی هم استفاده نمی‌کنند و چراغ‌ها و یخچال‌های نفتی را به کار می‌برند.
اما با وجود قوانینی که این فرقه برای خود دارد، این روزها در برخی از خانه‌ها می‌توان رد موبایل را یافت و جوانان آمیش به نوعی این قوانین را زیر پا گذاشته و به دنیای فناوری روی آورده‌اند. اخبار جدید منتشر شده از این دهکده خود گویای این موضوع است.
به تازگی یک مرد درشکه‌چی در ایالت ایندیانا به جرم ارسال پیامک در حین راندن درشکه دستگیر شده است. این امر نشان از آن دارد که تمامی اعضای این گروه مذهبی آن طور که ما فکر می‌کنیم از فناوری‌ها دوری نمی‌کنند.
فعلا موضوع دستگیری را فراموش کنید. به بقیه موارد نگاهی بیندازید. اسب و درشکه! تلفن همراه! پیامک! گویا این الفاظ به هم ربطی ندارند؛ به ویژه اینکه بارها و بارها شنیده‌ایم که آمیش‌ها به دلایل مذهبی‌شان همیشه از فناوری‌ها گریزان بوده و هستند. حتی شنیده‌ایم که این افراد از برق نیز استفاده نمی‌کنند، پس موبایل در این دهکده چگونه کار می‌کند؟
علاوه بر این، در صفحاتی که در فیس‌بوک ایجاد شده، دیده می‌شود که بسیاری از جوانان آمیش برای خود صفحه دارند و در این شبکه اجتماعی فعالیت می‌کنند.
این امر نشان می‌دهد که هم‌اکنون بسیاری از جوانان آمیش تلفن همراه دارند و بیشتر اوقات به دور از چشم پدر و مادرشان در این شبکه اجتماعی می‌چرخند. جوانان آمیش در این شبکه فقط با اعضای دیگر این جامعه ارتباط برقرار می‌کنند و در رویدادهای آنلاین شرکت می‌کنند. البته ظاهرا این افراد بد می‌دانند که با افراد خارجی درباره فعالیت‌های آنلاین‌شان صحبت کنند تا مبادا فاش شود که آنها در فضای مجازی فعالیت اجتماعی می‌کنند.
هیچ آماری وجود ندارد که نشان دهد دقیقا چه تعدادی از اعضای 500 میلیون نفری فیس‌بوک اهل آمیش هستند و میزان وابستگی آنها به این شبکه اجتماعی چقدر است.
البته دیده شده که چندین کاربر فیس‌بوک در پروفایل خود، محل زندگی‌شان را دهکده لنکستر پنسیلوانیا اعلام کرده‌اند. این افراد تصاویری روی پروفایل‌شان قرار داده‌اند که مربوط به افرادی با پوشش و آرایش موهای مخصوص آمیش‌ها می‌شود و نشان می‌دهد که تقریا صدها جوان آمیش از این شبکه استفاده می‌کنند و حتی بیش از یک بار در روز به این سایت سر می‌زنند.
نظر یک کارشناس
برای افرادی همانند اریک برند (Eric Brende)، کارشناس فناوری که دکترای برنامه‌نویسی از موسسه فناوری ماساچوست (MIT) دارد و بیش از یک سال را در یک جامعه آمیش زندگی کرده، اخبار استفاده از فناوری‌ها توسط آمیش‌ها چندان دور از ذهن نباشد.
برند که کتابی نیز با عنوان “آسوده‌تر: دکمه فناوری را روشن کنید” دارد، می‌گوید که آمیش‌ها خیلی اوقات از فناوری‌ها استفاده می‌کنند.
وی در مورد دستگیر شدن مرد کالسکه‌چی می‌گوید: این موضوع چندان مرا شگفت‌زده نکرد. چون تقریبا 30 سالی هست که این اتفاق روی می‌دهد. در اغلب اوقات، زمانی که فناوری جدیدی وارد یک جامعه می‌شود، از همان ابتدا استفاده از آن ممنوع نمی‌شود. به طور مثال زمانی که برای نخستین بار تلفن در لنستر کانتی آمد، کسی استفاده از آن را قدغن نکرد، بلکه بعد از مدتی که با مشکلات آن مواجه شدند، تصمیم ممنوع کردنش را گرفتند.
برند در مورد وضعیت موبایل در این دهکده می‌گوید: آمیش‌ها به هیچ وجه تعصب ندارند و از نظر عقاید کاملا یکپارچه نیستند و آمیش‌هایی که بسیار افراطی هستند، کاملا از بقیه متمایزند.
وی می‌افزاید: در جامعه آمیشی که من در آن زندگی می‌کردم و کتابم را بر مبنای زندگی آنها نوشتم، از تلفن همراه استفاده نمی‌کردند و به هیچ کدام از افراد اجازه داده نمی‌شد که در ارتباط‌شان این وسیله را به کار برند.
به گفته برند، نحوه تصمیم‌گیری در مورد استفاده از فناوری‌ها در جامعه آمیش بر مبنای چند فاکتور متعدد است، اما مهم‌ترین آنها تاثیر آن فناوری در جامعه و تاثیر روی روابط افراد آمیش است. به این معنا که آیا این فناوری افراد را به سمتی سوق دهد که اتحاد میان اعضا را تقویت می‌کند یا تضعیف؟
برند می‌گوید: آنچه که درباره آمیش‌ها کاملا روشن است، نظارت بی‌طرفانه آنها روی فناوری‌هاست. آنها آنقدر صبر می‌کنند تا ببینند فناوری چه تاثیری روی آنها می‌گذارد، بعد تصمیم می‌گیرند که استفاده از آن را ممنوع کنند یا آزاد. وی می‌افزاید: آمیش‌ها افرادی هستند که اصولا با افراد و مسایل تنش رفتاری ندارند و در مقابل فناوری‌ها هشیاری کامل دارند. به طور مثال زمانی که اتومبیل به این جامعه راه پیدا کرد، اعضای آن از اتومبیل استفاده کردند، اما بعد از مدتی متوجه شدند که این وسیله آنها را از روابط رو در رو دور می‌کند و به همین دلیل استفاده از آن را ممنوع کردند.
