جوانی دوره شور وهیجان است، برای رسیدن به خواسته ها وآرمانها بی‌تابی می‌کند، حوصله کندی و سکون ندارد، زندگی را در قالبی نو می‌خواهد، تا تازگی و طراوت را در آن تجربه کند. دوست دارد یک‌باره به همه چیز برسد، ثروت و شهرت را با هم وهمین حالا بدست آورد. او می‌خواهد پیشرو و برنده زندگی باشد، رفتار براساس هنجارهای جامعه، چندان برایش خوشایند نیست، از قالبها و عادتهای گذشته گریزان است. این حالت می‌تواند نتائج مثبت داشته باشد، خلاقیتها و نوآوریهایی پدید آورد و می‌تواند ویرانگر و نابود کننده باشد و البته در این میان شرائط فرهنگی و تربیتی جامعه مسیر را مشخص می‌کند.
متأسفانه شرائط جامعه بگونه ای رقم میخورد ، که جوان توجیه نمی شود چشم هم چشمی، جوزدگی، عدم اطمینان به آینده، سو و جهت منفی به احساس و رفتار بسیاری از جوانان داده، درنتیجه این شور و انرژی در راه فرصت طلبی، خود خواهی و ریا کاری هزینه می‌شود تا آنجا که به برخی از کارها و رفتارهای ناروای خود، نام ریسک و جسارت می‌گزارد هر چند، که نتیجه کار، صدمه زدن، به دیگران باشد.
رواج فرهنگ لذت جوئی، که خواستگاه اصلی آن، غرب است اکنون به شدت ارکان خانواده ها را تهدید می‌کند و جوان قربانی اصلی این ماجرا و حتی برنامه های فرهنگی و فیلم‌ه به قصد شاد کردن مردم ساخته وپخش می‌شود بی‌آنکه تأثیری سازنده در عرصه جامعه بر جای بگذارد.
چت بازی و سایت‌گردی‌های بی‌هدف، ساعتها وقت جوانان را می‌گیرد بی‌آنکه چیزی بر مهارت‌های آنها افزوده شود. سوگمندانه باید گفت انگار جوانان به حال خود رها شده و متولیان خانه و جامعه فقط به نظاره نشسته اند آیا با شعار درمانی می‌توان از شمار مشکلات کاست آیا با انداختن تقصیر به گردن فلان و بهمان می‌توان شانه از زیر بار مسؤلیت خالی کرد در نگاه دینی، به فرمایش حضرت امیر(ع) پست‌ها امانت است نه طعمه اگر مجموعه کارگزاران و مدیران جامعه خود را برای مردم بخواهند و نه مردم را برای خویش، آن هم در عمل و نه درحرف، باز مشکلات اینگونه خود نمائی می‌کند؟ اکنون بارزترین مصداق عدالت ایجاد کار است برای همه و روشن‌ترین مصداق نهی از منکر از بین بردن بیکاری واستوارترین ضامن اجرائی نظارت مردمی ازطریق آزادی رسانه ها درنقد برنامه ها و تصمیم‌ها، زبان آمار و وجدان جامعه میزان موفقیت هارا به قضاوت خواهد نشست.
محمد رضا ایروانی
متأسفانه شرائط جامعه بگونه ای رقم میخورد ، که جوان توجیه نمی شود چشم هم چشمی، جوزدگی، عدم اطمینان به آینده، سو و جهت منفی به احساس و رفتار بسیاری از جوانان داده، درنتیجه این شور و انرژی در راه فرصت طلبی، خود خواهی و ریا کاری هزینه می‌شود تا آنجا که به برخی از کارها و رفتارهای ناروای خود، نام ریسک و جسارت می‌گزارد هر چند، که نتیجه کار، صدمه زدن، به دیگران باشد.
رواج فرهنگ لذت جوئی، که خواستگاه اصلی آن، غرب است اکنون به شدت ارکان خانواده ها را تهدید می‌کند و جوان قربانی اصلی این ماجرا و حتی برنامه های فرهنگی و فیلم‌ه به قصد شاد کردن مردم ساخته وپخش می‌شود بی‌آنکه تأثیری سازنده در عرصه جامعه بر جای بگذارد.
چت بازی و سایت‌گردی‌های بی‌هدف، ساعتها وقت جوانان را می‌گیرد بی‌آنکه چیزی بر مهارت‌های آنها افزوده شود. سوگمندانه باید گفت انگار جوانان به حال خود رها شده و متولیان خانه و جامعه فقط به نظاره نشسته اند آیا با شعار درمانی می‌توان از شمار مشکلات کاست آیا با انداختن تقصیر به گردن فلان و بهمان می‌توان شانه از زیر بار مسؤلیت خالی کرد در نگاه دینی، به فرمایش حضرت امیر(ع) پست‌ها امانت است نه طعمه اگر مجموعه کارگزاران و مدیران جامعه خود را برای مردم بخواهند و نه مردم را برای خویش، آن هم در عمل و نه درحرف، باز مشکلات اینگونه خود نمائی می‌کند؟ اکنون بارزترین مصداق عدالت ایجاد کار است برای همه و روشن‌ترین مصداق نهی از منکر از بین بردن بیکاری واستوارترین ضامن اجرائی نظارت مردمی ازطریق آزادی رسانه ها درنقد برنامه ها و تصمیم‌ها، زبان آمار و وجدان جامعه میزان موفقیت هارا به قضاوت خواهد نشست.
محمد رضا ایروانی
