[h=6]تو زندگی به هیچ چیز زیاد اعتماد نکن
حتی سایه ات ، که جاهای تاریک تنهات می ذاره . . .[/h]
حتی سایه ات ، که جاهای تاریک تنهات می ذاره . . .[/h]
جمله های زیبا
- شروع کننده موضوع m_sh_eng
- تاریخ شروع
- وضعیت
[h=6]قدرت عشق...
یه داستان شنیدم متاسفانه منبعشو نمیدونم،خیلی شرمنده ام بابت این موضوع. خلاصه میگن روزی آقایی عاشق خانومی میشه. این آقا هرروز از یه رودخونه بزرگ و خیلی پر آب میگذشته تا به اونطرف رودخونه بره وعشقشو ببینه.یه روزی بعد از طی این مسافت سخت وهولناک وقتی به عشقش میرسه میپرسه:این سفیدی تویه چشمات چیه؟از کی به وجود اومده؟ معشوقه میگه:همیشه بود ولی از وقتی عشق تو کمرنگ شد تونستی ببینی وازش میخواد روز بعد نیاد به دیدنش چون حتما غرق میشه ولی آقا گوش نداد و اومد وتو راه غرق شد! اون چیزی که به عاشق قدرت میداد بتونه از رودخونه بسیار وسیع وترسناک عبور کند چیزی بجز قدرت عشق نبود![/h]
یه داستان شنیدم متاسفانه منبعشو نمیدونم،خیلی شرمنده ام بابت این موضوع. خلاصه میگن روزی آقایی عاشق خانومی میشه. این آقا هرروز از یه رودخونه بزرگ و خیلی پر آب میگذشته تا به اونطرف رودخونه بره وعشقشو ببینه.یه روزی بعد از طی این مسافت سخت وهولناک وقتی به عشقش میرسه میپرسه:این سفیدی تویه چشمات چیه؟از کی به وجود اومده؟ معشوقه میگه:همیشه بود ولی از وقتی عشق تو کمرنگ شد تونستی ببینی وازش میخواد روز بعد نیاد به دیدنش چون حتما غرق میشه ولی آقا گوش نداد و اومد وتو راه غرق شد! اون چیزی که به عاشق قدرت میداد بتونه از رودخونه بسیار وسیع وترسناک عبور کند چیزی بجز قدرت عشق نبود![/h]
[h=6]وقتی تو نیستی زانویم را در آغوش میکشم
تا همگان بدانند
دلتنگتم عزیزم :-([/h]
تا همگان بدانند
دلتنگتم عزیزم :-([/h]
[h=6]وقتی که تکیه گاه کسی باشی
نباید پایت سُر بخوره....
نه اینکه بترسی که خودت زمین می خوری،
نه...
بترسی از اینکه کسی که به تو تکیه کرده زمین بخوره و بشکنه....[/h]
نباید پایت سُر بخوره....
نه اینکه بترسی که خودت زمین می خوری،
نه...
بترسی از اینکه کسی که به تو تکیه کرده زمین بخوره و بشکنه....[/h]
[h=6]در اين شهر كه همه ادعا مي كنند... "دركت مي كنم" هيچكس.... "مرا نفهميد"[/h]
به یکجایی از زندگی که رسیدی، می فهمی اونی که زود میرنجه زود میره، زود هم برمیگرده. ولی اونی که دیر میرنجه دیر میره، اما دیگه برنمیگرده..
به یک جایی از زندگی که رسیدی می فهمی رنج را نباید امتداد داد باید مثل یک چاقو که چیزها را میبرد و از میانشان میگذرد از بعضی آدمها بگذری و برای همیشه تمامشان کنی.
به یکجایی از زندگی که رسیدی، می فهمی بزرگ‌ترین مصیبت برای یک انسان این است که نه سواد کافی برای حرف زدن داشته‌باشد نه شعور لازم برای خاموش ماندن.
به یکجایی از زندگی که رسیدی، می فهمی مهم نیست که چه اندازه می بخشیم بلکه مهم این است که در بخشایش ما چه مقدار عشق وجود دارد.
به یکجایی از زندگی که رسیدی، می فهمی شاید کسی که روزی با تو خندیده است را از یاد ببری، اما هرگز آنرا که با تو اشک ریخته است را فراموش نخواهی کرد.
به یکجایی از زندگی که رسیدی، می فهمی توانایی عشق ورزیدن؛ بزرگ‌ترین هنر جهان است.
به یکجایی از زندگی که رسیدی، می فهمی از درد های کوچک است که آدم می نالد وقتی ضربه سهمگین باشد، لال می شوی.
به یکجایی از زندگی که رسیدی، می فهمی اگر بتوانی دیگری را همانطور كه هست بپذیری و هنوز عاشقش باشی؛ عشق تو واقعی است.
به یکجایی از زندگی که رسیدی، می فهمی همیشه وقتی گریه می کنی اونی که آرومت میکنه دوستت داره اما اونی که با تو گریه میکنه عاشقته.
به یکجایی از زندگی که رسیدی، می فهمی كسي كه دوستت داره، همش نگرانته.به خاطر همين بيشتر از اينكه بگه دوستت دارم ميگه مواظب خودت باش
و بالاخره
همیشه یک ذره حقیقت پشت هر"فقط یه شوخی بود " هست.
-یک کم کنجکاوی پشت" همین طوری پرسیدم " هست.
-قدری احساسات پشت"به من چه اصلا " هست.
-مقداری خرد پشت " چه بدونم" هست.
-و اندکی درد پشت" اشکالی نداره" هست.
به یک جایی از زندگی که رسیدی می فهمی رنج را نباید امتداد داد باید مثل یک چاقو که چیزها را میبرد و از میانشان میگذرد از بعضی آدمها بگذری و برای همیشه تمامشان کنی.
به یکجایی از زندگی که رسیدی، می فهمی بزرگ‌ترین مصیبت برای یک انسان این است که نه سواد کافی برای حرف زدن داشته‌باشد نه شعور لازم برای خاموش ماندن.
به یکجایی از زندگی که رسیدی، می فهمی مهم نیست که چه اندازه می بخشیم بلکه مهم این است که در بخشایش ما چه مقدار عشق وجود دارد.
به یکجایی از زندگی که رسیدی، می فهمی شاید کسی که روزی با تو خندیده است را از یاد ببری، اما هرگز آنرا که با تو اشک ریخته است را فراموش نخواهی کرد.
به یکجایی از زندگی که رسیدی، می فهمی توانایی عشق ورزیدن؛ بزرگ‌ترین هنر جهان است.
به یکجایی از زندگی که رسیدی، می فهمی از درد های کوچک است که آدم می نالد وقتی ضربه سهمگین باشد، لال می شوی.
به یکجایی از زندگی که رسیدی، می فهمی اگر بتوانی دیگری را همانطور كه هست بپذیری و هنوز عاشقش باشی؛ عشق تو واقعی است.
به یکجایی از زندگی که رسیدی، می فهمی همیشه وقتی گریه می کنی اونی که آرومت میکنه دوستت داره اما اونی که با تو گریه میکنه عاشقته.
به یکجایی از زندگی که رسیدی، می فهمی كسي كه دوستت داره، همش نگرانته.به خاطر همين بيشتر از اينكه بگه دوستت دارم ميگه مواظب خودت باش
و بالاخره
همیشه یک ذره حقیقت پشت هر"فقط یه شوخی بود " هست.
-یک کم کنجکاوی پشت" همین طوری پرسیدم " هست.
-قدری احساسات پشت"به من چه اصلا " هست.
-مقداری خرد پشت " چه بدونم" هست.
-و اندکی درد پشت" اشکالی نداره" هست.
تقدیم به همه مادر های گل دنیا...
احساس تو
چون طراوت باران است
بر زخم
شکوفه های گل درمان است
هر وقت
که در هوای تو می چرخم
انگار
نفس کشیدنم آسان است
مادر تنها کسیِ که هرجوری باشی
بـــازم عــاشــقــانــه دوســـــتت داره
روز مـــــادر رو فـرامــوش نـکـنـیـن ...
تبریک میگم این روزو واسه خانومای عزیز
احساس تو
چون طراوت باران است
بر زخم
شکوفه های گل درمان است
هر وقت
که در هوای تو می چرخم
انگار
نفس کشیدنم آسان است
مادر تنها کسیِ که هرجوری باشی
بـــازم عــاشــقــانــه دوســـــتت داره
روز مـــــادر رو فـرامــوش نـکـنـیـن ...
تبریک میگم این روزو واسه خانومای عزیز
مرداب اتاقم کدر شده بود
و من زمزمه خون را در رگهایم می شنیدم.
زندگی ام در تاریکی ژرفی می گذشت.
این تاریکی،طرح وجودم را روشن میکرد.
در باز شد
و او با فانوسش به درون وزید.
زیبای رها شده ای بود
و من دیده به راهش بودم:
رویای بی شکل زندگیم بود.
عطری در چشمم زمزمه کرد.
رگهایم از تپش افتاد.
همه رشته هایی که مرا به من نشان میداد
در شعله فانوسش سوخت:
زمان در من نمی گذشت.
شور برهنه ای بودم.
او فانوسش را به فضا آویخت.
مرا در روشن ها می جست.
تار و پود اتاقم را پیمود
و به من ره نیافت.
نسیمی شعله فانوس را نوشید.
وزشی می گذشت
و من در طرحی جا میگرفتم،
در تاریکی ژرف اتاقم پیدا میشدم.
پیدا، برای که؟
او دیگر نبود.
آیا با روح تاریک اتاق آمیخت؟
عطری در گرمی رگهایم جابجا میشد.
حس کردم با هستی گم شده اش مرا می نگرد
و من چه بیهوده مکان را میکاوم:
آنی گم شده بود.
سهراب
و من زمزمه خون را در رگهایم می شنیدم.
زندگی ام در تاریکی ژرفی می گذشت.
این تاریکی،طرح وجودم را روشن میکرد.
در باز شد
و او با فانوسش به درون وزید.
زیبای رها شده ای بود
و من دیده به راهش بودم:
رویای بی شکل زندگیم بود.
عطری در چشمم زمزمه کرد.
رگهایم از تپش افتاد.
همه رشته هایی که مرا به من نشان میداد
در شعله فانوسش سوخت:
زمان در من نمی گذشت.
شور برهنه ای بودم.
او فانوسش را به فضا آویخت.
مرا در روشن ها می جست.
تار و پود اتاقم را پیمود
و به من ره نیافت.
نسیمی شعله فانوس را نوشید.
وزشی می گذشت
و من در طرحی جا میگرفتم،
در تاریکی ژرف اتاقم پیدا میشدم.
پیدا، برای که؟
او دیگر نبود.
آیا با روح تاریک اتاق آمیخت؟
عطری در گرمی رگهایم جابجا میشد.
حس کردم با هستی گم شده اش مرا می نگرد
و من چه بیهوده مکان را میکاوم:
آنی گم شده بود.
سهراب
در تله تعصبات دیگران گرفتار نشوید که این زندگی کردن با حاصل تفکرات آنهاست ....
استیو جابز
استیو جابز
قسم به بزرگی ات
و لحظه هایی که از آن من کرده ای
دنیا و دار و ندارش
به چشم بر هم زدنی هم نمی ارزد
عشقم تمامی لحظات تو را می خواهند وبرای با تو بودن دلتنگی میکنند
دل من همانند آسمان ابری از دوری تو ابری است
درخشش چشمانم همانند خورشید درخشان انتظار چشمانت را می کشند
پس بدان اگر پروانه سوختن شمع را فراموش کند من هرگزفراموشت نخواهم کرد.
عاشـــــــقـــــــــانـــ ــــه دوســــــتت خواهــــــــــم داشـــــــــــت
- وضعیت
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
| S | جمله های كوتاه با يك دنيا معنا | ادبیات | 7936 | |
|
نیایشی زیبا از"جک ریمر"یکی از نویسندگان معاصر | ادبیات | 3 | |
|
ذهن زیبا | ادبیات | 320 | |
|
آرزوهای زیبا | ادبیات | 3 |