چند روز پیش با خوندن یک مطلب فکر زدن این تاپیک به ذهنم خطور کرد.
اول باید عکس هایی رو از دنیای زیبایی که توش زندگی می‌کنیم و خدارو شکر عدالت محوران کمی هم نداره دید :
........................................................................................................................................
همین سایت شاید خیلی ها با اوضاع مالی مختلف وجود داشته باشن کافی فکر کنیم لزومی نداره هر پولی که دستمون هست رو، جزو اموال خودمون حساب کنیم و به هر زوری هست یه جور فقط خرجش کنیم؛ خیلی از مسافرت ها خیلی از خرید ها و یا حتی خیلی از همین خریدن ها که 200-300 تومن خرج رو دستمون میذاره ضروری نیستن و میشه کمی کمترشون کنیم. خطابم با اونی نیست که هیچ تفریحی ندارند یا ... نداره و پولش رو خرج همون تفریحش میکنه ولی شمایی که چندجور لباسو مهمونیو مسافرت میری یکم تو حین تفریح این عکسا رو بیاد بیار.
اول از همه هم به خودم میگم و چند وقتی هست که تصمیم گرفتم به ازای هر مقداری که واسه خودم خرج میکنم یه مبلغی رو برای کسایی که لازم دارن کنار بذارم و الان جوری شده که اگه این کار رو نکنم عذاب وجدان میگیرم. البته بازم ریخت پاش های الکی، کم ندارم و از این بابت خیلی برای خودم متاسف هستم که چجوری به عنوان یک انسان خودم رو با همچین قواعدی وقف میدم و در آخر هم دم از حقوق انسان ها و برابری میزنم. متاسفانه دل کندن از یک سری چیز های اضافی برای خودم هم خیلی سخته!
اول فقط قصدم همین جمله بود و بس، ببخشید که به درازا کشید:
اول باید عکس هایی رو از دنیای زیبایی که توش زندگی می‌کنیم و خدارو شکر عدالت محوران کمی هم نداره دید :
........................................................................................................................................
همین سایت شاید خیلی ها با اوضاع مالی مختلف وجود داشته باشن کافی فکر کنیم لزومی نداره هر پولی که دستمون هست رو، جزو اموال خودمون حساب کنیم و به هر زوری هست یه جور فقط خرجش کنیم؛ خیلی از مسافرت ها خیلی از خرید ها و یا حتی خیلی از همین خریدن ها که 200-300 تومن خرج رو دستمون میذاره ضروری نیستن و میشه کمی کمترشون کنیم. خطابم با اونی نیست که هیچ تفریحی ندارند یا ... نداره و پولش رو خرج همون تفریحش میکنه ولی شمایی که چندجور لباسو مهمونیو مسافرت میری یکم تو حین تفریح این عکسا رو بیاد بیار.
اول از همه هم به خودم میگم و چند وقتی هست که تصمیم گرفتم به ازای هر مقداری که واسه خودم خرج میکنم یه مبلغی رو برای کسایی که لازم دارن کنار بذارم و الان جوری شده که اگه این کار رو نکنم عذاب وجدان میگیرم. البته بازم ریخت پاش های الکی، کم ندارم و از این بابت خیلی برای خودم متاسف هستم که چجوری به عنوان یک انسان خودم رو با همچین قواعدی وقف میدم و در آخر هم دم از حقوق انسان ها و برابری میزنم. متاسفانه دل کندن از یک سری چیز های اضافی برای خودم هم خیلی سخته!
اول فقط قصدم همین جمله بود و بس، ببخشید که به درازا کشید:
رهایشان کن تا بخورند و سرگرم لذت ها باشند و آرزوها به خود مشغولشان کند که به زودی خواهند فهمید!
آخرین ویرایش:
