جشن ایرانی یا تخریب به سبک ایرانی

[sarbaz121]

جشن ایرانی یا تخریب به سبک ایرانی


نویسنده : امیر رضا حدادی آملی


a.r.haddadi.amoli@gmail.com


www.haddadidin.iranblog.com​

امروزه جشن های ملی در دنیا از اهمیت زیادی برخوردار هستند . و این جشن ها با استقبال زیاد و با شکوه برگزار می شود .
جشن ملی چیست : جشن های که دارای اهداف و آرمان های : مذهبی - تاریخی - سیاسی - و اجتماعی یک ملت است و زمانی ملی می شود که مورد استقبال ملت قرار گیرد .
در ایران عزیز زمان هم جشن های ملی زیادی وجود دارد که یکی از مهمترین آنها عید نوروز است که با تلاش مسئولین فرهنگی کشورمان ثبت جهانی شده است علاوه بر این جشن ، جشن های دیگری نیز هست که می خواهم آنها را بر حسب اهمیت نام ببرم :
1) عید نوروز
2) روز پدر و مادر
3) شب یلدا
4) دهه فجر
5) نیمه شعبان
6) چهار شنبه سوری
7) عید قربان
8) سپندارمذگان _ که به اشتباه در تاریخ دیگری برگزار می شود
9) و چند جشن تاریخی که امروزه کمتر مورد توجه است و تنها در برخی از تقاط کشور اجرا می شود
مانند : مهرگان و سده و...
این جشن ها تنها بخشی از جشن های ماست که امروز اجرا می شود معیار انتخاب این جشن ها در مرحله اول حضور گسترده مردم و اهمیت داشتن این جشن ها در زندگی مردم ایران است و در مرحله دوم تاثیر گزاری این جشن ها بر روابط اجتماعی ایرانیان و زندگیشان است .
حال برویم به موضوع اصلی مان که همان جشن چهار شنبه سوری است . جشنی که امروز از آرمان های خودش فاصله گرفته ، از آرمان های مذهبی و اجتماعی که داشته دور شده ، جشنی که می بایست در آن قوانین و آیین خواصی رعایت شود ولی امروز قوانین جدیدی بر آن حاکم شده است . و همین مسئله این جشن را به رده های پایین جشن های محبوب ایرانی آورده است . جشنی که در آن برای سلامتی دوستانشان دعا می کردند و امروز سلامتی خود را برای اجرای آن به خطر می اندارند.
حال چه را باید این جشن به این شکل برگزار شود و از جشن به جنگ کشیده شود .؟
امروزه چقدر از آیین اصلی این جشن در برگزاری آن رعایت می شود.؟
چرا باید از مواد انفجاری در این جشن استفاده شود .؟
چرا باید خوانواده ایرانی شادی عیدشان را با از دست دادن جوانشان به غم و اندوه تبدیل کنند.؟
چرا باید یک نوجوان به دلیل شرکت در این جشن تا ابد نابینا باشد.؟
و چرا های دیگر که جوابش را ما جوانان ایرانی باید بدهیم . باید جواب دهیم که چرا ما جوانان ایرانی این آیین تاریخی را فراموش کردیم .؟ چرا این جشنی را که می توانست همانند دیگر جشن ها معرف فرهنگ ما باشد را به بی فرهنگی کامل کشاندیم .؟
ما نباید بگزاریم این جشن وسیله ای برای خود نمایی افراد شود . مگر آیین و مراسمات ملی یک کشور متعلق به شخص خواصی هستند که افراد می خواهند در این مراسم خودشان را ثابت کنند و نمایش دهند . این جشن یک جشن مذهبی است . نه یک جشن سیاسی ، تفریحی . پس من از جوانان می خواهم که این جشن را اشتباه نگیرند و تخریب نکنند .
مراسمی که برای تخریب اموال عمومی باشد ، مراسمی که برای زخمی شدن باشد ، مراسمی که در آن انسان جان خود را از دست می دهد و یا فلج می شوند : هیچ وقت نمی تواند یک جشن باشد . چه برسد که این جشن یک جشن مذهبی است و این گونه رفتار ها در آن هیچ جایگاه ندارد.
حال چه باید کرد . راهکار چیست :
من در ابتدا از مراجع زرتشتیان کشور می خواهم معیار ها و آرمان های اصلی این جشن رابار دیگر به طور گسترده در کشور بیان کنند و اعتراض خود را با انحرافات ایجاد شده بیان کنند و رسما اعلام کنند برخورد شود . از مراجع اسلامی کشور می خواهم این جشن را به شکل واقعی آن معرفی وتبلیغ کنند و از هر گونه سانسور در مورد این جشن ممانعت ورزند . از نخبگان و کارشناسان فرهنگی و اجتماعی کشور می خواهم وارد عمل شوند . از آموزش و پرورش می خواهم این جشن را به شکل صحیح آموزش دهد . ومعرفی آن را به هفته های آخر نگذارد . بلکه جایی در کتاب درسی دانش آموزان به معرفی صحیح این جشن و جشن های دیگر قرار گیرد .
از خانواده ها می خواهم با برگزاری مراسم مخالفت نکنند و از جوانان و نوجوانانشان برای شرکت در این مراسم دعوت کنند . و این جشن را در کنار همسایگان و به همان شکل اصلی و سالمش اجرا کنند .
و در آخر هم از نوجوانان و جوانان ایرانی می خواهم قبل از اجرای این مراسم آیین این مرایم را مطالعه کنند و همان گونه که رسم هست عمل کنند . و دوباره آیین فراموش شده آن را احیا کنند .
و نشان دهند که جوان ایرانی همیشه به آیین تاریخی ، ملی و مذهبی اش پایبند است و گذشت زمان نمی تواند آن را تقییر دهد یا تحریفش کند .

امید است مورد استفاده قرار گیرد .

منبع : پایگاه اطلاع رسانی امیر رضا حدادی آملی

21/12/1388​