| [h=1] | |
خطاهای دارویی از بیشترین موارد معمول خطاهای پزشکی به شمار می آیند. هر چند پزشکان مایل به پذیرفتن آن نیستند، بیشتر از دو سوم موارد خطاهای دارویی در نتیجه خطاهای پزشکان رخ می دهد، بنابراین در ادامه، توصیه هایی برای کاهش احتمال انجام خطاهای به وجود آمده حین نوشتن دستورات دارویی و غیردارویی ارایه خواهد شد... دستورات دارویی خود را به موارد کوچک تر تقسیم کنید تا از احتمال بروز خطا کاسته شود. تجویز داروی مناسب، دوز مناسب، دستور العمل مناسب، طول درمان دارویی مناسب، زمان ختم دارو و زمان مناسب شروع مجدد دارو یا تعویض دارو به داروی دیگر از موارد قابل ذکر در این زمینه هستند. از تجویز داروهای بی اثر و بی نتیجه، داروهای کم اثر، داروهایی که بیمار به آنها حساسیت دارد و داروهایی که اثر معکوس با داروهای دیگر دارند، خودداری کنید. بهتر است تمامی دستورات پزشکی خود را در دو یا سه نسخه بنویسید (یکی برای خود بیمار، دومی برای بایگانی مدارک پزشکی و سومی برای نگهداری در مدارک شخصی خودتان). هرگز به صورت تلفنی، دستور دارویی و غیردارویی ندهید. در موارد لزوم می توان در صورت امکان از دستگاه فاکس نیز استفاده کرد. از سربرگ و مهر مخصوص خود محافظت کنید. آنها را هرگز روی میز کار یا اتاق معاینه جا نگذارید و از سپردن یا امانت دادن آنها به دوستان و نزدیکان خودداری کنید. از کلمات اختصاری برای نام بردن داروها استفاده نکنید. با بیمار خود واضح و بدون هرگونه خلاصه بندی صحبت کنید. در دستورات دارویی خود به تعداد اعداد صفر توجه کنید. همیشه عدد صفر قبل از اعشار را بگذارید (مانند ۴/۰) و هرگز صفر بعد از اعداد را قید نکنید (مانند۴۰/۰). ● واحدهای اندازه گیری دوز داروها را به طور واضح هجی کنید. سعی کنید هر قدر که امکان پذیر است از به کار بردن اعداد اعشاری پرهیز کنید. به عنوان نمونه نوشتن ۱۵۰۰ میلی گرم بهتر است از ۵/۱ گرم. اگر میزان نوسانات دارویی موجود در خون مهم است، قبل از اجازه برای تعویض دارو خوب فکر کنید. داروهای ژنریک ممکن است تغییراتی بیشتر از۲۰ برابر نسبت به داروی اصلی ایجاد کنند. از بیمارانی که داروهای مختلف و متعددی مصرف می کنند، به خوبی مواظبت کنید. از احتمال استفاده بیماران از داروهای سایکواکتیو و مخدر سوال کرده و در این زمینه اطمینان حاصل کنید. تمامی دستورالعمل های دارویی و غیردارویی را که بیمار باید انجام دهد، برای وی توضیح داده و آنها را به صورت نوشته یا پرینت شده به او تحویل دهید و به توضیحات پرستاران یا داروخانه اکتفا نکنید. در انتها، تمامی دستورات پزشکی خود را به لحاظ واضح بودن، خوانا بودن و کامل بودن توضیحات دارویی مجددا بررسی کنید. ● رفتارهای اشتباه پزشکان همیشه عادت دارند پیشرفت بهبودی بیمار خود را تا حدودی در بازه یک روند قابل قبول ببینند. بعضی از بیماران پیشرفت و بهبودی سریعی دارند، اما در مجموع روند بیماری و درمان به گونه ای است که پزشکان عادت به دیدن آن دارند. اما گاهی مواردی پیش می آید که بیماران دوره غیرمعمولی دارند. در این گونه مواقع پزشکان مستعد دو نوع رفتار اشتباه می شوند، اولین مورد اینکه از دست بیمار خود عصبانی می شوند و مورد دوم اینکه دیدگاه کلی خود را در رابطه با پروتکل صحیح درمان گم می کنند. ● در این گونه موارد چه باید کرد؟ اولین قدم مهم این است که آرامش خود را حفظ کنید. بیماری که روند بهبودی اش آن طور که شما انتظار داشتید پیشرفت نکرده، همان بیماری است که باید بهترین ارتباط را با او داشته باشید. به گونه ای رفتار کنید که بیمار متوجه شود موردی غیرمعمول اتفاق افتاده و بداند که شما برای حل این مشکل چه کار می خواهید انجام بدهید. هرگز بیمار خود را سرزنش نکنید. همه چیز را مجددا بررسی کنید. روش های رسیدن به تشخیص اصلی و تشخیص افتراقی های دیگر را به سرعت بسنجید. چارت و دستورات پزشکان، یادداشت های پرستاران و تجویز داروها را برای یافتن خطاهای احتمالی بررسی کنید. تمامی کشت های میکروبی، آزمایش ها و تصویر برداری هایی را که بیمار انجام داده، مرور کنید. اظهار نظرها و پیشنهادات بیمار را به یکباره رد نکنید. در صورتی که درخواست های بیمار آسیبی به او نمی رسانند یا هزینه ای در بر ندارد و همچنین غیراخلاقی و غیرقانونی نیستند، با آنها موافقت کنید. فقط به تشخیص ها و حدس های خود اکتفا نکنید. فورا کمک بگیرید. درخواست مشاوره کنید و آن را حتما قید نمایید. فقط در مورد آن با کس دیگری در اتاق همکاران صحبت نکنید. بهترین کمکی را که در دسترستان است، بگیرید. آنقدر صبر نکنید تا یک مورد اورژانسی یا وخیم پیش بیاید تا مجبور باشید درخواست کمک کنید. دکتر مقدی چهارمحالی | |
| | |
| | |
| گردآوری:پرتال فرهنگی اجتماعی پرشین پرشیا | |
| - | :نویسنده |
| www.salamatiran.com | :منبع |
