تفرجگاه ساحلی لانگ کاوی،مالزی
زیره لانگ کاوی در انتهای شمالی تنگه "مالاکا" و در قسمت جنوبی نوار مرزی تایلند و مالزی قرار دارد. این جزیره منطقه ای آزاد است و سالانه بیش از یک میلیون نفر توریست از آن دیدن می کنند.
ساحل بورائو واقع در لانگ کاوی منطقه ای است از جنگل های استوایی که به طرف تخته سنگ های آهکی و تپه های جزیره کشیده شده است. این جنگل استوایی به دلیل خشکسالی در شش ماه از سال از لحاظ دریافت میزان بارندگی چندان غنی نیست. محیط پیرامون جنگل باز و دسترسی به آن آسان است. گونه های رایج درختی منطقه از نوع درختان بلند و یا گونه ای از درختان دریایی و ساحلی می باشند.
در کل مجموعه ازهتلی با 39 اتاق مشتمل بر ساختمان های کمپ مانند کوچک و اتاق های مهمان و بخش مرکزی با امکاناتی برای اعضا و کارکنان و نهالستان مرتبط با آن تشکیل می گردد. اکثر خانه های مخصوص مهمانان در داخل جنگل واقع شده اند؛ هر چند برخی فضاها در چمنزارهایی قرار گرفته اند که در آن ها درختان جدیدی کاشته شده است.
21 هکتار از مساحت 28 هکتاری مجموعه از جنگل تشکیل شده است و هتلی با آن عظمت به صورت حجمی با تراکم و انبوهی ناچیز به نظر می رسد.
موقعیت قرار گیری درختان موجود تا حد زیادی در طرح بندی جدید تاثیر گذار بوده است. فرم دسترسی ها در خارج از محدوده سایت با توافق نظر بین معمارمنظر، ناظر، پیمان کار و راننده در نظر گرفته شده است. حداکثر قطر مجاز درختان برای کاشت در منطقه 30 سانتی متر و مکان یابی ساختمان ها در سایت طوری انجام شده است که به نحو شایسته بیانگر مرز جنگل باشد.همچنین نمایی سکوی اصلی بر اساس توافق نظر بین معمار منظر و مهندس معمار و برای جلوگیری از اجبار به خاک ریزی زیاد در سایت انجام پذیرفته است.
درختان باتلاقی موجود در زیر هتل مرکزی کنترل و از نزدیک شدن به آن منع شده اند و برای جلوگیری از طغیان و سرریزآب از روش های کنترل لجن استفاده شده است. هتل مرکزی با اتاق های کنفرانس و رستوران ، در بخش دیگری قرار دارد که با ساختمان دیگری که برای اقامت کارکنان در نظر گرفته شده است مجاور است و از این مکان قبلا برای کشت و زرع استفاده می شده است. در بخش مرکزی استخر شنایی از جنس بتن با سیمایی طبیعی از سه جهت قرار دارد : نی زار ، باتلاق و نهر آب با ردیفی از درختان در دو جهت آن. استخر مجموعه به گونه ای در نظر گرفته شده است که از آن برای آبیاری اراضی نیز استفاده می شود.
مسیر ها و راه ها از بتن شسته هستند، از الوارهای چوبی جنگلی در تفرجگاه ساحلی با کف چوبی، پل ها، پناهگاه ها، تابلوها و چراغهای روشنایی استفاده گشته است. ساختمان ها ازسازه بتنی ساخته شده اند. نمای آنها از چوب و پوشش سقفشان از تایل های تراکوتای محلی سفال بدون لعاب است.
ایده کلی طرح مبنی بر اجازه دادن به طبیعت در جهت چیرگی به بنا و جلوگیری از قربانی شدن عوامل طبیعی در برابر عوامل عملکردی است. مسیرهای دسترسی اتاق های مهمان اغلب از طریق رمپ های سراشیب بوده و محل رستوران ها در فاصله نیم کیلومتری از این اتاق هاست. هوای جنگل، گرم و حشرات زیادی در آن وجود دارد که این امر ممکن است مشکل آفرین باشد ولی مهمانان اغلب به تجربه کردن آن علاقه دارند و این خانه های جنگلی هستند که بسیار محبوب و جذاب می باشند.
.
زیره لانگ کاوی در انتهای شمالی تنگه "مالاکا" و در قسمت جنوبی نوار مرزی تایلند و مالزی قرار دارد. این جزیره منطقه ای آزاد است و سالانه بیش از یک میلیون نفر توریست از آن دیدن می کنند.
ساحل بورائو واقع در لانگ کاوی منطقه ای است از جنگل های استوایی که به طرف تخته سنگ های آهکی و تپه های جزیره کشیده شده است. این جنگل استوایی به دلیل خشکسالی در شش ماه از سال از لحاظ دریافت میزان بارندگی چندان غنی نیست. محیط پیرامون جنگل باز و دسترسی به آن آسان است. گونه های رایج درختی منطقه از نوع درختان بلند و یا گونه ای از درختان دریایی و ساحلی می باشند.
در کل مجموعه ازهتلی با 39 اتاق مشتمل بر ساختمان های کمپ مانند کوچک و اتاق های مهمان و بخش مرکزی با امکاناتی برای اعضا و کارکنان و نهالستان مرتبط با آن تشکیل می گردد. اکثر خانه های مخصوص مهمانان در داخل جنگل واقع شده اند؛ هر چند برخی فضاها در چمنزارهایی قرار گرفته اند که در آن ها درختان جدیدی کاشته شده است.
21 هکتار از مساحت 28 هکتاری مجموعه از جنگل تشکیل شده است و هتلی با آن عظمت به صورت حجمی با تراکم و انبوهی ناچیز به نظر می رسد.
موقعیت قرار گیری درختان موجود تا حد زیادی در طرح بندی جدید تاثیر گذار بوده است. فرم دسترسی ها در خارج از محدوده سایت با توافق نظر بین معمارمنظر، ناظر، پیمان کار و راننده در نظر گرفته شده است. حداکثر قطر مجاز درختان برای کاشت در منطقه 30 سانتی متر و مکان یابی ساختمان ها در سایت طوری انجام شده است که به نحو شایسته بیانگر مرز جنگل باشد.همچنین نمایی سکوی اصلی بر اساس توافق نظر بین معمار منظر و مهندس معمار و برای جلوگیری از اجبار به خاک ریزی زیاد در سایت انجام پذیرفته است.
درختان باتلاقی موجود در زیر هتل مرکزی کنترل و از نزدیک شدن به آن منع شده اند و برای جلوگیری از طغیان و سرریزآب از روش های کنترل لجن استفاده شده است. هتل مرکزی با اتاق های کنفرانس و رستوران ، در بخش دیگری قرار دارد که با ساختمان دیگری که برای اقامت کارکنان در نظر گرفته شده است مجاور است و از این مکان قبلا برای کشت و زرع استفاده می شده است. در بخش مرکزی استخر شنایی از جنس بتن با سیمایی طبیعی از سه جهت قرار دارد : نی زار ، باتلاق و نهر آب با ردیفی از درختان در دو جهت آن. استخر مجموعه به گونه ای در نظر گرفته شده است که از آن برای آبیاری اراضی نیز استفاده می شود.
مسیر ها و راه ها از بتن شسته هستند، از الوارهای چوبی جنگلی در تفرجگاه ساحلی با کف چوبی، پل ها، پناهگاه ها، تابلوها و چراغهای روشنایی استفاده گشته است. ساختمان ها ازسازه بتنی ساخته شده اند. نمای آنها از چوب و پوشش سقفشان از تایل های تراکوتای محلی سفال بدون لعاب است.
ایده کلی طرح مبنی بر اجازه دادن به طبیعت در جهت چیرگی به بنا و جلوگیری از قربانی شدن عوامل طبیعی در برابر عوامل عملکردی است. مسیرهای دسترسی اتاق های مهمان اغلب از طریق رمپ های سراشیب بوده و محل رستوران ها در فاصله نیم کیلومتری از این اتاق هاست. هوای جنگل، گرم و حشرات زیادی در آن وجود دارد که این امر ممکن است مشکل آفرین باشد ولی مهمانان اغلب به تجربه کردن آن علاقه دارند و این خانه های جنگلی هستند که بسیار محبوب و جذاب می باشند.
.
