تازه های فناوری نانو
- شروع کننده موضوع amir_4475
- تاریخ شروع
amir_4475
عضو جدید
همايش بين‌المللي نانوزيست‌فناوري و نانوپزشکي در اتريش
همايش بين‌المللي نانوزيست‌فناوري و نانوپزشکي در اتريش
همايش بين‌المللي نانوزيست‌فناوري و نانوپزشکي در اتريش
چهارمين همايش بين‌المللي نانوزيست‌فناوري و نانوپزشکي (BioNanoMed 2013) در روزهاي 13 تا 15 ماه مارس سال 2013 ميلادي (23 تا 25 اسفند ماه 1391) در شهر وين کشور اتريش برگزار خواهد شد.
موضوعات اصلي اين همايش عبارتند از:
• راهکارهاي نوين نانو پزشکي– پيشرفت‌هاي حوزه نانوپزشکي (سرطان و...)؛
• نانوپزشکي ترميمي (مهندسي بافت، مواد زيستي نانو ساختار و ...) ؛
• تشخيص‌هاي مبتني بر نانو زيست‌فناوري (سيستم‌هاي حسگر زيستي و ...)؛
• درمان مبتني بر نانو زيست‌فناوري.
در اين همايش جلسات موضوعي ذيل نيز برگزار خواهند شد:
• جنبه‌هاي مربوط به نانو ايمني (NanoSafety)؛ و
• فناوري‌هاي تصويربرداري مبتني بر فناوري‌نانو در پزشکي.
همچنين در يک بحث و بررسي مبتني بر پانل موضوع «فناوري‌نانو در داروسازي- چشم‌انداز آينده؟» بررسي خواهد شد. يک گردهمايي ويژه نيز توسط انجمن اعضاي مصنوعي اروپا (ESAO) برگزار خواهد شد.
BioNanoMed 2013 به‌عنوان يک پلت‌فورم برتر با معرفي شرکت‌ها و نهادهاي مختلف، پورتفوي محصولات آنها را ارتقا داده و امکان برقرار ارتباط مستقيم با متخصصان مختلف را فراهم مي‌کند.
علاقمندان مي‌توانند حداکثر تا تاريخ 14 دسامبر سال جاري ميلادي (24 آذر ماه 1391) به‌صورت شفاهي و حداکثر تا تاريخ 1 ماه مارس سال 2013 ميلادي (11 اسفندماه 1391) به‌صورت کتبي چکيده مقالات خود را به اين همايش ارسال نمايند. همچنين آخرين مهلت ثبت‌نام آنلاين در اين همايش 8 ماه مارس سال 2013 ميلادي (18 اسفند ماه 1391) است.
منبع
همايش بين‌المللي نانوزيست‌فناوري و نانوپزشکي در اتريش
همايش بين‌المللي نانوزيست‌فناوري و نانوپزشکي در اتريش
چهارمين همايش بين‌المللي نانوزيست‌فناوري و نانوپزشکي (BioNanoMed 2013) در روزهاي 13 تا 15 ماه مارس سال 2013 ميلادي (23 تا 25 اسفند ماه 1391) در شهر وين کشور اتريش برگزار خواهد شد.
موضوعات اصلي اين همايش عبارتند از:
• راهکارهاي نوين نانو پزشکي– پيشرفت‌هاي حوزه نانوپزشکي (سرطان و...)؛
• نانوپزشکي ترميمي (مهندسي بافت، مواد زيستي نانو ساختار و ...) ؛
• تشخيص‌هاي مبتني بر نانو زيست‌فناوري (سيستم‌هاي حسگر زيستي و ...)؛
• درمان مبتني بر نانو زيست‌فناوري.
در اين همايش جلسات موضوعي ذيل نيز برگزار خواهند شد:
• جنبه‌هاي مربوط به نانو ايمني (NanoSafety)؛ و
• فناوري‌هاي تصويربرداري مبتني بر فناوري‌نانو در پزشکي.
همچنين در يک بحث و بررسي مبتني بر پانل موضوع «فناوري‌نانو در داروسازي- چشم‌انداز آينده؟» بررسي خواهد شد. يک گردهمايي ويژه نيز توسط انجمن اعضاي مصنوعي اروپا (ESAO) برگزار خواهد شد.
BioNanoMed 2013 به‌عنوان يک پلت‌فورم برتر با معرفي شرکت‌ها و نهادهاي مختلف، پورتفوي محصولات آنها را ارتقا داده و امکان برقرار ارتباط مستقيم با متخصصان مختلف را فراهم مي‌کند.
علاقمندان مي‌توانند حداکثر تا تاريخ 14 دسامبر سال جاري ميلادي (24 آذر ماه 1391) به‌صورت شفاهي و حداکثر تا تاريخ 1 ماه مارس سال 2013 ميلادي (11 اسفندماه 1391) به‌صورت کتبي چکيده مقالات خود را به اين همايش ارسال نمايند. همچنين آخرين مهلت ثبت‌نام آنلاين در اين همايش 8 ماه مارس سال 2013 ميلادي (18 اسفند ماه 1391) است.
منبع
amir_4475
عضو جدید
توليد نقاط کربني از تخم مرغ با استفاده از پلاسما
توليد نقاط کربني از تخم مرغ با استفاده از پلاسما
توليد نقاط کربني از تخم مرغ با استفاده از پلاسما
محققان چيني با اعمال پلاسما روي تخم مرغ، اين ماده را کربنيزه کردند و در نهايت نقاط کربني با ابعاد زير 10 نانومتر توليد کردند. از اين نقاط مي‌توان در توليد جوهر چاپگر استفاده کرد.
نانوذرات کربني لومينسانس داراي خواص نوري بسيار جالبي هستند، اين ذرات بسيار زيست‌سازگار بوده بنابراين براي استفاده در فرآيند تصويربرداري از ترکيبات زيستي بسيار مناسب هستند. در حال حاضر از نقاط کوانتومي نيمه‌هادي براي اين کار استفاده مي‌شود. تاکنون روش‌هاي مختلفي براي توليد اين ذرات کربني کوچک موسوم نقاط کربني يا نقاط C، ارائه شده است. اخيرا پژوهشگران چيني روش جديدي براي اين کار ارائه کرده‌اند که نتايج آن را در نشريه Angewandte Chemie به چاپ رسانده‌اند. با استفاده از اين روش مي‌توان نقاط کربني را بسيار سريع و ارزان توليد کرد. اين گروه تحقيقاتي از اين مواد در توليد جوهرهاي چاپگر استفاده کردند.
اين فرآيند جديد مبتني بر پيروليز تحريک شده با پلاسما است. پلاسما گازي است که در آن دو قسمت جدا از هم وجود دارد که در آنها يون‌ها و الکترون‌ها از يکديگر جدا شده‌اند. پلاسما فضايي بسيار فعال و پرانرژي است و از آن مي‌توان به عنوان منبع گرما استفاده کرد. يک تيم تحقيقات چيني به رهبري سو چن از دانشگاه صنعتي نانجينگ پلاسما را روي زردي و سفيدي تخم مرغ اعمال کردند با اين کار تخم مرغ کربنيزه مي‌شود. در طول چند دقيقه نقاط کربني ايجاد مي‌شود که بازده فرآيند 5 درصد است.
نقاط کربني ايجاد شده از زردي تخم مرغ داراي ساختاري بلور است که قطر آنها به 2.2 نانومتر مي‌رسد اما نقاط کربني به‌دست آمده از سفيدي تخم مرغ آمورف است که ابعاد آن 3.4 نانومتر است. اين محصولات داراي ساختار گرافيتي هستند. اکسيژن و نيتروژن به سطح اين محصولات مي‌چسبند بنابراين انحلال پذيري آنها در آب و حلال‌هاي آلي افزايش مي‌يابد. نقاط کربني به اسيد يا باز حساس نيستند. اما زير تابش نور فرابنفش، نشر فلورسانس آبي دارند. عقيده براين است که تابش فلورسانس از آسيب‌هاي سطح غيرفعال که نور را به‌دام مي‌اندازند ايجاد مي‌شود.
اين گروه تحقيقاتي با استفاده از طيف سنجي IR و اناليز ترموگراويمتريک، اين فرآيند پيروليتي را مورد بررسي قرار دادند. نتايج نشان داد که پروتئين‌هاي تخم مرغ در اثر اعمال پلاسما باز شده و چند واکنش شيميايي انجام مي‌شود. اين فرآيند نه تنها با تخم مرغ قابل انجام است بلکه با هر منبع ارزان قيمت کربني مي‌توان اين فرآيند را انجام داد.
توليد نقاط کربني از تخم مرغ با استفاده از پلاسما
توليد نقاط کربني از تخم مرغ با استفاده از پلاسما
محققان چيني با اعمال پلاسما روي تخم مرغ، اين ماده را کربنيزه کردند و در نهايت نقاط کربني با ابعاد زير 10 نانومتر توليد کردند. از اين نقاط مي‌توان در توليد جوهر چاپگر استفاده کرد.
نانوذرات کربني لومينسانس داراي خواص نوري بسيار جالبي هستند، اين ذرات بسيار زيست‌سازگار بوده بنابراين براي استفاده در فرآيند تصويربرداري از ترکيبات زيستي بسيار مناسب هستند. در حال حاضر از نقاط کوانتومي نيمه‌هادي براي اين کار استفاده مي‌شود. تاکنون روش‌هاي مختلفي براي توليد اين ذرات کربني کوچک موسوم نقاط کربني يا نقاط C، ارائه شده است. اخيرا پژوهشگران چيني روش جديدي براي اين کار ارائه کرده‌اند که نتايج آن را در نشريه Angewandte Chemie به چاپ رسانده‌اند. با استفاده از اين روش مي‌توان نقاط کربني را بسيار سريع و ارزان توليد کرد. اين گروه تحقيقاتي از اين مواد در توليد جوهرهاي چاپگر استفاده کردند.
اين فرآيند جديد مبتني بر پيروليز تحريک شده با پلاسما است. پلاسما گازي است که در آن دو قسمت جدا از هم وجود دارد که در آنها يون‌ها و الکترون‌ها از يکديگر جدا شده‌اند. پلاسما فضايي بسيار فعال و پرانرژي است و از آن مي‌توان به عنوان منبع گرما استفاده کرد. يک تيم تحقيقات چيني به رهبري سو چن از دانشگاه صنعتي نانجينگ پلاسما را روي زردي و سفيدي تخم مرغ اعمال کردند با اين کار تخم مرغ کربنيزه مي‌شود. در طول چند دقيقه نقاط کربني ايجاد مي‌شود که بازده فرآيند 5 درصد است.
نقاط کربني ايجاد شده از زردي تخم مرغ داراي ساختاري بلور است که قطر آنها به 2.2 نانومتر مي‌رسد اما نقاط کربني به‌دست آمده از سفيدي تخم مرغ آمورف است که ابعاد آن 3.4 نانومتر است. اين محصولات داراي ساختار گرافيتي هستند. اکسيژن و نيتروژن به سطح اين محصولات مي‌چسبند بنابراين انحلال پذيري آنها در آب و حلال‌هاي آلي افزايش مي‌يابد. نقاط کربني به اسيد يا باز حساس نيستند. اما زير تابش نور فرابنفش، نشر فلورسانس آبي دارند. عقيده براين است که تابش فلورسانس از آسيب‌هاي سطح غيرفعال که نور را به‌دام مي‌اندازند ايجاد مي‌شود.
اين گروه تحقيقاتي با استفاده از طيف سنجي IR و اناليز ترموگراويمتريک، اين فرآيند پيروليتي را مورد بررسي قرار دادند. نتايج نشان داد که پروتئين‌هاي تخم مرغ در اثر اعمال پلاسما باز شده و چند واکنش شيميايي انجام مي‌شود. اين فرآيند نه تنها با تخم مرغ قابل انجام است بلکه با هر منبع ارزان قيمت کربني مي‌توان اين فرآيند را انجام داد.
amir_4475
عضو جدید
کاربردهاي فناوري نانو در صنايع؛ بخش بهداشت و سلامت
کاربردهاي فناوري نانو در صنايع؛ بخش بهداشت و سلامت
کاربردهاي فناوري نانو در صنايع؛ بخش بهداشت و سلامت
خلاصه :
با توسعه فناوري نانو در بخش بهداشت و سلامت مي‌توان محصولاتي توليد کرد که بطور مستقيم و غيرمستقيم بر ارتقاي سلامت انسان، بهداشت جامعه و سلامت محيط زيست تاثير گذارند. با توجه به کاربردهاي اخير فناوري نانو در حوزه پزشکي، مي‌توان گفت اين فناوري، کليدي براي روش‌هاي تشخيصي سريع‌تر و آسان‌تر بيماري‌ها در آزمايشات گوناگون است، که براي تشخيص پارامترها و ساخت حسگرها مورد استفاده قرار مي‌گيرد. اين علم همچنين مي‌تواند توليد محصولات بافتي مهندسي‌شده و مصنوعي را گسترش دهد که کاربرد فراواني در علم پزشکي دارد. قابليت هدف‌گيري بهتر سلول‌ها با آزاد شدن کنترل‌شده دارو، افزايش تاثير دارو، کاهش عوارض جانبي و سميت دارويي، جذب بهتر، هدف قراردادن بافتي خاص يا توده‌اي بدخيم و همچنين بهبود قابليت پذيرش بيماران از ويژگي‌هاي منحصربه‌فردي است که صنايع دارويي با استفاده از فناوري نانو به‌دنبال تحقق آن هستند. از کاربردهاي فناوري نانو در صنايع آرايشي و بهداشتي نيز مي‌توان به ويژگي‌هاي عمده کرم‌هاي ضدآفتاب حاصل از فناوري نانو نسبت به محصولات قديمي اشاره کرد. کاهش چشمگير جذب اشعه ماوراءبنفش بدون استفاده از مواد شيميايي، شفاف‌ترشدن محصول و امکان توزيع يافتن در بسياري از پايه‌هاي مورد استفاده محصولات آرايشي براي جلوگيري از تشکيل کيک (حالتي از ناپايداري فراورده‌هاي آرايشي)، از اين دست ويژگي‌ها هستند. همچنين تبديل نقره به نانوذرات نقره، فعاليت و قابليت ميکروب‌کشي آنها را چندين برابر مي‌کند، صنايع آرايشي و بهداشتي نيز از اين خاصيت در ساخت صابون‌ها و ديگر مواد آرايشي استفاده کرده‌اند.
متن اين مقاله به صورت pdf قابل دريافت مي باشد.
کاربردهاي فناوري نانو در صنايع؛ بخش بهداشت و سلامت
کاربردهاي فناوري نانو در صنايع؛ بخش بهداشت و سلامت
خلاصه :
با توسعه فناوري نانو در بخش بهداشت و سلامت مي‌توان محصولاتي توليد کرد که بطور مستقيم و غيرمستقيم بر ارتقاي سلامت انسان، بهداشت جامعه و سلامت محيط زيست تاثير گذارند. با توجه به کاربردهاي اخير فناوري نانو در حوزه پزشکي، مي‌توان گفت اين فناوري، کليدي براي روش‌هاي تشخيصي سريع‌تر و آسان‌تر بيماري‌ها در آزمايشات گوناگون است، که براي تشخيص پارامترها و ساخت حسگرها مورد استفاده قرار مي‌گيرد. اين علم همچنين مي‌تواند توليد محصولات بافتي مهندسي‌شده و مصنوعي را گسترش دهد که کاربرد فراواني در علم پزشکي دارد. قابليت هدف‌گيري بهتر سلول‌ها با آزاد شدن کنترل‌شده دارو، افزايش تاثير دارو، کاهش عوارض جانبي و سميت دارويي، جذب بهتر، هدف قراردادن بافتي خاص يا توده‌اي بدخيم و همچنين بهبود قابليت پذيرش بيماران از ويژگي‌هاي منحصربه‌فردي است که صنايع دارويي با استفاده از فناوري نانو به‌دنبال تحقق آن هستند. از کاربردهاي فناوري نانو در صنايع آرايشي و بهداشتي نيز مي‌توان به ويژگي‌هاي عمده کرم‌هاي ضدآفتاب حاصل از فناوري نانو نسبت به محصولات قديمي اشاره کرد. کاهش چشمگير جذب اشعه ماوراءبنفش بدون استفاده از مواد شيميايي، شفاف‌ترشدن محصول و امکان توزيع يافتن در بسياري از پايه‌هاي مورد استفاده محصولات آرايشي براي جلوگيري از تشکيل کيک (حالتي از ناپايداري فراورده‌هاي آرايشي)، از اين دست ويژگي‌ها هستند. همچنين تبديل نقره به نانوذرات نقره، فعاليت و قابليت ميکروب‌کشي آنها را چندين برابر مي‌کند، صنايع آرايشي و بهداشتي نيز از اين خاصيت در ساخت صابون‌ها و ديگر مواد آرايشي استفاده کرده‌اند.
متن اين مقاله به صورت pdf قابل دريافت مي باشد.
amir_4475
عضو جدید
از بين بردن ويروس هپاتيت C با كمك نانوذرات
از بين بردن ويروس هپاتيت C با كمك نانوذرات
از بين بردن ويروس هپاتيت C با كمك نانوذرات
پژوهشگران دانشگاه فلوریدا کشف کرده‌اند که یک کمپلکس نانوذره‌ای مصنوعی، معروف به نانوزیم، میتواند با قطع ماده ژنتیکی ویروس به درمان عفونت‌های ویروسی کمک کند. این رهیافت بدیع میتواند نقش ارزشمندی در ژنومیک کارکردی داشته باشد و توانایی ما را در برابر بیماری‌های پروتئینی مانند عفونت‌های ویروسی و سرطان‌ها بهبود بخشد.
این گروه نشان داد که نانوزیم طراحی شده برای درمان ویروس هپاتیت C (ویروس HCV) میتواند با تقلید از رفتار کمپکلس‌های فرونشاننده بر اساس RNA سلولی (RISC) در سلول‌های کشت شده و تست موش‌ها، به‌طور فعال RNA ویروس HCV را قطعه قطعه کند. این روش خیلی موثر است – گروه مذکور شاهد کاهش بیش از 99% در مقدار RNA ویروس HCV در موش‌هایی شد که با این نانوزیم درمان شده بودند.
RNA مانند DNA برای حیات ضروری است. زنجیره‌های دراز نوکلئوتیدی به RNA اجازه می‌دهند اطلاعات ژنتیکی را کدگذاری کند، سیمای ژن را کنترل نماید، و پاسخ‌های سیگنال‌های سلولی را مخابره کند. بسیاری از ویروس‌ها - مانند HCV - از RNA بعنوان ماده ژنتیکی اولیه استفاده می‌کنند.
RISCها ساختارهای چند پروتئینهای هستند که از لایه‌های RNA بعنوان قالبی برای شناسایی و برش هدف RNA استفاده می‌کنند و به‌طور موثری باعث خاموشی ژنی می‌شوند. آندریو فایر و کرایگ میلو به‌طور مشترک برنده جایزه نوبل پزشکی و فیزیولوژی 2006 بخاطر کار جدیدشان روی تداخل RNA شدند. آنها پیشنهاد کردند که یک مولفه کاتالیزوری یا تقویتی میتواند در فرایند تداخل وجود داشته باشد. از زمان این کشف، استفاده از تداخل RNA برای کنترل سیمای ژنی بعنوان یک ابزار آزمایشگاهی بنیادی جهت مطالعه کارکرد ژن و گذرگاه‌های بیولوژیکی در سلول‌های زنده و ارگانیسم‌های زنده اهمیت پیدا کرد.
این رهیافت نانوذره‌ای مزایای زیادی نسبت به رهیافت‌های موجود برای فرونشانی RNA دارد. چارلز کاو، مدیر این گروه، می‌گوید: «نانوزیم ما نسبت به عامل‌های درمانی استفاده شده در سایر رهیافت‌ها پایدارتر است و میتواند بسادگی وارد سلول‌ها شده و هدف را گیر بیاندازد. بعلاوه، برش RNA هدف توسط ريبونوكلئاز ضمیمه انجام میشود، که مستقل از ریزمحیط‌های درون سلولی است.»
نتایج نشان میدهد که رهیافت نانوزیمی میتواند در سایر وضعیت‌هایی که نیازمند فرونشانی RNA هستند نیز استفاده شود. کاو می‌گوید: «رهیافت فرونشانی نانوزیمی RNA باعث تکامل روشهای موجود تداخل RNA میشود و قابلیت زیادی برای تبدیل شدن به یک ابزار آزمایشگاهی عمومی برای ژنومیک کارکردی و یک ابزار دارویی موثر برای مبارزه با بیماری‌های عفونت ویروسی، سرطان‌ها، و سایر بیماری‌های وابسته به سیمای پروتئینی دارد.»
اين پژوهشگران جزئيات نتايج كار تحقيقاتي خود را در مجله‌ي Nature منتشر كرده‌اند.
منبع
از بين بردن ويروس هپاتيت C با كمك نانوذرات
از بين بردن ويروس هپاتيت C با كمك نانوذرات
پژوهشگران دانشگاه فلوریدا کشف کرده‌اند که یک کمپلکس نانوذره‌ای مصنوعی، معروف به نانوزیم، میتواند با قطع ماده ژنتیکی ویروس به درمان عفونت‌های ویروسی کمک کند. این رهیافت بدیع میتواند نقش ارزشمندی در ژنومیک کارکردی داشته باشد و توانایی ما را در برابر بیماری‌های پروتئینی مانند عفونت‌های ویروسی و سرطان‌ها بهبود بخشد.
این گروه نشان داد که نانوزیم طراحی شده برای درمان ویروس هپاتیت C (ویروس HCV) میتواند با تقلید از رفتار کمپکلس‌های فرونشاننده بر اساس RNA سلولی (RISC) در سلول‌های کشت شده و تست موش‌ها، به‌طور فعال RNA ویروس HCV را قطعه قطعه کند. این روش خیلی موثر است – گروه مذکور شاهد کاهش بیش از 99% در مقدار RNA ویروس HCV در موش‌هایی شد که با این نانوزیم درمان شده بودند.
RNA مانند DNA برای حیات ضروری است. زنجیره‌های دراز نوکلئوتیدی به RNA اجازه می‌دهند اطلاعات ژنتیکی را کدگذاری کند، سیمای ژن را کنترل نماید، و پاسخ‌های سیگنال‌های سلولی را مخابره کند. بسیاری از ویروس‌ها - مانند HCV - از RNA بعنوان ماده ژنتیکی اولیه استفاده می‌کنند.
RISCها ساختارهای چند پروتئینهای هستند که از لایه‌های RNA بعنوان قالبی برای شناسایی و برش هدف RNA استفاده می‌کنند و به‌طور موثری باعث خاموشی ژنی می‌شوند. آندریو فایر و کرایگ میلو به‌طور مشترک برنده جایزه نوبل پزشکی و فیزیولوژی 2006 بخاطر کار جدیدشان روی تداخل RNA شدند. آنها پیشنهاد کردند که یک مولفه کاتالیزوری یا تقویتی میتواند در فرایند تداخل وجود داشته باشد. از زمان این کشف، استفاده از تداخل RNA برای کنترل سیمای ژنی بعنوان یک ابزار آزمایشگاهی بنیادی جهت مطالعه کارکرد ژن و گذرگاه‌های بیولوژیکی در سلول‌های زنده و ارگانیسم‌های زنده اهمیت پیدا کرد.
این رهیافت نانوذره‌ای مزایای زیادی نسبت به رهیافت‌های موجود برای فرونشانی RNA دارد. چارلز کاو، مدیر این گروه، می‌گوید: «نانوزیم ما نسبت به عامل‌های درمانی استفاده شده در سایر رهیافت‌ها پایدارتر است و میتواند بسادگی وارد سلول‌ها شده و هدف را گیر بیاندازد. بعلاوه، برش RNA هدف توسط ريبونوكلئاز ضمیمه انجام میشود، که مستقل از ریزمحیط‌های درون سلولی است.»
نتایج نشان میدهد که رهیافت نانوزیمی میتواند در سایر وضعیت‌هایی که نیازمند فرونشانی RNA هستند نیز استفاده شود. کاو می‌گوید: «رهیافت فرونشانی نانوزیمی RNA باعث تکامل روشهای موجود تداخل RNA میشود و قابلیت زیادی برای تبدیل شدن به یک ابزار آزمایشگاهی عمومی برای ژنومیک کارکردی و یک ابزار دارویی موثر برای مبارزه با بیماری‌های عفونت ویروسی، سرطان‌ها، و سایر بیماری‌های وابسته به سیمای پروتئینی دارد.»
اين پژوهشگران جزئيات نتايج كار تحقيقاتي خود را در مجله‌ي Nature منتشر كرده‌اند.
منبع
amir_4475
عضو جدید
تعيين خواص مکانيکي سيمان استخواني با استفاده از فناوري نانو
تعيين خواص مکانيکي سيمان استخواني با استفاده از فناوري نانو
تعيين خواص مکانيکي سيمان استخواني با استفاده از فناوري نانو
پژوهشگران ایرانی موفق به تعیین خواص سیمان استخوانی با استفاده از آزمایشهای دندانه‌‌گذاری نانو و خراش نانو شدند. سیمان استخوانی استفاده شده در این پژوهش با دو روش مختلف آمادهسازی شده بود و در ادامه تاثیر این دو روش بر خواص مکانیکی سیمان استخوانی مورد بررسی قرار گرفت. امروزه آزمایشهای دندانه‌‌گذاری نانو و خراش نانو به عنوان یک روش جدید برای بدست آوردن خواص مکانیکی سیمان استخوانی که در ارتوپدی برای استفاده در مفاصل انسان و ساخت پروتزهای استخوانی به کار میرود، استفاده میشود.
این پژوهش به دست مهندس عاطفه کریم‌‌زاده و دکتر مجیدرضا آیت اللهی از دانشگاه علم و صنعت ایران انجام گرفته است و تعیین خواص مکانیکی سیمان استخوانی با استفاده از آزمایشهای دندانه‌‌گذاری نانو و خراش نانو و بررسی تاثیر روش ساخت این سیمان‌‌ها (مخلوط کردن با دست یا مخلوط کردن سیمان در خلا) بر خواص مکانیکی آنها مهمترین هدف این طرح تحقیقاتی بود.
مهندس کریم‌‌زاده، دانشجوی دکتری مهندسی مکانیک دانشگاه علم و صنعت ایران، مراحل انجام اين تحقيق را این گونه توضيح داد: «ابتدا نمونه هایی به ابعاد 10×10×5 میلیمتر مکعب با دو روش مخلوط کردن با دست (Hand mixin g و مخلوط کردن سیمان در خلا (Vacuum mixin g از سیمان استخوانی (CEMEX RX) ساخته و نمونهها به مدت 2 ماه در دمای محیط نگه داشته شدند و در ادامه نمونهها برای انجام آزمایش دندانه‌‌گذاری نانو و خراش نانو آمادهسازی شدند. در آزمایشهای دندانه‌‌گذاری نانو و خراش نانو لازم است سطح نمونهها صاف باشد، به همین دلیل سطح نمونهها با کاغذ سنباده‌‌هایی با گریت 400 تا 2500 سنباده زده شد و با سوسپانسیون آلومینا با ذرات 1 میکرون پولیش کاری گردید. پس از آمادهسازی سطح نمونهها، آزمایشهای دندانه گذاری نانو و خراش نانو روی آنها انجام گرفت و در انتها نتایج بدست آمده از این آزمایشها با استفاده از آزمون تی مورد بررسی آماری قرار گرفت تا میزان تاثیر روشهای آمادهسازی نمونهها بر هر یک از خواص مکانیکی بدست آمده، مشخص شود.»
طی این پژوهش با استفاده از فناوري نانو و آزمایشهای انجام شده در مقیاس نانو، خواص مکانیکی از جمله مدول الاستیسیته، سختی نرمال، سختی خراش و خواص سطحی مانند مقاومت در برابر سایش نمونههای سیمان استخوانی بدست آمدند.
در ادامه مهندس کریم‌‌زاده در رابطه با نتایج این کار تحقیقاتی بیان کرد: «در این تحقیق روش بهینه برای ساخت این سیمان معرفی شده است و نتایج بدست آمده نشان میدهد آزمایشهای دندانه‌‌گذاری نانو و خراش نانو، روشهای مناسبی برای بدست آوردن خواص مکانیکی و سطحی سیمان استخوانی است و همچنین مخلوط کردن سیمان استخوانی با روش مخلوط کردن سیمان در خلا موجب بهبود و ارتقای خواص مکانیکی و سطحی سیمان استخوانی میشود.»
روش ارائه شده در این پژوهش به دلیل مزایای برتر خود، میتواند در حل برخی مشکلات موجود در این زمینه کمک بسزایی کند. وی با اشاره به مزایای این روش ارزیابی ابراز داشت: «با استفاده از آزمایشهای دندانه‌‌گذاری نانو و خراش نانو میتوان خواص مکانیکی و سطحی سیمان استخوانی را با صرف هزینه و وقت کمتر بدست آورد. زیرا ساخت نمونه با این روش به میزان بسیار کمی ماده نیاز دارد و فرایند ساخت نمونه برای انجام این آزمایشها دشوار نیست. همچنین بدست آوردن خواص مکانیکی ماده با استفاده از دادههای بدست آمده از آزمایشهای دندانه گذاری نانو و خراش نانو، با استفاده از روابط موجود به سادگی امکان پذیر است و نتایج بدست آمده نیز قابل اطمینان است. به علاوه این آزمایشها جزء روشهای غیر مخرب بوده و نمونه مورد استفاده تخریب نمی‌شود و مجددا قابل استفاده است.»
به گفته مهندس کریم‌‌زاده، این تیم تحقیقاتی در نظر دارند تا امکان انجام این آزمایشها را برای بدست آوردن خواص مکانیکی و سطحی سایر بیومتریال‌‌ها مورد بررسی قرار دهند. وی دلیل این بررسی دیگر بیومتریال‌‌ها را این چنین عنوان کرد: «به دلیل این که ساخت نمونه از بیومتریال‌‌ها دشوار و پرهزینه است و از آنجایی که در این آزمایشها، نمونه ای با شکل پیچیده و ابعاد بزرگی نیاز ندارد، ما قصد داریم تا این بررسی‌‌ها بر روی دیگر بیومتریال‌‌ها ادامه پیدا کند.»
نتایج این کار تحقیقاتی در مجله Polymer Testing (جلد 31، شماره 6، سپتامبر سال 2012) منتشر شده است.
تعيين خواص مکانيکي سيمان استخواني با استفاده از فناوري نانو
تعيين خواص مکانيکي سيمان استخواني با استفاده از فناوري نانو
پژوهشگران ایرانی موفق به تعیین خواص سیمان استخوانی با استفاده از آزمایشهای دندانه‌‌گذاری نانو و خراش نانو شدند. سیمان استخوانی استفاده شده در این پژوهش با دو روش مختلف آمادهسازی شده بود و در ادامه تاثیر این دو روش بر خواص مکانیکی سیمان استخوانی مورد بررسی قرار گرفت. امروزه آزمایشهای دندانه‌‌گذاری نانو و خراش نانو به عنوان یک روش جدید برای بدست آوردن خواص مکانیکی سیمان استخوانی که در ارتوپدی برای استفاده در مفاصل انسان و ساخت پروتزهای استخوانی به کار میرود، استفاده میشود.
این پژوهش به دست مهندس عاطفه کریم‌‌زاده و دکتر مجیدرضا آیت اللهی از دانشگاه علم و صنعت ایران انجام گرفته است و تعیین خواص مکانیکی سیمان استخوانی با استفاده از آزمایشهای دندانه‌‌گذاری نانو و خراش نانو و بررسی تاثیر روش ساخت این سیمان‌‌ها (مخلوط کردن با دست یا مخلوط کردن سیمان در خلا) بر خواص مکانیکی آنها مهمترین هدف این طرح تحقیقاتی بود.
مهندس کریم‌‌زاده، دانشجوی دکتری مهندسی مکانیک دانشگاه علم و صنعت ایران، مراحل انجام اين تحقيق را این گونه توضيح داد: «ابتدا نمونه هایی به ابعاد 10×10×5 میلیمتر مکعب با دو روش مخلوط کردن با دست (Hand mixin g و مخلوط کردن سیمان در خلا (Vacuum mixin g از سیمان استخوانی (CEMEX RX) ساخته و نمونهها به مدت 2 ماه در دمای محیط نگه داشته شدند و در ادامه نمونهها برای انجام آزمایش دندانه‌‌گذاری نانو و خراش نانو آمادهسازی شدند. در آزمایشهای دندانه‌‌گذاری نانو و خراش نانو لازم است سطح نمونهها صاف باشد، به همین دلیل سطح نمونهها با کاغذ سنباده‌‌هایی با گریت 400 تا 2500 سنباده زده شد و با سوسپانسیون آلومینا با ذرات 1 میکرون پولیش کاری گردید. پس از آمادهسازی سطح نمونهها، آزمایشهای دندانه گذاری نانو و خراش نانو روی آنها انجام گرفت و در انتها نتایج بدست آمده از این آزمایشها با استفاده از آزمون تی مورد بررسی آماری قرار گرفت تا میزان تاثیر روشهای آمادهسازی نمونهها بر هر یک از خواص مکانیکی بدست آمده، مشخص شود.»
طی این پژوهش با استفاده از فناوري نانو و آزمایشهای انجام شده در مقیاس نانو، خواص مکانیکی از جمله مدول الاستیسیته، سختی نرمال، سختی خراش و خواص سطحی مانند مقاومت در برابر سایش نمونههای سیمان استخوانی بدست آمدند.
در ادامه مهندس کریم‌‌زاده در رابطه با نتایج این کار تحقیقاتی بیان کرد: «در این تحقیق روش بهینه برای ساخت این سیمان معرفی شده است و نتایج بدست آمده نشان میدهد آزمایشهای دندانه‌‌گذاری نانو و خراش نانو، روشهای مناسبی برای بدست آوردن خواص مکانیکی و سطحی سیمان استخوانی است و همچنین مخلوط کردن سیمان استخوانی با روش مخلوط کردن سیمان در خلا موجب بهبود و ارتقای خواص مکانیکی و سطحی سیمان استخوانی میشود.»
روش ارائه شده در این پژوهش به دلیل مزایای برتر خود، میتواند در حل برخی مشکلات موجود در این زمینه کمک بسزایی کند. وی با اشاره به مزایای این روش ارزیابی ابراز داشت: «با استفاده از آزمایشهای دندانه‌‌گذاری نانو و خراش نانو میتوان خواص مکانیکی و سطحی سیمان استخوانی را با صرف هزینه و وقت کمتر بدست آورد. زیرا ساخت نمونه با این روش به میزان بسیار کمی ماده نیاز دارد و فرایند ساخت نمونه برای انجام این آزمایشها دشوار نیست. همچنین بدست آوردن خواص مکانیکی ماده با استفاده از دادههای بدست آمده از آزمایشهای دندانه گذاری نانو و خراش نانو، با استفاده از روابط موجود به سادگی امکان پذیر است و نتایج بدست آمده نیز قابل اطمینان است. به علاوه این آزمایشها جزء روشهای غیر مخرب بوده و نمونه مورد استفاده تخریب نمی‌شود و مجددا قابل استفاده است.»
به گفته مهندس کریم‌‌زاده، این تیم تحقیقاتی در نظر دارند تا امکان انجام این آزمایشها را برای بدست آوردن خواص مکانیکی و سطحی سایر بیومتریال‌‌ها مورد بررسی قرار دهند. وی دلیل این بررسی دیگر بیومتریال‌‌ها را این چنین عنوان کرد: «به دلیل این که ساخت نمونه از بیومتریال‌‌ها دشوار و پرهزینه است و از آنجایی که در این آزمایشها، نمونه ای با شکل پیچیده و ابعاد بزرگی نیاز ندارد، ما قصد داریم تا این بررسی‌‌ها بر روی دیگر بیومتریال‌‌ها ادامه پیدا کند.»
نتایج این کار تحقیقاتی در مجله Polymer Testing (جلد 31، شماره 6، سپتامبر سال 2012) منتشر شده است.
amir_4475
عضو جدید
نه دوست عزیز وچود تایپیکهای زیاد و پراکنده باعث شلوغی و سردرگمی و اتلاف وقت و بهم ریختگی انجمن و .... میشه
با جستجو مطالب اگر در برچسبهای تایپیک اضافه شده باشند سریعا یافت خواهند شد
amir_4475
عضو جدید
اثر شيمي سطح نانوذرات نقره روي مرگ سلولي
اثر شيمي سطح نانوذرات نقره روي مرگ سلولي
اثر شيمي سطح نانوذرات نقره روي مرگ سلولي
اثر شيمي سطح نانوذرات نقره روي مرگ سلولي
اثر شيمي سطح نانوذرات نقره روي مرگ سلولي
| محققان ترکيه‌اي به بررسي اثرات سمي نانوذرات نقره روي سلول‌هاي انساني و سلول‌هاي سرطاني پرداختند. نتايج اين پژوهش مي‌تواند اطلاعات مفيدي درباره اثرات منفي نانوذرات موجود در پساب‌ها روي محيط و انسان ارائه کند. نانوذرات نقره به‌دليل داشتن خواص آنتي باکتريال داراي کاربردهاي زيادي در صنعت هستند. مقالات زيادي درباره آزاد شدن يون نقره و تاثير منفي آن روي ميکروارگانيسم‌ها نظير باکتري‌ها، قارچ‌ها و جلبک‌ها به چاپ رسيده است. در صورت رهاسازي پساب‌هاي آلوده به محيط زيست، ميکرواورگانيسم‌هاي خاک نيز دچار آسيب مي‌شوند. يک گروه تحقيقات بين المللي مقادير نانوذرات نقره را در پساب‌ها مورد بررسي قرار دادند. وجود نانوذرات نقره حتي در مقادير کم نيز مي‌تواند روي ماهي‌ها تاثيرگذار باشد. |
|
| هرچند اطلاعات متعددي درباره سميت نانوذرات نقره وجود دارد اما هنوز ابهاماتي در اين‌باره وجود دارد. مصطفي چولها از دانشگاه يديتپ ترکيه مي‌گويد يکي از اين ابهامات چگونگي تاثير نانوذرات روي مسير حرکت سيگنال‌هاي بين سلولي است. بنابراين لازم است که قطعات گمشده اين پازل تکميل شود تا ما بفهميم که پاسخ سلول به نانوذرات چگونه خواهد بود. در پروژه‌اي که در اين دانشگاه انجام شده محققان به بررسي تاثير نانوذرات روي مرگ سلولي پرداختند. آنها نتايج کار خود را در قالب مقاله‌اي تحت عنوان "The influence of the surface chemistry of silver nanoparticles on cell death" در نشريه Nanotechnology به چاپ رساندند. اين گروه به بررسي اثرات مختلف نانوذرات نقره که در محيط آزاد مي‌شود پرداختند. اين گروه نشان دادند که اگر سطح نانوذرات نقره را با استفاده از ليگندهاي زيستي اصلاح شود، پتانسيل‌هاي منفي آن کاهش مي‌يابد. نتايج اين پژوهش نشان داد که اثرات سمي اين نانوذرات روي سلامت انسان کاهش يافته است، اين کار با اثر روي ژن p53 که مسئول مرگ سلولي است انجام مي‌شود. از آنجايي که پاسخ سلولي در مقابل نانوذرات اصلاح شده متفاوت است، مي‌توان از اين روش براي از بين بردن انتخابي سلول‌هاي سرطاني استفاده کرد. محققان نشان دادند که اگر سطح نانوذرات با استفاده از لاکتوز اصلاح شود، فرآيند آسيب زدن به دي‌ان‌اي تسريع مي‌شود که اين موضوع موجب فعال شدن ژن p53 مي‌شود، البته اين نانوذرات در نهايت موجب مرگ سلول‌هاي انساني نمي‌شود. اين درحالي است که اين نانوذرات موجب مرگ سلول‌هاي سرطاني مي‌شود بنابراين از اين نوع نانوذرات مي‌توان براي از بين بردن سلول‌هاي سرطاني استفاده کرد بدون اين که سلول‌هاي سالم آسيب قابل توجهي ببينند. اين گروه تحقيقاتي به بررسي رابطه ميان سميت اين نانوذرات و مرگ سلول در اثر فعال شدن ژن p53 پرداختند. |
تولید نانوکامپوزیت‌های دندانی جدید
تولید نانوکامپوزیت‌های دندانی جدید
به گزارش تبیان به نقل از ایسنا، استفاده از لیزر آرگون جهت پخت این مواد و انتخاب طول موج خاص، نسبت به سیستم‌های تابش معمول باعث شده است تا با شدت کمتر بتوان به درجه تبدیل و عمق پخت مناسب دست یافت و به علت زمان پخت کوتاه‌تر و گرمای کمتر، آسیب پالپ دندان کاهش یابد.
کامپوزیت‌های دندانی نورپخت به دلیل زیبایی قابل توجه و همرنگ بودن آنها با دندان، خواص فیزیکی و مکانیکی مناسب و عدم عوارض جانبی برای بیمار و دندانپزشک و نیز کاربرد راحت، جایگاه ویژه‌ای در بین مواد دندانی ترمیمی به خود اختصاص داده‌اند.سید شهاب‌الدین میرسعسعانی، کارشناس ارشد مهندسی پزشکی (بیو مواد) از دانشگاه صنعتی امیرکبیر در مورد تحقیقات صورت گرفته، گفت: ساخت نانوکامپوزیت دندانی برای استفاده در دندانپزشکی ترمیمی و پرکردن دندان‌های قدامی از اهدافی بود که در این تحقیق به دنبال آن بودیم. همچنین در این تحقیق، تأثیر شدت‌های مختلف لیزر آرگون و درصدهای متفاوت فیلر بر روی میزان جذب آب و حلالیت نمونهها بررسی شد.این محققان ابتدا به تهیه رزین با استفاده از ترکیبی از Bis-GMA و TEGDMA پرداختند و با ترکیب رزین با نانوذرات SiO2 به عنوان نانوفیلر و افزودن کانفورکینون به عنوان آغازگر نوری برای پخت کامپوزیت، نانوکامپوزیت‌های دندانی را تولید کردند. نانوکامپوزیت تهیه شده در تست‌های گوناگون حلالیت و جذب آب بر روی نمونههای مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت.
طرح ساخت نانوکامپوزیت دندانی بر پایه (Bis-GMA + TEGDMA + SiO2) پخت شده با لیزر آرگون، با شماره ثبت 47128 در سال 1387 به نام سید شهاب الدین میرسعسعانی ثبت اختراع شده است.یکی از نتایج این کار تحقیقاتی که توسط سید شهاب‌الدین میرسعسعانی و همکاران وی صورت گرفته، درمجله «IEEE Transactions on NanoBioscience» منتشر شده است.
تولید نانوکامپوزیت‌های دندانی جدید
به گزارش تبیان به نقل از ایسنا، استفاده از لیزر آرگون جهت پخت این مواد و انتخاب طول موج خاص، نسبت به سیستم‌های تابش معمول باعث شده است تا با شدت کمتر بتوان به درجه تبدیل و عمق پخت مناسب دست یافت و به علت زمان پخت کوتاه‌تر و گرمای کمتر، آسیب پالپ دندان کاهش یابد.
استفاده از لیزر آرگون جهت پخت این مواد و انتخاب طول موج خاص، نسبت به سیستم‌های تابش معمول باعث شده است تا با شدت کمتر بتوان به درجه تبدیل و عمق پخت مناسب دست یافت و به علت زمان پخت کوتاه‌تر و گرمای کمتر، آسیب پالپ دندان کاهش یابد
به گفته میرسعسعانی، استفاده از نانوذرات SiO2 با اندازه اولیه nm10 و استفاده از لیزر آرگون برای پخت کامپوزیت به جای استفاده از سیستم‌های متداول نظیر لامپ‌های هالوژن از ویژگی‌های ممتاز این طرح است.استفاده از نانوذرات در ساخت این نانوکامپوزیت‌ها منجر به بهبود پرداخت سطحی و استحکام خمشی این کامپوزیت‌ها نسبت به نمونه‌هایی که دارای فیلرهایی با ابعاد میکرو هستند، شد. مدیر واحد مهندسی تجهیزات پزشکی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران با ابراز امیدواری به ادامه تحقیقات در فاز جدید افزود: «قصد داریم در ادامه کار به بررسی ساخت کامپوزیت دندانی با ترکیبی از نانوذرات و ذرات میکرو برای دستیابی به خواص فیزیکی و مکانیکی بهینه‌تر، بپردازیم.»
شگفتی نانولوله‌های کربنی
شگفتی نانولوله‌های کربنی
استفاده از نانولوله های کربنی در صنعت الکترونیک
رشد سریع فناوری ساخت مدارهای الکترونیکی و ورود به مرز فناوری نانو (ابعاد زیر 100 نانو متر)، همراه با مزایا و شگفتی‌های دور از انتظاری که برای این فناوری به دنبال داشته، چالش‌ها و پرسش‌های فراوانی را نیز فرا روی متخصصین الکترونیک و پژوهشگران فناوری نانو قرار داد. برخی از این چالش‌ها مربوط به فرآیند و فناوری ساخت مدارهای الکترونیکی است و بخشی نیز مربوط به کوچک شدن ابعاد ترانزیستورها است که پایه و اساس مدارهای الکترونیکی می‌باشد. محدودیت‌های فناوری و چالش‌های کوانتومی مهمترین چالش‌های نانو الکترونیک است.
درواقع نانولوله های کربنی سیم های مولکولی بزرگی هستند که الکترون می تواند آزادانه در آن حرکت کند و رفتار آنها پیچیده است. در این راستا رفتار نانولوله های چند دیواره بسیار پیچیده تر از تک دیواره است زیرا لایه های کناری روی یکدیگر تأثیر می گذارند. مدل سازی چنین اثراتی از موضاعات تحقیقاتی در حال حاضر می باشد. محققان امیدوارند که ابعاد سیم ها یا قطعات را از طریق جایگزینی با نانولوله به حدود نانومتر یا کمتر برسانند. این قطعات در کنار مدارات الکترونیکی می توانند خیلی سریع تر و با توان کمتر از مدارات کنونی کار کنند.لامپ های تولید شده با نانولوله های کربنی هزینه تولید کمتری دارند. به علاوه عمر طولانی تر و ثبات رنگ بیشتر نسبت به لامپ های معمولی، از مزایای دیگر این لامپ هاست.
حسگرها
با آغاز عصر نانوفناوری، حسگرها نیز تغییرات شگرفی خواهند داشت. یكی از نامزدهای ساخت حسگرها، نانو لوله‌ها خواهند بود. با نانو لوله‌ها میتوان، هم حسگر شیمیایی و هم حسگر مكانیكی ساخت. به خاطر كوچك و نانومتر بودن ابعاد این حسگرها، دقت و واكنش آن ها بسیار زیاد خواهد بود، به گونه‌ای كه حتی به چند اتم از یك گاز نیز واكنش نشان خواهند داد.تحقیقات نشان میدهد كه نانو لوله‌ها به نوع گازی كه جذب آن ها میشود حساس می باشند؛ همچنین میدان الكتریكی خارجی، قدرت تغییر دادن ساختارهای گروهی از نانو لوله‌ها را دارد؛ و نیزمعلوم شده است كه نانو لوله‌های كربنی به تغییر شكل مكانیكی از قبیل كشش حساس هستند. گاف انرژی نانو لوله‌های كربنی به طور چشمگیری در پاسخ به این تغییر شكل‌ها میتواند تغییر كند. همچنین میتوان با استفاده از مواد واسط، مانند پلیمرها، در فاصله میان نانو لوله‌های كربنی و سیستم، نانو لوله‌های كربنی را برای ساخت زیست حسگرها نیز توسعه داد. تحقیق در زمینه كاربرد نانو لوله‌ها در حسگرها در حال توسعه و پیشرفت است و مطمئناً در آینده‌ای نه چندان دور شاهد بكارگیری آن ها در انواع مختلف حسگرها (مكانیكی، شیمیایی، تشعشی، حرارتی و ..) خواهیم بود.
ساختار تو خالی نانولوله و کاربرد به عنوان ذخیره کننده و پیل سوختی
نانولوله ها، ساختارهای کربنی توخالی هستند. بنابراین، امکان قرار دادن مواد خارجی در داخل آنها وجود دارد.همچنین نانولوله های کربنی برای ذخیره نمودن سوخت های آلکانی و هیدروژن و ایجاد پیل های سوختی نیز مورد بررسی قرار گرفته اند. ذخیره ی هیدروژن در داخل نانولوله های کربنی تک دیواره امکان پذیر است. ظرفیت جذب هیدروژن نانولوله های تک دیواره ساخته شده حدود 3 تا 5 درصد وزنی نانولوله هاست. بنابراین در مقایسه با دیگر انواع ذخیره سازهای هیدروژن نظیر سیستم هیدروژن مایع، هیدروژن فشرده، هیدریدهای فلزی و سوپرکربن اکتیو، سیستم نانولوله ای کربنی و خصوصاً نانولوله های تک دیواره، بهترین انتخاب برای اهداف مورد نظر بوده و می تواند به عنوان سیستمی سبک، فشرده، نسبتاً ارزان، ایمن و با قابلیت استفاده مجدد در ذخیره سازی هیدروژن مورد استفاده قرار گیرد.ساخت نانوماشین ها با استفاده از نانولوله های کربنی
نانولوله های کربنی همچین برای استفاده در ساخت نانوماشین ها پیشنهاد شده اند. نانولوله ها به طور مناسبی با ساختارهای مختلف جانشین شده اند که می توانند به عنوان محورها در نانو ماشین ها عمل کنند. ممکن است، نانولوله های مختلف با همدیگر تشکیل چرخدنده دهند تا حرکت چرخشی مختلفی را انتقال دهند.
کاربرد نانولوله های کربنی در صنعت ساختمان
حداقل سه عرصه گسترده تحقیقاتی برای تولید محصولات مورد نیاز ساختمان وجود دارد:•به دلیل خواص مکانیکی عالی CNT، استفاده از آنها در زمینه‌های پلیمر شیشه و ساختمان قابل توجه است.•CNT به عنوان اجزای ساخت سیستم‌های انتقال حرارت، به علت خواص ویژه هدایت حرارتی آن مورد توجه است.•استفاده از CNT با طول زیاد به شکل ریسمان، در پل‌های معلق کاربرد دارد.مثلاً در بتون، از گذشته تا حال، فایبرهای فولادی (بتن آرمه) استفاده می‌شده‌اند. با استفاده از CNT به خواص بهتری در بتون دست می یابیم.دلایل برتری نانولوله کربنی عبارتند از
1- خواص ویژه مکانیکی هدایت حرارتی و الکترونیکی2- نسبت طول به قطر بسیار بالا3- اندازه کوچک فایبرها و قابلیت پخش شدن بالا در زمینه سیمان و بتن (تقویت‌کننده عالی)نانولوله با اجزاء و ترکیبات سیمان پیوند حاصل کرده و باعث کنترل مناسب سیستم سیمان می شوند.
شگفتی نانولوله‌های کربنی
استفاده از نانولوله های کربنی در صنعت الکترونیک
رشد سریع فناوری ساخت مدارهای الکترونیکی و ورود به مرز فناوری نانو (ابعاد زیر 100 نانو متر)، همراه با مزایا و شگفتی‌های دور از انتظاری که برای این فناوری به دنبال داشته، چالش‌ها و پرسش‌های فراوانی را نیز فرا روی متخصصین الکترونیک و پژوهشگران فناوری نانو قرار داد. برخی از این چالش‌ها مربوط به فرآیند و فناوری ساخت مدارهای الکترونیکی است و بخشی نیز مربوط به کوچک شدن ابعاد ترانزیستورها است که پایه و اساس مدارهای الکترونیکی می‌باشد. محدودیت‌های فناوری و چالش‌های کوانتومی مهمترین چالش‌های نانو الکترونیک است.
یكی از نامزدهای ساخت حسگرها، نانو لوله‌ها خواهند بود. با نانو لوله‌ها میتوان، هم حسگر شیمیایی و هم حسگر مكانیكی ساخت
افزایش این مسائل پژوهشگران را به فکر جایگزینی مواد جدیدی به منظور استفاده در مدارهای الکترونیکی انداخت. در واقع آنان به این موضوع می‌اندیشیدند که آیا به جای استفاده از ترانزیستورها و ابزارهای سیلیکونی (یعنی از جنس سیلیسیوم) که با چنین محدودیت‌هایی روبرو است، میتوان از مواد دیگری استفاده کرد. کشف نانو لوله‌های کربنی (Carbon Nano Tube) یا CNT در سال 1991 توسط ایجمیا رۆیای آنان را به واقعیت نزدیک کرد. نانو لوله‌های کربنی با خواص خاص و چشم‌گیر الکترونیکی، مکانیکی، نوری و شیمیایی که دارد، هم از دیدگاه بنیادی و هم از دیدگاه کاربردی به سرعت کانون توجه پژوهشگران حوزه‌های گوناگون دانش قرار گرفت.پژوهشگران نانو الکترونیک نیز از این کشف جدید غافل نشدند و به بررسی خواص الکترونیکی نانو لوله‌های کربنی پرداختند.نانولوله ها به میزان قابل توجهی سخت و قوی بوده و هادی جریان الکتریسیته و گرما می باشند. این خواص سبب استفاده از این مواد در صنعت الکترونیک شده است.
حسگرها
با آغاز عصر نانوفناوری، حسگرها نیز تغییرات شگرفی خواهند داشت. یكی از نامزدهای ساخت حسگرها، نانو لوله‌ها خواهند بود. با نانو لوله‌ها میتوان، هم حسگر شیمیایی و هم حسگر مكانیكی ساخت. به خاطر كوچك و نانومتر بودن ابعاد این حسگرها، دقت و واكنش آن ها بسیار زیاد خواهد بود، به گونه‌ای كه حتی به چند اتم از یك گاز نیز واكنش نشان خواهند داد.تحقیقات نشان میدهد كه نانو لوله‌ها به نوع گازی كه جذب آن ها میشود حساس می باشند؛ همچنین میدان الكتریكی خارجی، قدرت تغییر دادن ساختارهای گروهی از نانو لوله‌ها را دارد؛ و نیزمعلوم شده است كه نانو لوله‌های كربنی به تغییر شكل مكانیكی از قبیل كشش حساس هستند. گاف انرژی نانو لوله‌های كربنی به طور چشمگیری در پاسخ به این تغییر شكل‌ها میتواند تغییر كند. همچنین میتوان با استفاده از مواد واسط، مانند پلیمرها، در فاصله میان نانو لوله‌های كربنی و سیستم، نانو لوله‌های كربنی را برای ساخت زیست حسگرها نیز توسعه داد. تحقیق در زمینه كاربرد نانو لوله‌ها در حسگرها در حال توسعه و پیشرفت است و مطمئناً در آینده‌ای نه چندان دور شاهد بكارگیری آن ها در انواع مختلف حسگرها (مكانیكی، شیمیایی، تشعشی، حرارتی و ..) خواهیم بود.
نانولوله ها، ساختارهای کربنی توخالی هستند. بنابراین، امکان قرار دادن مواد خارجی در داخل آنها وجود دارد.همچنین نانولوله های کربنی برای ذخیره نمودن سوخت های آلکانی و هیدروژن و ایجاد پیل های سوختی نیز مورد بررسی قرار گرفته اند. ذخیره ی هیدروژن در داخل نانولوله های کربنی تک دیواره امکان پذیر است. ظرفیت جذب هیدروژن نانولوله های تک دیواره ساخته شده حدود 3 تا 5 درصد وزنی نانولوله هاست. بنابراین در مقایسه با دیگر انواع ذخیره سازهای هیدروژن نظیر سیستم هیدروژن مایع، هیدروژن فشرده، هیدریدهای فلزی و سوپرکربن اکتیو، سیستم نانولوله ای کربنی و خصوصاً نانولوله های تک دیواره، بهترین انتخاب برای اهداف مورد نظر بوده و می تواند به عنوان سیستمی سبک، فشرده، نسبتاً ارزان، ایمن و با قابلیت استفاده مجدد در ذخیره سازی هیدروژن مورد استفاده قرار گیرد.ساخت نانوماشین ها با استفاده از نانولوله های کربنی
نانولوله های کربنی همچین برای استفاده در ساخت نانوماشین ها پیشنهاد شده اند. نانولوله ها به طور مناسبی با ساختارهای مختلف جانشین شده اند که می توانند به عنوان محورها در نانو ماشین ها عمل کنند. ممکن است، نانولوله های مختلف با همدیگر تشکیل چرخدنده دهند تا حرکت چرخشی مختلفی را انتقال دهند.
حداقل سه عرصه گسترده تحقیقاتی برای تولید محصولات مورد نیاز ساختمان وجود دارد:•به دلیل خواص مکانیکی عالی CNT، استفاده از آنها در زمینه‌های پلیمر شیشه و ساختمان قابل توجه است.•CNT به عنوان اجزای ساخت سیستم‌های انتقال حرارت، به علت خواص ویژه هدایت حرارتی آن مورد توجه است.•استفاده از CNT با طول زیاد به شکل ریسمان، در پل‌های معلق کاربرد دارد.مثلاً در بتون، از گذشته تا حال، فایبرهای فولادی (بتن آرمه) استفاده می‌شده‌اند. با استفاده از CNT به خواص بهتری در بتون دست می یابیم.دلایل برتری نانولوله کربنی عبارتند از
1- خواص ویژه مکانیکی هدایت حرارتی و الکترونیکی2- نسبت طول به قطر بسیار بالا3- اندازه کوچک فایبرها و قابلیت پخش شدن بالا در زمینه سیمان و بتن (تقویت‌کننده عالی)نانولوله با اجزاء و ترکیبات سیمان پیوند حاصل کرده و باعث کنترل مناسب سیستم سیمان می شوند.
تولید نانوذرات اکسید آهن مورد استفاده در تصویربرداری MRI
تولید نانوذرات اکسید آهن مورد استفاده در تصویربرداری MRI
دکتر رضا احمدی، دانش آموخته دوره دکترای مهندسی مواد از دانشگاه صنعتی شریف، در مورد این تحقیقات بیان کرد: «هدف این کار پژوهشی که موضوع پایان‌نامه دکترای اینجانب به راهنمایی دکتر سیدحمیدرضا مداح حسینی بود، تولید، بررسی ویژگی‌ها و کاربرد نانوذرات اکسید آهن در پزشکی به ویژه MRI، دارورسانی و درمان سرطان به روش هایپرترمیای مغناطیسی است. با بهینه‌سازی شرایط سنتز و بررسی‌های زیست سازگاری داروهایی ساخته شد که میتوان از آنها در کاربردهای پیش گفته بهره جست. این بهینه‌سازی شامل کنترل اندازه ذرات، خواص مغناطیسی، زیست سازگاری محصول تولیدی و بررسی میزان هدفمندی رسیدن ذرات به بافت مورد نظر (به طور ویژه در این طرح، غدد لنفاوی و بافت کبد) است.»
یکی از نوآوری‌های این طرح استفاده از سورفکتانت سیستئین به عنوان عامل پایدارکننده محلول مغناطیسی عامل کنتراست MRI بود که منجر به بهبود خواص مغناطیسی، افزایش مغناطش اشباع و نهایتا بهبود کنتراست تصاویر MRI گردیده است.
وی افزود: «یکی از ویژگی‌های مورد توجه در این طرح، دستیابی به خاصیت سوپرپارامغناطیس در نانوذرات اکسید آهن است که تنها در ابعاد کوچک ذره به دست می‌آید. به طور خلاصه با کاهش اندازه ذره ماده فرو یا فری مغناطیس، سهم انرژی حرارتی kT در مقایسه با انرژی مغناطیسی KV افزایش می‌یابد، بنابراین نوسانات حرارتی افزایش یافته و اجازه ایجاد حالت مغناطش پایدار را به ماده نمی‌دهد و ماده نانومتری در حضور و غیاب میدان مغناطیسی رفتاری شبیه به ماده پارامغناطیس دارد، در حالتی که در حالت بالک ماده فری یا فرومغناطیس است. این حالت منجر به افزایش پایداری محلول مغناطیسی و همچنین حذف نیروهای جاذبه مغناطیسی پس از حذف میدان مغناطیسی خارجی در MRI یا هایپرترمیای مغناطیسی میگردد. همچنین در ابعاد کوچک اندرکنش‌های مطلوب بیولوژیک مانند عبور نانوذرات از دیواره رگ یا ورود به داخل سلول امکان‌پذیر میشود.»
نتیجه نهایی طرح رساندن هدفمند نانوذرات اکسید آهن به بافت‌های مورد نظر در این پژوهش شامل غدد لنفاوی و کبد و تصویربرداری MRI است که در فاز حیوانی با موفقیت انجام شد و استفاده از ذرات سنتز شده در فاز کلینیکال و انسانی میتواند در تشخیص زودهنگام و راحت‌ترضایعات و بافت‌های سرطانی با استفاده از تصاویر MRI مفید باشد.
به گفته احمدی، وی هم اکنون در «مرکز تحقیقات علوم و فناوری در پزشکی» دانشگاه تهران به عنوان پژوهشگر فوق دکترا مشغول به ادامه این طرح و نیز استفاده از نانوذرات اکسید منگنز و نقاط کوانتومی بر پایه سولفید روی برای کاربردهای پیش گفته است. هم اکنون مطالعات بر روی حیوانات آزمایشگاهی به ویژه موش آزمایشگاهی است که هدف بعدی استفاده در کاربردهای تشخیصی و درمانی در انسان در فازهای پیش روست.
تا کنون 11 مقاله ISI و 6 مقاله کنفرانس داخلی و بین المللی از پژوهش حاضر به دست آمده است.
تولید نانوذرات اکسید آهن مورد استفاده در تصویربرداری MRI
پژوهشگران دانشگاه صنعتی شریف موفق به ساخت داروهایی با استفاده از نانوذرات اکسید آهن شدند که میتوان از آنها در کاربردهای پزشکی به ویژه MRI، بهره جست.
پژوهشگران دانشگاه صنعتی شریف با بهینه‌سازی شرایط سنتز و بررسی‌های زیست سازگاری، موفق به ساخت داروهایی با استفاده از نانوذرات اکسید آهن شدند که میتوان از آنها در کاربردهای پزشکی به ویژه MRI، دارورسانی و درمان سرطان به روش هایپرترمیای مغناطیسی بهره جست.
دکتر رضا احمدی، دانش آموخته دوره دکترای مهندسی مواد از دانشگاه صنعتی شریف، در مورد این تحقیقات بیان کرد: «هدف این کار پژوهشی که موضوع پایان‌نامه دکترای اینجانب به راهنمایی دکتر سیدحمیدرضا مداح حسینی بود، تولید، بررسی ویژگی‌ها و کاربرد نانوذرات اکسید آهن در پزشکی به ویژه MRI، دارورسانی و درمان سرطان به روش هایپرترمیای مغناطیسی است. با بهینه‌سازی شرایط سنتز و بررسی‌های زیست سازگاری داروهایی ساخته شد که میتوان از آنها در کاربردهای پیش گفته بهره جست. این بهینه‌سازی شامل کنترل اندازه ذرات، خواص مغناطیسی، زیست سازگاری محصول تولیدی و بررسی میزان هدفمندی رسیدن ذرات به بافت مورد نظر (به طور ویژه در این طرح، غدد لنفاوی و بافت کبد) است.»
یکی از نوآوری‌های این طرح استفاده از سورفکتانت سیستئین به عنوان عامل پایدارکننده محلول مغناطیسی عامل کنتراست MRI بود که منجر به بهبود خواص مغناطیسی، افزایش مغناطش اشباع و نهایتا بهبود کنتراست تصاویر MRI گردیده است.
نتیجه نهایی طرح رساندن هدفمند نانوذرات اکسید آهن به بافت‌های مورد نظر در این پژوهش شامل غدد لنفاوی و کبد و تصویربرداری MRI است که در فاز حیوانی با موفقیت انجام شد و استفاده از ذرات سنتز شده در فاز کلینیکال و انسانی میتواند در تشخیص زودهنگام و راحت‌ترضایعات و بافت‌های سرطانی با استفاده از تصاویر MRI مفید باشد.
به گفته احمدی، وی هم اکنون در «مرکز تحقیقات علوم و فناوری در پزشکی» دانشگاه تهران به عنوان پژوهشگر فوق دکترا مشغول به ادامه این طرح و نیز استفاده از نانوذرات اکسید منگنز و نقاط کوانتومی بر پایه سولفید روی برای کاربردهای پیش گفته است. هم اکنون مطالعات بر روی حیوانات آزمایشگاهی به ویژه موش آزمایشگاهی است که هدف بعدی استفاده در کاربردهای تشخیصی و درمانی در انسان در فازهای پیش روست.
تا کنون 11 مقاله ISI و 6 مقاله کنفرانس داخلی و بین المللی از پژوهش حاضر به دست آمده است.
کنگره ایمنی نانو از 19 مرداد ماه مقاله می‌پذیرد
کنگره ایمنی نانو از 19 مرداد ماه مقاله می‌پذیرد
این کنگره کلیه جنبه‌های ایمنی در نانومواد، اعم از سلامت انسانی و مباحث سلامت شغلی و ایمنی محیط زیست را تحت پوشش قرار میدهد و فرصتی را فراهم می‌آورد تا محققان اطلاعات و تجربیات خود را درباره سمیت نانوذرات به اشتراک بگذارند.
عناوین محورهای مقالات کنگره به شرح زیر است:
• ارزیابی در معرض قرارگیری
• روش شناسی: تعیین مشخصات، ردیابی و پایش
• سلامت شغلی و ایمنی زیست محیطی
• سم شناسی
• اکوتوکسیکولوژی و ارزیابی چرخه عمر
• استانداردسازی و تنظیم مقررات
علاقمندان فرصت دارند برای ارائه مقاله و شرکت در کنگره از 19 مرداد ماه تا 10 مهرماه سال جاری (10 آگوست تا دوم اکتبر 2013)، نسبت به ثبت‌نام و ارسال چکیده مقالات خود اقدام کنند. برای دریافت اطلاعات بیشتر به پایگاه اینترنتی کنگره مراجعه نمایید.
کنگره ایمنی نانو از 19 مرداد ماه مقاله می‌پذیرد
کنگره ایمنی نانو ایران به همت شبکه ایمنی فناوری نانو در روزهای 30 بهمن و اول اسفند 1392، در محل دانشکده علوم دارویی دانشگاه علوم پزشکی تهران برگزار میشود.
کنگره ایمنی نانو ایران (Iran Nano Safety Congress) به همت شبکه ایمنی فناوری نانو در روزهای 30 بهمن و اول اسفند 1392، (19 و 20 فوریه 2014) در محل دانشکده علوم دارویی دانشگاه علوم پزشکی تهران برگزار میشود.
این کنگره کلیه جنبه‌های ایمنی در نانومواد، اعم از سلامت انسانی و مباحث سلامت شغلی و ایمنی محیط زیست را تحت پوشش قرار میدهد و فرصتی را فراهم می‌آورد تا محققان اطلاعات و تجربیات خود را درباره سمیت نانوذرات به اشتراک بگذارند.
عناوین محورهای مقالات کنگره به شرح زیر است:
• ارزیابی در معرض قرارگیری
• روش شناسی: تعیین مشخصات، ردیابی و پایش
• سلامت شغلی و ایمنی زیست محیطی
• سم شناسی
• اکوتوکسیکولوژی و ارزیابی چرخه عمر
• استانداردسازی و تنظیم مقررات
علاقمندان فرصت دارند برای ارائه مقاله و شرکت در کنگره از 19 مرداد ماه تا 10 مهرماه سال جاری (10 آگوست تا دوم اکتبر 2013)، نسبت به ثبت‌نام و ارسال چکیده مقالات خود اقدام کنند. برای دریافت اطلاعات بیشتر به پایگاه اینترنتی کنگره مراجعه نمایید.
ساخت نانوحسگری برای شناسایی بیماری حاصل از نیش کنه
ساخت نانوحسگری برای شناسایی بیماری حاصل از نیش کنه
عامل بیماری لیم یک باکتری بوده که هر ساله تنها در آمریکا حداقل 30 هزار نفر را مبتلا می‌کند. این بیماری به خصوص در مراحل اولیه قابل شناسایی نیست، زیرا عوارض منحصر به فردی ایجاد نمی‌کند و تست حساسی که قادر به شناسایی آن باشد وجود ندارد. شناسایی دیرهنگام این بیماری بسیار خطرناک است زیرا میتواند موجب بروز مشکلاتی نظیر اختلالات عصبی شود.
اخیرا یک تیم تحقیقاتی به رهبری چارلی جانسون موفق به ساخت حسگری شدند که از آرایه‌های نانولوله‌کربنی نیمه‌هادی ایجاد شده است. این آرایه‌ها با استفاده از روش رسوب شیمیایی از فاز بخار روی ویفر سیلیکونی اکسید شده بوجود می‌آیند.
جانسون می‌گوید ما با استفاده از روش شیمی کووالانسی که در آزمایشگاه خودمان ابداع کردیم موفق به اتصال آنتی‌بادی به نانولوله‌های کربنی شدیم. این آنتی‌بادی‌ها قادراند به آنتی‌ژن‌های پروتئین بیماری متصل شوند. در صورت وجود این پروتئین‌ها در بدن بیمار، پروتئین به نانولوله‌های کربنی چسبیده و موجب تغییر خواص الکترونیکی نانولوله‌های کربنی میشود.
این گروه پیش از این، از همین راهبرد برای شناسایی مواد زیستی ایجاد شده توسط سرطان پروستات استفاده کردند. محققان معتقداند که با استفاده از این روش میتوان آنتی‌بادی بیماری‌های مختلف را روی نانولوله‌کربنی قرار داد که با این کار امکان شناسایی بیماری‌های مختلف فراهم میشود.
جانسون می‌گوید پروتئینهای مورد نظر مستقیما به نانولوله‌های کربنی می‌چسبند، از آنجایی که این آنتی‌ژن‌ها مولکول‌های بارداری هستند در نتیجه خواص الکترونیکی نانولوله‌های کربنی را تغییر می‌دهند. با اندازه‌گیری این تغییر، ما می‌توانیم دقیقا غلظت آنتی‌ژن‌های بیماری را اندازه‌گیری کنیم.
محققان این تیم تحقیقاتی می‌گویند، میتوان این حسگر را بهبود داد به نحوی که به جای اتصال تمام آنتی‌بادی تنها بخشی از آنتی‌بادی به حسگر بچسبد. با این کار آنتی‌ژن به نانولوله کربنی نزدیک‌تر میشود در نتیجه حساسیت حسگری نیز افزایش می‌یابد. با این حال محققان معتقداند که برای تجاری‌سازی این پروژه باید تحقیقات بیشتری انجام داد. یکی از ایده‌های محققان برای توسعه این پروژه آن است که آنتی‌بادی‌های مختلفی روی نانولوله‌ها قرار دهند تا امکان شناسایی همزمان چند بیماری با هم فراهم شود
ساخت نانوحسگری برای شناسایی بیماری حاصل از نیش کنه
محققان با اتصال آنتی‌بادی به نانولوله کربنی موفق به ساخت حسگر با حساسیت بالا برای شناسایی بیماری لیم شدند (لیم بیماری پوستی حاصل از نیش کنه است). این حسگر قادر است آنتی‌ژن‌های بیماری را در غلظت‌های بسیار کم شناسایی کند.
اخیرا حسگر زیستی با استفاده از ترانزیستورهای نانولوله‌های کربنی ساخته شده است که قادر به شناسایی آنتی‌ژن‌های بیماری لیم است. این حسگر قادر است مواد زیستی مربوط به این بیماری را در غلظت‌هایی کمتر از یک نانوگرم در میلی‌لیتر شناسایی کند. این رقم بسیار کمتر از پایین‌ترین حد استاندارد تست‌های ELISA رایج وآرایه ایمنی وسترن بلات است.
عامل بیماری لیم یک باکتری بوده که هر ساله تنها در آمریکا حداقل 30 هزار نفر را مبتلا می‌کند. این بیماری به خصوص در مراحل اولیه قابل شناسایی نیست، زیرا عوارض منحصر به فردی ایجاد نمی‌کند و تست حساسی که قادر به شناسایی آن باشد وجود ندارد. شناسایی دیرهنگام این بیماری بسیار خطرناک است زیرا میتواند موجب بروز مشکلاتی نظیر اختلالات عصبی شود.
اخیرا یک تیم تحقیقاتی به رهبری چارلی جانسون موفق به ساخت حسگری شدند که از آرایه‌های نانولوله‌کربنی نیمه‌هادی ایجاد شده است. این آرایه‌ها با استفاده از روش رسوب شیمیایی از فاز بخار روی ویفر سیلیکونی اکسید شده بوجود می‌آیند.
جانسون می‌گوید ما با استفاده از روش شیمی کووالانسی که در آزمایشگاه خودمان ابداع کردیم موفق به اتصال آنتی‌بادی به نانولوله‌های کربنی شدیم. این آنتی‌بادی‌ها قادراند به آنتی‌ژن‌های پروتئین بیماری متصل شوند. در صورت وجود این پروتئین‌ها در بدن بیمار، پروتئین به نانولوله‌های کربنی چسبیده و موجب تغییر خواص الکترونیکی نانولوله‌های کربنی میشود.
این گروه پیش از این، از همین راهبرد برای شناسایی مواد زیستی ایجاد شده توسط سرطان پروستات استفاده کردند. محققان معتقداند که با استفاده از این روش میتوان آنتی‌بادی بیماری‌های مختلف را روی نانولوله‌کربنی قرار داد که با این کار امکان شناسایی بیماری‌های مختلف فراهم میشود.
جانسون می‌گوید پروتئینهای مورد نظر مستقیما به نانولوله‌های کربنی می‌چسبند، از آنجایی که این آنتی‌ژن‌ها مولکول‌های بارداری هستند در نتیجه خواص الکترونیکی نانولوله‌های کربنی را تغییر می‌دهند. با اندازه‌گیری این تغییر، ما می‌توانیم دقیقا غلظت آنتی‌ژن‌های بیماری را اندازه‌گیری کنیم.
محققان این تیم تحقیقاتی می‌گویند، میتوان این حسگر را بهبود داد به نحوی که به جای اتصال تمام آنتی‌بادی تنها بخشی از آنتی‌بادی به حسگر بچسبد. با این کار آنتی‌ژن به نانولوله کربنی نزدیک‌تر میشود در نتیجه حساسیت حسگری نیز افزایش می‌یابد. با این حال محققان معتقداند که برای تجاری‌سازی این پروژه باید تحقیقات بیشتری انجام داد. یکی از ایده‌های محققان برای توسعه این پروژه آن است که آنتی‌بادی‌های مختلفی روی نانولوله‌ها قرار دهند تا امکان شناسایی همزمان چند بیماری با هم فراهم شود
همکاری دانشگاه تربیت مدرس با دانشگاه هاروارد برای تولید حامل‌های ژن رسانی
همکاری دانشگاه تربیت مدرس با دانشگاه هاروارد برای تولید حامل‌های ژن رسانی
در این مطالعه، نانوذره هسته-پوسته آلبومین-کیتوزان به عنوان حامل اسیدهای نوکلئیک و ژن طراحی، تهیه و سپس با روش پاسخ سطحی مراحل تهیه آن بهینه شد که به این منظور تأثیر سه فاکتور مستقل بر روی اندازه و بازده بارگیری نانوذرات مذکور بررسی گردید. در نهایت برداشت سلولی نانوذرات مذکور با روشهای فلوسایتومتری و میکروسکوپی کانفوکال بررسی شد.
مهدی کریمی، فارغ التحصیل رشته نانوبیوتکنولوژی دانشگاه تربیت مدرس، در این باره گفت: «هدف از این تحقیقات تهیه نانوذره و حامل مناسب برای ژن رسانی (gene delivery) و به طور ویژه آنتی‌سنس رسانی و تهیه حاملی با قابلیت همزمان دارورسانی و ژن رسانی بوده است.»
در حال حاضر یکی از مهمترین مشکلات برای ژن درمانی، فقدان یک حامل مناسب برای ژن رسانی است که این مطالعه میتواند گامی در جهت نایل شدن به این هدف تلقی گردد.
در این تحقیقات، نانوذرات جدید هسته-پوسته آلبومین-کیتوزان برای ژن و آنتی‌سنس رسانی گزارش شده و فرآیندهای بهینه کردن اندازه و بازده بارگیری نانوذرات مذکور با روش پاسخ سطحی انجام گردید. همچنین بر اساس نتایج حاصله برداشت سلول نانوذرات در حدود 85 درصد است که در کل به نظر می‌آید که نانوذرات مذکور میتوانند نانو حامل‌های مناسبی برای ژن رسانی باشند.
به گفته کریمی کاربرد نانوذرات مذکور در صنعت داروسازی است که از این نانوذرات میتوان برای دارورسانی و ژن رسانی همزمان (دارو در قسمت هسته نانوذره و ژن در قسمت پوسته نانوذره) استفاده کرد. البته قابل ذکر است که مطالعات بیشتری برای صنعتی کردن نانوذره مذکور مورد نیاز است.
وی با ابراز امیدواری برای ادامه فعالیت‌ها، پگیله کردن نانوذره مذکور و همچنین هدفمند کردن و نشانه‌گیری آن (targeting) برای سلول‌های خاص را هدف بعدی این تیم تحقیقاتی دانست.
نتایج این کار تحقیقاتی که به دست مهدی کریمی و همکاران وی از دانشگاه‌های تربیت مدرس و هاروارد صورت گرفته است، در مجله Journal of Nanoparticle Research (جلد 15، شماره 5، ماه می سال 2013) منتشر شده است.
همکاری دانشگاه تربیت مدرس با دانشگاه هاروارد برای تولید حامل‌های ژن رسانی
محققان دانشگاه تربیت مدرس با همکاری دانشگاه هاروارد موفق به ساخت حامل مناسب برای ژن رسانی شدند.
محققان دانشگاه تربیت مدرس با همکاری دانشگاه هاروارد با هدف قرار دادن یکی از موضوعات تحقیقات خود بر پایه تهیه نانوذره و حامل مناسب برای ژن رسانی (gene delivery) و به طور ویژه آنتی‌سنس رسانی، موفق به ساخت حامل مناسب برای ژن رسانی شدند.
در این مطالعه، نانوذره هسته-پوسته آلبومین-کیتوزان به عنوان حامل اسیدهای نوکلئیک و ژن طراحی، تهیه و سپس با روش پاسخ سطحی مراحل تهیه آن بهینه شد که به این منظور تأثیر سه فاکتور مستقل بر روی اندازه و بازده بارگیری نانوذرات مذکور بررسی گردید. در نهایت برداشت سلولی نانوذرات مذکور با روشهای فلوسایتومتری و میکروسکوپی کانفوکال بررسی شد.
مهدی کریمی، فارغ التحصیل رشته نانوبیوتکنولوژی دانشگاه تربیت مدرس، در این باره گفت: «هدف از این تحقیقات تهیه نانوذره و حامل مناسب برای ژن رسانی (gene delivery) و به طور ویژه آنتی‌سنس رسانی و تهیه حاملی با قابلیت همزمان دارورسانی و ژن رسانی بوده است.»
در حال حاضر یکی از مهمترین مشکلات برای ژن درمانی، فقدان یک حامل مناسب برای ژن رسانی است که این مطالعه میتواند گامی در جهت نایل شدن به این هدف تلقی گردد.
در این تحقیقات، نانوذرات جدید هسته-پوسته آلبومین-کیتوزان برای ژن و آنتی‌سنس رسانی گزارش شده و فرآیندهای بهینه کردن اندازه و بازده بارگیری نانوذرات مذکور با روش پاسخ سطحی انجام گردید. همچنین بر اساس نتایج حاصله برداشت سلول نانوذرات در حدود 85 درصد است که در کل به نظر می‌آید که نانوذرات مذکور میتوانند نانو حامل‌های مناسبی برای ژن رسانی باشند.
به گفته کریمی کاربرد نانوذرات مذکور در صنعت داروسازی است که از این نانوذرات میتوان برای دارورسانی و ژن رسانی همزمان (دارو در قسمت هسته نانوذره و ژن در قسمت پوسته نانوذره) استفاده کرد. البته قابل ذکر است که مطالعات بیشتری برای صنعتی کردن نانوذره مذکور مورد نیاز است.
وی با ابراز امیدواری برای ادامه فعالیت‌ها، پگیله کردن نانوذره مذکور و همچنین هدفمند کردن و نشانه‌گیری آن (targeting) برای سلول‌های خاص را هدف بعدی این تیم تحقیقاتی دانست.
نتایج این کار تحقیقاتی که به دست مهدی کریمی و همکاران وی از دانشگاه‌های تربیت مدرس و هاروارد صورت گرفته است، در مجله Journal of Nanoparticle Research (جلد 15، شماره 5، ماه می سال 2013) منتشر شده است.
ابزاری برای تعیین اندازه نانوذرات در غلظت‌های بسیار کم
ابزاری برای تعیین اندازه نانوذرات در غلظت‌های بسیار کم
ابزاری برای تعیین اندازه نانوذرات در غلظت‌های بسیار کم
در حال حاضر برای تعیین اندازه ذرات از دستگاه DLS استفاده میشود. شرکت پارتیکل تکنولوژی لبز دستگاه جدیدی به نام NTA به بازار عرضه کرده که قادر است با حساسیت بیشتر و در غلظت‌های بسیار کم (50 ppm) ابعاد نانوذرات را مشخص کند.
شرکت پارتیکل تکنولوژی لبز (Particle Technology Labs, PTL) یکی از پیشروان تولید ادوات تعیین مشخصات در آمریکا است که تجهیزات مختلفی برای استفاده در صنعت تولید می‌کند. PTL علاوه بر ساخت تجهیزات برای بخش صنعت، برای پروژه‌های تحقیقاتی و کنترل کیفی نیز محصول تولید می‌کند. این شرکت اخیرا اعلام کرده محصولی برای آنالیز نانوذرات جهت استفاده در صنعت داروسازی به بازار عرضه کرده است. این دستگاه ردیاب نانوذرات یا NTA نام دارد. این محصول در 4 ژوئن 2013 موفق به دریافت گواهینامه CGMP شد. cGMP یا Good manufacturing practice گواهینامه‌ای در حوزه داروسازی و پزشکی بود که نشان دهنده کیفیت محصول تولید شده است. در برخی کشورها داشتن این گواهینامه برای توزیع محصول اجباری است. در حال حاضر رعایت اصول cGMP توسط اداره دارو و غذای امریکا اجباری شده است. این محصول پس از دریافت این گواهینامه آماده توزیع است.
NTA موجب افزایش توانمندی شرکت PTL شده است به طوری که در حال حاضر با استفاده از این محصول میتوان غلظت ذرات را در محدوده کمتر از یک میکرون تعیین کرد. این دستگاه به عنوان جایگزینی برای سیستم رایج تعیین توزیع اندازه ذرات با DLS است. این روش برای تعیین مشخصات برخی ذرات مناسب است و همانند DLS دارای محدودیت‌هایی است. دستگاه DLS رایج نیاز به غلظت بالایی دارد برای مثال باید حداقل 100 تا 150 ppm از ذرات درون محلول باشد. اما این سیستم جدید حساسیتی دو تا سه برابر بیشتر از DLS دارد بنابراین ذرات با غلظت 50 ppm هم با این سیستم قابل شناسایی است. در DLS به دلیل وابستگی سیستم به شدت بازتابش، در صورت وجود چند ذره بزرگ، خطا در گزارش نهایی به سمت اعداد بزرگ سوق پیدا می‌کند اما این مشکل در NTA رفع شده است.
ویلیام کوپسکی مدیر بخش خدمات آنالیزی شرکت PTL می‌گوید ما اولین آزمایشگاهی هستیم که از این ابزار استفاده می‌کنیم، امیدواریم استفاده از این دستگاه بتواند پاسخ‌گوی نیاز مشتریان ما باشد به طوری که آنها بتوانند در غلظت‌های کم، ابعاد نانوذرات را به دست آورند. قدرت تفکیک NTA بسیار بهتر از DLS است. به دلیل توانمندی‌های این دستگاه امکان تعیین اندازه نانوذرات حتی در غلظت‌های بسیار پایین نیز وجود دارد.
علاقه‌مندان به این محصول میتوانند جهت کسب اطلاعات بیشتر به آدرس www.nanosight.com مراجعه کنند.
شرکت پارتیکل تکنولوژی لبز (Particle Technology Labs, PTL) یکی از پیشروان تولید ادوات تعیین مشخصات در آمریکا است که تجهیزات مختلفی برای استفاده در صنعت تولید می‌کند. PTL علاوه بر ساخت تجهیزات برای بخش صنعت، برای پروژه‌های تحقیقاتی و کنترل کیفی نیز محصول تولید می‌کند. این شرکت اخیرا اعلام کرده محصولی برای آنالیز نانوذرات جهت استفاده در صنعت داروسازی به بازار عرضه کرده است. این دستگاه ردیاب نانوذرات یا NTA نام دارد. این محصول در 4 ژوئن 2013 موفق به دریافت گواهینامه CGMP شد. cGMP یا Good manufacturing practice گواهینامه‌ای در حوزه داروسازی و پزشکی بود که نشان دهنده کیفیت محصول تولید شده است. در برخی کشورها داشتن این گواهینامه برای توزیع محصول اجباری است. در حال حاضر رعایت اصول cGMP توسط اداره دارو و غذای امریکا اجباری شده است. این محصول پس از دریافت این گواهینامه آماده توزیع است.
NTA موجب افزایش توانمندی شرکت PTL شده است به طوری که در حال حاضر با استفاده از این محصول میتوان غلظت ذرات را در محدوده کمتر از یک میکرون تعیین کرد. این دستگاه به عنوان جایگزینی برای سیستم رایج تعیین توزیع اندازه ذرات با DLS است. این روش برای تعیین مشخصات برخی ذرات مناسب است و همانند DLS دارای محدودیت‌هایی است. دستگاه DLS رایج نیاز به غلظت بالایی دارد برای مثال باید حداقل 100 تا 150 ppm از ذرات درون محلول باشد. اما این سیستم جدید حساسیتی دو تا سه برابر بیشتر از DLS دارد بنابراین ذرات با غلظت 50 ppm هم با این سیستم قابل شناسایی است. در DLS به دلیل وابستگی سیستم به شدت بازتابش، در صورت وجود چند ذره بزرگ، خطا در گزارش نهایی به سمت اعداد بزرگ سوق پیدا می‌کند اما این مشکل در NTA رفع شده است.
ویلیام کوپسکی مدیر بخش خدمات آنالیزی شرکت PTL می‌گوید ما اولین آزمایشگاهی هستیم که از این ابزار استفاده می‌کنیم، امیدواریم استفاده از این دستگاه بتواند پاسخ‌گوی نیاز مشتریان ما باشد به طوری که آنها بتوانند در غلظت‌های کم، ابعاد نانوذرات را به دست آورند. قدرت تفکیک NTA بسیار بهتر از DLS است. به دلیل توانمندی‌های این دستگاه امکان تعیین اندازه نانوذرات حتی در غلظت‌های بسیار پایین نیز وجود دارد.
علاقه‌مندان به این محصول میتوانند جهت کسب اطلاعات بیشتر به آدرس www.nanosight.com مراجعه کنند.
مسابقه ساخت نمونه‌اولیه محصولات نانو برگزار میشود
مسابقه ساخت نمونه‌اولیه محصولات نانو برگزار میشود
این مسابقه ویژه دانشجویان، اساتید و شرکت‌های دانش بنیان در حوزه فناوری نانو بوده و این فرصت را به محققان و شرکت‌های کوچک خواهد داد تا بتوانند محصولات نوآورانه خود را در معرض دید علاقمندان، بازدیدکنندگان و به ویژه سرمایه‌گذاران قرار دهند و از فرصت‌های سرمایه‌گذاری مشتریان علاقمند استفاده نمایند.
گفتنی است طرح‌های منتخب امکان ارائه در غرفه «دستاوردهای پژوهشی» ششمین نمایشگاه فناوری نانو را خواهند داشت و از طرح‌های ارائه شده در نمایشگاه، تا سقف 10 میلیون تومان حمایت خواهد شد. همچنین از میان نمونههای نمایش داده شده در غرفه، سه نمونه، بر مبنای رأی کمیته داوران مسایقه، به عنوان بهترین‌های مسابقه ساخت نمونه اولیه انتخاب و در مراسم تقدیر از برترین‌های فناوری نانوی کشور مورد تقدیر قرار خواهند گرفت.
نمونه اولیه ارائه شده از سوی متقاضیان شرکت در مسابقه باید حداقل یکی از شرایط زیر را داشته باشد:
1. ماحصل نتایج حاصل از پروژه‌های علمی منعقده با وزارت خانه‌ها، مراکز تحقیقاتی، پژوهشگاه‌ها، شرکت‌های فناور و ...، در حوزه فناوری نانو باشد.
2. ماحصل نتایج حاصل از پروژه‌های دانشجویی باشد.همچنین شرکت کنندگان لازم است نمونه ساخته شده خود را در بازه زمانی 20 تا 31 شهریورماه در برابر کمیته داوران مسابقه ارائه کنند. نمونههای منتخب در این مرحله برای ارائه در غرفه مربوطه در جشنواره انتخاب خواهند شد.
در روز پایانی نمایشگاه فناوری نانو کمیته داوران مسابقه، بر اساس مستندات و معیارهایی چون:
- نوآوری طرح (30 %)؛
- رویکرد تجاری (10٪)؛
- امکان کاربرد عملی (10٪)؛
- ارتباط با فناوری نانو (20%)؛
- زیبایی طرح (10%)؛ و
- ملموس بودن کاربرد فناوری نانو (20%)،
سه طرح را به عنوان برگزیدگان نهایی انتخاب خواهند کرد.
تبصره:
1. نمونه ارائه شده قبلا به صورت تجاری در کشور تولید و وارد بازار نشده باشد و یا در شرف ورود به بازار نباشد.
2. طرح ارائه شده قبلا توسط یکی از بخش‌های ستاد برای تجاری سازی مورد حمایت قرار نگرفته باشد. (کارگروه توسعه فناوری، کارگروه صنعت و بازار، موسسه خدمات فناوری تا بازار و ...)
متقاضیان فرصت دارند تا 15 شهریور ماه 1392با مراجعه به پایگاه اینترنتی جشنواره نسبت به ثبت اطلاعات طرح خود اقدام نمایند. شایان ذکر است در صورت نقص مدرک و عدم تکمیل اطلاعات تا تاریخ مقرر، امکان شرکت در مسابقه وجود نخواهد داشت.
متن کامل آیین‌نامه مسابقه از اینجا قابل دریافت است.
مسابقه ساخت نمونه‌اولیه محصولات نانو برگزار میشود
مسابقه ساخت نمونه اولیه ویژه محققین، دانشجویان، مراکز و موسسات فعال در حوزه فناوری نانو، از سوی ستاد توسعه فناوری نانو همزمان با ششمین جشنواره نانو برگزار میشود.
ستاد ویژه توسعه فناوری نانو در راستای حمایت از تجاری‌سازی دستاوردهای پژوهشی، مسابقه ساخت نمونه اولیه (Prototype) را با هدف ارائه توانمندی‌های محققین، دانشجویان، مراکز و موسسات فعال در حوزه فناوری نانو، نمایش ملموس نتایج فعالیت‌های پژوهشی، ایجاد فرصت‌های سرمایه‌گذاری، و آشنایی و ترغیب پروژه‌ها به سمت تولید نمونه اولیه از محصول، همزمان با جشنواره فناوری نانو برگزار می‌کند.
این مسابقه ویژه دانشجویان، اساتید و شرکت‌های دانش بنیان در حوزه فناوری نانو بوده و این فرصت را به محققان و شرکت‌های کوچک خواهد داد تا بتوانند محصولات نوآورانه خود را در معرض دید علاقمندان، بازدیدکنندگان و به ویژه سرمایه‌گذاران قرار دهند و از فرصت‌های سرمایه‌گذاری مشتریان علاقمند استفاده نمایند.
گفتنی است طرح‌های منتخب امکان ارائه در غرفه «دستاوردهای پژوهشی» ششمین نمایشگاه فناوری نانو را خواهند داشت و از طرح‌های ارائه شده در نمایشگاه، تا سقف 10 میلیون تومان حمایت خواهد شد. همچنین از میان نمونههای نمایش داده شده در غرفه، سه نمونه، بر مبنای رأی کمیته داوران مسایقه، به عنوان بهترین‌های مسابقه ساخت نمونه اولیه انتخاب و در مراسم تقدیر از برترین‌های فناوری نانوی کشور مورد تقدیر قرار خواهند گرفت.
نمونه اولیه ارائه شده از سوی متقاضیان شرکت در مسابقه باید حداقل یکی از شرایط زیر را داشته باشد:
1. ماحصل نتایج حاصل از پروژه‌های علمی منعقده با وزارت خانه‌ها، مراکز تحقیقاتی، پژوهشگاه‌ها، شرکت‌های فناور و ...، در حوزه فناوری نانو باشد.
2. ماحصل نتایج حاصل از پروژه‌های دانشجویی باشد.همچنین شرکت کنندگان لازم است نمونه ساخته شده خود را در بازه زمانی 20 تا 31 شهریورماه در برابر کمیته داوران مسابقه ارائه کنند. نمونههای منتخب در این مرحله برای ارائه در غرفه مربوطه در جشنواره انتخاب خواهند شد.
در روز پایانی نمایشگاه فناوری نانو کمیته داوران مسابقه، بر اساس مستندات و معیارهایی چون:
- نوآوری طرح (30 %)؛
- رویکرد تجاری (10٪)؛
- امکان کاربرد عملی (10٪)؛
- ارتباط با فناوری نانو (20%)؛
- زیبایی طرح (10%)؛ و
- ملموس بودن کاربرد فناوری نانو (20%)،
سه طرح را به عنوان برگزیدگان نهایی انتخاب خواهند کرد.
تبصره:
1. نمونه ارائه شده قبلا به صورت تجاری در کشور تولید و وارد بازار نشده باشد و یا در شرف ورود به بازار نباشد.
2. طرح ارائه شده قبلا توسط یکی از بخش‌های ستاد برای تجاری سازی مورد حمایت قرار نگرفته باشد. (کارگروه توسعه فناوری، کارگروه صنعت و بازار، موسسه خدمات فناوری تا بازار و ...)
متقاضیان فرصت دارند تا 15 شهریور ماه 1392با مراجعه به پایگاه اینترنتی جشنواره نسبت به ثبت اطلاعات طرح خود اقدام نمایند. شایان ذکر است در صورت نقص مدرک و عدم تکمیل اطلاعات تا تاریخ مقرر، امکان شرکت در مسابقه وجود نخواهد داشت.
متن کامل آیین‌نامه مسابقه از اینجا قابل دریافت است.
روش نوین تشخیص عوامل اصلی ایجاد‌کننده عفونت‌های گوارشی
روش نوین تشخیص عوامل اصلی ایجاد‌کننده عفونت‌های گوارشی
امروزه شیوع میکروارگانیزم‌های بیماریزا در جوامع بشری و تشخیص زودهنگام آنها به عنوان یک مشکل اساسی مطرح است. اکثر روش‌ها و کیت‌های تشخیصی موجود در بازار جهانی مبتنی بر روشهای سنتی و غنی‌سازی محیط کشت هستند که فرایندی بسیار زمان‌بر و طولانی است. از طرف دیگر، نه تنها این روشهای تشخیصی دارای حساسیت و ویژگی بالایی نیستند، بلکه وابسته به دستگاه‌های پیشرفته و عمدتاً گرانقیمت و پیچیده بوده که کار با آنها نیاز به پرسنل مجرب دارد.
در این پروژه تحقیقاتی، روش ملکولی نوین بر پایه نانوبیوفناوری برای تشخیص سریع و ساده میکروارگانیزم‌ها به خصوص عوامل اصلی ایجاد‌کننده سالمونلوز و عفونت‌های گوارشی طراحی گردید. در این روش، سرعت عمل نسبت به روشهای تشخیصی مشابه بسیار بالاتر بوده و در نهایت محصول از طریق تغییر رنگ بدون نیاز به هیچ گونه دستگاه و مواد شیمیائی خطرناک خاصی مورد‌شناسائی قرار میگیرد. مضاف بر این که، این روش از ویژگی و حساسیت بالایی برخوردار است.
دکتر حمیدرضا ملاصالحی از دانشگاه تهران، تشخیص میکروارگانیزم‌ها از طریق به کارگیری روشی سریع، ساده و اختصاصی بر پایه تکثیر ماده ژنتیکی در شرایط دمائی ثابت را به عنوان هدف این تحقیقات یاد کرده و افزود: «برای دست یافتن به این هدف، ابتدا باکتری‌های مورد نظر مورد آمادهسازی و کشت قرار گرفته و ریبونوکلئیک اسیدهای موجود در آنها مورد استخراج قرار میگیرد. پرایمرهای مورد نیاز برای مرحله تکثیر ریبونوکلئیک اسیدها با استفاده از BLAST و GenBank database مورد طراحی اختصاصی قرار گرفته و تکثیر با استفاده از روش «تکثیر بر اساس توالی نوکلئیک اسیدها (NASBA) » صورت می‌پذیرد. سپس، پروب‌های الیگونوکلئوتیدی جهت تشخیص محصول تکثیر به گونه‌ای طراحی می‌گردند که با بخشی از امپلیکون به صورت اختصاصی هیبرید گردیده و یک گروه تیول در یکی از انتهاهای آن تعبیه گردد. این پروب‌ها پس از آمادهسازی از طریق روش Salt Aging جهت اتصال به نانوذرات طلا و ایجاد نانوپروب‌های طلا مورد استفاده قرار می‌گیرند. جهت تشخیص اختصاصی امپلیکون‌ها، ابتدا محصول تکثیر طبق پروتکل ابداعی مورد فرآوری قرار گرفته و در نهایت از طریق روش Non-crosslinking مورد‌شناسایی قرار میگیرد.»
از جمله نتایج به‌دست آمده از این تحقیقات میتوان به بهکارگیری نانوذرات جهت تشخیص ساده و کم‌هزینه میکروب‌ها، حصول دانش فنی تشخیص میکروبی در بازه کوتاه زمانی، تشخیص ملکوکی و رنگی میکروارگانیزم‌ها بر پایه نانوذرات، تدوین روش تشخیصی با حساسیت و ویژگی منحصربه‌فرد و کاربرد جهت شرایط حاد و بحرانی (شیوع پاتوژن‌ها در حوادث غیر مترقبه) اشاره کرد.
ملاصالحی در مورد موارد مصرف این روش گفت: «این طرح، برخی مشکلات رایج در تشخیص آزمایشگاهی میکروارگانیزم‌ها از جمله هزینه بالا، مدت طولانی جهت تشخیص، پرسنل مجرب، دستگاه‌های پرهزینه و گرانقیمت، حساسیت و اختصاصیت کم روشهای دیگر را برطرف می‌نماید. از جمله موارد استفاده این روش در شیوع‌های ناگهانی عوامل بیماریزا و آلودگی‌های ناشی از آنها جهت تشخیص ساده و سریع و نیز انجام اقدامات پیشگیرانه در زمینه کاهش دامنه گسترش است. در نتیجه، کاربرد آن در صنایع پزشکی، صنایع غذایی، صنایع تشخیص آزمایشگاهی و حتی صنایع دفاعی مشهود است.»
نتایج این کار تحقیقاتی که به دست دکتر حمیدرضا ملاصالحی و دکتر راضیه یزدان پرست از دانشگاه تهران صورت گرفته است، در مجله Biosensors and Bioelectronics (جلد 47، 15 سپتامبر سال 2013) منتشر شده است. علاقمندان میتوانند متن کامل مقاله را در صفحات 231 الی 236 همین شماره مشاهده نمایند.
روش نوین تشخیص عوامل اصلی ایجاد‌کننده عفونت‌های گوارشی
روش ملکولی نوین بر پایه نانوبیوفناوری برای تشخیص سریع و ساده میکروارگانیزم‌ها به خصوص عوامل اصلی ایجاد‌کننده عفونت‌های گوارشی به دست پژوهشگران بیوشیمی دانشگاه تهران طراحی شد.
روش ملکولی نوین بر پایه نانوبیوفناوری برای تشخیص سریع و ساده میکروارگانیزم‌ها به خصوص عوامل اصلی ایجاد‌کننده عفونت‌های گوارشی به دست پژوهشگران بیوشیمی دانشگاه تهران طراحی گردید. این روش در شیوع‌های ناگهانی عوامل بیماریزا و آلودگی‌های ناشی از آنها جهت تشخیص ساده و سریع و نیز انجام اقدامات پیشگیرانه در زمینه کاهش دامنه گسترش میتواند کاربرد داشته باشد.
امروزه شیوع میکروارگانیزم‌های بیماریزا در جوامع بشری و تشخیص زودهنگام آنها به عنوان یک مشکل اساسی مطرح است. اکثر روش‌ها و کیت‌های تشخیصی موجود در بازار جهانی مبتنی بر روشهای سنتی و غنی‌سازی محیط کشت هستند که فرایندی بسیار زمان‌بر و طولانی است. از طرف دیگر، نه تنها این روشهای تشخیصی دارای حساسیت و ویژگی بالایی نیستند، بلکه وابسته به دستگاه‌های پیشرفته و عمدتاً گرانقیمت و پیچیده بوده که کار با آنها نیاز به پرسنل مجرب دارد.
در این پروژه تحقیقاتی، روش ملکولی نوین بر پایه نانوبیوفناوری برای تشخیص سریع و ساده میکروارگانیزم‌ها به خصوص عوامل اصلی ایجاد‌کننده سالمونلوز و عفونت‌های گوارشی طراحی گردید. در این روش، سرعت عمل نسبت به روشهای تشخیصی مشابه بسیار بالاتر بوده و در نهایت محصول از طریق تغییر رنگ بدون نیاز به هیچ گونه دستگاه و مواد شیمیائی خطرناک خاصی مورد‌شناسائی قرار میگیرد. مضاف بر این که، این روش از ویژگی و حساسیت بالایی برخوردار است.
دکتر حمیدرضا ملاصالحی از دانشگاه تهران، تشخیص میکروارگانیزم‌ها از طریق به کارگیری روشی سریع، ساده و اختصاصی بر پایه تکثیر ماده ژنتیکی در شرایط دمائی ثابت را به عنوان هدف این تحقیقات یاد کرده و افزود: «برای دست یافتن به این هدف، ابتدا باکتری‌های مورد نظر مورد آمادهسازی و کشت قرار گرفته و ریبونوکلئیک اسیدهای موجود در آنها مورد استخراج قرار میگیرد. پرایمرهای مورد نیاز برای مرحله تکثیر ریبونوکلئیک اسیدها با استفاده از BLAST و GenBank database مورد طراحی اختصاصی قرار گرفته و تکثیر با استفاده از روش «تکثیر بر اساس توالی نوکلئیک اسیدها (NASBA) » صورت می‌پذیرد. سپس، پروب‌های الیگونوکلئوتیدی جهت تشخیص محصول تکثیر به گونه‌ای طراحی می‌گردند که با بخشی از امپلیکون به صورت اختصاصی هیبرید گردیده و یک گروه تیول در یکی از انتهاهای آن تعبیه گردد. این پروب‌ها پس از آمادهسازی از طریق روش Salt Aging جهت اتصال به نانوذرات طلا و ایجاد نانوپروب‌های طلا مورد استفاده قرار می‌گیرند. جهت تشخیص اختصاصی امپلیکون‌ها، ابتدا محصول تکثیر طبق پروتکل ابداعی مورد فرآوری قرار گرفته و در نهایت از طریق روش Non-crosslinking مورد‌شناسایی قرار میگیرد.»
از جمله نتایج به‌دست آمده از این تحقیقات میتوان به بهکارگیری نانوذرات جهت تشخیص ساده و کم‌هزینه میکروب‌ها، حصول دانش فنی تشخیص میکروبی در بازه کوتاه زمانی، تشخیص ملکوکی و رنگی میکروارگانیزم‌ها بر پایه نانوذرات، تدوین روش تشخیصی با حساسیت و ویژگی منحصربه‌فرد و کاربرد جهت شرایط حاد و بحرانی (شیوع پاتوژن‌ها در حوادث غیر مترقبه) اشاره کرد.
ملاصالحی در مورد موارد مصرف این روش گفت: «این طرح، برخی مشکلات رایج در تشخیص آزمایشگاهی میکروارگانیزم‌ها از جمله هزینه بالا، مدت طولانی جهت تشخیص، پرسنل مجرب، دستگاه‌های پرهزینه و گرانقیمت، حساسیت و اختصاصیت کم روشهای دیگر را برطرف می‌نماید. از جمله موارد استفاده این روش در شیوع‌های ناگهانی عوامل بیماریزا و آلودگی‌های ناشی از آنها جهت تشخیص ساده و سریع و نیز انجام اقدامات پیشگیرانه در زمینه کاهش دامنه گسترش است. در نتیجه، کاربرد آن در صنایع پزشکی، صنایع غذایی، صنایع تشخیص آزمایشگاهی و حتی صنایع دفاعی مشهود است.»
نتایج این کار تحقیقاتی که به دست دکتر حمیدرضا ملاصالحی و دکتر راضیه یزدان پرست از دانشگاه تهران صورت گرفته است، در مجله Biosensors and Bioelectronics (جلد 47، 15 سپتامبر سال 2013) منتشر شده است. علاقمندان میتوانند متن کامل مقاله را در صفحات 231 الی 236 همین شماره مشاهده نمایند.
اسامی 15 سخنران مجمع بین‌المللی اقتصاد نانو اعلام شد
اسامی 15 سخنران مجمع بین‌المللی اقتصاد نانو اعلام شد
اسامی و خلاصه سوابق هر یک از سخنرانان قطعی مجمع بین‌المللی اقتصاد فناوری نانو به قرار زیر است:
«مجمع بین‌المللی اقتصاد فناوری‌نانو» با هدف آشنایی نیروهای متخصص و علاقه‌مند به مباحث مرتبط با اقتصاد نانو از قبیل تجاری‌سازی، سرمایه‌گذاری، مدیریت ریسک، رسوخ فناوری، ارزش‌گذاری و بازاریابی در حوزه‌های فناوری‌نانو و تبادل تجربیات بین فناوران، سرمایه‌گذاران، متخصصان و فعالان داخلی و خارجی در حوزه‌های فناوری‌نانو در روزهای ۱۰ و ۱۱ مهرماه ۱۳۹۲ برگزار می شود. این مجمع در 7 موضوع به‌صورت پانل‌های تخصصی نیم‌روزه با موضوعات سرمایه‌گذاری خطرپذیر در حوزه فناوری‌نانو، ارزش‌گذاری شرکت‌های نوپای نانو، نشست مشترک شرکت‌های فناوری‌نانو و صندوق‌های سرمایه‌گذاری، فرصت‌ها و چالش‌های بهکارگیری فناوری‌نانو توسط صنایع موجود، انتقال تجارب شرکت‌های خوش‌نام به شرکت‌های نوپای نانو، بازاریابی محصولات نانو و برندسازی محصولات نانو برگزار خواهد شد و در آن متخصصان هر حوزه چالش‌های اصلی پیش روی فناوری‌نانوی کشور را به بحث خواهند گذاشت.
افراد میتوانند برای مشاهده سوابق سخنرانان و نیز اطلاع از اسامی سایر سخنرانان حاضر در IFNE2013، به پایگاه اینترنتی فروم بخش سخنرانان کلیدی، مراجعه کنند.
اسامی 15 سخنران مجمع بین‌المللی اقتصاد نانو اعلام شد
دبیرخانه مجمع بین‌المللی اقتصاد فناوری نانو اسامی و سوابق کاری 15 تن از سخنرانانی را که تا کنون حضور آنها در فروم قطعی شده است، منتشر کرد.
سخنرانان مجمع بین‌المللی اقتصاد فناوری نانو(IFNE 2013) تعدادی از مدیران و محققینی هستند که سوابق زیادی در زمینه‌های اقتصادی فناوری نانو مانند تجاری‌سازی، بازاریابی، برندسازی، سرمایه‌گذاری، ارزش گذاری و ... دارند. تاکنون حضور 15 تن از این محققین قطعی شده و به زودی سخنرانان دیگری نیز به این افراد افزوده خواهند شد.
اسامی و خلاصه سوابق هر یک از سخنرانان قطعی مجمع بین‌المللی اقتصاد فناوری نانو به قرار زیر است:
| ردیف | نام سخنران | نقش | سمت | نام پانل |
| 1 | دکتر حسین دباغیان | رئیس پانل | رئیس هیئت مدیره موسسه نخبگان | سرمایه‌گذاری خطرپذیر |
| 2 | دکتر حسین عبده تبریزی | سخنران و عضو پانل | دبیر کل سابق بورس اوراق بهادار تهران، مشاور سابق وزیر امور اقتصادی و دارایی، رئیس سابق هیأت مدیرۀ بانک اقتصاد نوین، رئیس هیأت مدیرۀ شرکت بین‌الملل سرمایه گذاری و خدمات مالی خردپایه (امروز-1384) و ... | سرمایه‌گذاری خطرپذیر |
| 3 | دکتر داریوش محجوبی | سخنران و عضو پانل | مشاور و فعال در حوزه سرمایه گذاری خطرپذیر در آمریکا | سرمایه‌گذاری خطرپذیر |
| 4 | دکتر حامد ساجدی | سخنران و عضو پانل | مدیرعامل شرکت پیشگامان امین سرمایه پاسارگاد (شناسا) | سرمایه‌گذاری خطرپذیر |
| 5 | دکتر اشرف سمنانی | رئیس پانل | معاون برنامه ریزی، توسعه و فناوری وزارت صنعت، معدن و تجارت و مهندس نمونه و برجسته علم و صنعت متالورژی و ریخته‌گری درایران | انتقال تجارب شرکت‌های خوش نام به شرکت‌های نوپای نانو |
| 6 | پروفسور لی چوی چونگ | سخنران و عضو پانل | مدیر مرکز تحقیقات آسیا (ARC) | انتقال تجارب شرکت‌های خوش نام به شرکت‌های نوپای نانو |
| 7 | دکتر شهاب جوانمردی | سخنران و عضو پانل | مدیرعامل شرکت فناوری اطلاعات و ارتباطات پاسارگاد آریان (فناپ) | انتقال تجارب شرکت‌های خوش نام به شرکت‌های نوپای نانو |
| 8 | بهزاد میرهادی | سخنران و عضو پانل | مدیرعامل شرکت دیرگدازهای آتور | انتقال تجارب شرکت‌های خوش نام به شرکت‌های نوپای نانو |
| 9 | فریدون مهبودی | سخنران و عضو پانل | عضو هیئت مدیره شرکت سیناژن | انتقال تجارب شرکت‌های خوش نام به شرکت‌های نوپای نانو |
| 10 | دکتر آزاد عمرانی | سخنران و عضو پانل | مدیرعامل شرکت زیست پژوهان خاورمیانه | بازاریابی |
| 11 | روبرت هاک (Robert Haak) | سخنران و عضو پانل | مدیر موسسه Insight interAsia ؛ فعال در زمینه تجارت در عرصه فناوری نانو و MEMS در آسیا | بازاریابی |
| 12 | خانم دکتر سلحشور کردستانی | عضو پانل | مدیرعامل شرکت کیتوتک | بازاریابی |
| 13 | دکتر علی محمد سلطانی | سخنران و عضو پانل | مدیر دبیرخانه ستاد توسعه فناوری نانو | نشست مشترک شرکت‌های فناوری نانو و صندوق‌های سرمایه‌گذاری |
| 14 | مهندس حمید دقیقی ماسوله | سخنران و عضو پانل | عضو هیئت مدیره شرکت بهران فیلتر | فرصت‌ها و چالش‌های بهکارگیری فناوری‌نانو توسط صنایع موجود |
| 15 | مهندس علیرضا صحاف امین | سخنران و عضو پانل | مدیر فنی شرکت لوله و اتصالات وحید | فرصت‌ها و چالش‌های بهکارگیری فناوری‌نانو توسط صنایع موجود |
افراد میتوانند برای مشاهده سوابق سخنرانان و نیز اطلاع از اسامی سایر سخنرانان حاضر در IFNE2013، به پایگاه اینترنتی فروم بخش سخنرانان کلیدی، مراجعه کنند.
نوع جدید پدیده خود ترمیم شوندگی در نانواکسیدهای منگنز
نوع جدید پدیده خود ترمیم شوندگی در نانواکسیدهای منگنز
تلاش برای دستیابی به موادی که بتوانند آب را به عناصر سازنده‌اش هیدروژن و اکسیژن تجزیه کنند، از اهمیت بسزایی برخوردار است:
علت این اهمیت نیز تولید هیدروژن است. هیدروژن به دست آمده میتواند به عنوان سوخت پاک مورد استفاده قرار گیرد؛ چرا که محصول سوختن آن تنها آب است. مهمترین مشکل در تجزیه آب به هیدروژن و اکسیژن، اکسایش آب است که با انرژی فعالسازی زیادی همراه است. این انرژی فعالسازی نه تنها باعث هدر رفتن مقدار زیادی انرژی میشود، بلکه انرژی اضافی اعمال شده باعث اکسایش انواع ترکیبات موجود در آب میشود که خود عامل مزاحمی برای اقتصادی شدن این فرآیند است.
واکنش اکسایش آب را میتوان با معادله زیر نشان داد:
الکترون‌های ارزان به‌دست آمده در این فرایند میتوانند برای کاهش انواع ترکیبات مورد استفاده قرار گیرند. نمونه آن کاهش دی اکسید کربن به متان یا کاهش نیترژون به آمونیاک است. ولی برای اکسایش آب و البته کاهش ترکیبات گفته شده نیازمند کاتالیزگر‌ها هستیم.
دکتر محمد مهدی نجف پور عضو هیئت علمی دانشگاه تحصیلات تکمیلی علوم پایه زنجان در مورد این تحقیقات گفت: «برای دستیابی به کاتالیزگری با قابلیت خود ترمیم شوندگی، نوعی منگنز اکسید که بسیار ارزان قیمت بوده و با روش ساده‌ایی سنتز می‌شوند، انتخاب کردیم. این ترکیبات بعد از مدتی مقداری از سایت‌های فعال خود را از دست می‌دهند و به عبارت دیگر دچار آسیب می‌شوند. ما با بررسی دقیق سایت‌های جدا شده متوجه شدیم طی فرایندی به نام خود ترمیمی این سایت‌ها دوباره به سطح کاتالیزگر برمی‌گردند و به عبارت دیگر کاتالیزگر مورد نظر ترمیم میشود.»
کاتالیزگر با ویژگی اکسایش آب استفاده شده در این طرح میتواند در صورت تخریب، بخشی از ساختار خود را ترمیم کند. در صورت نانوذره بودن آن‌هاهر دو ویژگی یعنی ویژگی اکسایش آب و خود ترمیمی میتواند مشاهده گردد و در غیر اینصورت این دو ویژگی همزمان رخ نداده یا با سرعت بسیار کند انجام میشود. در سازوکار پیشنهاد شده به‌وسیله‌ی این تیم تحقیقاتی یون‌های منگنز سطح اکسید را ترک کرده و به محلول وارد می‌شوند و تحت اثر اکسید‌کننده به پرمنگنات تبدیل می‌شوند سپس این یون‌ها بعد از مصرف اکسید‌کننده مجددا با اکسید منگنز واکنش داده و به صورت اکسید منگنز در می‌آیند.
نجف پور با اشاره به اینکه این کار میتواند منجر به ساخت اکسیدهای منگنز با پایداری بالا شود و به این باور که اکسیدهای منگنز در محیط‌های اکسنده ناپایدار هستند، پایان دهد؛ افزود: «در واقع این کار منجر به کشف نوعی پدیده خود ترمیم شوندگی در مورد اکسید منگنز در حضور اکسید کننده‌ها است. اما کار کلی در مورد ساخت کاتالیزگر‌های اکسید‌کننده آب در حال تکمیل شدن است و به زودی برای تقاضای ثبت اختراع ارسال خواهد شد.»
نجف پور با معرفی داود جعفریان، بابک پاشایی و سارا نیری از دانشجویان کارشناسی ارشد شیمی به عنوان همکاران خود گفت: «در ادامه کار یک گروه در ایران و دو گروه در خارج از کشور در حال بررسی دقیق‌ترسازوکار این پدیده هستند.»
نتایج این کار تحقیقاتی در مجله New Journal of Chemistry مورد پذیرش قرار گرفته و به زودی منتشر خواهد شد.
نوع جدید پدیده خود ترمیم شوندگی در نانواکسیدهای منگنز
پژوهشگران دانشگاه تحصیلات تکمیلی علوم پایه زنجان در بررسی پایداری نانواکسیدهای منگنز در محیط‌های حاوی اکسنده، به نوعی پدیده خود ترمیم شوندگی جدید در این مواد پی بردند.
پژوهشگران دانشگاه تحصیلات تکمیلی علوم پایه زنجان در بررسی پایداری نانواکسیدهای منگنز در محیط‌های حاوی اکسنده، به نوعی پدیده خود ترمیم شوندگی جدید در این مواد پی بردند. قبل از این اکسیدهای منگنز در محیط‌های اکسنده به عنوان مواد ناپایدار شناخته شده بودند. این نانواکسیدهای منگنز به عنوان کاتالیزگر اکسایش آب میتوانند در تولید هیدروژن به عنوان سوخت پاک به کار گرفته شود و خود ترمیم بودن آن هزینه‌های تهیه این سوخت پاک را کاهش دهد.
تلاش برای دستیابی به موادی که بتوانند آب را به عناصر سازنده‌اش هیدروژن و اکسیژن تجزیه کنند، از اهمیت بسزایی برخوردار است:
2H[SUB]2[/SUB]O → 2H[SUB]2[/SUB] + O[SUB]2[/SUB]
علت این اهمیت نیز تولید هیدروژن است. هیدروژن به دست آمده میتواند به عنوان سوخت پاک مورد استفاده قرار گیرد؛ چرا که محصول سوختن آن تنها آب است. مهمترین مشکل در تجزیه آب به هیدروژن و اکسیژن، اکسایش آب است که با انرژی فعالسازی زیادی همراه است. این انرژی فعالسازی نه تنها باعث هدر رفتن مقدار زیادی انرژی میشود، بلکه انرژی اضافی اعمال شده باعث اکسایش انواع ترکیبات موجود در آب میشود که خود عامل مزاحمی برای اقتصادی شدن این فرآیند است.
واکنش اکسایش آب را میتوان با معادله زیر نشان داد:
2H[SUB]2[/SUB]O → O[SUB]2[/SUB] + 4H[SUP]+[/SUP] + 4[SUP]e-[/SUP]
الکترون‌های ارزان به‌دست آمده در این فرایند میتوانند برای کاهش انواع ترکیبات مورد استفاده قرار گیرند. نمونه آن کاهش دی اکسید کربن به متان یا کاهش نیترژون به آمونیاک است. ولی برای اکسایش آب و البته کاهش ترکیبات گفته شده نیازمند کاتالیزگر‌ها هستیم.
دکتر محمد مهدی نجف پور عضو هیئت علمی دانشگاه تحصیلات تکمیلی علوم پایه زنجان در مورد این تحقیقات گفت: «برای دستیابی به کاتالیزگری با قابلیت خود ترمیم شوندگی، نوعی منگنز اکسید که بسیار ارزان قیمت بوده و با روش ساده‌ایی سنتز می‌شوند، انتخاب کردیم. این ترکیبات بعد از مدتی مقداری از سایت‌های فعال خود را از دست می‌دهند و به عبارت دیگر دچار آسیب می‌شوند. ما با بررسی دقیق سایت‌های جدا شده متوجه شدیم طی فرایندی به نام خود ترمیمی این سایت‌ها دوباره به سطح کاتالیزگر برمی‌گردند و به عبارت دیگر کاتالیزگر مورد نظر ترمیم میشود.»
کاتالیزگر با ویژگی اکسایش آب استفاده شده در این طرح میتواند در صورت تخریب، بخشی از ساختار خود را ترمیم کند. در صورت نانوذره بودن آن‌هاهر دو ویژگی یعنی ویژگی اکسایش آب و خود ترمیمی میتواند مشاهده گردد و در غیر اینصورت این دو ویژگی همزمان رخ نداده یا با سرعت بسیار کند انجام میشود. در سازوکار پیشنهاد شده به‌وسیله‌ی این تیم تحقیقاتی یون‌های منگنز سطح اکسید را ترک کرده و به محلول وارد می‌شوند و تحت اثر اکسید‌کننده به پرمنگنات تبدیل می‌شوند سپس این یون‌ها بعد از مصرف اکسید‌کننده مجددا با اکسید منگنز واکنش داده و به صورت اکسید منگنز در می‌آیند.
نجف پور با اشاره به اینکه این کار میتواند منجر به ساخت اکسیدهای منگنز با پایداری بالا شود و به این باور که اکسیدهای منگنز در محیط‌های اکسنده ناپایدار هستند، پایان دهد؛ افزود: «در واقع این کار منجر به کشف نوعی پدیده خود ترمیم شوندگی در مورد اکسید منگنز در حضور اکسید کننده‌ها است. اما کار کلی در مورد ساخت کاتالیزگر‌های اکسید‌کننده آب در حال تکمیل شدن است و به زودی برای تقاضای ثبت اختراع ارسال خواهد شد.»
نجف پور با معرفی داود جعفریان، بابک پاشایی و سارا نیری از دانشجویان کارشناسی ارشد شیمی به عنوان همکاران خود گفت: «در ادامه کار یک گروه در ایران و دو گروه در خارج از کشور در حال بررسی دقیق‌ترسازوکار این پدیده هستند.»
نتایج این کار تحقیقاتی در مجله New Journal of Chemistry مورد پذیرش قرار گرفته و به زودی منتشر خواهد شد.
تولید نانوکامپوزیت‌های دندانی جدید به دست پژوهشگران ایرانی
تولید نانوکامپوزیت‌های دندانی جدید به دست پژوهشگران ایرانی
کامپوزیت‌های دندانی نورپخت به دلیل زیبایی قابل توجه و همرنگ بودن آنها با دندان، خواص فیزیکی و مکانیکی مناسب و عدم عوارض جانبی برای بیمار و دندانپزشک و نیز کاربرد راحت، جایگاه ویژه‌ای در بین مواد دندانی ترمیمی به خود اختصاص داده‌اند.
سید شهاب الدین میرسعسعانی، کارشناس ارشد مهندسی پزشکی (بیو مواد) از دانشگاه صنعتی امیرکبیر در مورد تحقیقات صورت گرفته، گفت: «ساخت نانوکامپوزیت دندانی برای استفاده در دندانپزشکی ترمیمی و پرکردن دندان‌های قدامی از اهدافی بود که در این تحقیق به دنبال آن بودیم. همچنین در این تحقیق، تأثیر شدت‌های مختلف لیزر آرگون و درصدهای متفاوت فیلر بر روی میزان جذب آب و حلالیت نمونهها بررسی شد.»
این محققان ابتدا به تهیه رزین با استفاده از ترکیبی از Bis-GMA و TEGDMA پرداختند و با ترکیب رزین با نانوذرات SiO[SUB]2[/SUB] به عنوان نانوفیلر و افزودن کانفورکینون به عنوان آغازگر نوری برای پخت کامپوزیت، نانوکامپوزیت‌های دندانی را تولید کردند. نانوکامپوزیت تهیه شده در تست‌های گوناگون حلالیت و جذب آب بر روی نمونههای مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت.
به گفته میرسعسعانی استفاده از نانوذرات SiO[SUB]2[/SUB] با اندازه اولیه nm10 و استفاده از لیزر آرگون برای پخت کامپوزیت به جای استفاده از سیستم‌های متداول نظیر لامپ‌های هالوژن از ویژگی‌های ممتاز این طرح است؛ گفتنی است طرح ساخت نانوکامپوزیت دندانی بر پایه(Bis-GMA + TEGDMA + SiO[SUB]2[/SUB]) پخت شده با لیزر آرگون، با شماره ثبت 47128 در سال 1387 به نام سید شهاب الدین میرسعسعانی ثبت اختراع شده است.
استفاده از نانوذرات در ساخت این نانوکامپوزیت‌ها منجر به بهبود پرداخت سطحی و استحکام خمشی این کامپوزیت‌ها نسبت به نمونه‌هایی که دارای فیلرهایی با ابعاد میکروهستند، شد.
مدیر واحد مهندسی تجهیزات پزشکی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران با ابراز امیدواری به ادامه تحقیقات در فاز جدید افزود: «قصد داریم در ادامه کار به بررسی ساخت کامپوزیت دندانی با ترکیبی از نانوذرات و ذرات میکرو برای دستیابی به خواص فیزیکی و مکانیکی بهینه‌تر، بپردازیم.»
یکی از نتایج این کار تحقیقاتی که به دست سید شهاب الدین میرسعسعانی و همکاران وی صورت گرفته است، درمجله IEEE Transactions on NanoBioscience (جلد 12، شماره 1، مارس سال 2013) منتشر شده است. علاقمندان میتوانند متن کامل مقاله را در صفحات 41 الی46 همین شماره مشاهده نمایند.
تولید نانوکامپوزیت‌های دندانی جدید به دست پژوهشگران ایرانی
پژوهشگران ایرانی با استفاده از فناوری نانو موفق به ساخت نانوکامپوزیت دندانی برای استفاده در دندانپزشکی ترمیمی و پرکردن دندان‌های قدامی شدند.
پژوهشگران ایرانی با استفاده از فناوری نانو موفق به ساخت نانوکامپوزیت دندانی برای استفاده در دندانپزشکی ترمیمی و پرکردن دندان‌های قدامی شدند. استفاده از لیزر آرگون جهت پخت این مواد و انتخاب طول موج خاص، نسبت به سیستم‌های تابش معمول باعث شده است تا با شدت کمتر بتوان به درجه تبدیل و عمق پخت مناسب دست یافته و به علت زمان پخت کوتاه‌تر و گرمای کمتر، آسیب پالپ دندان کاهش یابد.
کامپوزیت‌های دندانی نورپخت به دلیل زیبایی قابل توجه و همرنگ بودن آنها با دندان، خواص فیزیکی و مکانیکی مناسب و عدم عوارض جانبی برای بیمار و دندانپزشک و نیز کاربرد راحت، جایگاه ویژه‌ای در بین مواد دندانی ترمیمی به خود اختصاص داده‌اند.
سید شهاب الدین میرسعسعانی، کارشناس ارشد مهندسی پزشکی (بیو مواد) از دانشگاه صنعتی امیرکبیر در مورد تحقیقات صورت گرفته، گفت: «ساخت نانوکامپوزیت دندانی برای استفاده در دندانپزشکی ترمیمی و پرکردن دندان‌های قدامی از اهدافی بود که در این تحقیق به دنبال آن بودیم. همچنین در این تحقیق، تأثیر شدت‌های مختلف لیزر آرگون و درصدهای متفاوت فیلر بر روی میزان جذب آب و حلالیت نمونهها بررسی شد.»
این محققان ابتدا به تهیه رزین با استفاده از ترکیبی از Bis-GMA و TEGDMA پرداختند و با ترکیب رزین با نانوذرات SiO[SUB]2[/SUB] به عنوان نانوفیلر و افزودن کانفورکینون به عنوان آغازگر نوری برای پخت کامپوزیت، نانوکامپوزیت‌های دندانی را تولید کردند. نانوکامپوزیت تهیه شده در تست‌های گوناگون حلالیت و جذب آب بر روی نمونههای مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت.
به گفته میرسعسعانی استفاده از نانوذرات SiO[SUB]2[/SUB] با اندازه اولیه nm10 و استفاده از لیزر آرگون برای پخت کامپوزیت به جای استفاده از سیستم‌های متداول نظیر لامپ‌های هالوژن از ویژگی‌های ممتاز این طرح است؛ گفتنی است طرح ساخت نانوکامپوزیت دندانی بر پایه(Bis-GMA + TEGDMA + SiO[SUB]2[/SUB]) پخت شده با لیزر آرگون، با شماره ثبت 47128 در سال 1387 به نام سید شهاب الدین میرسعسعانی ثبت اختراع شده است.
استفاده از نانوذرات در ساخت این نانوکامپوزیت‌ها منجر به بهبود پرداخت سطحی و استحکام خمشی این کامپوزیت‌ها نسبت به نمونه‌هایی که دارای فیلرهایی با ابعاد میکروهستند، شد.
مدیر واحد مهندسی تجهیزات پزشکی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران با ابراز امیدواری به ادامه تحقیقات در فاز جدید افزود: «قصد داریم در ادامه کار به بررسی ساخت کامپوزیت دندانی با ترکیبی از نانوذرات و ذرات میکرو برای دستیابی به خواص فیزیکی و مکانیکی بهینه‌تر، بپردازیم.»
یکی از نتایج این کار تحقیقاتی که به دست سید شهاب الدین میرسعسعانی و همکاران وی صورت گرفته است، درمجله IEEE Transactions on NanoBioscience (جلد 12، شماره 1، مارس سال 2013) منتشر شده است. علاقمندان میتوانند متن کامل مقاله را در صفحات 41 الی46 همین شماره مشاهده نمایند.
ارتقاء درمان انواع سرطان با استفاده از نانوذرات
ارتقاء درمان انواع سرطان با استفاده از نانوذرات
در این پژوهش، ابتدا نانوذرات آلبومینی حاوی داروی ضد سرطان 5-فلورویوراسیل تولید شد و سپس به منظور رسانش مؤثر داروی مذکور به محل سلول‌های سرطانی، یک پادتن تک دودمانی ضد MUC1 به نام PR81 به سطح نانوذرات به صورت کووالانسی متصل شد. اتصال پادتن به سطح نانوذرات حاوی دارو این امکان را فراهم می‌آورد تا دارو به طور اختصاصی به محل سلول‌های سرطانی رسانده شود و آسیب رسیدن به بافت‌های سالم به حداقل برسد.
حسن کوچک زاده، دانشجوی ترم آخر دکتری تخصصی در رشته مهندسی شیمی-بیوتکنولوژی از دانشگاه تربیت مدرس، درباره این تحقیقات گفت: «هدف از انجام این پژوهش تولید یک سامانه جدید دارورسانی بر پایه نانوذرات آلبومینی است که جهت رسانش هدفمند داروهای ضد سرطانی به سلول‌های هدف، به سطح آنها پادتن تک دودمانی متصل شده است. این سامانه میتواند برای بارگذاری انواع مختلفی از داروهای ضد سرطانی مانند دوکسوروبیسین و پکلیتاکسیل نیز مورد استفاده قرار گیرد. مزیت اصلی این سامانه رسانش هدفمند دارو به محل آسیب دیده است.»
وی افزود: «در این پژوهش ابتدا نانوذرات آلبومین سرم گاوی حاوی داروی 5- فلورویوراسیل با استفاده از روش انحلال زدایی تولید شدند. سپس پادتن تک دودمانی PR81 با استفاده از پیوند دهنده پگ دو سر فعال و با درنظر گرفتن گروه‌های آمین آزاد سطح نانوذرات و گروه‌های سولفور آزاد ایجاد شده بر روی ساختار پادتن، به نانوذرات آلبومینی حاوی دارو متصل شد. اتصال پادتن به نانوذرات با استفاده از روش الایزا تأیید شد. بررسی سامانه هدفمند تولید شده در محیط برون تنی بر روی سلول‌های MCF7، نشاندهنده کارایی بالاتر این سامانه در از بین بردن سلول‌ها در مقایسه با داروی آزاد بود. همچنین بررسی پایداری فیزیکی-شیمیایی و زیستی سامانه هدفمند تولید شده، نشاندهنده حفظ این خواص طی 20 روز نگهداری در دمای محیط بود.»
نتایج این تحقیقات منجر به تولید و تأیید کارایی یک سامانه جدید دارورسانی بر پایه نانوذرات آلبومینی شد که میتواند برای رسانش انواع مختلفی از داروهای شیمی درمانی سرطانی مورد استفاده قرار گیرد.
نتایج این کار تحقیقاتی که به دست حسن کوچک زاده، دکتر سید عباس شجاع الساداتی (عضو هیئت علمی دانشکده مهندسی شیمی گروه بیوتکنولوژی دانشگاه تربیت مدرس) و همکاران صورت گرفته است، در مجله Human antibodies (جلد 21، شماره 3-4، 2012) منتشر شده است. علاقمندان میتوانند متن کامل مقاله را در صفحات 49 الی 56 همین شماره مشاهده نمایند.
ارتقاء درمان انواع سرطان با استفاده از نانوذرات
پژوهشگران دانشگاه تربیت مدرس با استفاده از نانوذرات حاوی داروی ضد سرطان، موفق به تولید یک سامانه جدید دارورسانی جهت رسانش هدفمند دارو به بافت آسیب دیده شدند.
پژوهشگران دانشگاه تربیت مدرس با استفاده از نانوذرات حاوی داروی ضد سرطان، موفق به تولید یک سامانه جدید دارورسانی جهت رسانش هدفمند دارو به بافت آسیب دیده شدند. این سامانه جدید میتواند برای رسانش انواع مختلفی از داروهای مورد استفاده در شیمی درمانی سرطان بکار گرفته شود.
در این پژوهش، ابتدا نانوذرات آلبومینی حاوی داروی ضد سرطان 5-فلورویوراسیل تولید شد و سپس به منظور رسانش مؤثر داروی مذکور به محل سلول‌های سرطانی، یک پادتن تک دودمانی ضد MUC1 به نام PR81 به سطح نانوذرات به صورت کووالانسی متصل شد. اتصال پادتن به سطح نانوذرات حاوی دارو این امکان را فراهم می‌آورد تا دارو به طور اختصاصی به محل سلول‌های سرطانی رسانده شود و آسیب رسیدن به بافت‌های سالم به حداقل برسد.
حسن کوچک زاده، دانشجوی ترم آخر دکتری تخصصی در رشته مهندسی شیمی-بیوتکنولوژی از دانشگاه تربیت مدرس، درباره این تحقیقات گفت: «هدف از انجام این پژوهش تولید یک سامانه جدید دارورسانی بر پایه نانوذرات آلبومینی است که جهت رسانش هدفمند داروهای ضد سرطانی به سلول‌های هدف، به سطح آنها پادتن تک دودمانی متصل شده است. این سامانه میتواند برای بارگذاری انواع مختلفی از داروهای ضد سرطانی مانند دوکسوروبیسین و پکلیتاکسیل نیز مورد استفاده قرار گیرد. مزیت اصلی این سامانه رسانش هدفمند دارو به محل آسیب دیده است.»
وی افزود: «در این پژوهش ابتدا نانوذرات آلبومین سرم گاوی حاوی داروی 5- فلورویوراسیل با استفاده از روش انحلال زدایی تولید شدند. سپس پادتن تک دودمانی PR81 با استفاده از پیوند دهنده پگ دو سر فعال و با درنظر گرفتن گروه‌های آمین آزاد سطح نانوذرات و گروه‌های سولفور آزاد ایجاد شده بر روی ساختار پادتن، به نانوذرات آلبومینی حاوی دارو متصل شد. اتصال پادتن به نانوذرات با استفاده از روش الایزا تأیید شد. بررسی سامانه هدفمند تولید شده در محیط برون تنی بر روی سلول‌های MCF7، نشاندهنده کارایی بالاتر این سامانه در از بین بردن سلول‌ها در مقایسه با داروی آزاد بود. همچنین بررسی پایداری فیزیکی-شیمیایی و زیستی سامانه هدفمند تولید شده، نشاندهنده حفظ این خواص طی 20 روز نگهداری در دمای محیط بود.»
نتایج این تحقیقات منجر به تولید و تأیید کارایی یک سامانه جدید دارورسانی بر پایه نانوذرات آلبومینی شد که میتواند برای رسانش انواع مختلفی از داروهای شیمی درمانی سرطانی مورد استفاده قرار گیرد.
نتایج این کار تحقیقاتی که به دست حسن کوچک زاده، دکتر سید عباس شجاع الساداتی (عضو هیئت علمی دانشکده مهندسی شیمی گروه بیوتکنولوژی دانشگاه تربیت مدرس) و همکاران صورت گرفته است، در مجله Human antibodies (جلد 21، شماره 3-4، 2012) منتشر شده است. علاقمندان میتوانند متن کامل مقاله را در صفحات 49 الی 56 همین شماره مشاهده نمایند.
ساخت حسگری جدید برای داروهای بیماری‌های قلبی عروقی
ساخت حسگری جدید برای داروهای بیماری‌های قلبی عروقی
بیماری‌های قلبی- عروقی یکی از شایع‌ترین علل مرگ و میر در جهان هستند. با توجه به اینکه روشهای داروئی، رایج‌ترین روش درمان بیماری‌های قلبی-عروقی است، لذا تعیین مقدار داروهای قلبی-عروقی در نمونههای زیستی بسیار ارزشمند است. از طرف دیگر سنجش سطح درمانی داروها یک عملکرد بسیار مهم آزمایشگاه‌های آنالیز داروئی است که انجام صحیح آن موجب پیشرفت در امر دارو درمانی میگردد و بر عکس انجام نادرست آن هزینه‌های آزمایشگاهی و درمانی را بدون کمک به امر درمان، افزایش میدهد. لذا تصور میشود با ساخت حسگر‌شناساگر داروی وراپامیل کمک شایانی به بخش درمان ارائه شود.
در این کار تحقیقاتی نوع جدیدی از حسگر‌های الکتروشیمیایی برای تعیین مقدار داروی قلبی عروقی وراپامیل ساخته و مورد ارزیابی قرار گرفت. در این طرح از نانوذرات مغناطیسی و مزوپروس‌های سیلیکاتی عامل دار شده اسیدی استفاده شد و حسگری با قابلیت‌شناسایی مقادیر پائین وراپامیل ساخته شد.
هدف اولیه این طرح تحقیقاتی، شناسائی و تعیین مقدار یکی از داروهای قلبی-عروقی (وراپامیل) در نمونههای سرم بوده است. محمد حسن زاده محله دانشجوی دکترای آنالیز داروئی دانشگاه علوم پزشکی تبریز، در تکمیل اهداف این طرح تحقیقاتی افزود: «باعنایت به اینکه برخی محصولات متابولیزه و اکسید شده داروها مشکلاتی را برای بیماران تحت درمان ایجاد می‌کند لذا با استفاده از حسگر طراحی شده میتوان محصولات اکسیداسیونی این دارو را حدس زد و در خصوص دوز مصرفی نرمال آن کمک شایانی به بخش بالینی نمود.»
این طرح تحقیقاتی در چند مرحله صورت گرفته است که سنتز نانوذرات مغناطیسی و سنتز مزوپروس‌های سیلیکاتی عامل دار شده با گروهای اسیدی از ابتدایی‌ترین مراحل آن است که در انستیتو پاستور ایران انجام شده است. پس از انجام این مراحل این محققان با دوپ کردن نانوذرات مغناطیسی در داخل مزوپروس‌های سیلیکاتی عامل دار شده با گروهای اسیدی و انجام تست‌های بررسی سطح، موفق به تهیه کامپوزیت مربوطه و استفاده از آن در ساخت نانو حسگر الکتروشیمیایی بر پایه فناوری حسگر‌های خمیر کربنی شدند. در ادامه این حسگر الکتروشیمیایی با استفاده از تست‌های گوناگون در نمونههای استاندارد و بیولوژیکی مورد ارزیابی قرار گرفت و سازوکاری برای اکسیداسیون و محصولات به‌دست آمده بر پایه نتایج تکنیک‌های الکتروشیمیایی پیشنهاد داده شد.
حسن زاده با ابراز امیدواری نسبت به این طرح که میتواند در داروسازی و صنایع مرتبط به کنترل و آنالیز دارو کاربرد فراوانی داشته باشد، افزود: «با توجه به حساسیت بسیار بالای حسگر تهیه شده و همچنین کاربرد آن در نمونههای سرم انسانی میتوان گفت که تولید و تجاری‌سازی آن در قالب نانو حسگر الکتروشیمیای برای دستگاه‌های الکتروفورز موئین و کروماتوگرافی بسیار ارزشمند خواهد بود و پیش بینی میشود بتوان بیش از پیش از این نوع حسگرها بهره جست. بر همین اساس تیم حاضر قصد برنامه‌ریزی برای انتقال فناوری ساخت این نوع حسگرها را به ایران دارد تا بتوان با ساخت این نوع نانوحسگرها در داخل، قدم موثری در تجاری‌سازی این طرح برداشت.»
نتایج این کار تحقیقاتی که به دست محمد حسن زاده محله، دکتر محمد حسین پورنقی آذر (استاد دانشکده شیمی دانشگاه تبریز)، دکتر نسرین شادجو (پژوهشیار فوق دکترای انستیتو پاستور ایران) و ابولقاسم جویبان (استاد دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تبریز) صورت گرفته است، در مجله Electrochimica Acta (جلد 89، 1 فوریه سال 2013) منتشر شده است. علاقمندان میتوانند متن کامل مقاله را در صفحات 660 الی 668 همین شماره مشاهده نمایند.
ساخت حسگری جدید برای داروهای بیماری‌های قلبی عروقی
پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی تبریز موفق به ساخت نوع جدیدی از حسگر‌های الکتروشیمیایی برای تعیین مقدار برخی داروی بیماری‌های قلبی عروقی شدند.
پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی تبریز موفق به ساخت نوع جدیدی از حسگر‌های الکتروشیمیایی برای تعیین مقدار برخی داروی بیماری‌های قلبی عروقی شدند. آنان در این طرح از نانوذرات مغناطیسی و مزوپروس‌های سیلیکاتی عامل دار شده اسیدی که جزء مواد پیشرفته طبقه‌بندی می‌شوند، بهره جسته و حسگری با قابلیت‌شناسایی مقادیر پائین یک نوع داروی قلبی عروقی ساختند.
بیماری‌های قلبی- عروقی یکی از شایع‌ترین علل مرگ و میر در جهان هستند. با توجه به اینکه روشهای داروئی، رایج‌ترین روش درمان بیماری‌های قلبی-عروقی است، لذا تعیین مقدار داروهای قلبی-عروقی در نمونههای زیستی بسیار ارزشمند است. از طرف دیگر سنجش سطح درمانی داروها یک عملکرد بسیار مهم آزمایشگاه‌های آنالیز داروئی است که انجام صحیح آن موجب پیشرفت در امر دارو درمانی میگردد و بر عکس انجام نادرست آن هزینه‌های آزمایشگاهی و درمانی را بدون کمک به امر درمان، افزایش میدهد. لذا تصور میشود با ساخت حسگر‌شناساگر داروی وراپامیل کمک شایانی به بخش درمان ارائه شود.
در این کار تحقیقاتی نوع جدیدی از حسگر‌های الکتروشیمیایی برای تعیین مقدار داروی قلبی عروقی وراپامیل ساخته و مورد ارزیابی قرار گرفت. در این طرح از نانوذرات مغناطیسی و مزوپروس‌های سیلیکاتی عامل دار شده اسیدی استفاده شد و حسگری با قابلیت‌شناسایی مقادیر پائین وراپامیل ساخته شد.
هدف اولیه این طرح تحقیقاتی، شناسائی و تعیین مقدار یکی از داروهای قلبی-عروقی (وراپامیل) در نمونههای سرم بوده است. محمد حسن زاده محله دانشجوی دکترای آنالیز داروئی دانشگاه علوم پزشکی تبریز، در تکمیل اهداف این طرح تحقیقاتی افزود: «باعنایت به اینکه برخی محصولات متابولیزه و اکسید شده داروها مشکلاتی را برای بیماران تحت درمان ایجاد می‌کند لذا با استفاده از حسگر طراحی شده میتوان محصولات اکسیداسیونی این دارو را حدس زد و در خصوص دوز مصرفی نرمال آن کمک شایانی به بخش بالینی نمود.»
این طرح تحقیقاتی در چند مرحله صورت گرفته است که سنتز نانوذرات مغناطیسی و سنتز مزوپروس‌های سیلیکاتی عامل دار شده با گروهای اسیدی از ابتدایی‌ترین مراحل آن است که در انستیتو پاستور ایران انجام شده است. پس از انجام این مراحل این محققان با دوپ کردن نانوذرات مغناطیسی در داخل مزوپروس‌های سیلیکاتی عامل دار شده با گروهای اسیدی و انجام تست‌های بررسی سطح، موفق به تهیه کامپوزیت مربوطه و استفاده از آن در ساخت نانو حسگر الکتروشیمیایی بر پایه فناوری حسگر‌های خمیر کربنی شدند. در ادامه این حسگر الکتروشیمیایی با استفاده از تست‌های گوناگون در نمونههای استاندارد و بیولوژیکی مورد ارزیابی قرار گرفت و سازوکاری برای اکسیداسیون و محصولات به‌دست آمده بر پایه نتایج تکنیک‌های الکتروشیمیایی پیشنهاد داده شد.
حسن زاده با ابراز امیدواری نسبت به این طرح که میتواند در داروسازی و صنایع مرتبط به کنترل و آنالیز دارو کاربرد فراوانی داشته باشد، افزود: «با توجه به حساسیت بسیار بالای حسگر تهیه شده و همچنین کاربرد آن در نمونههای سرم انسانی میتوان گفت که تولید و تجاری‌سازی آن در قالب نانو حسگر الکتروشیمیای برای دستگاه‌های الکتروفورز موئین و کروماتوگرافی بسیار ارزشمند خواهد بود و پیش بینی میشود بتوان بیش از پیش از این نوع حسگرها بهره جست. بر همین اساس تیم حاضر قصد برنامه‌ریزی برای انتقال فناوری ساخت این نوع حسگرها را به ایران دارد تا بتوان با ساخت این نوع نانوحسگرها در داخل، قدم موثری در تجاری‌سازی این طرح برداشت.»
نتایج این کار تحقیقاتی که به دست محمد حسن زاده محله، دکتر محمد حسین پورنقی آذر (استاد دانشکده شیمی دانشگاه تبریز)، دکتر نسرین شادجو (پژوهشیار فوق دکترای انستیتو پاستور ایران) و ابولقاسم جویبان (استاد دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تبریز) صورت گرفته است، در مجله Electrochimica Acta (جلد 89، 1 فوریه سال 2013) منتشر شده است. علاقمندان میتوانند متن کامل مقاله را در صفحات 660 الی 668 همین شماره مشاهده نمایند.
آزمایشگاه های برتر فناوری نانو در سال 91 معرفی شدند
آزمایشگاه های برتر فناوری نانو در سال 91 معرفی شدند
بر اساس نتایج این دوره از میان 46 مرکز آزمایشگاهی عضو شبکه، «مرکز پژوهش متالورژی رازی»، «پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران» و «مرکز تحقیقات فراوری مواد معدنی ایران»، به ترتیب رتبه‌های اول تا سوم را به خود اختصاص داده‌اند.
گفتنی است ارزیابی عملکرد مراکز عضو شبکه براساس دستورالعمل ارزیابی عملکرد آزمایشگاه‌ها و با توجه به سه شاخص اصلی «مشتری مداری»، «میزان کارکرد» و «میزان همکاری‌های شبکه‌ای» (به ترتیب با نسبت 35، 35 و 30 درصد) انجام میشود.
در یازدهمین دوره ارزیابی که عملکرد مراکز عضو را در سال 1391 بررسی کرده‌است، بیش از 94 درصد آزمایشگاه‌های فعال مشارکت داشته‌اند. بر اساس گزارش‌های دریافت شده از مراکز، در سال 1391، به‌منظور دریافت خدمات از دستگاه‌های فعال در حوزه فناوری نانو، تعداد 82.641 مورد مراجعه به آزمایشگاه‌ها صورت گرفته است که نسبت به سال 90، در حدود 25.19 درصد رشد داشته است. همچنین در این مدت، درآمد مراکز عضو شبکه، نسبت به سال 90، رشد 51.24 درصدی را نشان میدهد.
شایان ذکر است در این ارزیابی پژوهشگاه صنعت نفت، پژوهشگاه مواد و انرژی، آزمایشگاه نانوالکترونیک و لایه نازک دانشگاه تهران، آزمایشگاه تحقیقات نانو شرکت کارآفرینی و فن‌آوری ایران (کفا)، مجموعه آزمایشگاه‌های متالورژی سازمان جهاد دانشگاهی واحد صنعتی شریف، مرکز تحقیقات کاربردی دارویی دانشگاه علوم پزشکی تبریز و مجموعه آزمایشگاه‌های مرکزی و معدن دانشگاه صنعتی امیرکبیر، نیز به ترتیب رتبه‌های چهارم تا دهم را کسب کرده‌اند.
فهرست کامل نتایج یازدهمین دوره ارزیابی و رتبه‌بندی مراکز عضو شبکه آزمایشگاهی فناوری نانو از اینجا قابل دریافت است.
آزمایشگاه های برتر فناوری نانو در سال 91 معرفی شدند
نتایج یازدهمین دوره ارزیابی عملکرد مراکز عضو شبکه آزمایشگاهی فناوری نانو، براساس عملکرد آزمایشگاه‌ها در سال 1391 اعلام شد. در این دوره، بیش از 94 درصد آزمایشگاه‌های فعال شبکه در فرایند ارزیابی مشارکت کرده‌اند.
نتایج یازدهمین دوره ارزیابی عملکرد مراکز عضو شبکه آزمایشگاهی فناوری نانو، براساس عملکرد آزمایشگاه‌ها در سال 1391 اعلام شد.
بر اساس نتایج این دوره از میان 46 مرکز آزمایشگاهی عضو شبکه، «مرکز پژوهش متالورژی رازی»، «پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران» و «مرکز تحقیقات فراوری مواد معدنی ایران»، به ترتیب رتبه‌های اول تا سوم را به خود اختصاص داده‌اند.
گفتنی است ارزیابی عملکرد مراکز عضو شبکه براساس دستورالعمل ارزیابی عملکرد آزمایشگاه‌ها و با توجه به سه شاخص اصلی «مشتری مداری»، «میزان کارکرد» و «میزان همکاری‌های شبکه‌ای» (به ترتیب با نسبت 35، 35 و 30 درصد) انجام میشود.
در یازدهمین دوره ارزیابی که عملکرد مراکز عضو را در سال 1391 بررسی کرده‌است، بیش از 94 درصد آزمایشگاه‌های فعال مشارکت داشته‌اند. بر اساس گزارش‌های دریافت شده از مراکز، در سال 1391، به‌منظور دریافت خدمات از دستگاه‌های فعال در حوزه فناوری نانو، تعداد 82.641 مورد مراجعه به آزمایشگاه‌ها صورت گرفته است که نسبت به سال 90، در حدود 25.19 درصد رشد داشته است. همچنین در این مدت، درآمد مراکز عضو شبکه، نسبت به سال 90، رشد 51.24 درصدی را نشان میدهد.
شایان ذکر است در این ارزیابی پژوهشگاه صنعت نفت، پژوهشگاه مواد و انرژی، آزمایشگاه نانوالکترونیک و لایه نازک دانشگاه تهران، آزمایشگاه تحقیقات نانو شرکت کارآفرینی و فن‌آوری ایران (کفا)، مجموعه آزمایشگاه‌های متالورژی سازمان جهاد دانشگاهی واحد صنعتی شریف، مرکز تحقیقات کاربردی دارویی دانشگاه علوم پزشکی تبریز و مجموعه آزمایشگاه‌های مرکزی و معدن دانشگاه صنعتی امیرکبیر، نیز به ترتیب رتبه‌های چهارم تا دهم را کسب کرده‌اند.
فهرست کامل نتایج یازدهمین دوره ارزیابی و رتبه‌بندی مراکز عضو شبکه آزمایشگاهی فناوری نانو از اینجا قابل دریافت است.
پروژه InLiveTox؛ توسعه سیستم آزمون برون تن برای بررسی ایمنی نانوذرات
پروژه InLiveTox؛ توسعه سیستم آزمون برون تن برای بررسی ایمنی نانوذرات
تا همین اواخر طبیعت، تنها تولید کننده مواد مولکولی بود. با این حال در چند سال گذشته فناوری نانو، تجمیع حوزه‌های مختلف علوم را به حوزه آگاهی عمومی وارد کرده است. انتظار میرود این فناوری منجر به نوآوری‌هایی شود که بتواند به حل بسیاری از مشکلاتی که جامعه امروز با آن رو به رو است، کمک کند.
محصولات مبتنی بر فناوری نانو در حال حاضر در بازار به صورت قطعات الکترونیک، رنگ‌های ضد خراش، تجهیزات ورزشی، پارچه‌های ضد چین و چروک و مقاوم در برابر لکه و کرم‌های ضد آفتاب حضور دارند. تحلیل‌گران تخمین می‌زنند که بازار ممکن برای این محصولات در حال حاضر صدها میلیارد یورو ارزش دارد و میتواند تا سال 2015 به یک تریلیون یورو نیز افزایش یابد.
این مساله بدین معناست که مواجهه شغلی و عمومی با نانومواد به طور چشمگیری در آینده افزایش می‌یابد. بسیاری از محققان در حال حاضر از سمّیت مرتبط با نانومواد مختلف در شرایط برون تن و درون تن سخن می‌گویند. با این حال اطلاعات موجود سلامت نسبی این مواد را بیان می‌کند و هنوز اطلاعاتی درباره خطرات زیست محیطی نانومواد مهندسی شده وجود ندارد. در حال حاضر اثرات خواص نانوذرات بر سیستم ایمنی بدن در حال بررسی است. مطالعات در مورد نانومواد در این زمینه به طور کلی در دو دسته زیر قرار می‌گیرند:
الف) واکنش‌ها به نانوذراتی که به طور خاص برای تحریک سیستم ایمنی بدن اصلاح شده‌اند.
ب) اثرات جانبی نامطلوب نانومواد.
پروژه InLiveTox که در طی سه سال گذشته با سرمایه‌گذاری اتحادیه اروپا انجام شده، به طور قابل توجهی قابلیت آزمون نانومواد به صورت برون تن را پیشرفت داده است. این پروژه بر روی تاثیر مواجهه با نانومواد بر روده، سیستم قلبی عروقی و کبد متمرکز شده است. مواجهه با نانومواد از طریق بلعیدن به حضور نانومواد در غذا، بسته بندی مواد غذایی و داروهای خوراکی مربوط میشود.
این پروژه یک سیستم آزمون برون تن جدید بر پایه سیال را توسعه داده و استفاده از آن را برای مدل سازی پاسخ بافت‌ها به بلع نانوذرات اثبات نموده است. در این پروژه، نتایج به دست آمده از این سیستم برون تن با مطالعه درون تن بیوسینتیک نانوذرات و اثرات سمّیت آنها بر روی موش تایید شد. بافت‌های این حیوانات به ویژه در اندام‌های روده، سیستم قلبی- عروقی و کبد، برای بررسی واکنش‌های سم شناسی مورد استفاده قرار گرفت. داده‌ها سپس با نتایج سایر مطالعات بیوسینتیک انجام شده با استفاده از ذرات مشابه و روشهای مواجهه متفاوت (مثلا تنفس) مورد مقایسه قرار گرفت. مقایسه دادههای درون تن برای مواجهه از طریق تزریق و بلع با دادههای به دست آمده از آزمون‌های استاندارد (نوع تک سلول ساکن) انجام شد. سیستم توسعه یافته نشان داد که الگوی قابل توجهی از تفاوت‌ها و شباهت‌ها به ویژه هنگام مطالعه التهاب به دست می‌آید. تفاوت‌های روشنی در ارتباط فیزیولوژیکی میان روشهای مختلف مشاهده گردید.
این بدین معنی است که نتایج پروژه InLiveTox میتواند قابلیت لازم برای تغییر روشهای آزمایش ایمنی و کارآمدی در حوزه‌های دارویی، شیمیایی، آرایشی و غذایی را فراهم کند. این روشهای بهبود یافته میتوانند منافع اقتصادی قابل توجهی را از دو طریق ایجاد کنند: یکی از طریق کاهش هزینه‌های آزمایش در مقایسه با روش استفاده از حیوانات، دیگری از طریق فراهم آوردن فرصت ارائه محصولات ایمن‌تر به بازارها با سرعتی بیشتر از روشهای موجود.
سیستم آزمون توسعه یافته در این پروژه میتواند مزیت رقابتی قابل توجهی را برای اولین استفاده کنندگان آن فراهم آورد. این پروژه میتواند به عنوان ابزاری در آزمایش و پژوهش در حوزه سم شناسی و داروشناسی برای هر ماده شیمیایی جدید مورد استفاده قرار بگیرد. در بسیاری از روش‌ها نتایج پروژه بسیار فراتر از انتظارات پیش رفته است. ارائه یک روش نوآورانه این توانایی را دارد که زیر بنای توسعه محصولات جدید باشد. در سطح کلان، این پروژه موقعیت برتر سازمان‌های تحقیقاتی اروپا در رقابت بین‌المللی را تایید می‌کند که میتوانند آزمون‌های برون تن را به سرعت توسعه دهند.
برای کسب اطلاعات بیشتر از این پروژه می‌توانید به اینجا مراجعه نمایید.
پروژه InLiveTox؛ توسعه سیستم آزمون برون تن برای بررسی ایمنی نانوذرات
پروژه InLiveTox که در طی سه سال گذشته با سرمایه گذاری اتحادیه اروپا انجام شده، به طور قابل توجهی قابلیت آزمون نانومواد به صورت برون تن را پیشرفت داده است. این پروژه بر روی تاثیر مواجهه با نانومواد بر روده، سیستم قلبی عروقی و کبد متمرکز شده است.
فناوری نانو از جمله نوآوری های جدیدی است که هیچ کس مطمئن نیست چه چیزی از آن بیرون خواهد آمد. محدوده پیش بینی‌ها از توانایی تولید مجدد محصولاتی مانند الماس‌ها و مواد غذایی تا بلعیده شدن موجودات جهان به وسیله نانوربات‌های همسان ساز گسترده شده است.
تا همین اواخر طبیعت، تنها تولید کننده مواد مولکولی بود. با این حال در چند سال گذشته فناوری نانو، تجمیع حوزه‌های مختلف علوم را به حوزه آگاهی عمومی وارد کرده است. انتظار میرود این فناوری منجر به نوآوری‌هایی شود که بتواند به حل بسیاری از مشکلاتی که جامعه امروز با آن رو به رو است، کمک کند.
محصولات مبتنی بر فناوری نانو در حال حاضر در بازار به صورت قطعات الکترونیک، رنگ‌های ضد خراش، تجهیزات ورزشی، پارچه‌های ضد چین و چروک و مقاوم در برابر لکه و کرم‌های ضد آفتاب حضور دارند. تحلیل‌گران تخمین می‌زنند که بازار ممکن برای این محصولات در حال حاضر صدها میلیارد یورو ارزش دارد و میتواند تا سال 2015 به یک تریلیون یورو نیز افزایش یابد.
این مساله بدین معناست که مواجهه شغلی و عمومی با نانومواد به طور چشمگیری در آینده افزایش می‌یابد. بسیاری از محققان در حال حاضر از سمّیت مرتبط با نانومواد مختلف در شرایط برون تن و درون تن سخن می‌گویند. با این حال اطلاعات موجود سلامت نسبی این مواد را بیان می‌کند و هنوز اطلاعاتی درباره خطرات زیست محیطی نانومواد مهندسی شده وجود ندارد. در حال حاضر اثرات خواص نانوذرات بر سیستم ایمنی بدن در حال بررسی است. مطالعات در مورد نانومواد در این زمینه به طور کلی در دو دسته زیر قرار می‌گیرند:
الف) واکنش‌ها به نانوذراتی که به طور خاص برای تحریک سیستم ایمنی بدن اصلاح شده‌اند.
ب) اثرات جانبی نامطلوب نانومواد.
پروژه InLiveTox که در طی سه سال گذشته با سرمایه‌گذاری اتحادیه اروپا انجام شده، به طور قابل توجهی قابلیت آزمون نانومواد به صورت برون تن را پیشرفت داده است. این پروژه بر روی تاثیر مواجهه با نانومواد بر روده، سیستم قلبی عروقی و کبد متمرکز شده است. مواجهه با نانومواد از طریق بلعیدن به حضور نانومواد در غذا، بسته بندی مواد غذایی و داروهای خوراکی مربوط میشود.
این پروژه یک سیستم آزمون برون تن جدید بر پایه سیال را توسعه داده و استفاده از آن را برای مدل سازی پاسخ بافت‌ها به بلع نانوذرات اثبات نموده است. در این پروژه، نتایج به دست آمده از این سیستم برون تن با مطالعه درون تن بیوسینتیک نانوذرات و اثرات سمّیت آنها بر روی موش تایید شد. بافت‌های این حیوانات به ویژه در اندام‌های روده، سیستم قلبی- عروقی و کبد، برای بررسی واکنش‌های سم شناسی مورد استفاده قرار گرفت. داده‌ها سپس با نتایج سایر مطالعات بیوسینتیک انجام شده با استفاده از ذرات مشابه و روشهای مواجهه متفاوت (مثلا تنفس) مورد مقایسه قرار گرفت. مقایسه دادههای درون تن برای مواجهه از طریق تزریق و بلع با دادههای به دست آمده از آزمون‌های استاندارد (نوع تک سلول ساکن) انجام شد. سیستم توسعه یافته نشان داد که الگوی قابل توجهی از تفاوت‌ها و شباهت‌ها به ویژه هنگام مطالعه التهاب به دست می‌آید. تفاوت‌های روشنی در ارتباط فیزیولوژیکی میان روشهای مختلف مشاهده گردید.
این بدین معنی است که نتایج پروژه InLiveTox میتواند قابلیت لازم برای تغییر روشهای آزمایش ایمنی و کارآمدی در حوزه‌های دارویی، شیمیایی، آرایشی و غذایی را فراهم کند. این روشهای بهبود یافته میتوانند منافع اقتصادی قابل توجهی را از دو طریق ایجاد کنند: یکی از طریق کاهش هزینه‌های آزمایش در مقایسه با روش استفاده از حیوانات، دیگری از طریق فراهم آوردن فرصت ارائه محصولات ایمن‌تر به بازارها با سرعتی بیشتر از روشهای موجود.
سیستم آزمون توسعه یافته در این پروژه میتواند مزیت رقابتی قابل توجهی را برای اولین استفاده کنندگان آن فراهم آورد. این پروژه میتواند به عنوان ابزاری در آزمایش و پژوهش در حوزه سم شناسی و داروشناسی برای هر ماده شیمیایی جدید مورد استفاده قرار بگیرد. در بسیاری از روش‌ها نتایج پروژه بسیار فراتر از انتظارات پیش رفته است. ارائه یک روش نوآورانه این توانایی را دارد که زیر بنای توسعه محصولات جدید باشد. در سطح کلان، این پروژه موقعیت برتر سازمان‌های تحقیقاتی اروپا در رقابت بین‌المللی را تایید می‌کند که میتوانند آزمون‌های برون تن را به سرعت توسعه دهند.
برای کسب اطلاعات بیشتر از این پروژه می‌توانید به اینجا مراجعه نمایید.
سنتز نانوساختارهای جاذب یون‌های سمی آب‌های آلوده
سنتز نانوساختارهای جاذب یون‌های سمی آب‌های آلوده
وجود مقدار ناچیز کاتیون‌های فلزات سنگین در محیط‌های آبی باعث بروز بیماری‌های خطرناک در انسان شده و همچنین حیات موجودات در اکوسیستم‌های آبی را به مخاطره می‌اندازد. حذف آلاینده‌هایی از این نوع در محیط‌های آبی مشکلات موجود را حل خواهد نمود.
این کار شامل سنتز چند مرحله‌ای نانوساختارهای هسته (مغناطیسی) -لایه (زئولیتی) و بررسی کاربرد آنها در راستای حذف یون‌های سمی فلزات سنگین مانند سرب و کادمیم از آب‌های آلوده است. در این بین تأثیر پارامترهای موثری مانند دما و میزان گرم جاذب موجود در محیط بر میزان بازدهی حذف، بررسی و در نهایت بهترین نانوساختار جهت فرایند حذف یون سنگین انتخاب گردید.
دکتر محسن پادروند، فارغ التحصیل دکتری دانشکده شیمی دانشگاه صنعتی شریف در مورد هدف این تحقیقات گفت: «هدف از انجام این کار سنتز یک سری نانوساختارهای اصلاح یافته زئولیتی کروی شکل با هسته مغناطیس بوده که بواسطه تخلخل ناشی از حفره‌ها و کانال‌های لایه زئولیتی، قابلیت به دام‌اندازی یون‌هایی نظیر یون‌های سمی فلزات سنگین را از آب‌های آلوده دارند. همچنین وجود هسته مغناطیس در مرکز این نانوساختارهای کروی شکل، قابلیت جداسازی آسان آنها از محیط را به کمک یک مگنت خارجی امکان‌پذیر کرده که در ادامه با شستشوی نانوساختار آلوده امکان استفاده مجدد از آن فراهم میگردد.»
وی در ادامه سخنان خود در مورد مراحل این تحقیقات افزود: «این پروژه شامل سنتز هیدروترمال هسته‌های مغناطیس نیکل فریت، سیلیکا نشانی آنها جهت آمادهسازی بستر برای رشد لایه زئولیتی بر روی سطح، رشد هیدروترمال لایه زئولیتی در حضور تمپلت‌های آلی و تست‌های حذف یون سنگین از محیط‌های آبی آلوده به این یون‌ها است. در نهایت پس از بررسی ایزوترم‌های جذبی و سینتیکی و مطالعه اثر pH، بهترین نانوساختار با بیشترین بازده‌شناسایی گردید.»
نتایج این تحقیقات نشان میدهد که نانوکامپوزیت‌های سنتز شده قابلیت بالایی را در حذف یون‌های سرب و کادمیم از آب‌های آلوده از خود نشان دادند. همچنین نتایج نشان داد اصلاح سطح با گروه‌های آلی موثر تأثیر بسزایی در میزان بازدهی فرایند دارد. علاوه‌بر این موارد مطالعه اثر pH نشان داد با افزایش pH محیط میزان بازدهی حذف افزایش می‌یابد که این امر بر اساس ظرفیت تبادل یونی کانال‌های زئولیتی و ساختار انواع گونه‌های موجود بر روی سطح قابل توضیح است.
رشد دادن موفقیت‌آمیز لایه‌های زئولیتی با شبکه‌های ساختاری مورد نظر بر روی هسته‌های مغناطیس و نوع گونه‌های آلی مورد استفاده در فرایند اصلاح سطح جهت بالا بردن میزان بازدهی هرچه بیشتر فرایند حذف آلاینده، از دیگر دستاوردهای مهم این تحقیقات است.
نتایج این کار تحقیقاتی که به دست محسن پادروند و دکتر محمدرضا غلامی (هیات علمی دانشگاه صنعتی شریف) صورت گرفته است، در مجله Environmental science and pollution research international (جلد 20، شماره 6، ماه ژوئن سال 2013) منتشر شده است. علاقمندان میتوانند متن این مقاله را در صفحات 3900 الی 3909 همین شماره مشاهده نمایند.
سنتز نانوساختارهای جاذب یون‌های سمی آب‌های آلوده
پژوهشگران دانشگاه صنعتی شریف موفق به سنتز یک سری از نانوساختارهای اصلاح شده زئولیتی شدند که توانایی به دام انداختن یون‌های سمی فلزات سنگین در آب را دارند.
پژوهشگران دانشگاه صنعتی شریف موفق به سنتز یک سری از نانوساختارهای اصلاح شده زئولیتی شدند که توانایی به دام انداختن یون‌های سمی فلزات سنگین در آب را دارند. کاربرد مستقیم این طرح در سیستم‌های تصفیه فاضلاب‌های پتروشیمی است.
وجود مقدار ناچیز کاتیون‌های فلزات سنگین در محیط‌های آبی باعث بروز بیماری‌های خطرناک در انسان شده و همچنین حیات موجودات در اکوسیستم‌های آبی را به مخاطره می‌اندازد. حذف آلاینده‌هایی از این نوع در محیط‌های آبی مشکلات موجود را حل خواهد نمود.
این کار شامل سنتز چند مرحله‌ای نانوساختارهای هسته (مغناطیسی) -لایه (زئولیتی) و بررسی کاربرد آنها در راستای حذف یون‌های سمی فلزات سنگین مانند سرب و کادمیم از آب‌های آلوده است. در این بین تأثیر پارامترهای موثری مانند دما و میزان گرم جاذب موجود در محیط بر میزان بازدهی حذف، بررسی و در نهایت بهترین نانوساختار جهت فرایند حذف یون سنگین انتخاب گردید.
دکتر محسن پادروند، فارغ التحصیل دکتری دانشکده شیمی دانشگاه صنعتی شریف در مورد هدف این تحقیقات گفت: «هدف از انجام این کار سنتز یک سری نانوساختارهای اصلاح یافته زئولیتی کروی شکل با هسته مغناطیس بوده که بواسطه تخلخل ناشی از حفره‌ها و کانال‌های لایه زئولیتی، قابلیت به دام‌اندازی یون‌هایی نظیر یون‌های سمی فلزات سنگین را از آب‌های آلوده دارند. همچنین وجود هسته مغناطیس در مرکز این نانوساختارهای کروی شکل، قابلیت جداسازی آسان آنها از محیط را به کمک یک مگنت خارجی امکان‌پذیر کرده که در ادامه با شستشوی نانوساختار آلوده امکان استفاده مجدد از آن فراهم میگردد.»
وی در ادامه سخنان خود در مورد مراحل این تحقیقات افزود: «این پروژه شامل سنتز هیدروترمال هسته‌های مغناطیس نیکل فریت، سیلیکا نشانی آنها جهت آمادهسازی بستر برای رشد لایه زئولیتی بر روی سطح، رشد هیدروترمال لایه زئولیتی در حضور تمپلت‌های آلی و تست‌های حذف یون سنگین از محیط‌های آبی آلوده به این یون‌ها است. در نهایت پس از بررسی ایزوترم‌های جذبی و سینتیکی و مطالعه اثر pH، بهترین نانوساختار با بیشترین بازده‌شناسایی گردید.»
نتایج این تحقیقات نشان میدهد که نانوکامپوزیت‌های سنتز شده قابلیت بالایی را در حذف یون‌های سرب و کادمیم از آب‌های آلوده از خود نشان دادند. همچنین نتایج نشان داد اصلاح سطح با گروه‌های آلی موثر تأثیر بسزایی در میزان بازدهی فرایند دارد. علاوه‌بر این موارد مطالعه اثر pH نشان داد با افزایش pH محیط میزان بازدهی حذف افزایش می‌یابد که این امر بر اساس ظرفیت تبادل یونی کانال‌های زئولیتی و ساختار انواع گونه‌های موجود بر روی سطح قابل توضیح است.
رشد دادن موفقیت‌آمیز لایه‌های زئولیتی با شبکه‌های ساختاری مورد نظر بر روی هسته‌های مغناطیس و نوع گونه‌های آلی مورد استفاده در فرایند اصلاح سطح جهت بالا بردن میزان بازدهی هرچه بیشتر فرایند حذف آلاینده، از دیگر دستاوردهای مهم این تحقیقات است.
نتایج این کار تحقیقاتی که به دست محسن پادروند و دکتر محمدرضا غلامی (هیات علمی دانشگاه صنعتی شریف) صورت گرفته است، در مجله Environmental science and pollution research international (جلد 20، شماره 6، ماه ژوئن سال 2013) منتشر شده است. علاقمندان میتوانند متن این مقاله را در صفحات 3900 الی 3909 همین شماره مشاهده نمایند.
ساخت رزین‌های دندانپزشکی ضدمیکروب
ساخت رزین‌های دندانپزشکی ضدمیکروب
پوسیدگی ثانویه مهمترین دلیل تعویض و برداشت پرکردگی‌های دندانی حاوی رزین کامپوزیت است. از آنجا که پوسیدگی یک عارضه عفونی بوده و باکتری‌های زیادی از جمله استرپتوکوکوس موتانس و لاکتوباسیل‌ها از پلاک‌های پوسیدگی‌زا جداشده‌اند، لذا استفاده از رزین کامپوزیتی که دارای خواص ضدمیکروبی باشد در پیشگیری از پوسیدگی ثانویه بسیار سودمند خواهد بود. قرن‌های متمادی است که فلزات به عنوان عوامل ضد باکتری استفاده می‌شوند. از جمله فلزات مطرح در این زمینه طلا، نقره و روی را میتوان نام برد. خواص آنتی‌باکتریال در مورد نانوذرات نقره و طلای اضافه شده به انواع مواد رزینی مطرح شده است. مواد مذکور دارای رنگ تیره بوده و باعث تغییر رنگ واضح مواد ترمیمی رزینی می‌شوند.
نظر به آنکه اکسید روی دارای رنگ سفید اپک است لذا در این مطالعه با افزودن نانوذرات اکسید روی با اندازه حدود 50 نانومتر به سیمان‌های رزینی دندانپزشکی خواص آنتی باکتریال در مواد مذکور مورد بررسی قرار گرفت.
دکتر سارا توسلی از دانشکده دندانپزشکی شاهد هدف این تحقیقات را دست یافتن به رزین کامپوزیتی دانست که علاوه‌بر دارا بودن خاصیت ضدمیکروبی، خواص مکانیکی و فیزیکی آن افت نکرده باشد. وی افزود: «در این مطالعه نانوذرات اکسید روی به یک ماده پیشگیرانه و ترمیمی در حوزه دندانپزشکی اضافه شده و خواص ضد میکروبی و فیزیکی و مکانیکی آن همزمان با تست‌های مختلف و متعدد مورد بررسی قرار گرفت.»
به گفته توسلی افزودن نانوذرات اکسید روی به رزین‌های دندانپزشکی باعث تقویت خاصیت آنتی باکتریال آنها بدون افت خواص فیزیکی و مکانیکی میشود. رزین‌های کامپوزیتی به شکل مایع در ترمیم‌های پیشگیرانه و فیشور سیلنت (سیل و مهر و موم کردن شیارهای سطح جونده برای پیشگیری از پوسیدگی) و در شکل معمول در ترمیم پوسیدگی‌ها کاربرد دارد. مشکل اصلی این درمان‌ها عود پوسیدگی یا پوسیدگی ثانویه است که مهمترین دلیل تعویض و برداشت ترمیم‌های دندانی حاوی رزین کامپوزیت است. از آنجا که پوسیدگی یک عارضه عفونی بوده و باکتری‌های زیادی از جمله استرپتوکوکوس موتانس و لاکتوباسیل‌ها در ایجاد آن مشارکت دارند، لذا استفاده از رزین کامپوزیتی که دارای خواص ضدمیکروبی باشد در پیشگیری از پوسیدگی ثانویه بسیار سودمند خواهد بود.
نتایج این تحقیقات حاکی از آن است که افزودن نانوذرات اکسید روی به رزین کامپوزیت در تمامی درصدهای مطالعه (1-5 درصد وزنی) رشد استرپتوکوک موتانس را به طور چشمگیری کاهش میدهد و در درصدهای 1 تا 2 درصد وزنی خواص مکانیکی را تغییری نمی‌دهد.
نتایج این کار تحقیقاتی که به دست سارا توسلی حجتی و همکاران وی صورت گرفته است، در مجله dental materials (جلد 29، شماره 5، ماه می سال 2013) منتشر شده است. علاقمندان میتوانند متن این مقاله را در صفحات 495 الی 505 همین شماره مشاهده نمایند.
ساخت رزین‌های دندانپزشکی ضدمیکروب
متخصصان دندان پزشکی با افزودن نانوذرات اکسید روی به رزین‌های دندانپزشکی، موفق به تولید رزین نانوکامپوزیتی شدند که علاوه‌بر حفظ خواص فیزیکی و مکانیکی رزین، خواص ضدمیکروبی مناسبی را به آن بخشید.
متخصصان دندان پزشکی با افزودن نانوذرات اکسید روی به رزین‌های دندانپزشکی، موفق به تولید رزین نانوکامپوزیتی شدند که علاوه‌بر حفظ خواص فیزیکی و مکانیکی رزین، خواص ضدمیکروبی مناسبی را به آن بخشید. کاربرد این طرح در صنعت مواد دندانی و متعاقباً در رشته‌های دندانپزشکی است که این مواد کاربرد دارد.
پوسیدگی ثانویه مهمترین دلیل تعویض و برداشت پرکردگی‌های دندانی حاوی رزین کامپوزیت است. از آنجا که پوسیدگی یک عارضه عفونی بوده و باکتری‌های زیادی از جمله استرپتوکوکوس موتانس و لاکتوباسیل‌ها از پلاک‌های پوسیدگی‌زا جداشده‌اند، لذا استفاده از رزین کامپوزیتی که دارای خواص ضدمیکروبی باشد در پیشگیری از پوسیدگی ثانویه بسیار سودمند خواهد بود. قرن‌های متمادی است که فلزات به عنوان عوامل ضد باکتری استفاده می‌شوند. از جمله فلزات مطرح در این زمینه طلا، نقره و روی را میتوان نام برد. خواص آنتی‌باکتریال در مورد نانوذرات نقره و طلای اضافه شده به انواع مواد رزینی مطرح شده است. مواد مذکور دارای رنگ تیره بوده و باعث تغییر رنگ واضح مواد ترمیمی رزینی می‌شوند.
نظر به آنکه اکسید روی دارای رنگ سفید اپک است لذا در این مطالعه با افزودن نانوذرات اکسید روی با اندازه حدود 50 نانومتر به سیمان‌های رزینی دندانپزشکی خواص آنتی باکتریال در مواد مذکور مورد بررسی قرار گرفت.
دکتر سارا توسلی از دانشکده دندانپزشکی شاهد هدف این تحقیقات را دست یافتن به رزین کامپوزیتی دانست که علاوه‌بر دارا بودن خاصیت ضدمیکروبی، خواص مکانیکی و فیزیکی آن افت نکرده باشد. وی افزود: «در این مطالعه نانوذرات اکسید روی به یک ماده پیشگیرانه و ترمیمی در حوزه دندانپزشکی اضافه شده و خواص ضد میکروبی و فیزیکی و مکانیکی آن همزمان با تست‌های مختلف و متعدد مورد بررسی قرار گرفت.»
به گفته توسلی افزودن نانوذرات اکسید روی به رزین‌های دندانپزشکی باعث تقویت خاصیت آنتی باکتریال آنها بدون افت خواص فیزیکی و مکانیکی میشود. رزین‌های کامپوزیتی به شکل مایع در ترمیم‌های پیشگیرانه و فیشور سیلنت (سیل و مهر و موم کردن شیارهای سطح جونده برای پیشگیری از پوسیدگی) و در شکل معمول در ترمیم پوسیدگی‌ها کاربرد دارد. مشکل اصلی این درمان‌ها عود پوسیدگی یا پوسیدگی ثانویه است که مهمترین دلیل تعویض و برداشت ترمیم‌های دندانی حاوی رزین کامپوزیت است. از آنجا که پوسیدگی یک عارضه عفونی بوده و باکتری‌های زیادی از جمله استرپتوکوکوس موتانس و لاکتوباسیل‌ها در ایجاد آن مشارکت دارند، لذا استفاده از رزین کامپوزیتی که دارای خواص ضدمیکروبی باشد در پیشگیری از پوسیدگی ثانویه بسیار سودمند خواهد بود.
نتایج این تحقیقات حاکی از آن است که افزودن نانوذرات اکسید روی به رزین کامپوزیت در تمامی درصدهای مطالعه (1-5 درصد وزنی) رشد استرپتوکوک موتانس را به طور چشمگیری کاهش میدهد و در درصدهای 1 تا 2 درصد وزنی خواص مکانیکی را تغییری نمی‌دهد.
نتایج این کار تحقیقاتی که به دست سارا توسلی حجتی و همکاران وی صورت گرفته است، در مجله dental materials (جلد 29، شماره 5، ماه می سال 2013) منتشر شده است. علاقمندان میتوانند متن این مقاله را در صفحات 495 الی 505 همین شماره مشاهده نمایند.
پرداخت 12.5 میلیارد ریال حمایت‌تشویقی به 1711 محقق نانو
پرداخت 12.5 میلیارد ریال حمایت‌تشویقی به 1711 محقق نانو
این حمایت‌ها مربوط به موارد زیر است:
سایر مدارک نیز در حال پیگیری جهت پرداخت است و در پس از واریز حمایت ها، از طریق سایت اطلاع‌رسانی خواهد شد.
شایان ذکر است؛ افراد در صورت ویرایش شماره‌حساب بانکی در کارتابل شخصی خود در پایگاه اینترنتی ستاد، لازم است مراتب را از طریق پست الکترونیکی hrdc@nano.ir به کارگروه توسعه منابع انسانی ستاد نانو اطلاع دهند.
پرداخت 12.5 میلیارد ریال حمایت‌تشویقی به 1711 محقق نانو
ستاد توسعه فناوری نانو در تاریخ 16 تیر ماه 1392مبلغ 12،524،500،000 ریال به حساب 1711 نفر از محققان فناوری نانو واریز نمود.
ستاد توسعه فناوری نانو در تاریخ 16 تیر ماه 1392مبلغ 12،524،500،000 ریال به حساب 1711 نفر از محققان فناوری نانو واریز نمود.
این حمایت‌ها مربوط به موارد زیر است:
- تعدادی از پروپوزال‌ها و مقالاتی که تا آخر اسفند ماه 91 تایید شده است؛
- افرادی که مرحله دوم پایان‌نامه آنها تا آخراسفند ماه 1391 در ستاد فناوری نانو داوری و تایید شده و در همایش‌های زیر نیز شرکت کرده‌اند:
- همایش شیمی تجزیه مشهد؛
- سیزدهمین همایش دانش آموختگان فناوری نانو؛
- همایش ملی و کارگاه‌های تخصصی نانوفناوری (NCWNN1392)؛
سایر مدارک نیز در حال پیگیری جهت پرداخت است و در پس از واریز حمایت ها، از طریق سایت اطلاع‌رسانی خواهد شد.
| نوع حمایت | تعداد | مبلغ(ریال) |
| پایان نامه کارشناسی ارشد (دانشجو) | 867 | 5،262،000،000 |
| پایان نامه کارشناسی ارشد (استاد راهنما) | 421 | 1،281،000،000 |
| پایان نامه دکتری (دانشجو) | 157 | 2،826،000،000 |
| پایان نامه دکتری (استاد راهنما) | 55 | 495،000،000 |
| مقاله ISI | 104 | 1،675،000،000 |
| مقاله علمی پژوهشی | 47 | 251،000،000 |
| ارائه مقاله در کنگره خارجی | 31 | 115،500،000 |
| چاپ کتاب | 4 | 41،000،000 |
| دانشجویان پسادکتری (انکوباتور) | 22 | 478،000،000 |
| برگزاری همایش | 3 | 100،000،000 |
| جمع | 1711 | 12،524،500،000 |
شایان ذکر است؛ افراد در صورت ویرایش شماره‌حساب بانکی در کارتابل شخصی خود در پایگاه اینترنتی ستاد، لازم است مراتب را از طریق پست الکترونیکی hrdc@nano.ir به کارگروه توسعه منابع انسانی ستاد نانو اطلاع دهند.
استفاده از نانوکفپوش‌های اپوکسی در راهروهای تولیددارو
استفاده از نانوکفپوش‌های اپوکسی در راهروهای تولیددارو
گفتنی است اولین قراداد شرکت بسا پلیمر با مجموعه تولیددارو در اردیبهشت ماه 91 پس از اجرای یک نمونه از نانوکفپوش‌های اپوکسی آنتی باکتریال و تأیید فنی آن برای سالن آمپول‌سازی تولید دارو منعقد شده و پس از آن در اسفندماه 91 قرارداد دیگری برای استفاده از نانوکفپوش‌ها در راهروها و اتاق‌های تمیز این شرکت منعقد شد.
محصول ارائه شده از سوی شرکت بسا پلیمر به این داروسازی از نانوکفپوش‌های اپوکسی مقاوم در برابر سایش و آنتی‌باکتریال هستند. کفپوش‌های اپوکسی یکپارچه و بدون درز هستند و به همین دلیل استفاده از آنها در کارخانجاتی که دارای الزامات بهداشتی هستند، بسیار مرسوم است.
از دیگر محصولات این شرکت که با استقبال بازار مواجه شده نانوکفپوش اپوکسی ضد سایش با ویژگی چسبندگی بالا به فلز و ضد لغزش است که در آذر 91 در شرکت مپنا پارس نصب گردید. از مزایای این نانوکفپوش در مقایسه با کفپوش‌های دیگر میتوان به چسبندگی بسیار بالا به فلز و همچنین عدم نفوذ روغن به کفپوش اشاره کرد. همچنین با کمک سطح ضد لغزش نانو کفپوش، ایمنی پرسنل در رابطه با لغزش تامین میشود.
گفتنی است شرکت بسپارسازان ایرانیان از فروردین 91 فعالیت خود را در زمینه تولید نانوکفپوش‌ها آغاز کرده و موفق به دریافت تاییدیه نانومقیاس از موسسه خدمات فناوری تا بازار شده است. محصولات آنتی باکتریال این شرکت دارای تأییدیه ویژگی آنتی باکتریال از انستیتو پاستور ایران بوده و همچنین در حال طی مراحل اخذ مجوز وزارت بهداشت است.
استفاده از نانوکفپوش‌های اپوکسی در راهروهای تولیددارو
شرکت بسا پلیمر قراردادی مبنی بر فروش نانوکفپوش‌های مقاوم به سایش برای استفاده در بخشی از انبارهای شرکت تولیددارو امضا کرد.
شرکت بسا پلیمر در تیرماه 92، قراردادی مبنی بر فروش نانوکفپوش‌های مقاوم به سایش جهت استفاده در بخشی از انبارهای شرکت تولیددارو به متراژ 600 مترمربع امضا کرد.
گفتنی است اولین قراداد شرکت بسا پلیمر با مجموعه تولیددارو در اردیبهشت ماه 91 پس از اجرای یک نمونه از نانوکفپوش‌های اپوکسی آنتی باکتریال و تأیید فنی آن برای سالن آمپول‌سازی تولید دارو منعقد شده و پس از آن در اسفندماه 91 قرارداد دیگری برای استفاده از نانوکفپوش‌ها در راهروها و اتاق‌های تمیز این شرکت منعقد شد.
محصول ارائه شده از سوی شرکت بسا پلیمر به این داروسازی از نانوکفپوش‌های اپوکسی مقاوم در برابر سایش و آنتی‌باکتریال هستند. کفپوش‌های اپوکسی یکپارچه و بدون درز هستند و به همین دلیل استفاده از آنها در کارخانجاتی که دارای الزامات بهداشتی هستند، بسیار مرسوم است.
بگفته مهندس پردیس رستم‌زاده، عضو هیئت مدیره شرکت بسپار سازان ایرانیان، مقاومت به سایش این نانوکفپوش‌ها حدود 10 برابر نسبت به نمونههای موجود در بازار افزایش یافته است و علاوه برآن این محصولات دارای ویژگی آنتی باکتریال نیز هستند. وی همچنین افزود: «نانوکفپوش‌های اپوکسی آنتی باکتریال بساپلیمر بیش از 99 درصد از باکتری‌های کشت داده شده بر سطح کفپوش را در یک آزمون استاندارد کشت باکتری از بین برده‌اند».از دیگر محصولات این شرکت که با استقبال بازار مواجه شده نانوکفپوش اپوکسی ضد سایش با ویژگی چسبندگی بالا به فلز و ضد لغزش است که در آذر 91 در شرکت مپنا پارس نصب گردید. از مزایای این نانوکفپوش در مقایسه با کفپوش‌های دیگر میتوان به چسبندگی بسیار بالا به فلز و همچنین عدم نفوذ روغن به کفپوش اشاره کرد. همچنین با کمک سطح ضد لغزش نانو کفپوش، ایمنی پرسنل در رابطه با لغزش تامین میشود.
گفتنی است شرکت بسپارسازان ایرانیان از فروردین 91 فعالیت خود را در زمینه تولید نانوکفپوش‌ها آغاز کرده و موفق به دریافت تاییدیه نانومقیاس از موسسه خدمات فناوری تا بازار شده است. محصولات آنتی باکتریال این شرکت دارای تأییدیه ویژگی آنتی باکتریال از انستیتو پاستور ایران بوده و همچنین در حال طی مراحل اخذ مجوز وزارت بهداشت است.
بلندگوها و هيتر هاي نانو ، دستاوردهاي جديد نانو فناوري آشنايي با مركز تحقيقاتي فناوري نانو « فاكسكون »
بلندگوها و هيتر هاي نانو ، دستاوردهاي جديد نانو فناوري آشنايي با مركز تحقيقاتي فناوري نانو « فاكسكون »
اين ماه براي خوانندگان ستون » از نگاه مطبوعات« مقاله اي جالب و خواندني، در ارتباط با معرفي يكي از مراكز پيشرفته فناوري نانو انتخاب كرده ايم كه تحولات و پيشرفت هاي سريع نانو را در دنيا منعكس مي كند.
در ستون » ا ز نگاه مطبوعات« مقاله ها و گزارش هاي علمي برگزيده مطبوعات تخصصي- دانشگاهي كشورمان درج مي شود.
همكاري بين يك دانشگاه مطرح چين و يكي از بزرگترين شركت هاي صنعتي دنيا موجب ورود گستره اي از مواد و قطعات مبتني بر نانولوله به بازار شده است.
مركز تحقيقات فناوري نانوي سينگهوا - فاكسكون (TFNRC) در چين از بسياري جهات منحصر به فرد است. اين مركز كه در محوطه دانشگاه مشهور سينگهوا در پكن قرار دارد، با سرمايه گذاري صددرصدي يكي از بزرگترين شركت هاي صنعتي دنيا (يعني گروه فناوري فاكسكون) بنيانگذاري شده و توجه ويژه اي به نانولوله هاي كربني و نانومواد مربوطه دارد. تعجبي ندارد كه اين مركز توجه بالايي به كاربردهاي اين مواد دارد، اما در عين حال تحقيقات بنيادي قابل ملاحظه اي نيز روي رشد و فرآوري نانولوله ها انجام مي دهد.
به گفته فن شوشان، مدير اين مركز و استاد فيزيك سينگهوا، مركز به مثابه پلي بين تحقيقات بنيادي و مصارف عيني در جهان خارج عمل مي كند.
وي مي گويد: »دانشگاه ها توان توسعه محصولات يا شناخت بازار را ندارند. در TFNRC ما در كنار تحقيقات بنيادي، به دنبال توسعه نتايج به شكل محصول نيز هستيم. ما همچنين تلاش مي كنيم متخصصان خارجي را براي حل مشكلات خاص فاكسكون بيابيم.« گروه وي در حال همكاري با شركت به منظور توسعه محصولات مبتني بر نانولوله ها در نمايشگرهاي لمسي، باتري هاي ليتيومي، دفع حرارت از قطعات نيمه رسانا و ساير موارد هستند. او مي گويد: »به نظر من، ما نيازمند توسعه سريع برخي محصولات هستيم تا به مردم نشان دهيم فناوري نانو واقعاً زنده است.« فاكسكون با حدود400،000 نفر كارمند و62 ميليارد دلار درآمد (در سال2008)، يكي از بزرگترين عرضه كنندگان وسايل و قطعات الكترونيكي در دنياست. با اين حال اين شركت در خارج از آسيا شناخته شده نيست؛ چون عمده محصولاتش را به ساير شركت ها همچون هيولت پكارد (HP) و اپل مي فروشد تا در موبايل ها، دوربين ها و ساير محصولاتشان به كار گيرند.
ادموند دينگ سخنگوي شركت مي گويد: »كسب و كار اصلي ما توسعه و توليد سه دسته محصول شامل كامپيوتر، وسايل الكترونيك خانگي و وسايل ارتباطي است. به اعتقاد ما فناوري نانو جامعه را متحول خواهد كرد و منافعي را براي همه بشريت به همراه خواهد داشت. ما مي خواهيم براي توسعه نسل بعد محصولات اين سه دسته با دانشگاه ها به شراكت راهبردي دست يابيم.«
در آغاز راه
با اين حال همكاري فاكسكون با فن و سينگهوا چگونه شكل گرفت. فن مي گويد: »تري گو رئيس و بنيانگذار فاكسكون پس از خواندن مقاله اي در روزنامه پيرامون جايزه اي كه من از وزارت آموزش گرفته بودم، با من تماس گرفت. او دنبال پشتيباني از تحقيق دانشگاه و ايجاد روابطي بين فاكسكون و دانشگاه هاي مطرح در سطح دنيا بود.« سال2000 فاكسكون همكاري خود با گروه فن را آغاز كرد و دو سال بعد شركت و دانشگاه به كمك يكديگر TFNRC را ايجاد كردند، كه در دسامبر2003 افتتاح شد. كل هزينه ساخت مركز و خريد تجهيزات حدود35 ميليارد دلار بود. سرمايه گذاري ادامه يافت و هم اكنون مركز در حال بزرگتر شدن است. اتاق هاي تميز جديد كلاس1000 و كلاس500 براي توليد پيش نمونه هاي محصولات مبتني بر نانولوله در حال ساخت است و مطابق برنامه در آخر سال2009 توليد آغاز خواهد شد.
استادان و محققان سينگهوا حدود نيمي از پروژه هاي مورد حمايت مالي TFNRC را برگزيدند و فاكسكون نيمه ديگر را با همكاري دانشگاه راه اندازي كرد. دستگاه هاي مركز پاسخگوي محققان ساير گروه هاي آموزشي سينگهوا و همچنين ساير دانشگاه ها و مؤسسات پژوهشي- كه به پژوه هاي پيشنهادي فاكسكون پاسخ مثبت داده بودند- نيز بود. مثلاً فن به پروژه روكش هاي ضد آتش كابل هاي برق اشاره مي كند: »ما در سال2005 با گو استاد مهندسي شيمي شروع به كار كرديم و طي دو سال گروه او يك نانوكامپوزيت ارزان و مستحكم فاقد هالوژن را ارايه داد، كه با همه اهداف و انتظارات ما تطابق داشت.« توليد و محافظت از مالكيت فكري بخش مهمي از همكاري است. فن مي گويد: »ما يك اداره ثبت اختراع درون مركز داريم كه كاركنانش متخصصان مالكيت فكري فاكسكون هستند. وكلاي ثبت اختراع و مهندسان اين اداره به صورت منظم با محققان ارتباط برقرار مي كنند. آنها براي ما متن اختراعات را تنظيم مي كنند. آنها همچنين پايگاه هاي داده ثبت اختراع را جستجو مي كنند، تا به ما كمك كنند تا صرفاً روي پروژه هاي ارزشمند كار كنيم. قطعاً كار آنها سبب مي شود تا سختي كاغذ بازي ثبت اختراع از روي دوش محققان برداشته شود.« محققان مركز تاكنون بيش از1000 ثبت اختراع را تنظيم كرده اند، كه حدود300 تاي آنها گرنت شده است. همه هزينه هاي ويرايش، ارسال و حفظ حق اختراع توسط فاكسكون پرداخت مي شود ولي مالكيت فكري آنها بين دانشگاه و شركت مشاع است.
محصولات انعطاف پذير
محصولات فاكسكون كه مبتني بر نانولوله ها هستند عبارتند از: اتصالات الكتريكي به جاي سيم هاي مسي، اليافي براي كابل هاي هم محور (بر پايه مقاله فن و همكارانش در Nature در سال2002) و انواع فيلم ها براي مصارفي همچون حفاظت الكترومغناطيسي و نشر ميداني. فن مي گويد: »مواد نانولوله اي، مستحكم و بسيار سبك وزن اند. ما مي توانيم فيلم هايي با ضخامت يك ميكرون بسازيم كه براي فرآوري از استحكام كافي برخوردارند - در حالي كه مس چنين امكاني را فراهم نمي كند«. نمايشگرهاي لمسي مبتني بر نانولوله ها نيز به مرحله توليد نزديك مي شوند و پيش نمونه هاي آنها در موبايل هاي ساخت فاكسكون به كار رفته است. فن مي گويد: »فرآوري نانولوله ها براي صفحات لمسي بسيار ساده است و ما مي توانيم فيلم هاي نازك را روي شيشه يا پلاستيك بچسبانيم. اين فيلم ها انعطاف پذيرند و حتي اگر100 درجه خم شوند باز هم رسانا هستند«. به علاوه، نمايشگرهاي لمسي نانولوله اي را مي توان در خطوط توليدي به وجود آورد، كه هم اكنون صفحات لمسي فيلم ITO (اكسيد اينديوم قلع) مرسوم را توليد مي كنند.
به گفته فن: »اگر چه نانولوله هاي كربني فقط از يك عنصر تشكيل شده اند، اما از گستره وسيعي از گازها براي ساخت آنها مي توان استفاده كرد. فرآوري آنها ساده است، كه اين هزينه ساخت قطعات را كاهش مي دهد. معمولاً ما كاتاليزور را روي يك ويفر رسوب مي دهيم. پس از دوره كوتاهي از رشد CVD ، مي توانيم نانولوله ها را برداشت كنيم و هيچ فرآوري ديگري لازم نيست. اين در حالي است كه ساير مواد نيازمند صدها مرحله اند. اين مساله دليل توجه ما به ارايه ها، الياف و فيلم هاي نانولوله كربني است.« طرح هاي آينده عبارتند از وسايل الكترونيكي انعطاف پذير مبتني بر نانولوله هاي تك جداره طويل و قطعات پزشكي همچون هيترهاي نانولوله اي براي درمان هاي پزشكي درون بدن كه محتاج تغيير دماي سريع باشند.
دور نماي مناسب
به اعتقاد فن مدل سينگهوا- فاكسكون سه مزيت دارد: »محققان دانشگاهي مي توانند نياز بازار را از كارشناسان شركت بياموزند؛ شركت مي تواند به انتقال ايده ها از آزمايشگاه به بازار كمك كند و محققان مي توانند بدون نگراني در مورد بودجه پژوهشي خود سرگرم تحقيق باشند.« كايلي جيانگ يكي از فيزيكدانان جوان مشغول در مركز مي گويد: »مدير به ما آزادي زيادي مي دهد چاپ مقاله هدف نيست. ما مي توانيم ايده هايمان را در طول زمان بيشتري نسبت به اكثر محققان بيازماييم و وكلاي فاكسكون به جاي ما سرگرم مسائل مالكيت فكري هستند.« سال پيش جيانگ و رفقايش با نمايش بلندگوهاي نانولوله اي مورد توجه گسترده رسانه هاي دنيا قرار گرفتند.
جيانگ مي گويد: »به لطف ساختار روان اداري و اتخاذ نسبتاً سريع تصميمات، كارها در TFNRC به سرعت به پيش مي رود.« اگر چه جيانگ قبول دارد فضاي تحقيقات ميان رشته اي در ساير آزمايشگاه هايي كه خود را به يك ماده منحصر نكرده اند مهياتر است، با اين حال وي بروز اتفاقات شگفت آفرين (مشابه مورد بلندگوي نانولوله اي) را نيز در TFNRC را ممكن مي داند: »ما روي هيترهاي نانولوله اي كار مي كرديم و به صورت اتفاقي فهميديم جريان الكتريسته درون فيلم هاي نانولوله اي مسبب توليد صوت است. ما سپس يك فركانس صوتي را از نانولوله ها عبور داديم و صداي واضح آن را شنيديم- اين اثر ترموآكوستيك ناميده مي شود.« البته فاكسكون هم اكنون هيترهاي نانولوله اي را نيز توليد انبوه مي كند.
با اين حال نظر دنياي خارج نسبت به TFNRC چيست؟ جرج اسميت استاد مواد دانشگاه آكسفورد بارها از اين مركز بازديد كرده است. وي مي گويد: »اين مؤسسه جاي جالبي است. من مورد مشابه ديگري در دنيا نمي شناسم. استاندارد كار كاملاً خوب و بهره وري آن بالاست.« با اين حال وي ملاحظاتي نيز دارد: »تاكيد زياد روي جنبه تجاري به معناي محدوديت در شفافيت و گشودن درها براي تعامل با افراد و سازمان هاي خارجي است. با اين حال فكر مي كنم ما بايد به آنچه انجام مي دهند احترام بگذاريم و با علاقه پيشرفت آنها را زير نظر بگيريم.« منبع: Nature Nanotechnology، Vol، 4، July 2009
به نقل از: ماهنامه فناوري نانو-146
بلندگوها و هيتر هاي نانو ، دستاوردهاي جديد نانو فناوري آشنايي با مركز تحقيقاتي فناوري نانو « فاكسكون »
|
اين ماه براي خوانندگان ستون » از نگاه مطبوعات« مقاله اي جالب و خواندني، در ارتباط با معرفي يكي از مراكز پيشرفته فناوري نانو انتخاب كرده ايم كه تحولات و پيشرفت هاي سريع نانو را در دنيا منعكس مي كند.
در ستون » ا ز نگاه مطبوعات« مقاله ها و گزارش هاي علمي برگزيده مطبوعات تخصصي- دانشگاهي كشورمان درج مي شود.
همكاري بين يك دانشگاه مطرح چين و يكي از بزرگترين شركت هاي صنعتي دنيا موجب ورود گستره اي از مواد و قطعات مبتني بر نانولوله به بازار شده است.
مركز تحقيقات فناوري نانوي سينگهوا - فاكسكون (TFNRC) در چين از بسياري جهات منحصر به فرد است. اين مركز كه در محوطه دانشگاه مشهور سينگهوا در پكن قرار دارد، با سرمايه گذاري صددرصدي يكي از بزرگترين شركت هاي صنعتي دنيا (يعني گروه فناوري فاكسكون) بنيانگذاري شده و توجه ويژه اي به نانولوله هاي كربني و نانومواد مربوطه دارد. تعجبي ندارد كه اين مركز توجه بالايي به كاربردهاي اين مواد دارد، اما در عين حال تحقيقات بنيادي قابل ملاحظه اي نيز روي رشد و فرآوري نانولوله ها انجام مي دهد.
به گفته فن شوشان، مدير اين مركز و استاد فيزيك سينگهوا، مركز به مثابه پلي بين تحقيقات بنيادي و مصارف عيني در جهان خارج عمل مي كند.
وي مي گويد: »دانشگاه ها توان توسعه محصولات يا شناخت بازار را ندارند. در TFNRC ما در كنار تحقيقات بنيادي، به دنبال توسعه نتايج به شكل محصول نيز هستيم. ما همچنين تلاش مي كنيم متخصصان خارجي را براي حل مشكلات خاص فاكسكون بيابيم.« گروه وي در حال همكاري با شركت به منظور توسعه محصولات مبتني بر نانولوله ها در نمايشگرهاي لمسي، باتري هاي ليتيومي، دفع حرارت از قطعات نيمه رسانا و ساير موارد هستند. او مي گويد: »به نظر من، ما نيازمند توسعه سريع برخي محصولات هستيم تا به مردم نشان دهيم فناوري نانو واقعاً زنده است.« فاكسكون با حدود400،000 نفر كارمند و62 ميليارد دلار درآمد (در سال2008)، يكي از بزرگترين عرضه كنندگان وسايل و قطعات الكترونيكي در دنياست. با اين حال اين شركت در خارج از آسيا شناخته شده نيست؛ چون عمده محصولاتش را به ساير شركت ها همچون هيولت پكارد (HP) و اپل مي فروشد تا در موبايل ها، دوربين ها و ساير محصولاتشان به كار گيرند.
ادموند دينگ سخنگوي شركت مي گويد: »كسب و كار اصلي ما توسعه و توليد سه دسته محصول شامل كامپيوتر، وسايل الكترونيك خانگي و وسايل ارتباطي است. به اعتقاد ما فناوري نانو جامعه را متحول خواهد كرد و منافعي را براي همه بشريت به همراه خواهد داشت. ما مي خواهيم براي توسعه نسل بعد محصولات اين سه دسته با دانشگاه ها به شراكت راهبردي دست يابيم.«
|
در آغاز راه
با اين حال همكاري فاكسكون با فن و سينگهوا چگونه شكل گرفت. فن مي گويد: »تري گو رئيس و بنيانگذار فاكسكون پس از خواندن مقاله اي در روزنامه پيرامون جايزه اي كه من از وزارت آموزش گرفته بودم، با من تماس گرفت. او دنبال پشتيباني از تحقيق دانشگاه و ايجاد روابطي بين فاكسكون و دانشگاه هاي مطرح در سطح دنيا بود.« سال2000 فاكسكون همكاري خود با گروه فن را آغاز كرد و دو سال بعد شركت و دانشگاه به كمك يكديگر TFNRC را ايجاد كردند، كه در دسامبر2003 افتتاح شد. كل هزينه ساخت مركز و خريد تجهيزات حدود35 ميليارد دلار بود. سرمايه گذاري ادامه يافت و هم اكنون مركز در حال بزرگتر شدن است. اتاق هاي تميز جديد كلاس1000 و كلاس500 براي توليد پيش نمونه هاي محصولات مبتني بر نانولوله در حال ساخت است و مطابق برنامه در آخر سال2009 توليد آغاز خواهد شد.
استادان و محققان سينگهوا حدود نيمي از پروژه هاي مورد حمايت مالي TFNRC را برگزيدند و فاكسكون نيمه ديگر را با همكاري دانشگاه راه اندازي كرد. دستگاه هاي مركز پاسخگوي محققان ساير گروه هاي آموزشي سينگهوا و همچنين ساير دانشگاه ها و مؤسسات پژوهشي- كه به پژوه هاي پيشنهادي فاكسكون پاسخ مثبت داده بودند- نيز بود. مثلاً فن به پروژه روكش هاي ضد آتش كابل هاي برق اشاره مي كند: »ما در سال2005 با گو استاد مهندسي شيمي شروع به كار كرديم و طي دو سال گروه او يك نانوكامپوزيت ارزان و مستحكم فاقد هالوژن را ارايه داد، كه با همه اهداف و انتظارات ما تطابق داشت.« توليد و محافظت از مالكيت فكري بخش مهمي از همكاري است. فن مي گويد: »ما يك اداره ثبت اختراع درون مركز داريم كه كاركنانش متخصصان مالكيت فكري فاكسكون هستند. وكلاي ثبت اختراع و مهندسان اين اداره به صورت منظم با محققان ارتباط برقرار مي كنند. آنها براي ما متن اختراعات را تنظيم مي كنند. آنها همچنين پايگاه هاي داده ثبت اختراع را جستجو مي كنند، تا به ما كمك كنند تا صرفاً روي پروژه هاي ارزشمند كار كنيم. قطعاً كار آنها سبب مي شود تا سختي كاغذ بازي ثبت اختراع از روي دوش محققان برداشته شود.« محققان مركز تاكنون بيش از1000 ثبت اختراع را تنظيم كرده اند، كه حدود300 تاي آنها گرنت شده است. همه هزينه هاي ويرايش، ارسال و حفظ حق اختراع توسط فاكسكون پرداخت مي شود ولي مالكيت فكري آنها بين دانشگاه و شركت مشاع است.
محصولات انعطاف پذير
محصولات فاكسكون كه مبتني بر نانولوله ها هستند عبارتند از: اتصالات الكتريكي به جاي سيم هاي مسي، اليافي براي كابل هاي هم محور (بر پايه مقاله فن و همكارانش در Nature در سال2002) و انواع فيلم ها براي مصارفي همچون حفاظت الكترومغناطيسي و نشر ميداني. فن مي گويد: »مواد نانولوله اي، مستحكم و بسيار سبك وزن اند. ما مي توانيم فيلم هايي با ضخامت يك ميكرون بسازيم كه براي فرآوري از استحكام كافي برخوردارند - در حالي كه مس چنين امكاني را فراهم نمي كند«. نمايشگرهاي لمسي مبتني بر نانولوله ها نيز به مرحله توليد نزديك مي شوند و پيش نمونه هاي آنها در موبايل هاي ساخت فاكسكون به كار رفته است. فن مي گويد: »فرآوري نانولوله ها براي صفحات لمسي بسيار ساده است و ما مي توانيم فيلم هاي نازك را روي شيشه يا پلاستيك بچسبانيم. اين فيلم ها انعطاف پذيرند و حتي اگر100 درجه خم شوند باز هم رسانا هستند«. به علاوه، نمايشگرهاي لمسي نانولوله اي را مي توان در خطوط توليدي به وجود آورد، كه هم اكنون صفحات لمسي فيلم ITO (اكسيد اينديوم قلع) مرسوم را توليد مي كنند.
به گفته فن: »اگر چه نانولوله هاي كربني فقط از يك عنصر تشكيل شده اند، اما از گستره وسيعي از گازها براي ساخت آنها مي توان استفاده كرد. فرآوري آنها ساده است، كه اين هزينه ساخت قطعات را كاهش مي دهد. معمولاً ما كاتاليزور را روي يك ويفر رسوب مي دهيم. پس از دوره كوتاهي از رشد CVD ، مي توانيم نانولوله ها را برداشت كنيم و هيچ فرآوري ديگري لازم نيست. اين در حالي است كه ساير مواد نيازمند صدها مرحله اند. اين مساله دليل توجه ما به ارايه ها، الياف و فيلم هاي نانولوله كربني است.« طرح هاي آينده عبارتند از وسايل الكترونيكي انعطاف پذير مبتني بر نانولوله هاي تك جداره طويل و قطعات پزشكي همچون هيترهاي نانولوله اي براي درمان هاي پزشكي درون بدن كه محتاج تغيير دماي سريع باشند.
|
دور نماي مناسب
به اعتقاد فن مدل سينگهوا- فاكسكون سه مزيت دارد: »محققان دانشگاهي مي توانند نياز بازار را از كارشناسان شركت بياموزند؛ شركت مي تواند به انتقال ايده ها از آزمايشگاه به بازار كمك كند و محققان مي توانند بدون نگراني در مورد بودجه پژوهشي خود سرگرم تحقيق باشند.« كايلي جيانگ يكي از فيزيكدانان جوان مشغول در مركز مي گويد: »مدير به ما آزادي زيادي مي دهد چاپ مقاله هدف نيست. ما مي توانيم ايده هايمان را در طول زمان بيشتري نسبت به اكثر محققان بيازماييم و وكلاي فاكسكون به جاي ما سرگرم مسائل مالكيت فكري هستند.« سال پيش جيانگ و رفقايش با نمايش بلندگوهاي نانولوله اي مورد توجه گسترده رسانه هاي دنيا قرار گرفتند.
جيانگ مي گويد: »به لطف ساختار روان اداري و اتخاذ نسبتاً سريع تصميمات، كارها در TFNRC به سرعت به پيش مي رود.« اگر چه جيانگ قبول دارد فضاي تحقيقات ميان رشته اي در ساير آزمايشگاه هايي كه خود را به يك ماده منحصر نكرده اند مهياتر است، با اين حال وي بروز اتفاقات شگفت آفرين (مشابه مورد بلندگوي نانولوله اي) را نيز در TFNRC را ممكن مي داند: »ما روي هيترهاي نانولوله اي كار مي كرديم و به صورت اتفاقي فهميديم جريان الكتريسته درون فيلم هاي نانولوله اي مسبب توليد صوت است. ما سپس يك فركانس صوتي را از نانولوله ها عبور داديم و صداي واضح آن را شنيديم- اين اثر ترموآكوستيك ناميده مي شود.« البته فاكسكون هم اكنون هيترهاي نانولوله اي را نيز توليد انبوه مي كند.
با اين حال نظر دنياي خارج نسبت به TFNRC چيست؟ جرج اسميت استاد مواد دانشگاه آكسفورد بارها از اين مركز بازديد كرده است. وي مي گويد: »اين مؤسسه جاي جالبي است. من مورد مشابه ديگري در دنيا نمي شناسم. استاندارد كار كاملاً خوب و بهره وري آن بالاست.« با اين حال وي ملاحظاتي نيز دارد: »تاكيد زياد روي جنبه تجاري به معناي محدوديت در شفافيت و گشودن درها براي تعامل با افراد و سازمان هاي خارجي است. با اين حال فكر مي كنم ما بايد به آنچه انجام مي دهند احترام بگذاريم و با علاقه پيشرفت آنها را زير نظر بگيريم.« منبع: Nature Nanotechnology، Vol، 4، July 2009
به نقل از: ماهنامه فناوري نانو-146
Similar threads
Similar threads
-
صرفا جهت اطلاع دوستان تازه وارد در این زمینه _آشنایی با مواد نانو ساختار- شروع شده توسط parya_88
- پاسخ ها: 0
-
چالش‌ها و فرصت‌هایی برای فناوری نانوساختارهای برپایه DNA- شروع شده توسط P O U R I A
- پاسخ ها: 0
-
نمونه سوالات المپیاد علوم و فناوری نانو به همراه پاسخنامه
- شروع شده توسط P O U R I A
- پاسخ ها: 8
-
بررسی روش های حذف کروم از منابع آبی با استفاده از فناوری نانو- شروع شده توسط Estrella
- پاسخ ها: 0
-