مطمئنا حرفتون منطقي و قابل قبوله اما 2 نفر كه همديگرو دوست دارن شرط اولش اينه كه بهم اعتماد داشته باشن.
يه مثال ميزنم كه شما بهتر متوجه بشيد:
مثلا خود شما اگه هميشه تو زندگي مشتركتون به طرف مقابل (حالا قبلا هم باهاش دوست بوديد و منجر به ازدواج شده يا اصلا آشنايي قبلي در كار نبوده) شك داشته باشيد اين اولين گام اشتباه تو زندگي مشتركه چرا؟ واسه اينكه طرف مقابلتونم سعي ميكنه مثل خودتون باهاتون رفتار كنه كه اين زندگي رفته رفته علاوه بر اينكه خوشي و مهر وعلاقه رو از بين ميبره شايد منجر به جدايي هم بشه .اوني كه تو زندگيش نسبت به اطرافيانش مشكوكه به نظر من ضزبه اولو به خودش زده چون هيچوقت به پيشرفتها و لذتهاي زندگيش نميرسه هميشه دلهره اينو داره كه مبادا طرف مقابلم فلان باشه يا قبلا اونطور بوده اما در آخر ميگم:
كسي كه با كسي زندگي ميكنه بايد اول خودشو درست كنه حس بد بيني و شكاكي رو ازبين
ببره بعد كه اينا رو فراموش كرد بسپرتش به طرف مقابلش .
موفق باشيد.
