شــــاید روزی بیــــایی
روزی از روزهــــای خــــدا
که بی گمــــان زیبـــاست
تــــا رسیده شود سیب کال احســـاسم،
بـــا آفتـــــاب حضــــورت
شـــــاید بیایی و بــا هــــم سکــوت کنیم
بـــــوی بـــــاران
و خیسی درختــان را بــا هــــم نفس بکشیم
و خـــدا را به مهمــانی ســـاده خـــود دعـــوت کنیم
مــن باشم و نگاه تـــــــو
تــــــو باشی و دست هـــای مـــن
دلـــــم گرفته است مهربــــانم
دلـــــم گرفته است
از همـــــــه
از خــــودم، از تــــو، از خــــدایــم
مــن بـــرای ایـــن همــه غـــــم خیــــــلی تنهــــــایم