برای تو می نویسم
- شروع کننده موضوع hilari
- تاریخ شروع
- وضعیت
بی تو هیچ نمی خواهم
نه آسمان ، نه زمین
نه باران ، نه خیس شدن
نه تازگی ، نه طراوت
گرمای دستانت را به من بده
همه چیز را از من بگیر
....
...
نه آسمان ، نه زمین
نه باران ، نه خیس شدن
نه تازگی ، نه طراوت
گرمای دستانت را به من بده
همه چیز را از من بگیر
....
...
هـر چـه نـاز در انبـــار داری بیـاور ...بی تو هیچ نمی خواهم
نه آسمان ، نه زمین
نه باران ، نه خیس شدن
نه تازگی ، نه طراوت
گرمای دستانت را به من بده
همه چیز را از من بگیر
....
...
.
.
.
همـه را یکــــ جـا خـریدارمــــ ...!
[h=2]
[/h]
نظری نیست به حال منت ای ماه چرا؟
سایه برداشت زمن مهر تو ناگاه چرا؟
گر منم دور زروی تو دل من با توست
نیستی هیچ زحال دلم آگاه چرا؟
نیکخواه توأم و روی تو دلخواه من است
میرود عمر عزیزم نه به دلخواه چرا؟
پادشاه منی و من زگدایان توام
از گدایان خبری نیستت ای ماه چرا؟
سایه برداشت زمن مهر تو ناگاه چرا؟
گر منم دور زروی تو دل من با توست
نیستی هیچ زحال دلم آگاه چرا؟
نیکخواه توأم و روی تو دلخواه من است
میرود عمر عزیزم نه به دلخواه چرا؟
پادشاه منی و من زگدایان توام
از گدایان خبری نیستت ای ماه چرا؟
Antikarisma
عضو جدید
منو تو دو تا بال پرنده عشقمون هستیم ، تا اوج باهام پرواز کن...
برای تو می نویسم تویی که
قلب مرا میان غمت جا گذاشتی
قلب مرا میان غمت جا گذاشتی
تا در حریم غربت من پا گذاشتی
رفتی و در سكوت تماشا نموده ام
تنهایی ِ مرا تو چه تنها گذاشتی
رفتی و سهم عشق برای دل تو بود
سهمی برای این دلم آیا گذاشتی؟
یك بغض كال، یك سبد از درد بی كسی
سهم من غریب كه اینجا گذاشتی
گفتی بهار می رسد اما دروغ بود
در قلب من غمی چو اهورا گذاشتی
مجنون دیگری شدی و دشت پیش روت
من را میان غصه چو لیلا گذاشتی
گفتی كه از بهشت نصیبی نبرده ای
آن را تمام گردن حوا گذاشتی
یك قطره اشك سهم من از روزگار شد
در لحظه ای كه پای به دنیا گذاشتی
برای تو می نویسم...
برای تويی كه تنهايی هايم پر از ياد توست...
برای تويی كه قلبم منزلگه عـــشـــق توست ...
برای تويی كه احسا سم از آن وجود نازنين توست ...
برای تويی كه تمام هستی ام در عشق تو غرق شد...
برای تويی كه چشمانم هميشه به راه تو دوخته است...
برای تويی كه مرا مجذوب قلب ناز و احساس پاك خود كردی...
برای تويی كه وجودم را محو وجود نازنين خود كردی...
برای تويی كه هر لحظه دوری ات برایم مثل یک قرن است...
... تويی كه سـكوتـت سخت ترين شكنجه من است برای
برای تويی كه قلبت پـا ك است ...
برای تويی كه در عشق ، قـلبت چه بی باك است...
برای تويی كه عـشقت معنای بودنم است...
برای تويی كه عـشقت معنای بودنم است...
برای تويی كه غمهایت معنای سوختنم است...
برای تویی که آرزوهایت آرزویم است...
برای تويی كه تنهايی هايم پر از ياد توست...
برای تويی كه قلبم منزلگه عـــشـــق توست ...
برای تويی كه احسا سم از آن وجود نازنين توست ...
برای تويی كه تمام هستی ام در عشق تو غرق شد...
برای تويی كه چشمانم هميشه به راه تو دوخته است...
برای تويی كه مرا مجذوب قلب ناز و احساس پاك خود كردی...
برای تويی كه وجودم را محو وجود نازنين خود كردی...
برای تويی كه هر لحظه دوری ات برایم مثل یک قرن است...
... تويی كه سـكوتـت سخت ترين شكنجه من است برای
برای تويی كه قلبت پـا ك است ...
برای تويی كه در عشق ، قـلبت چه بی باك است...
برای تويی كه عـشقت معنای بودنم است...
برای تويی كه عـشقت معنای بودنم است...
برای تويی كه غمهایت معنای سوختنم است...
برای تویی که آرزوهایت آرزویم است...
برای تو که دیگر نیستی
مینویسم از باران
از عشقی که گذشت
از حال
و از آینده ای مبهم؛
در انتهای این جاده ی بی انتها
و می نویسم
آرزوی دیدنت
تا همیشه
تا . . . تا . . . تا . . .
تا من . . . تا تو . . .
در من جاودانه می ماند . . .
. . .
مینویسم از باران
از عشقی که گذشت
از حال
و از آینده ای مبهم؛
در انتهای این جاده ی بی انتها
و می نویسم
آرزوی دیدنت
تا همیشه
تا . . . تا . . . تا . . .
تا من . . . تا تو . . .
در من جاودانه می ماند . . .
. . .
به آشیانه ای که میان دستهایم برای تو ساخته ام
شبی سر بزن
گرد مهتاب را روی قطار لحظه ها بپاش
و خواندنی ترین نگاهت را در نگاهم منعکس کن
به زمزمه آشنای مهرت
دور از همهمه ها
عادتم بده
و به دل انگیزترین رویایت مرا سنجاق بزن
از خیالات ملال اور
از وحشت کابوسها
از زمستان سردی که هر شب به ذهنم شبیخون میزند
و از تمام بهانه ها
نجاتم بده
در این آشیانه کوچک دلم
که بی تو در من فرو میریزد
و ویرانه نشینم میکند
با من حرف بزن
ترانه های مهربانی ات را
برایم بخوان
و با لبخندت
به من امید جاودانه بده
شبی سر بزن
گرد مهتاب را روی قطار لحظه ها بپاش
و خواندنی ترین نگاهت را در نگاهم منعکس کن
به زمزمه آشنای مهرت
دور از همهمه ها
عادتم بده
و به دل انگیزترین رویایت مرا سنجاق بزن
از خیالات ملال اور
از وحشت کابوسها
از زمستان سردی که هر شب به ذهنم شبیخون میزند
و از تمام بهانه ها
نجاتم بده
در این آشیانه کوچک دلم
که بی تو در من فرو میریزد
و ویرانه نشینم میکند
با من حرف بزن
ترانه های مهربانی ات را
برایم بخوان
و با لبخندت
به من امید جاودانه بده
گآهـــــی دِلَـــــــــــــم میــــخوآد یکـــی اَزَم اجــــــــــــآزه بخوآد
کهـــ بیــآد تــو تنهــــــــــاییم
و مــــَن اِجــــــــآزه نــَدَم و اون بـــی تفاوت به مخالفتــــَم بیــآد تو
و آروم بَغَلَـــــــــــم کُــنهــ و
بِگهــ : مَگـــهـ مَـــن مُـــردَم کـــهـ تَنهــــا بــمونی؟
کهـــ بیــآد تــو تنهــــــــــاییم
و مــــَن اِجــــــــآزه نــَدَم و اون بـــی تفاوت به مخالفتــــَم بیــآد تو
و آروم بَغَلَـــــــــــم کُــنهــ و
بِگهــ : مَگـــهـ مَـــن مُـــردَم کـــهـ تَنهــــا بــمونی؟
يكي هست تو قلبم كه هر شب واسه اون مي نويسم
اون خوابه
نمیخوام
بدونه
واسه اونه که قلب من اینهمه بیتابه
یه کاغذ
یه خودکار
دوباره شده همدم این دل دیونه
یه نامه
که خیسه
پر از اشک و باز کسی اون و نمیخونه
یه روز همین جا توی اتاقم
یدفعه گفت داره میره
چیزی نگفتم اخه نخواستم دلشو غصه بگیره
گریه میکردم درو که می بست
میدونستم که میمیرم
اون عزیزم بود نمی تونستم جلوی راشو بگیرم
می ترسم
یه روزی
برسه که اونو نبینم بمیرم تنها
خدایا
کمک کن نمیخوام بدونه دارم جون میکنم اینجا
سکوت
اتاقو
داره میشکنه تیک تاک ساعت رو دیوار
دوباره نمیخواد بشه باور من که دیگه نمی یاد انگار
یه روز همین جا توی اتاقم
یدفعه گفت داره میره
چیزی نگفتم اخه نخواستم دلشو غصه بگیره
گریه میکردم درو که می بست
میدونستم که میمیرم
اون عزیزم بود نمی تونستم جلوی راشو بگیرم
يكي هست تو قلبم كه هر شب واسه اون مي نويسم
اون خوابه
نمیخوام
بدونه
واسه اونه که قلب من اینهمه بیتابه
یه کاغذ
یه خودکار
دوباره شده همدم این دل دیونه
یه نامه
که خیسه
پر از اشک و باز کسی اون و نمیخونه
اون خوابه
نمیخوام
بدونه
واسه اونه که قلب من اینهمه بیتابه
یه کاغذ
یه خودکار
دوباره شده همدم این دل دیونه
یه نامه
که خیسه
پر از اشک و باز کسی اون و نمیخونه
یه روز همین جا توی اتاقم
یدفعه گفت داره میره
چیزی نگفتم اخه نخواستم دلشو غصه بگیره
گریه میکردم درو که می بست
میدونستم که میمیرم
اون عزیزم بود نمی تونستم جلوی راشو بگیرم
می ترسم
یه روزی
برسه که اونو نبینم بمیرم تنها
خدایا
کمک کن نمیخوام بدونه دارم جون میکنم اینجا
سکوت
اتاقو
داره میشکنه تیک تاک ساعت رو دیوار
دوباره نمیخواد بشه باور من که دیگه نمی یاد انگار
یه روز همین جا توی اتاقم
یدفعه گفت داره میره
چیزی نگفتم اخه نخواستم دلشو غصه بگیره
گریه میکردم درو که می بست
میدونستم که میمیرم
اون عزیزم بود نمی تونستم جلوی راشو بگیرم
يكي هست تو قلبم كه هر شب واسه اون مي نويسم
اون خوابه
نمیخوام
بدونه
واسه اونه که قلب من اینهمه بیتابه
یه کاغذ
یه خودکار
دوباره شده همدم این دل دیونه
یه نامه
که خیسه
پر از اشک و باز کسی اون و نمیخونه
K.K.J
عضو جدید
باورم نمی‌شود
نباشی ... نیایی ... نروی ... یا اگر می‌روی ... دوباره بر نگردی
با...ورم نمی‌شود
تنگِ غروب .. .تنگِ هم ... کنارِ من ... سر در آغوش من ... روی پلّه ... نشستنی نباشد
میانِ چای خوردن‌ها ... پک‌های سیگار ... گپ زدنی نباشد
شانه به شانه تو ... شانه به شانه کوچه ... شانه به شانه باران ...دست در دستِ من ... قدم زدنی نباشد
باورم نمی‌شود
غروب باشد ... اذان مغرب باشد ... این خانه باشد ... این باغچه ... این حوض ... این کوچه
باورم نمی‌شود
من باشم ... تو نباشی ... و تمام شدنی برای من نباشد ... تو نباشی و مرگی برای من نباشد
نباشی ... نیایی ... نروی ... یا اگر می‌روی ... دوباره بر نگردی
با...ورم نمی‌شود
تنگِ غروب .. .تنگِ هم ... کنارِ من ... سر در آغوش من ... روی پلّه ... نشستنی نباشد
میانِ چای خوردن‌ها ... پک‌های سیگار ... گپ زدنی نباشد
شانه به شانه تو ... شانه به شانه کوچه ... شانه به شانه باران ...دست در دستِ من ... قدم زدنی نباشد
باورم نمی‌شود
غروب باشد ... اذان مغرب باشد ... این خانه باشد ... این باغچه ... این حوض ... این کوچه
باورم نمی‌شود
من باشم ... تو نباشی ... و تمام شدنی برای من نباشد ... تو نباشی و مرگی برای من نباشد
به یک پلک تو میبخشم تمام روز و شبها را
که تسکین میدهد چشمت غم جانسوز تبها را
بخوان! با لهجه ات حسّی عجیب و مشترک دارم
فضا را عطراگین کن به هم نگذار لبها را
به دست آور دل من را چه کارت با دلِ مردم!
تو واجب را به جا آور رها کن مستحبها را
دلیلِ دلخوشی هایم! چه بُغرنج است دنیایم!
چرا باید چنین باشد؟... نمیفهمم سببها را
بیا اینبار شعرم را به آداب تو میگویم
که دارم یاد میگیرم زبان با ادبها را
غروب سرد بعد از تو چه دلگیر است ای عابر
برای هر قدم یک دم نگاهی کن عقبها را
که تسکین میدهد چشمت غم جانسوز تبها را
بخوان! با لهجه ات حسّی عجیب و مشترک دارم
فضا را عطراگین کن به هم نگذار لبها را
به دست آور دل من را چه کارت با دلِ مردم!
تو واجب را به جا آور رها کن مستحبها را
دلیلِ دلخوشی هایم! چه بُغرنج است دنیایم!
چرا باید چنین باشد؟... نمیفهمم سببها را
بیا اینبار شعرم را به آداب تو میگویم
که دارم یاد میگیرم زبان با ادبها را
غروب سرد بعد از تو چه دلگیر است ای عابر
برای هر قدم یک دم نگاهی کن عقبها را
می خواهم از تو بگویم
بی آن که در جستجوی قافیه باشم
و بی آن که حتی در جستجوی واژه ها باشم
می خواهم از تو بگویم
از تو که عاشقانه دوستت دارم و می دانم که دوستم داری
با ساده ترین کلمات
همراه با همین اشکی که دارد می غلتد و فرو می افتد
می خواهم بگویم دوستت دارم
امشب نه می خواهم برایت از آسمان خورشید بیاورم
نه می خواهم ستاره ها را برایت بچینم
و نه می خواهم به شهر آرزوها و رؤیاها بروم
فقط ساده و با صداقت
همراه با شاهدی صادق
از اعماق جانی سوخته
با چشمانی بارانی
می خواهم بگویم دوستت دارم
و می خواهم بگویم این نه سخنی است که تنها بر زبان آید
من تقدس عشقت را
بر کرامت وجودم نشانده ام
بی آن که در جستجوی قافیه باشم
و بی آن که حتی در جستجوی واژه ها باشم
می خواهم از تو بگویم
از تو که عاشقانه دوستت دارم و می دانم که دوستم داری
با ساده ترین کلمات
همراه با همین اشکی که دارد می غلتد و فرو می افتد
می خواهم بگویم دوستت دارم
امشب نه می خواهم برایت از آسمان خورشید بیاورم
نه می خواهم ستاره ها را برایت بچینم
و نه می خواهم به شهر آرزوها و رؤیاها بروم
فقط ساده و با صداقت
همراه با شاهدی صادق
از اعماق جانی سوخته
با چشمانی بارانی
می خواهم بگویم دوستت دارم
و می خواهم بگویم این نه سخنی است که تنها بر زبان آید
من تقدس عشقت را
بر کرامت وجودم نشانده ام
K.K.J
عضو جدید
سر سبزترین خاطره ام خاطره دست تو بود
بهترین حادثه ام حادثه چشم تو بود
...
که افق در پی وسعت آن گم می شد...
به تو می اندیشم...
به تو که حادثه ای در پس فردای منی...
به تو که از دیروز ، یافته ای در دل شیدای منی...
به تو می اندیشم
مثل اندیشه یک برگ به گل
مثل پروانه به شمع
مثل عابد به عبادت
مثل عاشق به زیارت
و چه زیباست صدایت
و چه زیباست صدایی که مرا می خواند...
و چه زیباست نگاهی که به آن سوی افق دوخته ام...
و تو را پس از درخشانی آن می نگرم...
دوستت میدارم
از همین نقطه خاکی تا عرش ....
بهترین حادثه ام حادثه چشم تو بود
...
که افق در پی وسعت آن گم می شد...
به تو می اندیشم...
به تو که حادثه ای در پس فردای منی...
به تو که از دیروز ، یافته ای در دل شیدای منی...
به تو می اندیشم
مثل اندیشه یک برگ به گل
مثل پروانه به شمع
مثل عابد به عبادت
مثل عاشق به زیارت
و چه زیباست صدایت
و چه زیباست صدایی که مرا می خواند...
و چه زیباست نگاهی که به آن سوی افق دوخته ام...
و تو را پس از درخشانی آن می نگرم...
دوستت میدارم
از همین نقطه خاکی تا عرش ....
- وضعیت