منظور دوستان اینه که فردی که قراره یک عمر باهاش زندگی کنن,اول باید حداقل یه ظاهری داشته باشه که به دلشون بشینه.نه اینکه مثل الان بشه و بخاطر یه خال کوچیک,دماغ و...سریع به جراحی پلاستیک برن.همین قیافه ای که خدا آفریده بهترینش هست و همه قبولش دارن.بعدش میشه رفت سراغ ملاک های بعدی که مهمتر هستن.به طور 100 درصد با این مورد مخالفم، به نظر من ظاهر انسان ناپایدار ترین ملاک برای انتخاب همسره، چون به یک باد بنده و هیچ وقت نمیشه به حد کمال زیبایی رسید، مطمئناً اگر مثلاً برای یه پسری یه خانم جذاب باشه و عاشقش بشه، به طور قطع و یقین میتونم یگم خوشگلتر از اون خانم هم وجود خواهد داشت و اگر ملاک اولمون ظاهر باشه، دلسرد میشیم از زیبایی خانم خودمون...
ضمن اینکه همه اینها یعد از یه مدتی که از عشق و حرارت اولیه ازدواج گذشت عادی میشه و دو طرف تازه چشمشون باز میشه که نه همین لباس زیباست نشان آدمیت...
اون چیزی که دو نفرو کنار هم نگه میداره ظاهر نیست، همدلی و درک متقابل و مسولیت پذیری و محبته...
بالارفتن آمار طلاق به خاطر بی ارزش شدن و تنزل ملاکهای انتخاب همسره و قرار گرفتن عقلها توی چشمهاست...
عشق هایی کز پی رنگی بُود
عشق نبود، عاقبت ننگی بُود
ملاک های من اینهاست
صداقت
صداقت
صداقت
ایمان
هم سطح بودن از نظر نحوه خرج کردن و کلاً از نظر اقتصادی
قابلیت پذیرش تفاوتها
داشتن درک متقابل و فهمیدن احساسات و مشکلات طرف مقابل (یعنی سیب زمینی نباشه، یا به عبارت دیگه هوش هیجانیش بالا باشه)
صبور بودن



(((تشکر)))