بند 20از ستون 4( که برابر می شود با بند 70 ) کتیبه ی بیستون داریوش بزرگ
دارای نکته ی بسیار مهمی است. همان طور که می دانیم « کتیبه ی بیستون »
به 4 خط « پارسی باستان » ، « ایلامی » ، « بابلی » و « آرامی »! نوشته شده است.
« داریوش بزرگ » در بخش یاد شده از کتیبه اش نکته مهمی را بازگو می کند.
اما پژوهشگران غربی عمداً این بخش از کتیبه را به اشتباه ترجمه
کرده اند تا این خطوط را « غیرآریایی » جلوه دهند.
پژوهشگر ارجمند ایرانی زنده یاد « رکن الدین همایون فرخ » به زیبایی هر چه تمام تر این
دروغ را برملا نمود.
برای مثال ، « پیرلوکوک » در کتاب « کتیبه های هخامنشی » این بخش از کتیبه ی
بیستون را این چنین ترجمه کرده است:
{ داریوش شاه گوید :
به خواست اهورامزدا ،
این همان متنی است که من به « آریایی » برگرداندم ؛
و روی « لوح » و روی « چرم » نیز برگردانده شده بود ؛
من تبارم را برگرداندم ؛ آن را تصدیق کردم ؛
و آن در برابر من نوشته و خوانده شد ؛
سپس این متن را در همه جا بین مردمان فرستادم ؛
سپاه در آن یاری کرد. }
سپس پیر لوکوک درباره ی آن بخش از نوشته که توسط بنده مشخص شده است ،
این گونه توضیح می دهد :
{ این بند یکی از بحث برانگیزترین بخش های این سنگـنوشته است ، برخی چنین
استنباط می کنند : < این نوشته ای که من ساختم ، علاوه بر آن ، به آریایی >.
داریوش در این جا می خواسته بگوید که او برای حک کردن سنگ نوشته ی بیستون
خط فارسی باستان را به وجود آورده است. و لی نوشته ای « به آریایی »(؟) که در تمام
شاههنشاهی انتشار یابد شکل مورد قبول است. }
رکن الدین همایون فرخ که به نیکی از راز نهفته در این بخش از کتیبه ی بیستون ، آگاهی
یافت ، می گوید :
{ در این جا شایسته است که بگویم که ترجمه ی متن کتیبه ی این چند سطر ... مخدوش
است و با اصل آن تطبیق نمی کند...
برای پرهیز از هرگونه شائبه و پنداری و یا شک و تردیدی در اصالت موضوع و مطلب در
ص 249 کتاب « سهم ایرانیان در آفرینش و پیدایش خط در جهان » ، متن بند 20 از ستون 4
کتیبه ی بغستان ( بیستون ) را با خط فارسی دری ولی به لهجه ی فرس هخامنشی
نقل کرده ام و سپس عین این سطور را که به خط میخی ( دی پی ) در سنگـنبشته ی
بغستان ( بیستون ) است عکسش را کلیشه کرده ام که هیچ جای تردید نباشد.
در این جا همان مطلب را از کتاب مذکور نقل می کنم :
< م : ت و مام : اوبرتام : پری برا : ثایتی : داری ووش : خشای ثی ی : وشنا :
اورمزداهـ : ئی یم : دی پی م ئیی : ت یام : ادم : اکون وم : پتی شم : آری یا :
آهـ : اتا : پ و ست : ایا : اتا : چرما : کرثیتا : آهـ : پتی شم ئیی : پتی کرم :
اکون وم یثی شم : اوودام : اکون وم : اتا : نی ی بی ثی ی : اتا : پتی فرسی ی :
ئی پیم : ادم : فراستایم : وی سپدا : اتر : دهیاو : کار : هماتحشتا : >
برگردان به فارسی :
< داریوش شاه گوید : به خواست اهورمزدا ، این خط من است که من کردم ، به جز این
به زبان و خط آریایی هم روی « لوح » و هم « چرم » نوشته شد. جز آن پیکر خود را هم
بساختم و جز آن تبارنامه خود را نوشتم ، در پیشم این نوشته خوانده شد ، پس از آن
من این نوشته ها را همه جا در میان کشورها فرستادم ، مردم همکاری کردند. >
به طوری که می خوانیم داریوش در کتیبه ی بغستان(بیستون) با صراحت می گوید که جز
خط میخی ، به خط و زبان آریایی هم روی لوح و هم روی چرم ها نوشتم ... }
[ تاریخ هشت هزار سال شعر ایرانی ▬ صفحه ی 230 ]
متن بابلی بیستون بر روی « لوح » و متن آرامی(!/ سریانی) بیستون روی « پوست »(چرم)
بازسازی شده است.
هم اکنون آشکار می شود که پژوهشگران غربی ، در تلاش هستند که چه چیزی را از دیدگان
پنهان دارند. داریوش بزرگ آشکارا خطوط « بابلی » و « آرامی » را آریایی می خواند
اما در ترجمه هایی که از این بخش کتیبه ی بیستون منتشر می شود ، قسمت
« خط و زبان آریایی » را حذف می نمایند!...
