بتن الیافی (Fiber Concrete) که از انواع بتن ویژه می باشد، از اضافه کردن الیاف به انواع بتن، ساخته می شود. در این مقاله با این نوع بتن و نکات مربوط به آن آشنا خواهید شد، پس در ادامه با ایران عمران همراه شوید.
الیاف مورد استفاده در بتن، عمدتا به منظور بهبود رفتار کششی و کاهش ترک خوردگی ناشی از جمع شدگی و بارگذاری و عوامل محیطی به کار برده می شود. الیاف مورد استفاده می توانند از نوع فلزی، پلیمری، کربنی، شیشه ای، گیاهی و سلولزی یا ترکیب چند نوع از آن ها باشد. در این مقاله، عمدتا به الیاف فولادی پرداخته می شود چرا که بیشترین کاربرد را دارد.
بتن الیافی فولادی
کاربردهای عمده الیاف فولادی شامل قطعات بتنی پیش ساخته، دال های بتنی متکی به زمین (نظیر کف کارخانه ها، انبارها و زیرزمین ها) در مناطق دارای خاک ضعیف و دال های بتنی متکی به ستون یا شمع می باشد.
در قطعات بتنی پیش ساخته، استفاده از آرماتور برای مقاومت در برابر تنش های موضعی، نظیر تنش های ناشی از بارهای متمرکز وارده، در هنگام تولید قطعات مناسب است اما در تنش های توزیع شده نظیر تنش های ناشی از فشار خاک و آب های زیرزمینی در مرحله بهره برداری، الیاف فولادی عملکرد بهتری دارد. از آنجا که معمولا هم تنش های موضعی و هم تنش های توزیع شده در قطعات پوشش سازه های زیرزمینی وجود دارد، این قطعات را می توان به صورت یک سیستم ترکیبی از آرماتور و الیاف فولادی تهیه نمود.
انواع الیاف، به ویژه الیاف پلی پروپیلین، در اغلب اوقات به منظور کنترل عرض ترک و زمان ترک خوردگی دال های بتنی و کف های صنعتی در سنین اولیه و ترک های ناشی از جمع شدگی خمیری (پلاستیک) استفاده می شود.
استفاده از الیاف برای مسلح کردن دال های بتنی به دلیل داشتن مزایایی از جمله کنترل ترک های ناشی از جمع شدگی، بهبود طاقت، دارا بودن مقاومت کششی پسماند، کاهش نیروی انسانی و تجهیزات و همچنین سهولت اجرای آن، راهکاری مناسب است.
الیاف مورد استفاده در بتن، عمدتا به منظور بهبود رفتار کششی و کاهش ترک خوردگی ناشی از جمع شدگی و بارگذاری و عوامل محیطی به کار برده می شود. الیاف مورد استفاده می توانند از نوع فلزی، پلیمری، کربنی، شیشه ای، گیاهی و سلولزی یا ترکیب چند نوع از آن ها باشد. در این مقاله، عمدتا به الیاف فولادی پرداخته می شود چرا که بیشترین کاربرد را دارد.
بتن الیافی فولادی
در قطعات بتنی پیش ساخته، استفاده از آرماتور برای مقاومت در برابر تنش های موضعی، نظیر تنش های ناشی از بارهای متمرکز وارده، در هنگام تولید قطعات مناسب است اما در تنش های توزیع شده نظیر تنش های ناشی از فشار خاک و آب های زیرزمینی در مرحله بهره برداری، الیاف فولادی عملکرد بهتری دارد. از آنجا که معمولا هم تنش های موضعی و هم تنش های توزیع شده در قطعات پوشش سازه های زیرزمینی وجود دارد، این قطعات را می توان به صورت یک سیستم ترکیبی از آرماتور و الیاف فولادی تهیه نمود.
انواع الیاف، به ویژه الیاف پلی پروپیلین، در اغلب اوقات به منظور کنترل عرض ترک و زمان ترک خوردگی دال های بتنی و کف های صنعتی در سنین اولیه و ترک های ناشی از جمع شدگی خمیری (پلاستیک) استفاده می شود.
استفاده از الیاف برای مسلح کردن دال های بتنی به دلیل داشتن مزایایی از جمله کنترل ترک های ناشی از جمع شدگی، بهبود طاقت، دارا بودن مقاومت کششی پسماند، کاهش نیروی انسانی و تجهیزات و همچنین سهولت اجرای آن، راهکاری مناسب است.