ایران را در چین هم میتوان جستجو کرد!
ز دریای چین تا به کرمان همه روی کشور سپه گسترید
ایران را حتی در چین نیز میتوان جستجو کرد. پیوند میان این دو کشور پیشینه ای دیرینه دارد .شاید نام جاده ی ابریشم برای شما آشنا باشد . البته نمی توان این را به عنوان اولین برخورد بین ایران و چین دانست . اما این یک رویداد مهم بین ایران و چین به حساب می آید. اتحادی که میان خاقان چین و شاهنشاه ایران مهرداد دوم در عهد فرمانروایی اشکانیان رخ داد. هیئت خاقان ووتی از سلسله ی هان چین به دربار مهرداد آمده و نتیجه ی این دیدار ایجاد جاده ای به نام ابریشم شد که برای گسترش تجارت در سرتاسر منطقه موثر واقع شد. ضمن اینکه در آثار تاریخی چین شیر به احترام و نماد ایرانیان ساخته میشود . چینی ها تا پیش از برخورد با ایرانیان با شیر بیگانه بودند . چون این حیوان در چین زندگی نمیکرد . از این روی فرمانروایان ایرانی به رسم هدیه برای حاکمان چینی شیر هدیه می فرستادند. ضمن اینکه مجسمه ی شیر نیز به احترام پارسیان در کاخ و بناهای سلطنتی به کار میرود.
در شهر چوانجو دهکده ای به نام (بوسی جوان) به معنای (پارسیان) وجود دارد که آمیزه ای از هنر و فرهنگ ایرانی است. چینی ها بر این باورند که مردم این دهکده بازماندگان بازرگانان ایرانی هستند که در زمان سلسله ی تانگ چین 617 تا 907 میلادی زندگی خود را در آنجا آغاز کردند.
به نقل از هفته نامه ی خبری امرداد :
در دهکده ی بوسی جوان یا همان پارسیان سر در دهکده در سال 1994 میلادی بنا به در خواست مردم کوشک یادبودی به شیوه ی ایرانی بنا کردند. بر روی لوح یاد بود روی کوشک تاریخچه ی دهکده ی پارسیان چنین آمده:
دهکده ی پارسیان در گذشته ی دور جوشوگاه نام داشت .از دودمان تانگ بازرگانان ایرانی در آن مکان رفت و آمد داشتند و از احترام خاصی برخوردار بودند و و با مردم چین در آن مکان در آشتی و آرامش به سر میردند.
سالی سیلاب خیز که راهزنان بسیار شده بودند عده ای از راهزنان به دهکده هجوم آوردند. بازرگان ایرانی و مردانش به مقابله شتافتند و فرصتی ساختند تا زن و بچه ها بگریزند. او جان و مال مردم را نجات داد اما در ایران راه جان و مال خود را از دست داد.
دشمن پیکر قهرمان را به رودخانه افکند و رود پیکر قهرمان را به کام خود کشید.آب خون آبود نشانه ی فداکاری و دلیری قهرمان ایرانی شد .مردم پیشکر او را یافتند و در دهکده دفن نمودند و جوشوگاه را پارسیان نام نهادند و ار آن زمان هر ساله به یا قهرمان بزرگ مراسم پرسه برگزار کردند.
چینی ها هنوز خاطرات خوبی از ایران و ایرانی ها دارند .در جای جای تاریخ چین به ایرانیان اشاره شده آن هم به گونه ای مثبت.بسیاری از هنر ها و صنعت های ایرانی مورد علاقه ی چینی ها قرار میگیرد. از جمله استفاده از قلم مو را نیز ایرانیان به چینی ها آموختند.
بسیاری از نقاشی ها چین نیز اثری ایرانی و مانوی هستند.
همانطور که میدانید فرمانروایان ایران در زمان هخامنشیان به کوه اعتقاد خاصی داشتند . به طوری که آرامگاه خود را در دل کوه می ساختند . دو تن از امپراطوران چین نیز به پیروی از این حرکت آرامگاه خود را در کوشجی وانگ (کوه مقدس) بنا نهادند.
ز دریای چین تا به کرمان همه روی کشور سپه گسترید
ایران را حتی در چین نیز میتوان جستجو کرد. پیوند میان این دو کشور پیشینه ای دیرینه دارد .شاید نام جاده ی ابریشم برای شما آشنا باشد . البته نمی توان این را به عنوان اولین برخورد بین ایران و چین دانست . اما این یک رویداد مهم بین ایران و چین به حساب می آید. اتحادی که میان خاقان چین و شاهنشاه ایران مهرداد دوم در عهد فرمانروایی اشکانیان رخ داد. هیئت خاقان ووتی از سلسله ی هان چین به دربار مهرداد آمده و نتیجه ی این دیدار ایجاد جاده ای به نام ابریشم شد که برای گسترش تجارت در سرتاسر منطقه موثر واقع شد. ضمن اینکه در آثار تاریخی چین شیر به احترام و نماد ایرانیان ساخته میشود . چینی ها تا پیش از برخورد با ایرانیان با شیر بیگانه بودند . چون این حیوان در چین زندگی نمیکرد . از این روی فرمانروایان ایرانی به رسم هدیه برای حاکمان چینی شیر هدیه می فرستادند. ضمن اینکه مجسمه ی شیر نیز به احترام پارسیان در کاخ و بناهای سلطنتی به کار میرود.
در شهر چوانجو دهکده ای به نام (بوسی جوان) به معنای (پارسیان) وجود دارد که آمیزه ای از هنر و فرهنگ ایرانی است. چینی ها بر این باورند که مردم این دهکده بازماندگان بازرگانان ایرانی هستند که در زمان سلسله ی تانگ چین 617 تا 907 میلادی زندگی خود را در آنجا آغاز کردند.
به نقل از هفته نامه ی خبری امرداد :
در دهکده ی بوسی جوان یا همان پارسیان سر در دهکده در سال 1994 میلادی بنا به در خواست مردم کوشک یادبودی به شیوه ی ایرانی بنا کردند. بر روی لوح یاد بود روی کوشک تاریخچه ی دهکده ی پارسیان چنین آمده:
دهکده ی پارسیان در گذشته ی دور جوشوگاه نام داشت .از دودمان تانگ بازرگانان ایرانی در آن مکان رفت و آمد داشتند و از احترام خاصی برخوردار بودند و و با مردم چین در آن مکان در آشتی و آرامش به سر میردند.
سالی سیلاب خیز که راهزنان بسیار شده بودند عده ای از راهزنان به دهکده هجوم آوردند. بازرگان ایرانی و مردانش به مقابله شتافتند و فرصتی ساختند تا زن و بچه ها بگریزند. او جان و مال مردم را نجات داد اما در ایران راه جان و مال خود را از دست داد.
دشمن پیکر قهرمان را به رودخانه افکند و رود پیکر قهرمان را به کام خود کشید.آب خون آبود نشانه ی فداکاری و دلیری قهرمان ایرانی شد .مردم پیشکر او را یافتند و در دهکده دفن نمودند و جوشوگاه را پارسیان نام نهادند و ار آن زمان هر ساله به یا قهرمان بزرگ مراسم پرسه برگزار کردند.
چینی ها هنوز خاطرات خوبی از ایران و ایرانی ها دارند .در جای جای تاریخ چین به ایرانیان اشاره شده آن هم به گونه ای مثبت.بسیاری از هنر ها و صنعت های ایرانی مورد علاقه ی چینی ها قرار میگیرد. از جمله استفاده از قلم مو را نیز ایرانیان به چینی ها آموختند.
بسیاری از نقاشی ها چین نیز اثری ایرانی و مانوی هستند.
همانطور که میدانید فرمانروایان ایران در زمان هخامنشیان به کوه اعتقاد خاصی داشتند . به طوری که آرامگاه خود را در دل کوه می ساختند . دو تن از امپراطوران چین نیز به پیروی از این حرکت آرامگاه خود را در کوشجی وانگ (کوه مقدس) بنا نهادند.
