- خانواده از ابتدای تاریخ تاکنون به عنون اصلی‌ترین نهاد اجتماعی، زیربنای جوامع و خاستگاه فرهنگ‌ها، تمدن‌ها و تاریخ بشر بوده است. پرداختن به این بنای مقدس و بنیادین و هدایت آن به جایگاه واقعی اش، همواره سبب اصلاح خانواده بزرگ انسانی و غفلت از آن، موجب دور شدن بشر از حیات حقیقی و سقوط به ورطه نابودی بوده است.
براساس تعاليم اسلامى، خداوند متعال از ابتداى حيات بشر، پيامبرانى را از ميان انسانها براى راهنمايى و هدايت آنها برگزيده است.
از جمله تعاليمى كه پيامبران به بشريت ابلاغ نمودهاند، قوانين خانواده و مسئوليت اعضاى خانواده و نقشهاى افراد است.
دانشمندان مسلمان و دانش پژوهان اسلامى نيز از صدر اسلام تاكنون به مباحث خانواده، جايگاه افراد، نقشهاى اعضاى خانواده و... پرداخته،
هريك به گوشهاى از نيازهاى خانواده توجه نموده اند ؛
1. ابن سينا: اين دانشمند بزرگ قرن چهارم و پنجم هجرى، در تأليفات خود به اهميت خانواده، اركان آن و نقشهاى اعضاى خانواده پرداخته است.
2. غزالى: اين دانشمند قرن پنجم هجرى، در ضمن مباحث اخلاقى، به آداب زندگى خانوادگى پرداخته است.
3. خواجه نصيرالدين طوسى: وى كه از دانشمندان قرن هفتم هجرى است، در مورد نقشهاى مردانه و برخورد با زن سه امر هيبت، تكريم و اشتغال زن را لازم مىداند.
4. شهيد مطهّرى: ايشان در تأليفهاى خود به مسئله ازدواج و خانواده، اهميت فراوانى داده و به تبيين قوانين اسلام با توجه به نيازهاى انسان در عصر حاضر پرداخته است. به نظر وى، دين اسلام اصرار فراوانى دارد كه محيط خانوادگى، آمادگى كامل را براى كاميابى زن و شوهر از يكديگر، داشته باشد. زن يا مردى كه در اين امور كوتاهى كند، مورد نكوهش صريح اسلام قرار گرفته است. به اعتقاد شهيد مطهّرى، از ميان اديان الهى، دين اسلام بيشترين توجه خود را به بعد جنسى زندگى خانوادگى معطوف كرده و اين امر را مقدس شمرده است. در بعد عاطفى، محيط خانواده محل بروز عميقترين روابط و منشأ روابط عاطفى در اجتماع است.
از نظر ايشان، مرد و زن مىبايد در نقشها و موقعيتهاى شايسته خودشان قرار گيرند و هر فرد به وظايف ويژه خود كه تناسب با خلقت او دارد، بپردازد.
حضرت امیرالمؤمنین (ع) درنهج البلاغه در سفارش به فرزندشان می فرماید: «و لا تملک المراة من امرها ماجاوز نفسها فان المراة ریحانة و لیست بقهرمانة»؛
«کارى را که در توانمندى زن نیست، بر او تحمیل مگردان، زنان چون گل بهارى هستند، نه پهلوان سخت کوش و پرتوان». (نهج البلاغه، نامه 31).
به همین جهت اسلام کارهاى دشوار را از دوش زنان برداشته و در مقابل کارهاى کلیدى ترى را چون تربیت و تعلیم، تأمین سکونت و امنیت خانواده را به او واگذار کرده است، تا در رسالت مربى گرى، مادرى و همسرى به خوبى نقش خود را ایفا نماید. از سوى دیگر حسن معاشرت با همسر را در سایه اصل مودت و رحمت بر زوجین واجب نموده، تا خانه و خانواده که محل نشو و نماى آدمى است، مهد صفا و آرامش باشد، به همین جهت تخلف از حسن معاشرت و رفتار غیر معروف براى زن و مرد، نشوز و عصیان محسوب مى گردد.
براساس تعاليم اسلامى، خداوند متعال از ابتداى حيات بشر، پيامبرانى را از ميان انسانها براى راهنمايى و هدايت آنها برگزيده است.
از جمله تعاليمى كه پيامبران به بشريت ابلاغ نمودهاند، قوانين خانواده و مسئوليت اعضاى خانواده و نقشهاى افراد است.
دانشمندان مسلمان و دانش پژوهان اسلامى نيز از صدر اسلام تاكنون به مباحث خانواده، جايگاه افراد، نقشهاى اعضاى خانواده و... پرداخته،
هريك به گوشهاى از نيازهاى خانواده توجه نموده اند ؛
1. ابن سينا: اين دانشمند بزرگ قرن چهارم و پنجم هجرى، در تأليفات خود به اهميت خانواده، اركان آن و نقشهاى اعضاى خانواده پرداخته است.
2. غزالى: اين دانشمند قرن پنجم هجرى، در ضمن مباحث اخلاقى، به آداب زندگى خانوادگى پرداخته است.
3. خواجه نصيرالدين طوسى: وى كه از دانشمندان قرن هفتم هجرى است، در مورد نقشهاى مردانه و برخورد با زن سه امر هيبت، تكريم و اشتغال زن را لازم مىداند.
4. شهيد مطهّرى: ايشان در تأليفهاى خود به مسئله ازدواج و خانواده، اهميت فراوانى داده و به تبيين قوانين اسلام با توجه به نيازهاى انسان در عصر حاضر پرداخته است. به نظر وى، دين اسلام اصرار فراوانى دارد كه محيط خانوادگى، آمادگى كامل را براى كاميابى زن و شوهر از يكديگر، داشته باشد. زن يا مردى كه در اين امور كوتاهى كند، مورد نكوهش صريح اسلام قرار گرفته است. به اعتقاد شهيد مطهّرى، از ميان اديان الهى، دين اسلام بيشترين توجه خود را به بعد جنسى زندگى خانوادگى معطوف كرده و اين امر را مقدس شمرده است. در بعد عاطفى، محيط خانواده محل بروز عميقترين روابط و منشأ روابط عاطفى در اجتماع است.
از نظر ايشان، مرد و زن مىبايد در نقشها و موقعيتهاى شايسته خودشان قرار گيرند و هر فرد به وظايف ويژه خود كه تناسب با خلقت او دارد، بپردازد.
حضرت امیرالمؤمنین (ع) درنهج البلاغه در سفارش به فرزندشان می فرماید: «و لا تملک المراة من امرها ماجاوز نفسها فان المراة ریحانة و لیست بقهرمانة»؛
«کارى را که در توانمندى زن نیست، بر او تحمیل مگردان، زنان چون گل بهارى هستند، نه پهلوان سخت کوش و پرتوان». (نهج البلاغه، نامه 31).
به همین جهت اسلام کارهاى دشوار را از دوش زنان برداشته و در مقابل کارهاى کلیدى ترى را چون تربیت و تعلیم، تأمین سکونت و امنیت خانواده را به او واگذار کرده است، تا در رسالت مربى گرى، مادرى و همسرى به خوبى نقش خود را ایفا نماید. از سوى دیگر حسن معاشرت با همسر را در سایه اصل مودت و رحمت بر زوجین واجب نموده، تا خانه و خانواده که محل نشو و نماى آدمى است، مهد صفا و آرامش باشد، به همین جهت تخلف از حسن معاشرت و رفتار غیر معروف براى زن و مرد، نشوز و عصیان محسوب مى گردد.
