دستگاه انكوباتور
برای مراقبت از نوزادان نارس لازمست كه آنها را در محیطی با دمای مناسب و كنترل شده نگهداری كنند زیرا خود آنها قادر به تنظیم دمای بدنشان نیستند. تحت شرایط نگهداری درانكوباتوربا اینكه نیاز نوزادان به اكسیژن به حداقل می رسد اما تامین اكسیژن مورد نیاز از این جهت كه شش های آنها خود قادر به تامین اكسیژن كافی نمی باشد بسیار مهم است. انكوباتور یك محفظه بسته با جداره های شفاف است كه در آن هوا با دمای كنترل شده از درون اتاقكی كه نوزاد در آن قرار دارد،عبور داده می شود تا هم شرایط طبیعی رحم مادر را برای وی فراهم سازد و هم پزشك و پرستار بتواند براحتی به وی دسترسی داشته باشند. تا چند سال پیش فقط نوزادانی كه زودتر از موعد بدنیا می آمدند در انكوباتور نگهداری می شدند اما امروزه پزشكاان معتقدند كه تمامی نوزادان بهتر است 2 تا 3 روز در انكوباتور قرار بگیرند تا در معرض هوای آزاد قرار نگرفته ، كنترل شوند و در عین حال مراقبتهای پزشكی براحتی بر روی آنان صورت گیرد.
پارامترهای قابل كنترل در انكوباتور حرارت، رطوبت و اكسیژن است. سیستم گردش هوا (سیركولاسیون) همراه با تنظیم مناسب این 3 پارامتر در داخل محفظه محیطی ایده آل برای نگهداری نوزاد فراهم می كند كه در آن، گردش مداوم یك فن،هوا را مكیده، پس از تصفیه توسط ***** به داخل می كشد . هوای مكیده شده پس از مخلوط شدن با هوای داخلی در اثر برخورد با المنت حرارتی گرم می شود(میزان گرمادهی المنت توسط پرستار قابل تنظیم است) و در صورت نیاز به رطوبت با فعال كردن قسمت مربوط به رطوبت محفظه و تنظیم آن به میزان دلخواه، رطوبت مناسب هوای داخل محفظه تامین می شود. همچنین به دلیل مثبت بودن فشار داخل محفظه، از ورود ذرات خارجی به داخل جلوگیری می شود. حرارت ایجاد شده سپس توسط هدایت بافتی و انتقال توسط خون در بدن نوزاد جذب می شود. در اصل، هم دمای پوست و هم دمای مركز بدن بایستی توسط انكوباتور ثابت نگه داشته شود، تنها تغییرات اندك مجاز است. در هنگام تولد، درجه حرارت بدن نوزاد به شكل بارزی افت می یابد كه علت آن همان مكانیزم های گفته شده در قبل است. در واقع از دست دادن حرارت به دلیل تشعشع، هدایت، كنوكسیون و تبخیر(از طریق شش های نوزاد و نیز سطح پوست)صورت می گیرد. انكوباتورها بهتر از گرم كننده های تابشی (radient warmers) عمل می كنند.
اگرچه نوزاد داخل انكوباتور در مقایسه با این گرم كننده ها كمتر توسط پرستار و پرسنل بیمارستان در دسترس است. در عین حالی كه نوزادان كامل(tem neonates) بطور طبیعی، تا حد زیادی قادر به تنظیم دمای بدن هستند در نوزادان نارس (premature) كه دارای پویت نازكتری هستند( كه اجازه می دهند رگهای خونی سطحی به سرعت حرارت را به محیط انتقال دهند)، نسبت بزرگ مساحت پوست به حجم، منجر به فقدان حرارت زیاد از طریق تابش و كنوكسیون می شود و تقریبا هیچ چربی زیر پوستی كه بتواند به عنوان عایق گرمایی برای بدن عمل كند وجود ندارد. پایین آمدن دمای بدن نوزاد به مدت طولانی عوارضی چون كمبود اكسیژن، هیپوگلسمیا، اسیدورزمتابولیك و تخلیه سریع ذخایر گلیكوژنی را بدنبال خواهد داشت. بنابراین نگهداری بدن در شرایط مطلوب ت.سط كمك حرارتی بسیار ضروری است.
نوزاد بر روی یك تشك كه از ابر ساخته شده و روی آن مشمع ضد حساسیت پوشانیده اند، قرار می گیرد. سینی نوزاد از جنس پلكسی گلاس بوده و یك سینی كشویی نیز جهت بیرون آوردن سینی نوزاد طراحی شده است. قبل از گذاشتن نوزاد در دستگاه لازمست بررسی شود كه آیا همه قطعات در جای خود قرار دارند یا نه. اغلب انكوباتورهای امروزی قابلیت تغییر ارتفاع متناسب با قد پرستار را دارند. همچنین نوزاد را می توان تا زاویه مشخصی (بعنوان مثال تا زاویه 12 درجه در یك نمونه) بصورت مایل قرار داد تا در حالتهای مختلف برای شیردادن یا مقاصد درمانی قرار گیرد.
بدلیل اینكه هوای اتاقی كه نوزاد در آن قرار می گیرد اغلب پایینتر از دمای درون انكوباتور است، فقدان حرارت از طریق تابش و از طریق دیواره های انكوباتور تقریبا نصف فقدان حرارت كل است. در این حال می توان از انكوباتورهای بادیواره دو جداره دارای فاصله هوایی استفاده كرد تا از فقدان حرارت اضافی جلوگیری شود. اگرچه در مقایسه فقدان حرارت بین انكوباتورهای دو جداره و نوع تك جداره سرو كنترل به این نتیجه رسیده اند كه انكوباتورهای دو جداره فقدان حرارت تشعشعی را كاهش می دهند اما از آنجا كه در مقابل، باعث افزایش فقدان حرارت از طریق كنوكسیون می شوند، فقدان حرارت كل در انكوباتورهای تك جداره با مكانیزم سروكنترل و انكوباتورهای دو جداره تقریبا یكی است.
