امنیت شبکه...2:انواع حملات در شبکه های رایانه ای

[آوای علم]

با سلام

این مطالب حاصل یک پروژه تیمی در زمینه امنیت شبکه [FONT=&quot]هست که در 7 تاپیک برای شما ارائه میدهم
تاپیک شماره 1

[/FONT]​

 

[آوای علم]

مفاهیم حملات در شبکه های کامپیوتری
امنيت اطلاعات و ايمن سازی شبکه های کامپيوتری از جمله موضوعاتی است که اين روزها در کانون توجه تمامی سازمان ها و موسسات قرار گرفته شده است . در يک شبکه کامپيوتری به منظور ارائه خدمات به کاربران ، سرويس ها و پروتکل های متعددی نصب و پيکربندی می گردد . برخی از سرويس ها دارای استعداد لازم برای انواع حملات بوده و لازم است در مرحله اول و در زمان نصب و پيکربندی آنان ، دقت لازم در خصوص رعايت مسائل ايمنی انجام و در مرحله دوم سعی گردد که از نصب سرويس ها و پروتکل های غيرضروری ، اجتناب گردد . در اين بخش قصد داريم از اين زاويه به مقوله امنيت اطلاعات و ايمن سازی شبکه های کامپيوتری پرداخته و در ادامه با انواع حملاتی که امروزه متوجه شبکه های کامپيوتری است ، بيشتر آشنا شويم . قطعا" شناسائی سرويس های غيرضروری و انواع حملاتی که مهاجمان با استفاده از آنان شبکه های کامپيوتری را هدف قرار می دهند، زمينه برپاسازی و نگهداری شبکه های کامپيوتری ايمن و مطمئن را بهتر فراهم می نمايد .
حملات در يک شبکه کامپيوتری حاصل پيوند سه عنصر مهم سرويس های فعال ، پروتکل های استفاده شده و پورت های باز می باشد . يکی از مهمترين وظايف کارشناسان فن آوری اطلاعات ، اطمینان از ايمن بودن شبکه و مقاوم بودن آن در مقابل حملات است (مسئوليتی بسيار خطير و سنگين ) . در زمان ارائه سرويس دهندگان ، مجموعه ای از سرويس ها و پروتکل ها به صورت پيش فرض فعال و تعدادی ديگر نيز غير فعال شده اند . اين موضوع ارتباط مستقيمی با سياست های يک سيستم عامل و نوع نگرش آنان به مقوله امنيت دارد. در زمان نقد امنيتی سيستم های عامل ، پرداختن به موضوع فوق يکی از محورهائی است که کارشناسان امنيت اطلاعات با حساسيتی بالا آنان را دنبال می نمايند .
اولين مرحله در خصوص ايمن سازی يک محيط شبکه ، تدوين ، پياده سازی و رعايت يک سياست امنيتی است که محور اصلی برنامه ريزی در خصوص ايمن سازی شبکه را شامل می شود . هر نوع برنامه ريزی در اين رابطه مستلزم توجه به موارد زير است :

• بررسی نقش هر سرويس دهنده به همراه پيکربندی انجام شده در جهت انجام وظايف مربوطه در شبکه
• انطباق سرويس ها ، پروتکل ها و برنامه های نصب شده با خواسته ها ی يک سازمان
• بررسی تغييرات لازم در خصوص هر يک از سرويس دهندگان فعلی (افزودن و يا حذف سرويس ها و پروتکل های غيرضروری ، تنظيم دقيق امنيتی سرويس ها و پروتکل های فعال ) .

تعلل و يا ناديده گرفتن فاز برنامه ريزی می تواند زمينه بروز يک فاجعه عظيم اطلاعاتی را در يک سازمان به دنبال داشته باشد . متاسفانه در اکثر موارد توجه جدی به مقوله برنامه ريزی و تدوين يک سياست امنيتی نمی گردد. فراموش نکنيم که فن آوری ها به سرعت و به صورت مستمر در حال تغيير بوده و می بايست متناسب با فن آوری های جديد ، تغييرات لازم با هدف افزايش ضريب مقاومت سرويس دهندگان و کاهش نقاط آسيب پذير آنان با جديت دنبال شود . نشستن پشت يک سرويس دهنده و پيکربندی آن بدون وجود يک برنامه مدون و مشخص، امری بسيار خطرناک بوده که بستر لازم برای بسياری از حملاتی که در آينده اتفاق خواهند افتاد را فراهم می نمايد . هر سيستم عامل دارای مجموعه ای از سرويس ها ، پروتکل ها و ابزارهای خاص خود بوده و نمی توان بدون وجود يک برنامه مشخص و پويا به تمامی ابعاد آنان توجه و از پتانسيل های آنان در جهت افزايش کارائی و ايمن سازی شبکه استفاده نمود . پس از تدوين يک برنامه مشخص در ارتباط با سرويس دهندگان ، می بايست در فواصل زمانی خاصی ، برنامه های تدوين يافته مورد بازنگری قرار گرفته و تغييرات لازم در آنان با توجه به شرايط موجود و فن آوری های جديد ارائه شده ، اعمال گردد . فراموش نکنيم که حتی راه حل های انتخاب شده فعلی که دارای عملکردی موفقيت آميز می باشند ، ممکن است در آينده و با توجه به شرايط پيش آمده قادر به ارائه عملکردی صحيح ، نباشند .

 

[آوای علم]

وظيفه يک سرويس دهنده
پس از شناسائی جايگاه و نقش هر سرويس دهنده در شبکه می توان در ارتباط با سرويس ها و پروتکل های مورد نياز آن به منظور انجام وظايف مربوطه ، تصميم گيری نمود . برخی از سرويس دهندگان به همراه وظيفه آنان در يک شبکه کامپيوتری به شرح زير می باشد :

• LogonServer: اين نوع سرويس دهندگان مسئوليت شناسائی و تائيد کاربران در زمان ورود به شبکه را برعهده دارند . سرويس دهندگان فوق می توانند عمليات خود را به عنوان بخشی در کنار ساير سرويس دهندگان نيز انجام دهند .
• NetworkServicesServer: اين نوع از سرويس دهندگان مسئوليت ميزبان نمودن سرويس های مورد نياز شبکه را بر عهده دارند . اين سرويس ها عبارتند از :

- Dynamic Host Configuration Protocol ) DHCP)
- Domain Name System ) DNS)
- Windows Internet Name Service) WINS)
- Simple Network Management Protocol ) SNMP )

• ApplicationServer: اين نوع از سرويس دهندگان مسئوليت ميزبان نمودن برنامه ها ی کاربردی نظير بسته نرم افزاری Accounting و ساير نرم افزارهای مورد نياز در سازمان را برعهده دارند.
• FileServer: از اين نوع سرويس دهندگان به منظور دستيابی به فايل ها و دايرکتوری های کاربران ، استفاده می گردد.
• PrintServer: از اين نوع سرويس دهندگان به منظور دستيابی به چاپگرهای اشتراک گذاشته شده در شبکه ، استفاده می شود.
• WebServer: اين نوع سرويس دهندگان مسئوليت ميزبان نمودن برنامه های وب و وب سايت های داخلی و يا خارجی را برعهده دارند.
• FTPServer: اين نوع سرويس دهندگان مسئوليت ذخيره سازی فايل ها برای انجام عمليات Downloading و Uploading را برعهده دارند. سرويس دهندگان فوق می توانند به صورت داخلی و يا خارجی استفاده گردند .
• EmailServer: اين نوع سرويس دهندگان مسئوليت ارائه سرويس پست الکترونيکی را برعهده داشته و می توان از آنان به منظور ميزبان نمودن فولدرهای عمومی و برنامه های GroupWare ، نيز استفاده نمود.
• News/Usenet (NNTP)Server: اين نوع سرويس دهندگان به عنوان يک سرويس دهنده newsgroup بوده و کاربران می توانند اقدام به ارسال و دريافت پيام هائی بر روی آنان نمايند.

به منظور شناسائی سرويس ها و پروتکل های مورد نياز بر روی هر يک از سرويس دهندگان ، می بايست در ابتدا به اين سوال پاسخ داده شود که نحوه دستيابی به هر يک از آنان به چه صورت است ؟ شبکه داخلی ، شبکه جهانی و يا هر دو مورد . پاسخ به سوال فوق زمينه نصب و پيکربندی سرويس ها و پروتکل های ضروری و حذف و غير فعال نمودن سرويس ها و پروتکل های غيرضروری در ارتباط با هر يک از سرويس دهندگان موجود در يک شبکه کامپيوتری را فراهم می نمايد .

 

[آوای علم]

سرويس های حياتی و موردنياز
هر سيستم عامل به منظور ارائه خدمات و انجام عمليات مربوطه ، نيازمند استفاده از سرويس های متفاوتی است . در حالت ايده آل ، عمليات نصب و پيکربندی يک سرويس دهنده می بايست صرفا" شامل سرويس ها و پروتکل های ضروری و مورد نياز به منظور انجام وظايف هر سرويس دهنده باشد . معمولا" توليد کنندگان سيستم های عامل در مستندات مربوطه به اين سرويس ها اشاره می نمايند . استفاده از مستندات و پيروی از روش های استاندارد ارائه شده برای پيکربندی و آماده سازی سرويس دهندگان ، زمينه نصب و پيکربندی مطمئن با رعايت مسائل ايمنی را بهتر فراهم می نمايد .
زمانی که کامپيوتری در اختيار شما گذاشته می شود ، معمولا" بر روی آن نرم افزارهای متعددی نصب و پيکربندی های خاصی نيز در ارتباط با آن اعمال شده است . يکی از مطمئن ترين روش ها به منظور آگاهی از اين موضوع که سيستم فوق انتظارات شما را متناسب با برنامه تدوين شده ، تامين می نمايد ، انجام يک نصب Clean با استفاده از سياست ها و ليست ها ی از قبل مشخص شده است . بدين ترتيب در صورت بروز اشکال می توان به سرعت از اين امر آگاهی و هر مشکل را در محدوده خاص خود بررسی و برای آن راه حلی انتخاب نمود. ( شعاع عمليات نصب و پيکربندی را به تدريج افزايش دهيم ) .