[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]بحث [/FONT][FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]:[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]از سال 1906 تا دهه 1950 ميلادي، پزشكان از باكتري[/FONT][FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] S.marcescens به عنوان ماركر زيستي جهت بررسي انتقال ميكروارگانيزمها استفاده مينمودند زيرا تصور ميشد كه اين باكتري از گروه ساپروفيتهاست(Ania, 2002) اما در دهه 1960 ميلادي در مطالعهاي تحت عنوان Operation Sea-Spray كه توسط ارتش آمريكا صورت گرفت، بالونهايي را با S. marcescens[/FONT][FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] پرنموده و آنها را بر فراز آسمان سان فرانسيسكو منفجر نمودند. در مدت زمان كوتاهي، ذاتالريه و عفونتهاي مجاري ادراري در[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]اين شهر شايع گرديد از آن زمان به بعد، دانشمندان متوجه شدند كه سراشيا تمايل زيادي به كلنيزاسيون در دستگاه تنفسي و اداري – تناسلي بزرگسالان داشته و[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]بندرت در دستگاه معدي – رودهاي افراد كلنيزه ميشود.(Ania, 2002)[/FONT][FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] نكته اساسي و جالب توجه در مطالعه حاضر اين است كه در هيچ يك از بيمارستانها وآزمايشگاههاي تشخيص طبي مورد مطالعه در سطح شهر تهران، عفونت دستگاه تنفسي ناشي از سراشيا گزارش نشده است، بنابراين با توجه به شواهد و قرائن[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]ميتوان چنين در نظرگرفت كه عفونتهاي دستگاه تنفسي ناشي از باكتري مزبور در شهر تهران نادر و اندك ميباشد. با اينحال، ميزان شيوع عفونتهاي سراشيايي بدست آمده از آزمايشگاههاي تشخيص طبي و بيمارستانها در سطح شهر تهران، 7/. درصد برآورد شده است(فرحبخش و همكاران، 1383).[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]در اين مطالعه، مننژيت و عفونت خون سراشيايي در بخش نوزادان برخي از بيمارستانهاي تهران مشاهده شده است. سراشيا در افرادي كه بصورت تزريق از هروئين[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]استفاده مينمايند ايجاد اندوكارديت و استئوميليت مينمايد[/FONT][FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif](Ania, 2002) [/FONT][FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]ولي چنين مواردي توسط آزمايشگاهها و بيمارستانهاي مورد مطالعه گزارش نشده است.[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]شيوع عفونتهاي بيمارستاني ناشي از سراشيا گر چه در سراسر جهان رو به كاهش است ولي هنوز هم اين باكتري سبب شيوع عفونتهاي بيمارستاني قابل توجه ميگردد[/FONT][FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif](Ania, 2002)[/FONT][FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif].[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]طي مطالعاتي كه به انجام رسيده، معلوم شده است كه عفونتهاي ناشي از سراشيا غير منتشره بوده و بصورت عفونت باكتريال ثانويه در افراد ايجاد نميگردند.[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif](Su, etal, 2003)[/FONT][FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] كه اين مطلب در بررسي حاضر نيز كاملاً مورد تاييد مؤلفين ميباشد.[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]همانطور كه در مبحث نتايج نيز به آن اشاره شد، 97 درصد باكتريهاي بيماريزاي سراشيا در تهران كه از بيماران جدا شدهاند، داراي رنگدانه قرمز آجري ميباشند. اين رنگدانه، كه «پروديژيوزين» نام دارد در سال 1902 ميلادي توسط دانشمندان از اين باكتري جدا گرديد. رنگدانه «پروديژيوزين» يك متابوليت ثانويه ويژه بوده و فرمول شيميايي آن بصورت [/FONT][FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]C[/FONT][FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]20H25N3O[/FONT][FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] ميباشد. ساختار غير معمول آن داراي سه حلقه پيرولي بوده و يك Pyrryldipyrrylmethene ميباشد(Bennett, 2000) بطور كلي اين رنگدانه در آب نامحلول است ولي در الكل خالص، استون، اتر و كلروفرم كاملاً حل ميشود(اديب فر، 1375). رنگدانه «پروديژيوزين» از سه جزء قرمز رنگ و يك جزء آبي رنگ تشكيل يافته است كه هر چهار جزء داراي آهن ميباشند. نقش اين رنگدانه در بيماريزايي S.marcescens كاملاً مشخص نشده است.[/FONT][FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] در مطالعه حاضر مشخص شده است كه سويههاي فاقد رنگدانه نيز قادر به ايجاد عفونت بوده و معمولاً باعث فريبتكنسينهاي آزمايشگاه ميگردند و آن را با «انتروباكتر» اشتباه ميگيرند، بنظر ميرسد كه برخي از آزمايشگاهها و بيمارستانها ميبايستي از افراد ماهرتر و نيز از روشهاي بيوشيميايي كاملتري بهرهمند گردند.[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]طي گزارشاتي كه [/FONT][FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif](Ania, 2002)[/FONT][FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] به انجام رسيده است، در 30 تا 50 درصد افراد مبتلا به عفونت ادراري ناشي از سراشيا هيچ علائمي ديده نميشود در صورت بروز علائم، تب، تكرر ادرار، سوزش در مجراي ادراري، چرك در ادرار و درد ناشي از ادرار مشاهده ميشود. در مطالعة حاضر نتايج نشان ميدهند كه 100درصد مردان و 45درصد زنان مبتلا به عفونتهاي مجاري اداري ناشي از سراشيا، داراي علامت ميباشند، در اين بين، زنان علائمي چون تب، التهاب غير سوزاكي گردن رحم و كشاله ران، تغيير رنگ و بوي ادرار را از خود نشان ميدهند. كه برخي اوقات، التهاب غير سوزاكي گردن رحم با ترشحات بد بو همراه است و مردان داراي سوزش و التهاب غير سوزاكي در مجراي ادراري خود ميباشند.[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]در اين بررسي، در غالب بيماران، فاكتورهاي مستعدكنندهاي چون اعمال جراحي، ديابت، سوندگذاري، سنگمثانه و كليه ديده شد كه با فاكتورهاي مستعد كننده معمول در جهان از قبيل ديابت مليتوس، انسداد مجاري ادراري، نقص در كليهها و پيوند اعضا مطابقت دارد. [/FONT][FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif](Ania, 2002 & Berthelot etal, 1999)[/FONT][FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif].[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]بررسيها نشان ميدهند كه رعايت بهداشت و گندزدايي مرتب در بخش نوزادان و اطاقهاي جراحي نقش بسزايي در كاهش شيوع عفونتهاي ناشي از سراشيا دارند.[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif](Nahabedian etal, 2003)[/FONT][FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] اين مطلب در مطالعه حاضر مورد بررسي قرار گرفته و يكي از بهترين روشهاي كاهش عفونتهاي ناشي از سراشيا بحساب ميآيد.[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]عفونتهاي چشمي وابسته به سراشيا منجر به ايجاد كراتيت و يا اندوفتالمي ميگردد، اگر بافتهاي نرم بدن توسط سراشيا دچار عفونت شوند، منجر به سلوليت، التهاب وريدها و يا عفونتهاي پوستي ميگردد[/FONT][FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif](Cohen etal, 1997)[/FONT][FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] البته در اين بررسي، در هيچيك از بيمارستانها و آزمايشگاههاي تشخيص طبي مورد مطالعه در شهر[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]تهران، موارد اندوفتالمي ناشي از عفونتهاي سراشيايي گزارش نشده است.[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]كلنيهاي 48 ساعته [/FONT][FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]S.marcescens[/FONT][FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] بر روي ژلوز ساده به قطر 1 تا 2 ميليمتر بوده و صاف، گرد و كمي برجستهاند. اين باكتريژلاتين را در مدت 2 تا 3 روز بشكل قيف[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] ذوب مينمايد. اين باكتري قندهايي چون ساكارز، ساليسين و ... را تخمير نموده و اندكي گاز توليد مينمايد. اندول و متيلرد منفي، و VP، سيترات و ليزين مثبت[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] ميباشد. بعلاوه اريتريتول را مورد استفاده قرار ميدهد. بطور كلي، S.marcescens[/FONT][FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] داراي آنزيمهاي DNase, Lipase, Gelatinase و Nuclease ميباشد كه از ويژگيهاي[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]منحصر بفرد اين باكتري است (Alikin etal. 1998 & Ania, 2002) در برخي از آزمايشگاهها و بيمارستانهاي تهران با استفاده از تست DNase براحتي اين باكتري را[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]شناسايي مينمايند. وجود آنزيم ليپاز در باكتري مزبور سبب شده است تا تركيبات چرب، مهمترين منبع آلوده كننده افراد به عفونتهاي ناشي از اين باكتري گردند[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif](Endoh etal, 2000). امروزه دانشمندان پي به خواص ضد ويروسي، ضد قارچي و ضد كنهاي آنزيم اندونوكلئاز S.marcescens بردهاند.[/FONT][FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif](Alikin etal, 1998)[/FONT][FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif].[/FONT]