amirsayalat
عضو جدید
در مقدمه اين مقاله سعي شده است با مروري بر تاريخچه تبادل اطلاعات CAD/CAM ، تلاش هاي صورت گرفته در سه دهه اخير براي انجام پروژه هاي جهاني بيان شوند. همچنين در اين مقدمه بعضي از استانداردهاي مهم معرفي شده است و در بخش هاي بعدي مقاله دو استاندارد مهم IGES و STEP مقايسه مي شوند.
مقدمه
امروزه توليد يك كار جهاني است. در يك مركز CAD در نقطه اي از جهان قطعه اي طراحي مي شود و سپس اطلاعات طرح از طريق اينترنت به مركز CAM در نقطه ديگري از جهان ارسال مي گردد و در آنجا ساخته مي شود. در فرآيند طراحي، ساخت و توليد خصوصاً در صنعت خودرو مرسوم است كه خيلي از اجزاء توسط خودروساز طراحي مي شود ولي ساخت قطعات بوسيله پيمانكارهاي بيرون صورت مي گيرد. تقاضاي بازار براي مدل هاي جديد منجر به ايجاد طر ح هاي متفاوت توسط سازندگان مي شود كه سازندگان طرح هاي جديد براي قطعات ارائه دهند و پيمانكاران نيز بايد خود را با طرح هاي جديد كارفرماها تطبيق دهند. به موازات اين فرآيند تبادل حجم وسيعي از اطلاعات CAD/CAM از جمله تعريف قطعه، طراحي اجزاء و روش ساخت بين شركت هاي مختلف صنعتي صورت مي گيرد. براي آنكه اين تبادل سريع و صحيح انجام گيرد سيستم هاي CAD/CAM بكار رفته بوسيله سازندگان مختلف بايد توانايي تبادل اطلاعات با يكديگر را داشته باشند
راحترين روش براي دو شركتي كه تبادل اطلاعات دارند استفاده از يك نرم افزار CAD/CAM با يك نگارش يكسان است. اما پذيرش سيستم شركت كارفرما توسط پيمانكار كار راحتي نيست چون يك پيمانكار ممكن است با چندين كارفرما كار كند. براي درك بهتر اين مثال را فرض كنيد كه يك سازنده فارسي زبان براي كار با شركت فرانسوي، ژاپني، و آلماني مجبور باشد هر سه زبان را ياد بگيرد. بنابراين تلاش براي توسعه يك برنامه خاص كه اطلاعات را از يك سيتم خاص به فرمت قابل قبول براي سيستم ديگر تبديل كند از اواخر دهه 1970 در صنايع هوايي و خودروسازي آمريكا با پشتيباني بخش نظامي شروع شد. اين كوشش بطور ويژه روي اطلاعات هندسي متمركز بود. شايد اولين كار مهمي كه در تبادل داده هاي CAD/CAM به طور اصولي صورت گرفت IGES بود كه توسط تيمي از بويينگ، جنرال الكتريك، نيروي هوايي آمريكا حمايت شد و عاقبت در سال 1981 پذيرفته شد. اين استاندارد توسطس فروشندگان CAD آمريكا توسعه داده شد. اين قالب استاندارد به صورت فايل ASGII بود كه روي نوار 1/2 ذخيره مي شد.
از آنجاييكه فايل هاي IGES به صورت ASCII انتخاب مي شوند آنها بزرگتر از فايل هاي CAD بودند. در اوايل، تكميل مترجم هاي IGES توسط فروشندگان سيستم هاي CAD منجر به غير قابل اعتماد شدن آنها شد. چون مشخصات مبهم بود و فروشندگان فقط بخشي از استاندارد را بكار مي بردند. اين مشكلات سبب شد كه شركت هوا فضا فرانسه استاندارد خودش را با نام SET معرفي كند و از اينرو بطور وسيع در Airbus مورد استفاده قرار گرفت.
SET از يك مدل مشابه به IGES استفاده مي كند اما با فرمتي كه فشردگي خيلي بيشتري دارد. محدوديت هاي IGES همچنين صنايع خودروسازي آلماني را برانگيخت كه يك استاندارد براي خودشان توسعه دهند تا بر محدوديت هاي IGES كه فقط بر اساس مدل هاي سطحي درجه سه ارائه مي شد، غلبه كند. استاندارد VDA/FS به طور ويژه براي ارائه سطوح از درجه بالاتر توسعه داده شد و نگارش دوم آن شامل اطلاعات توپولوژي و هندسي بود. هنگامي كه اين استانداردها در اروپا جاي پايي پيدا كرده بودند كار روي IGES به سرعت دنبال مي شد. IGES نگارش دوم در سال 1983 ساخته شد و شامل موجوديت هايي از المان هاي محدود و كاربردهاي الكترونيكي بود. اگر چه هيچ وقت IGES2 يك استاندارد رسمي نشد بطور وسيع مورد قبول صنعت CAD واقع شد. در اين زمان كار روي استاندارد براي تبادل اطلاعات مدل هاي توپر آغاز شد. IGES در اين زمان تبادل داده اي سطوح محدود و مدل هاي سيمي را شروع كرده بود. يك نتيجه از اين كار(Experimental Boundary File)EBF بود كه عاقبت با نام ESP (Experimental Solid Proposal) يكي شد. در سال 1986 IGES نگارش اول با 3IGES جايگزين شد كه بيش از 50 نوع موجوديت (Entity) بود. در سال 1989 نگارش 4 معرفي شد كه براي توصيف ساختمان مدل هاي هندسي توپر از IGES.ESP سرچشمه گرفته بود و انتقال مدل هاي توپر با ارائه از نوع Boundary در IGES از سال 1990 شروع شد. اگر چه IGES استاندارد حاكم در دنياي تبادل اطلاعات CAD است يك سري از استانداردهاي مختلف ابداع شدند تا معايب زير بنايي IGES را برطرف سازند. كوشش براي ايجاد يك استاندارد جهاني پذيرفته شده براي كامل ساختن كارهاي قبلي و تهيه يك اصول كلي براي استانداردهايي كه در اين زمينه فعاليت مي كنند شروع شد. اين تلاش در سال 1984 بنام مشخصه تبادل اطلاعات محصول PDES آغاز شد همچنين جامعه اروپا براي يك پروژه بزرگ با نام CAD-I پشتوانه مالي فراهم ديده بود. اين پروژه هاي مختلف و كارهاي گروهي در اين زمينه توسط ISO با همديگر در يك استاندارد واحد به نام STEP جمع شد. در استاندارد STEP با يكي شده مدل فرمولي براي تبادل اطلاعات با كمك زبان مدل سازي اطلاعات به نام Express نسبت به IGES بهبود يافته است. STEP علاوه بر عرضه خصوصيات شكلي استاندارد محدوده وسيعي از اطلاعات غير هندسي نظير Feature، تلرانس ها، خواص مواد و خصوصيات سطح دارا است. مدل هندسي بايد خصوصيات جسم توپر براي هر دو نوع هندسه مرزي و ساختاري را داشته باشد. اين قابليت ها با اطلاعات غير هندسي جمع مي شود تا سيستم فرستنده قادر به ارسال اطلاعات يك مدل محصول كامل باشد. به عنوان مثال نرم افزار بخش عمليات حرارتي يك شركت بايد بتواند از اطلاعات نرم افزار بخش طراحي به راحتي استفاده كند و يا سيستم مالي بتواند خرو جي انبار و توليد را به راحتي به نرم افزار خود وارد كند.
دوستانی که مایلند اطلاعات بیشتری داشته باشند می توانند به وبلاگم مراجعه کنند
www.amirsayalat.blogfa.com
مقدمه
امروزه توليد يك كار جهاني است. در يك مركز CAD در نقطه اي از جهان قطعه اي طراحي مي شود و سپس اطلاعات طرح از طريق اينترنت به مركز CAM در نقطه ديگري از جهان ارسال مي گردد و در آنجا ساخته مي شود. در فرآيند طراحي، ساخت و توليد خصوصاً در صنعت خودرو مرسوم است كه خيلي از اجزاء توسط خودروساز طراحي مي شود ولي ساخت قطعات بوسيله پيمانكارهاي بيرون صورت مي گيرد. تقاضاي بازار براي مدل هاي جديد منجر به ايجاد طر ح هاي متفاوت توسط سازندگان مي شود كه سازندگان طرح هاي جديد براي قطعات ارائه دهند و پيمانكاران نيز بايد خود را با طرح هاي جديد كارفرماها تطبيق دهند. به موازات اين فرآيند تبادل حجم وسيعي از اطلاعات CAD/CAM از جمله تعريف قطعه، طراحي اجزاء و روش ساخت بين شركت هاي مختلف صنعتي صورت مي گيرد. براي آنكه اين تبادل سريع و صحيح انجام گيرد سيستم هاي CAD/CAM بكار رفته بوسيله سازندگان مختلف بايد توانايي تبادل اطلاعات با يكديگر را داشته باشند
راحترين روش براي دو شركتي كه تبادل اطلاعات دارند استفاده از يك نرم افزار CAD/CAM با يك نگارش يكسان است. اما پذيرش سيستم شركت كارفرما توسط پيمانكار كار راحتي نيست چون يك پيمانكار ممكن است با چندين كارفرما كار كند. براي درك بهتر اين مثال را فرض كنيد كه يك سازنده فارسي زبان براي كار با شركت فرانسوي، ژاپني، و آلماني مجبور باشد هر سه زبان را ياد بگيرد. بنابراين تلاش براي توسعه يك برنامه خاص كه اطلاعات را از يك سيتم خاص به فرمت قابل قبول براي سيستم ديگر تبديل كند از اواخر دهه 1970 در صنايع هوايي و خودروسازي آمريكا با پشتيباني بخش نظامي شروع شد. اين كوشش بطور ويژه روي اطلاعات هندسي متمركز بود. شايد اولين كار مهمي كه در تبادل داده هاي CAD/CAM به طور اصولي صورت گرفت IGES بود كه توسط تيمي از بويينگ، جنرال الكتريك، نيروي هوايي آمريكا حمايت شد و عاقبت در سال 1981 پذيرفته شد. اين استاندارد توسطس فروشندگان CAD آمريكا توسعه داده شد. اين قالب استاندارد به صورت فايل ASGII بود كه روي نوار 1/2 ذخيره مي شد.
از آنجاييكه فايل هاي IGES به صورت ASCII انتخاب مي شوند آنها بزرگتر از فايل هاي CAD بودند. در اوايل، تكميل مترجم هاي IGES توسط فروشندگان سيستم هاي CAD منجر به غير قابل اعتماد شدن آنها شد. چون مشخصات مبهم بود و فروشندگان فقط بخشي از استاندارد را بكار مي بردند. اين مشكلات سبب شد كه شركت هوا فضا فرانسه استاندارد خودش را با نام SET معرفي كند و از اينرو بطور وسيع در Airbus مورد استفاده قرار گرفت.
SET از يك مدل مشابه به IGES استفاده مي كند اما با فرمتي كه فشردگي خيلي بيشتري دارد. محدوديت هاي IGES همچنين صنايع خودروسازي آلماني را برانگيخت كه يك استاندارد براي خودشان توسعه دهند تا بر محدوديت هاي IGES كه فقط بر اساس مدل هاي سطحي درجه سه ارائه مي شد، غلبه كند. استاندارد VDA/FS به طور ويژه براي ارائه سطوح از درجه بالاتر توسعه داده شد و نگارش دوم آن شامل اطلاعات توپولوژي و هندسي بود. هنگامي كه اين استانداردها در اروپا جاي پايي پيدا كرده بودند كار روي IGES به سرعت دنبال مي شد. IGES نگارش دوم در سال 1983 ساخته شد و شامل موجوديت هايي از المان هاي محدود و كاربردهاي الكترونيكي بود. اگر چه هيچ وقت IGES2 يك استاندارد رسمي نشد بطور وسيع مورد قبول صنعت CAD واقع شد. در اين زمان كار روي استاندارد براي تبادل اطلاعات مدل هاي توپر آغاز شد. IGES در اين زمان تبادل داده اي سطوح محدود و مدل هاي سيمي را شروع كرده بود. يك نتيجه از اين كار(Experimental Boundary File)EBF بود كه عاقبت با نام ESP (Experimental Solid Proposal) يكي شد. در سال 1986 IGES نگارش اول با 3IGES جايگزين شد كه بيش از 50 نوع موجوديت (Entity) بود. در سال 1989 نگارش 4 معرفي شد كه براي توصيف ساختمان مدل هاي هندسي توپر از IGES.ESP سرچشمه گرفته بود و انتقال مدل هاي توپر با ارائه از نوع Boundary در IGES از سال 1990 شروع شد. اگر چه IGES استاندارد حاكم در دنياي تبادل اطلاعات CAD است يك سري از استانداردهاي مختلف ابداع شدند تا معايب زير بنايي IGES را برطرف سازند. كوشش براي ايجاد يك استاندارد جهاني پذيرفته شده براي كامل ساختن كارهاي قبلي و تهيه يك اصول كلي براي استانداردهايي كه در اين زمينه فعاليت مي كنند شروع شد. اين تلاش در سال 1984 بنام مشخصه تبادل اطلاعات محصول PDES آغاز شد همچنين جامعه اروپا براي يك پروژه بزرگ با نام CAD-I پشتوانه مالي فراهم ديده بود. اين پروژه هاي مختلف و كارهاي گروهي در اين زمينه توسط ISO با همديگر در يك استاندارد واحد به نام STEP جمع شد. در استاندارد STEP با يكي شده مدل فرمولي براي تبادل اطلاعات با كمك زبان مدل سازي اطلاعات به نام Express نسبت به IGES بهبود يافته است. STEP علاوه بر عرضه خصوصيات شكلي استاندارد محدوده وسيعي از اطلاعات غير هندسي نظير Feature، تلرانس ها، خواص مواد و خصوصيات سطح دارا است. مدل هندسي بايد خصوصيات جسم توپر براي هر دو نوع هندسه مرزي و ساختاري را داشته باشد. اين قابليت ها با اطلاعات غير هندسي جمع مي شود تا سيستم فرستنده قادر به ارسال اطلاعات يك مدل محصول كامل باشد. به عنوان مثال نرم افزار بخش عمليات حرارتي يك شركت بايد بتواند از اطلاعات نرم افزار بخش طراحي به راحتي استفاده كند و يا سيستم مالي بتواند خرو جي انبار و توليد را به راحتي به نرم افزار خود وارد كند.
دوستانی که مایلند اطلاعات بیشتری داشته باشند می توانند به وبلاگم مراجعه کنند
www.amirsayalat.blogfa.com
