علي دايي در گفت‌وگويي خواندني با مجله زندگي ايده‌آل حرفهاي جالبي درباره زندگي شخصي خود به زبان آورده. بدون هيچ مقدمه‌اي اين مصاحبه را بخوانيد:
سايت گل – به هركس كه مي‌گويد زندگي تقدير است و شانس، به هر كه مي‌گويد با تلاش نمي‌تواني به‌جايي برسي، و به هر كه مي‌گويد موفقيت و پيشرفت سقفي دارد، علي دايي را نشان بدهيد. او يك نمونه جهاني از موفقيت، براي همه آنهايي است كه منكر اراده انساني هستند. كسي كه خودش را ساخته است. نه با تكيه بر شانس و حتي نه با استفاده از استعداد خداداده. اگر گمان مي‌كنيد علي دايي يك فوتباليست ژني است، مطمئنا تمرينات طاقت‌فرساي او را نديده‌ايد. بازيكني كه حتي وقتي در اوج بود، از همه همبازيان تازه‌سال و كم‌تجربه‌اش بيشتر و سخت‌تر تمرين مي‌كرد. براي همين هم بود كه به بالاترين درجه فوتبال رسيد. جايي كه هيچ فوتباليست ايراني براي سالها خوابش را هم نخواهد ديد؛ بازي در ليگ قهرمانان اروپا و گل زدن به بزرگترين تيم‌هاي اروپايي، درخشش در تيمي مثل بايرن مونيخ، حضور در دو جام جهاني با تيم ملي ايران و زدن بيش از 100 گل ملي، كه ركوردي جاودانه است. علي دايي چه در دوران بازيگري و چه روي نيمكت مربيگري، شخصيتي بزرگ و كاريزماتيك بوده است. يك افتخار براي فوتبال ايران كه در تمام دنيا مي‌شناسندش و يك چهره موفق، چه در تحصيل و چه در تجارت. او يك الگوي تمام عيار براي هر كسي است كه به‌دنبال مسير پيشرفت مي‌شود. عرق ريختن، نگاه درست و هوشمندانه به قله و باز هم عرق ريختن.
با علي دايي درباره راز و رمز صعودش صحبت كرده‌ايم. او به ما مي‌گويد كه نسخه هيچ دعانويسي در كار نيست. معمايي در كار نيست، جز همان كلمه جادويي: اراده!
چشمم دنبال مال و ناموس كسي نبوده
يكي از چيزهاي مهمي كه در رسيدن به جايگاه امروزي و موفقيتم خيلي به من كمك كرد، اين بود كه از اولش هم چشمم دنبال مال و ناموس كسي نبود. اگر اين‌طوري زندگي كردي، مطمئن باش به همه‌چيز مي‌رسي. چشم و دل پاك داشتن، ابزار رسيدن به موفقيتاند. وقتي انسان مال حلال به دست بياورد، مطمئنا خدا هم به مالش بركت مي‌دهد. خود من كه هميشه از خدا خواستم نعمت‌هايي كه در زندگي نصيبم مي‌كند، به او نزديك‌ترم كند و همراه با ثروت و نعمت‌هايش، روش درست مصرف كردن و جنبه داشتن‌شان را هم به من بدهد. خيلي‌ها را مي‌شناسم كه با وجود داشتن امكانات و ثروت زياد اما جنبه و ظرفيت كافي را نداشتند وبه كج‌راهه رفتند! خود من با وجود داشتن امكانات كامل ولي هميشه از خيلي مسائل چشم‌پوشي كردم! مثلا به فرض آدمي كه هيچ‌گونه امكانات و ثروتي نداشته باشد، مشخص است كه نمي‌تواند كاري از پيش ببرد، بنابراين نمي‌تواند ادعا كند بخاطر خدا خيلي از كارها را انجام نداده چون شرايطش را نداشته؛ اينكه فايده ندارد! اين مهم است كه شرايط و امكانات انجام هر كاري را داشته باشي اما دست از پا خطا نكني؛ اگر اين‌طوري امتحان شدي، آن‌موقع مي‌تواني ادعاي پاكي و خداپرستي كني.
از زندگي بايد نهايت لذت را برد
هميشه و در همه شرايط، از خداوند بخاطر تمام نعمت‌هايي كه به من و خانوادهام داده سپاسگزارم و همواره تا جايي كه توان داشته‌ام تلاش كردم تا خودم، خانوادهام و اطرافيانم امكانات خوبي در زندگي داشته باشيم و از زندگي نهايت لذت ممكن را ببريم.
هيچ‌وقت پيش خودم احساس نكردم شخصيت خيلي مهمي هستم، اصلا خودم را در حدي نمي‌بينم كه از زبان يك فرد موفق بخواهم به طرفدارانم توصيه‌يي بكنم! اما يك توصيه خيلي مهم براي همه، بويژه جوان‌ترها دارم؛ اگر مي‌خواهيد در زندگي به جايگاهي برسيد و عاقبت به‌خير شويد، هميشه احترام پدر و مادرتان را نگه داريد. اين، نظر شخصي من است كه انسان هر آنچه را كه در طول زندگي‌اش به دست مي‌آورد، بخاطر وجود پدر و مادرش است. هر جايي هم كه بروي، باز هم به اين قضيه مي‌رسي كه هيچكس اندازه اين 2 موجود، دلش برايت نمي‌سوزد و واقعا دوستت ندارد. اگر از تو رضايت داشته باشند، مطمئن باش خدا هم درهاي زيادي را به رويت باز مي‌كند. خود من بارها در زندگي‌ام آدم‌هايي را ديدم كه بخاطر دعاي خير پدرومادرشان، به همه‌جا رسيده‌اند، البته برعكسش را هم زياد ديدم!
در مكتب ما شكست معنايي ندارد
ما به اين دنيا آمديم تا براي چيزهايي كه مي‌خواهيم و دوست داريم به دست‌شان بياوريم، تلاش كنيم و بجنگيم. زندگي فراز و نشيب‌هاي زيادي دارد. هيچ موقع نمي‌تواني از جايگاهي كه داري مطمئن باشي. ممكن است يك‌شبه از بالا به پايين بيفتي يا بالعكس. خود من در زندگي پدرم، اين بالا و پايين بودن‌ها را ديدم و لمس كردم. هميشه در زندگي‌ام بخاطر رسيدن به موفقيت تلاش كردم و اتكايم فقط به خداوند بوده است. در مكتبي كه درس خواندم و بزرگ و تربيت شدم، شكست معنايي ندارد البته شكست هميشه وجود دارد اما يك اتفاق مقطعي است و انسان هميشه توانايي بلندشدن و پيشرفت دوباره را دارد. اصلا ما به دنيا آمده‌ايم كه با سختي‌هاي زندگي دست‌وپنجه نرم كنيم و از سر و كله هم بالا برويم! اگر اين كارها را هم نكنيم كه وقت نمي‌گذرد (خنده!)
دانشگاه بدون كلاس تقويتي؟!
روزي كه براي تحصيل به تهران آمدم و در دانشگاه شريف پذيرفته شدم، حتي تصور هم نمي‌كردم روزي به چنين جايگاهي برسم! بزرگترين عاملي كه باعث شد من بدون زدن حتي يك تست كنكور و بدون اينكه به كلاس‌هاي تقويتي و… بروم، در يكي از بهترين دانشگاه‌هاي ايران قبول شوم و مدرك مهندسي بگيرم، وجود پدر عزيزم بود كه از كودكي به من مي‌گفت بايد مهندس شوي. علاوه بر اينكه مدرك مهندسي‌ام را گرفتم، تحصيلاتم به پيشرفتم در فوتبال، بسيار كمك كرد. خدا را شكر كه در اين مسير سختي كه متاسفانه نمي‌تواني دوست و دشمنت را از هم تشخيص دهي و خيلي‌ها نمي‌خواهند بزرگ‌شدن و موفقيتت را ببينند، تا حالا ادامه دادم و جنگيدم. از خدا هم مي‌خواهم هميشه در ميان مردم سربلند بوده و عمر با عزت داشته باشم.
فقط در بعضي موارد موفق بوده‌ام!
هيچ‌وقت نمي‌توانم به‌خودم نمره موفقيت بدهم چون موفقيت جنبه‌هاي مختلفي دارد. علي دايي در بعضي موارد موفق بوده اما مواردي هم هست كه بايد در آنها به موفقيت برسد. از اين نظر كه به عنوان يك جوان شهرستاني از اردبيل به تهران آمدم و تحصيل كردم، روي پاي خودم بودم و به غيراز خدا و خانوادهام كسي را نداشتم و توانستم در اين جامعه خودم را به اين مرحله برسانم، راضي‌ام اما موفقيت، فقط در ظواهر و ماديات نيست. اگر همه زمينه‌ها را درنظر بگيريم، نمره دادن خيلي سخت مي‌شود و بهنظرم مردم بايد به من نمره بدهند، نه‌خودم.
ماديات و معنويات را با هم مي‌خواهم
بهنظرم موفقيت مادي و معنوي هر 2 لازم و ملزوم يكديگرند و به‌شخصه هميشه دوست داشته‌ام هر 2 آنها را به دست بياورم. هيچ‌وقت اين درست نيست كه انسان بگويد من از تمام مسائل مادي چشم‌پوشي مي‌كنم و فقط معنويات مهم است يا بالعكس! چون اگر قرار بود اينطور باشد، خدا اين همه نعمت‌ها و زيبايي‌هاي مادي را نمي‌آفريد. خداوند همه نعمت‌ها را براي انسان‌ها گذاشته تا لذت ببرند اما آن چيزي كه اهميت دارد روش صحيح و درست رسيدن به ماديات و بعد از آن، درست استفاده‌كردن‌شان است. هميشه گفته‌ام انساني موفق است كه زندگي را با تمام ابعادش دوست داشته باشد و خودم هم هميشه سعي كرده‌ام همه مسائل را در حد متعادل رعايت كنم و تك‌بعدي به زندگي نگاه نكنم.
به‌خودم افتخار مي‌كنم، چون…
شايد از لحاظ مادي در برابر خيلي‌ها هيچي نداشته باشم اما افتخارم اين است كه بخاطر بيزينس‌هايم، 100 خانواده مي‌توانند در كنار من نان بخورند و در چرخه زندگيشان موثر باشم. حتي دعاي يكي از اين خانواده‌ها هم، براي من كفايت كرده و مرا براي انجام كارهاي ديگر تشويق مي‌كند.
زندگي من براي همه رو است
اگر بخواهيد از نظر ميزان ثروت حساب كنيد، خيلي‌ها را مي‌شناسم كه در برابرشان اصلا به حساب نمي‌آيم اما مثلا مي‌ترسند يك ماشين خوب سوار شوند تا خدايي ناكرده مردم از ثروت‌شان خبردار شوند و يك وقت چشم بخورند! همه مردم از نوع زندگي و ميزان ثروتم خبر دارند، من تمام زندگي‌ام براي مردم رو است. مردم از همه مغازه‌هاي من، اتومبيل‌هايم و… خبر دارند و من چيزي براي قايم‌كردن از آنها ندارم. مگر نه‌اينكه همه ما تلاش مي‌كنيم تا زندگي خودمان و خانواده‌مان در رفاه و آرامش باشد؟ من هم مثل بقيه؛ هميشه تلاش كردم تا از پولي كه به دست مي‌آورم، نهايت استفاده را بكنم و لذتش را ببرم. دوست دارم خودم و خانوادهام از امكاناتي كه داريم لذت ببريم.
به جايگاه امروزم قانع نيستم
بهنظرم در زندگي هيچ آدمي سقف يا انتهايي وجود ندارد و هميشه براي پيشرفت مسير باز است. وقتي مي‌بينم بعضي از فوتباليست‌هاي امروزي مثلا يك خانه 100 متري مي‌خرند و مي‌گويند ديگر به همه‌چيز رسيدم و آرزويي ندارم، تعجب مي‌كنم! زندگي من سقفي ندارد. دوست ندارم در كار و زندگي‌ام در جا بزنم. در مربيگري‌ام هم به اين جايي كه هستم راضي نيستم؛ حالاحالاها بايد در زندگي شخصي و فوتبالي‌ام پيشرفت كنم. مطمئنا دوست دارم روزي مربي يكي از بزرگترين تيم‌هاي جهان باشم. هر روز بعد از تمام شدن تمرين‌مان، مي‌روم منزل و فيلم تيم‌ها را مي‌بينم، بازي‌ها را آناليز مي‌كنم و با مطالعه و رفتن به اينترنت، سعي مي‌كنم دانشم به‌روز باشد و سطح اطلاعاتم را بالاتر ببرم. من حالاحالاها بايد پيشرفت كنم و به جايگاه امروزم راضي نيستم.
جدي‌ام، يعني مغرورم؟!
شايد بعضي‌ها گمان كنند علي دايي غرور كاذب دارد! اما چنين چيزي اصلا صحت ندارد. اگر انسان در زندگي احساس تكبر كند، خيلي زودتر از تصورش زمين مي‌خورد. هميشه چه زماني كه فوتبال بازي مي‌كردم و چه الان كه مربي شده‌ام، در كارم جدي بوده‌ام و اين موضوع، هيچ ربطي به غرور و تكبر ندارد. اگر خود من در كارم جدي نباشم كه همه از سر و كولم بالا مي‌روند و نمي‌شود تيم را جمع كرد! مطمئن باش اگر در كارت جدي نباشي به موفقيت نمي‌رسي.
نمي‌توان با ميلياردها پول هم محبوب شد
براي من همين بس است كه بدانم يك نفر در دلش مرا دوست دارد، اين براي من خيلي ارزش دارد. مي‌شناسم آدم‌هايي را كه حاضرند پول‌هاي ميلياردي خرج كنند تا محبوب و مشهور شوند اما آخرسر هم اين اتفاق براي‌شان نمي‌افتد، پس محبوب بودن پيش مردم، چيزي نيست كه بتواني آن را با پول بخري. خدا را شكر كه مردم هميشه به من لطف داشتند و محبت‌هاي آنها هميشه به من دلگرمي داده است.
آرزوهاي خنده‌دار من
هرگز در زندگي‌ام به چيزي يا شخص خاصي غبطه نخوردم و تا آخر عمرم هم مطمئنم اين اتفاق برايم نمي‌افتد. شايد وقتي جوان‌تر بودم، خيلي آرزوها داشتم كه نسبت به زمان خودشان خيلي آرزوهاي بزرگي بودند و الان وقتي به آنها فكر مي‌كنم خنده‌ام مي‌گيرد اما هيچ‌وقت به چيزي غبطه نخوردم. من مصداق ضرب‌المثل از تو حركت از خدا بركت را در زندگي‌ام لمس كردم. اگر انسان در راه درست حركت كند، خدا هم به او بركت مي‌دهد. شايد براي رسيدن به خواسته‌هايش زمان زيادي بگذرد اما پله‌پله به تمام آرزوهايش مي‌رسد.
نااميد نه ولي سرخورده شده‌ام
هيچ‌وقت بخاطر شكست يا يك اتفاق بد نااميد نشده‌ام، يعني اسمش را نااميدي نمي‌گذارم، اگر بگوييم يك نوع سرخوردگي بهتر است. مسلما در زندگي همه آدم‌ها پيش مي‌آيد كه بخاطر برخي مسائل، سرخورده شوند. هيچ‌وقت نشده بخاطر يك شكست در مرحله‌يي از زندگي‌ام، بگويم من فلان شكست را خوردم، پس ديگر نمي‌خواهم ادامه دهم و براي هميشه قيدش را مي‌زنم! وقتي براي اتفاق يا شكستي احساس ناراحتي مي‌كنم و سرخورده مي‌شوم، از راهنمايي‌هاي دوستانم استفاده مي‌كنم و آنها هم با دلگرمي‌هاي‌شان، باعث مي‌شوند از فضايي كه در آن هستم جدا شوم البته من دوستان زيادي ندارم اما با همين تعدادي هم كه رابطه دارم، مي‌دانم دوستم دارند و برايم مايه مي‌گذارند.
عشقي كه مانع از مهاجرتم شد
با وجود اينكه مطمئنم اگر در يك كشور ديگر به دنيا مي‌آمدم شرايط و روزگارم با حال حاضرم خيلي متفاوت بود اما هميني كه هستم را دوست دارم. وقتي به مجامع بين‌المللي مي‌روم، مي‌بينم چه عزت و احترامي برايم قائل مي‌شوند اما ابراز احساسات يك آدم عادي در كشور خودم را با هيچ‌چيزي مقايسه نمي‌كنم. به ايراني بودنم افتخار مي‌كنم و عاشق مردم وطن و كشورم هستم و با وجود قدرنشناسي‌ها و ناملايماتي كه بعضي اوقات مي‌بينم اما در كل راضي‌ام. همين الان مي‌توانم بدون هيچ‌گونه مشكلي خانوادهام را به هر كشوري كه مي‌خواهم ببرم و باقي عمرم را همانجا بگذ‌رانم اما عشق به مردم و كشورم و عشقي كه آنها به من مي‌دهند، هميشه مانع از اين تصميم شده است.
محاسن و معايب شهرت از نگاه من
شهرت در زندگي علي دايي، گاهي خوب بوده و گاهي نه؛ خيلي جاها به واسطه شهرتي كه داشتم، كارهايي كه مثلا براي آدم‌هاي معمولي يك‌ماه طول مي‌كشيده، براي من 2روزه انجام شده ولي بعضي جاها هم همين شهرت باعث شده به من جور ديگري نگاه شود و اگر شهروند معمولي بودم، برايم بهتر بود. به هر حال شهرت جنبه‌هاي مثبت و منفي دارد اما در هر صورت محاسنش بهتر از معايبش است و همين‌كه مردم در خيلي جاها لطف و محبت دارند خوب است البته هيچ‌وقت دوست نداشته‌ام از اين امتيازم سوءاستفاده يا حق كسي را ضايع كنم بلكه هر چه بوده لطف خود مردم بوده كه شامل حالم شده است.
بايد از اشتباه‌ها درس زندگي گرفت
مطمئنا هيچكس نمي‌تواند بگويد من در طول 24 ساعت يك روزم، هيچ اشتباهي مرتكب نشده‌ام و نمي‌شوم، ديگر چه برسد به تمام زندگي. زندگي انسان‌ها پر از اشتباه است و درس گرفتن از همين اشتباه‌ها‌ست كه باعث پيشرفت در زندگي مي‌شود. خود من هم مثل همه مردم، بارها در زندگي‌ام دچار اشتباه شده‌ام و بعضي وقت‌ها كه به آنها فكر مي‌كنم، مي‌گويم اگر فلان كار را نمي‌كردم، الان اين‌طوري مي‌شد يا بهتر بود اين كار را مي‌كردم و… در كل هميشه راجع به كارهايي كه انجام مي‌دهم فكر مي‌كنم و سعي مي‌كنم از اشتباه‌هايم درس بگيرم.
دوست دارم پدري نمونه باشم
به ندرت اتفاق مي‌افتد ناراحتي‌هاي ناشي از مسائل كاري و فوتبالي‌ام را به درون خانه انتقال دهم. بيرون خانه براي همه آدم‌ها پر از استرس و ناراحتي است اما وقتي به خانه مي‌روم، دوست ندارم هيچ‌كدام از مسائل بيرونم را به خانوادهام انتقال دهم. ما فوتباليست‌ها از خيلي چيزها محروم هستيم. مثلا در تعطيلات نوروز كه اكثر افراد تعطيلند، ما فقط نخستين روز سال 90 تعطيل هستيم و باقي روزها بايد سر تمرين باشيم. به هر حال از هر فرصتي براي اينكه در كنار خانوادهام باشم استفاده مي‌كنم و هميشه سعي كردم همسر و پدري نمونه براي فرزندم باشم. الان با وجود شرايط سخت كاري و مشغله زياد خارج از خانه‌ام، زياد وقت نمي‌كنم پيش فرزند و همسرم باشم اما هميشه سعي مي‌كنم از فرصت‌هايي كه دارم براي به تفريح بردن و در كنارشان بودن استفاده كنم. همه تلاش‌هايي كه مي‌كنم براي آسايش بيشتر خانوادهام است و دوست دارم با امكاناتي كه در اختيار دخترم مي‌گذارم، راهي را كه مثلا خودم طي 20 سال رفتم، او در 20 روز برود؛ شايد در دوره ما آنچنان كلاس كنكور و تقويتي و… نبود اما مطمئنا براي درس خواندن فرزندم، همه‌جور شرايطي را فراهم مي‌كنم تا با فراغ خاطر درسش را بخواند اما طوري كه در كنارش ياد بگيرد اگر روزي من نبودم، بتواند از پس خودش بربيايد.
ادامه دارد ...
