آهنگسازی با ستارگان واقعی
* چرا برای ساختن موسیقی، به "نیمه ی تاریک ماه" بسنده کنیم در حالی که می توانیم تا هزاران سال نوری در ژرفای فضا را هم ببینیم؟
* این کاریست که یک گروه از پژوهشگران فناوری در بنیاد فناوری جرجیا (جرجیاتِک - Georgia Tech) انجام داده: از داده‌های دو ستاره در کهکشان راه شیری کمک گرفتند تا آواهایی برای یک هنرمند ملی پدید آورند.
در طول این سال ها، پژوهشگران آزمایشگاه SonLab یا (Sonification Lab) در جرجیاتک داده های فراوانی را برای بررسی قیمت ها در بازار سهام، نتایج انتخاباتی و داده های آب و هوایی به صدا تبدیل کرده اند. هنگامی که گروه سبک رگی/راک Echo Movement برای تبدیل حرکت اجرام کیهانی به موسیقی فراخوان داد، SonLab نگاهش را به سوی آسمان ها چرخاند .
بروس واکر، استاد دانشکده ی روانشناسی می گوید: «SonLab درخواست های بسیاری برای تبدیل صداهای علمی به صدای موسیقایی دریافت می کند، ولی این یکی واقعن یگانه و بی همتا بود. همیشه شانس این پیش نمی آید که برای نوشتن موسیقی به یک "ستاره ی راستین" کمک کنیم.»
اگرچه زیر و بم ها، ضرب ها و ضرباهنگ ها می توانند آفریده و بهینه سازی شوند، ولی این گروه اصرار دارند که دستاورد پایانی نسبت به تمام داده ها وفادار بماند و آوایی خوش آهنگ و "آسمانی" هم داشته باشد. با وجود این محدودیت ها، موسیقیدانان و گروه دانشجویان واکر کار با داده های موجود که توسط تلسکوپ کپلر ناسا گرد آمده را آغاز کردند. کپلر به مدت بیش از یک سال، با تمرکز بر یک ستاره ی دوتایی (کپلر 4665989) سطح های درخشش آن را ثبت کرده بود. درخشش این ستاره هر بار که ستاره ی همدمش از جلویش رد می شد کم و زیاد می شد و اندازه های روشنایی گوناگونی را ارایه می داد.
رایلی وینتون، دانشجوی روانشناسی و رهبر این برنامه می گوید: «ما این مقادیر پرشمار را در نرم افزار Sonification Sandbox وارد کردیم و رشته هایی از زیر و بم های آهنگین شده پدید آوردیم. این فرآیند ما را در مسیر درست قرار داد. وقتی گروه موسیقی آن را بازنگری کرده و درخواست کردند به جای زیر و بمی، از رنگ صدا (طنین) کمک گرفته شود، ما به آواسازی از داده ها پرداختیم.»
به بیان دیگر، این گروه سطح های گوناگون درخشش را همچون امواج صوتی به کار بردند تا نوایی متفاوت بسازند. سپس آزمایشگاه پیش از آن که نواها را برای گروه موسیقی بفرستد، سیگنال ها را پاکیزه کرد و آن را از برخی از صداهای محیطی پیراست. گروه Echo Movement صداها را در چرخه ی تکرار گذاشت و از آن ها یک هارمونی چهار بخشی پدید آورد.
دانشجویان برای مرحله ی پایانی از یک ستاره ی دوتایی دیگر (کپلر 10291683) کمک گرفتند تا با افزودن یک ترمولو، رنگ صدا از این هم بیشتر تنظیم شود. این کار باعث شد به جای یک صدای یکدست و رایانه ای، نوایی طبیعی و لرزان پدید آید. دستاورد پایانی یک ملودی است که در دیباچه ی یکی از آهنگ های گروه Echo Movement به نام "عشق و برتری انسان" که در ماه سپتامبر منتشر می شود به کار خواهد رفت.
* می توانید ملودی که جرجیاتک ساخته را از اینجا دریافت کنید: wav به بزرگی 537 کیلوبایت
* دیباچه ی آهنگ "عشق و برتری انسان" را هم از اینجا بشنوید: mp3 به بزرگی 500 کیلوبایت
دیوید فاولر، از اعضای گروه و کسی که توسط ادنا دیوور از بنیاد SETI برای پیگیری ماموریت کپلر تشویق شد می گوید: «پیش از این هم کسانی با بهره از صداهای فضایی موسیقی ساخته اند ولی بیشتر این تپ اخترها و رویدادهای اخترشناسی هستند که می‌توان آن ها را روی طیف رادیویی ثبت کرد. ما خواهان چیزی به کلی فرتر از معمول بودیم. یافتن سیاره ها پیرامون ستارگان دیگر یک دانش نسبتن نوین است که ارزش توجه همگان را دارد و کاوشیست در ژرفای هسته ی پرسش بنیادین بشر برای یافتن جایگاه خود در گیتی.»
گروه جرجیاتک فرآیند آواسازی خود را در نشست بین المللی نمایش های شنیداری (ICAD) که از 18 تا 21 ژوئن 2012 در آتلانتا برگزار می شود ارایه خواهد کرد. هدف این پروژه - آفریدن صدایی درست و زیبا - پیروزمندانه بود. ملودی ساخته شده اثبات دیگریست برای این که آواسازی می تواند ابزاری ارزشمند به هنگام کار با مجموعه ای گسترده از داده ها باشد.
به گفته ی واکر: «صدا بهترین ابزار الگو شناسی است که ما در اختیار داریم. گاهی وقت ها به جای بررسی دیداری فهرستی بلند از شماره ها و گشتن به دنبال الگوها یا پدیده های تصادفی، ساده تر است که پرونده ای از آواها بسازیم و به آن گوش دهیم. اغلب الگوهای بسیار جالبی با بهره از صدا می توان یافت.»
منبع: ScienceDaily
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان
* چرا برای ساختن موسیقی، به "نیمه ی تاریک ماه" بسنده کنیم در حالی که می توانیم تا هزاران سال نوری در ژرفای فضا را هم ببینیم؟
* این کاریست که یک گروه از پژوهشگران فناوری در بنیاد فناوری جرجیا (جرجیاتِک - Georgia Tech) انجام داده: از داده‌های دو ستاره در کهکشان راه شیری کمک گرفتند تا آواهایی برای یک هنرمند ملی پدید آورند.
|
تکه ای از کهکشان راه شیری که فضاپیما/نورسنج کپلر به آن خواهد نگریست. هر چهارگوش منطقه‌ای معین از آسمان را نشان میدهد که در پوشش یکی از عنصرهای (المان های) CCD نورسنج کپلر قرار دارد. کپلر کلن 42 جفت عنصر CCD دارد و هر جفت نیز یک چهارگوش را در بر می گیرد. |
بروس واکر، استاد دانشکده ی روانشناسی می گوید: «SonLab درخواست های بسیاری برای تبدیل صداهای علمی به صدای موسیقایی دریافت می کند، ولی این یکی واقعن یگانه و بی همتا بود. همیشه شانس این پیش نمی آید که برای نوشتن موسیقی به یک "ستاره ی راستین" کمک کنیم.»
اگرچه زیر و بم ها، ضرب ها و ضرباهنگ ها می توانند آفریده و بهینه سازی شوند، ولی این گروه اصرار دارند که دستاورد پایانی نسبت به تمام داده ها وفادار بماند و آوایی خوش آهنگ و "آسمانی" هم داشته باشد. با وجود این محدودیت ها، موسیقیدانان و گروه دانشجویان واکر کار با داده های موجود که توسط تلسکوپ کپلر ناسا گرد آمده را آغاز کردند. کپلر به مدت بیش از یک سال، با تمرکز بر یک ستاره ی دوتایی (کپلر 4665989) سطح های درخشش آن را ثبت کرده بود. درخشش این ستاره هر بار که ستاره ی همدمش از جلویش رد می شد کم و زیاد می شد و اندازه های روشنایی گوناگونی را ارایه می داد.
رایلی وینتون، دانشجوی روانشناسی و رهبر این برنامه می گوید: «ما این مقادیر پرشمار را در نرم افزار Sonification Sandbox وارد کردیم و رشته هایی از زیر و بم های آهنگین شده پدید آوردیم. این فرآیند ما را در مسیر درست قرار داد. وقتی گروه موسیقی آن را بازنگری کرده و درخواست کردند به جای زیر و بمی، از رنگ صدا (طنین) کمک گرفته شود، ما به آواسازی از داده ها پرداختیم.»
به بیان دیگر، این گروه سطح های گوناگون درخشش را همچون امواج صوتی به کار بردند تا نوایی متفاوت بسازند. سپس آزمایشگاه پیش از آن که نواها را برای گروه موسیقی بفرستد، سیگنال ها را پاکیزه کرد و آن را از برخی از صداهای محیطی پیراست. گروه Echo Movement صداها را در چرخه ی تکرار گذاشت و از آن ها یک هارمونی چهار بخشی پدید آورد.
دانشجویان برای مرحله ی پایانی از یک ستاره ی دوتایی دیگر (کپلر 10291683) کمک گرفتند تا با افزودن یک ترمولو، رنگ صدا از این هم بیشتر تنظیم شود. این کار باعث شد به جای یک صدای یکدست و رایانه ای، نوایی طبیعی و لرزان پدید آید. دستاورد پایانی یک ملودی است که در دیباچه ی یکی از آهنگ های گروه Echo Movement به نام "عشق و برتری انسان" که در ماه سپتامبر منتشر می شود به کار خواهد رفت.
* می توانید ملودی که جرجیاتک ساخته را از اینجا دریافت کنید: wav به بزرگی 537 کیلوبایت
* دیباچه ی آهنگ "عشق و برتری انسان" را هم از اینجا بشنوید: mp3 به بزرگی 500 کیلوبایت
دیوید فاولر، از اعضای گروه و کسی که توسط ادنا دیوور از بنیاد SETI برای پیگیری ماموریت کپلر تشویق شد می گوید: «پیش از این هم کسانی با بهره از صداهای فضایی موسیقی ساخته اند ولی بیشتر این تپ اخترها و رویدادهای اخترشناسی هستند که می‌توان آن ها را روی طیف رادیویی ثبت کرد. ما خواهان چیزی به کلی فرتر از معمول بودیم. یافتن سیاره ها پیرامون ستارگان دیگر یک دانش نسبتن نوین است که ارزش توجه همگان را دارد و کاوشیست در ژرفای هسته ی پرسش بنیادین بشر برای یافتن جایگاه خود در گیتی.»
گروه جرجیاتک فرآیند آواسازی خود را در نشست بین المللی نمایش های شنیداری (ICAD) که از 18 تا 21 ژوئن 2012 در آتلانتا برگزار می شود ارایه خواهد کرد. هدف این پروژه - آفریدن صدایی درست و زیبا - پیروزمندانه بود. ملودی ساخته شده اثبات دیگریست برای این که آواسازی می تواند ابزاری ارزشمند به هنگام کار با مجموعه ای گسترده از داده ها باشد.
به گفته ی واکر: «صدا بهترین ابزار الگو شناسی است که ما در اختیار داریم. گاهی وقت ها به جای بررسی دیداری فهرستی بلند از شماره ها و گشتن به دنبال الگوها یا پدیده های تصادفی، ساده تر است که پرونده ای از آواها بسازیم و به آن گوش دهیم. اغلب الگوهای بسیار جالبی با بهره از صدا می توان یافت.»
منبع: ScienceDaily
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان
