آموزش کمک های اولیه

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
شكستگي‌ لگن‌
آسيب‌هاي‌ وارد بر لگن‌ معمولاً در اثر نيروي‌ غيرمستقيم‌ (مثلاً در تصادف‌ اتومبيل‌ يا در له‌شدگي‌ها) روي‌ مي‌دهند. به‌عنوان‌ مثال‌، برخورد داشبورد اتومبيل‌ به‌ زانو مي‌تواند سر استخوان‌ ران‌ را به‌ داخل‌ حفره‌ مفصل‌ لگن‌ بفشارد. شكستگي‌ استخوان‌ لگن‌ ممكن‌ است‌ در اثر آسيب‌ به‌ بافت‌ها و اعضاي‌ داخل‌ لگن‌ (مثل‌ مثانه‌ و مجاري‌ ادراري‌)، دچار عارضه‌ شود. به‌علاوه‌، خونريزي‌ داخلي‌ همراه‌ با شكستگي‌، مي‌تواند شديد باشد. علت‌ اين‌ امر آن‌ است‌ كه‌ تعدادي‌ از رگ‌هاي‌ خوني‌ بزرگ‌ و اعضاي‌ مهم‌ درون‌ لگن‌ قرار دارند. در نتيجه‌ اين‌ خونريزي‌، اغلب‌ شوك‌ بروز مي‌كند كه‌ بايد فوراً درمان‌ شود.
تشخيص‌
ممكن‌ است‌ موارد زير وجود داشته‌ باشند:
ناتواني‌ در حركت‌ يا حتي‌ ايستادن‌ (با وجودي‌ كه‌ پاها سالم‌ به‌نظر مي‌رسند).
درد و حساسيت‌ در لمس‌ نواحي‌ لگن‌، كشاله‌ ران‌ يا پشت‌ كه‌ در اثر حركت‌، تشديد مي‌شود.
وجود خون‌ در محل‌ خروجي‌ دستگاه‌ ادرار (به‌خصوص‌ در مردان‌). ممكن‌ است‌ مصدوم‌ قادر به‌ دفع‌ ادرار نباشد و يا اين‌ عمل‌ دردناك‌ باشد.
نشانه‌هاي‌ شوك‌ و خونريزي‌ داخلي‌.
مباحث‌ زير را هم‌ ببينيد:
خونريزي‌ داخلي‌ ، شوك.

اهداف‌
به‌ حداقل‌ رساندن‌ خطر شوك‌.
فراهم‌ كردن‌ شرايط‌ انتقال‌ فوري‌ به‌ بيمارستان‌.
1) به‌ مصدوم‌ كمك‌ كنيد كه‌ روي‌ پشت‌ خود دراز بكشد. پاها را به‌ حالت‌ مستقيم‌ و مسطح‌ قرار دهيد و يا در صورتي‌ كه‌ مصدوم‌ با تا كردن‌ مختصر زانوها، احساس‌ راحتي‌ بيشتري‌ مي‌كند، با استفاده‌ از بالشتك‌هايي‌ (مثل‌ يك‌ بالش‌ يا لباس‌ تا شده‌) زانوها را (در اين‌ وضعيت‌) نگه‌ داريد.
2) بين‌ نقاط‌ استخواني‌ دو زانو و دو مچ‌ پا، بالشتك‌ قرار دهيد. با پيچيدن‌ يك‌ باند مثلثي‌ تا شده‌ به‌ دور هر دو پا، آنها را بي‌حركت‌ كنيد
(1) ابتدا، انتها و مچ‌ پا و (2) سپس‌، زانوها را محكم‌ كنيد.
3) با مركز اورژانس‌ تماس‌ بگيريد و آمبولانس‌ درخواست‌ كنيد. در صورت‌ بروز شوك‌، به‌ درمان‌ آن‌ بپردازيد.
احتياط‌!
اگر باندپيچي‌ به‌ دور دو پاي‌ مصدوم‌، درد را افزايش‌ مي‌دهد، از انجام‌ اين‌ كار صرف‌ نظر كنيد. در اين‌ موارد، در اطراف‌ موضع‌ آسيب‌، بالشتك‌هاي‌ نرم‌ (مثلاً لباس‌ يا حوله‌) قرار دهيد.
4) تا رسيدن‌ نيروهاي‌ امدادي‌، علايم‌ حياتي‌ (سطح‌ پاسخ‌دهي‌، تنفس‌ و نبض‌) را كنترل‌ و ثبت‌ كنيد.


آسيب‌هاي‌ لگن‌ خاصره‌ و ران‌
جدي‌ترين‌ آسيب‌ استخوان‌ ران‌، شكستگي‌ است‌. براي‌ شكسته‌ شدن‌ تنه‌ اين‌ استخوان‌، نيروي‌ قابل‌ توجهي‌ (مثلاً طي‌ حادثه‌ رانندگي‌ يا سقوط‌ از ارتفاع‌) موردنياز است‌. جدي‌ بودن‌ اين‌ آسيب‌ از آن‌ جهت‌ است‌ كه‌ دو انتهاي‌ استخوان‌ شكسته‌ شده‌ مي‌توانند رگ‌هاي‌ خوني‌ اصلي‌ را سوراخ‌ كرده‌ و خونريزي‌ ايجاد كنند و احتمال‌ بروز شوك‌ وجود دارد. شكستگي‌ گردن‌ استخوان‌ ران‌ در افراد مسن‌ (به‌ويژه‌ زنان‌) كه‌ استخوان‌هايشان‌ با گذشت‌ سن‌ كم‌تراكم‌تر و شكننده‌ شده‌اند، شايع‌ است‌. گاهي‌ دو انتهاي‌ استخواني‌ در هم‌ فشرده‌ مي‌شوند و اين‌ شكستگي‌ حالت‌ پايدار پيدا مي‌كند (مبحث‌ « شكستگي‌ها » را ببينيد). ممكن‌ است‌ مصدوم‌ مبتلا به‌ شكستگي‌ گردن‌ استخوان‌ ران‌، قادر باشد قبل‌ از مشخص‌ شدن‌ شكستگي‌ تا مدتي‌ راه‌ برود. جدي‌ترين‌ نوع‌ آسيب‌ در مفصل‌ لگن‌ خاصره‌ كه‌ البته‌ شيوع‌ بسيار كمي‌ دارد، دررفتگي‌ آن‌ است‌.
تشخيص‌
ممكن‌ است‌ موارد زير وجود داشته‌ باشند:
- درد در موضع‌ آسيب‌
ناتواني‌ در راه‌ رفتن‌
نشانه‌هاي‌ شوك‌
- كوتاه‌ شدن‌ اندام‌ پاييني‌ و چرخش‌ زانو و انتهاي‌ پا به‌ خارج‌ (چون‌ عضلات‌ قوي‌، دو انتهاي‌ استخواني‌ شكسته‌ شده‌ را به‌ روي‌ يكديگر حركت‌ مي‌دهند).
مباحث‌ زير را نيز ببينيد:
دررفتگي‌ مفصل‌ ، شكستگي‌ها ، شوك‌ .

اهداف‌
بي‌حركت‌ كردن‌ اندام‌ پاييني‌
فراهم‌ كردن‌ شرايط‌ انتقال‌ فوري‌ به‌ بيمارستان‌
1) به‌ مصدوم‌ كمك‌ كنيد تا دراز بكشد. در صورت‌ امكان‌، از يك‌ امدادگر بخواهيد كه‌ به‌ آرامي‌، اندام‌ آسيب‌ديده‌ را ثابت‌ كند و نگه‌ دارد.
2) ساق‌ مصدوم‌ را با ملايمت‌ به‌ حالت‌ مستقيم‌ درآوريد. در صورت‌ لزوم‌، مچ‌ پا را تحت‌ كشش‌ قرار دهيد تا به‌ راست‌ شدن‌ اندام‌ پاييني‌ كمك‌ كند.
3) با مركز اورژانس‌ تماس‌ بگيريد و آمبولانس‌ درخواست‌ كنيد. اگر انتظار داريد آمبولانس‌ سريع‌ به‌ محل‌ برسد، تا زمان‌ ورود آمبولانس‌، اندام‌ پاييني‌ را در همين‌ وضعيت‌ نگه‌ داريد.
4) اگر تصور مي‌كنيد كه‌ آمبولانس‌ با تأخير وارد خواهد شد، با ثابت‌ كردن‌ اندام‌ مبتلا به‌ اندام‌ سالم‌، آن‌ را بي‌حركت‌ كنيد. اندام‌ سالم‌ را به‌ آرامي‌ در مجاورت‌ اندام‌ آسيب‌ديده‌ قرار دهيد. يك‌ باند در محل‌ مچ‌ پا و انتهاي‌ پا (1) و سپس‌ يكي‌ هم‌ در محل‌ زانو (2) بپيچيد. دو باند هم‌ در بالا (3) و پايين‌ (4) محل‌ شكستگي‌ بپيچيد. بالشتك‌هاي‌ نرمي‌ بين‌ دو پا قرار دهيد تا از مالش‌ قسمت‌هاي‌ استخواني‌ به‌ يكديگر پيشگيري‌ شود؛ سپس‌، باندها را در سمت‌ سالم‌ گره‌ بزنيد.
5) گام‌هاي‌ ممكن‌ را براي‌ درمان‌ شوك‌ در مصدوم‌ طي‌ كنيد: با استفاده‌ از پتو يا (چند تكه‌) لباس‌، مصدوم‌ را از سرما محافظت‌ كنيد اما پاهاي‌ او را بالا نبريد.
هشدار!
مصدوم‌ را از خوردن‌، آشاميدن‌ يا سيگار كشيدن‌ منع‌ كنيد چون‌ ممكن‌ است‌ در بيمارستان‌ به‌ بي‌هوشي‌ عمومي‌ نياز داشته‌ باشد.
حتي‌ اگر نشانه‌هاي‌ شوك‌ در مصدوم‌ ظاهر شده‌اند، پاهاي‌ او را بالا نبريد چون‌ ممكن‌ است‌ صدمات‌ داخلي‌ بيشتري‌ را سبب‌ شويد.
مورد خاص‌
آماده‌سازي‌ جهت‌ انتقال‌
اگر مسير انتقال‌ تا بيمارستان‌ احتمالاً طولاني‌ و ناهموار است‌، اقدامات‌ نگهدارنده‌ مستحكم‌تري‌ براي‌ اندام‌هاي‌ پاييني‌ و انتهاي‌ پاها موردنياز است‌. از يك‌ آتل‌ مناسب‌ يا يك‌ شي‌ محكم‌ و طويل‌ (مثلاً ديرك‌ نرده‌) كه‌ طول‌ آن‌ از حفره‌ زير بغل‌ تا انتهاي‌ پا باشد، استفاده‌ كنيد. آتل‌ را در كنار سمت‌ آسيب‌ديده‌ قرار دهيد. چند بالشتك‌ بين‌ دو پا و بين‌ آتل‌ و بدن‌ مصدوم‌ بگذاريد. انتهاي‌ دو پا را با هم‌ در يك‌ باند تا شده‌ باريك‌ بپيچيد (1). با بستن‌ باندهاي‌ تا شده‌ پهن‌ در مناطق‌ قفسه‌ سينه‌ (2)، لگن‌ (3)، زانوها (4)، بالا و پايين‌ محل‌ شكستگي‌ (5 و 6) و يك‌ نقطه‌ ديگر (7)، آتل‌ را به‌ بدن‌ ثابت‌ كنيد. روي‌ محل‌ شكستگي‌ را باندپيچي‌ نكنيد. وقتي‌ پاي‌ مصدوم‌ كاملاً بي‌حركت‌ شد، بايد با استفاده‌ از روش‌ چرخاندن‌ مثل‌ الوار او را به‌ روي‌ بيماربر منتقل‌ كنيد.
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
آسيب‌ زانو
زانو يك‌ مفصل‌ لولايي‌ بين‌ استخوان‌ ران‌ و استخوان‌ درشت‌ني‌ است‌. اين‌ مفصل‌ مي‌تواند تا شود، به‌ حالت‌ مستقيم‌ درآيد و در حالت‌ تا شده‌، مختصري‌ بچرخد. مفصل‌ زانو توسط‌ رباط‌ها و عضلاتي‌ قوي‌ نگه‌ داشته‌ مي‌شود و در جلو توسط‌ يك‌ استخوان‌ پهن‌ به‌ نام‌ كشكك‌ محافظت‌ مي‌شود. سطوح‌ استخوان‌هاي‌ اصلي‌ توسط‌ لايه‌هايي‌ از غضروف‌ حفاظت‌ مي‌شود. اين‌ ساختارها ممكن‌ است‌ در اثر ضربات‌ مستقيم‌، چرخش‌هاي‌ شديد يا پيچ‌خوردگي‌ها دچار صدمه‌ شوند. آسيب‌هاي‌ احتمالي‌ زانو عبارتند از: شكستگي‌ كشكك‌، پيچ‌خوردگي‌ها و صدمه‌ به‌ غضروف‌. آسيب‌ زانو ممكن‌ است‌ توانايي‌ تا كردن‌ مفصل‌ را از مصدوم‌ سلب‌ كند و شما بايد مطمئن‌ شويد كه‌ مصدوم‌ روي‌ پاي‌ آسيب‌ديده‌، راه‌ نرود. خونريزي‌ يا تجمع‌ مايعات‌ در داخل‌ مفصل‌ زانو مي‌تواند به‌ تورم‌ قابل‌ توجه‌ در اطراف‌ مفصل‌ منجر شود.
تشخيص‌
ممكن‌ است‌ موارد زير وجود داشته‌ باشند:
درد كه‌ از محل‌ آسيب‌ انتشار پيدا مي‌كند و در عمق‌ مفصل‌ مي‌نشيند.
درد حاد در تلاش‌ براي‌ راست‌ كردن‌ پا (در صورتي‌ كه‌ زانوي‌ تا شده‌ «قفل‌» شده‌ باشد).
تورم‌ سريع‌ در مفصل‌ زانو
اين‌ مبحث‌ را هم‌ ببينيد:
كشيدگي‌ها و پيچ‌خوردگي‌ها .

اهداف‌
محافظت‌ از زانو در راحت‌ترين‌ وضعيت‌ (براي‌ مصدوم‌)
فراهم‌ كردن‌ شرايط‌ انتقال‌ مصدوم‌ به‌ بيمارستان‌
1) به‌ مصدوم‌ كمك‌ كنيد تا ترجيحاً روي‌ يك‌ پتو دراز بكشد تا بين‌ او و زمين‌ فاصله‌ ايجاد شود. يك‌ بالشتك‌ نرم‌ (مثل‌ يك‌ بالش‌، پتو يا كت‌) زير زانوي‌ آسيب‌ديده‌ قرار دهيد تا زانو را در راحت‌ترين‌ وضعيت‌ نگه‌ دارد.
هشدار!
سعي‌ نكنيد با وارد كردن‌ نيرو، زانو را به‌ حالت‌ مستقيم‌ درآوريد. ممكن‌ است‌ جابه‌جا شدگي‌ غضروف‌ يا خونريزي‌ داخلي‌، راست‌ كردن‌ مفصل‌ زانو را غيرممكن‌ كرده‌ باشند.
مصدوم‌ را از خوردن‌، آشاميدن‌ و سيگار كشيدن‌ منع‌ كنيد چون‌ ممكن‌ است‌ در بيمارستان‌ نياز به‌ بي‌هوشي‌ عمومي‌ داشته‌ باشد.
مصدوم‌ را از راه‌ رفتن‌ منع‌ كنيد.
2) بالشتك‌ نرم‌ را به‌ دور مفصل‌ ببنديد. با پيچيدن‌ باند از ميانه‌ ران‌ تا ميانه‌ ساق‌، بالشتك‌ را محكم‌ كنيد.
3) شرايط‌ انتقال‌ مصدوم‌ به‌ بيمارستان‌ را فراهم‌ كنيد. مصدوم‌ بايد در وضعيت‌ درماني‌ باقي‌ بماند، پس‌ انتقال‌ بايد توسط‌ آمبولانس‌ صورت‌ گيرد.


 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
آسيب‌ ساق‌
آسيب‌هاي‌ ساق‌ عبارتند از: شكستگي‌هاي‌ استخوان‌ درشت‌ني‌ و نازك‌ني‌ و پارگي‌ بافت‌هاي‌ نرم‌ (عضلات‌، رباط‌ها و تاندون‌ها). شكستگي‌هاي‌ درشت‌ني‌ معمولاً در اثر ضربات‌ سنگين‌ (مثلاً ناشي‌ از سپر يك‌ وسيله‌ نقليه‌ در حال‌ حركت‌) روي‌ مي‌دهند. از آنجايي‌ كه‌ بافت‌ نرم‌ اطراف‌ درشت‌ني‌ اندك‌ است‌، شكستگي‌ به‌ احتمال‌ زياد با توليد زخم‌ همراه‌ خواهد بود. چرخش‌هايي‌ كه‌ سبب‌ پيچ‌خوردگي‌ مچ‌ پا مي‌شوند، مي‌توانند به‌ شكستگي‌ نازك‌ني‌ منجر شوند.
تشخيص‌
ممكن‌ است‌ موارد زير وجود داشته‌ باشند:
درد موضعي‌
تورم‌، كبودي‌ و تغيير شكل‌ پا
زخم‌ باز
اين‌ مبحث‌ را هم‌ ببينيد:
رگ‌ به‌ رگ‌شدگي‌ها و پيچ‌خوردگي‌ها .

اهداف‌
بي‌حركت‌ كردن‌ اندام‌ پاييني‌
فراهم‌ كردن‌ شرايط‌ انتقال‌ فوري‌ به‌ بيمارستان‌
1) به‌ مصدوم‌ كمك‌ كنيد تا دراز بكشد و با دقت‌، پاي‌ آسيب‌ديده‌ را ثابت‌ كنيد و نگه‌ داريد. اگر زخم‌ باز وجود دارد، با ملايمت‌ آن‌ را برهنه‌ كنيد و خونريزي‌ را درمان‌ كنيد. براي‌ محافظت‌ از محل‌ آسيب‌، يك‌ لايه‌ پوششي‌ روي‌ آن‌ قرار دهيد.
2) با مركز اورژانس‌ تماس‌ بگيريد و آمبولانس‌ درخواست‌ كنيد. پاي‌ آسيب‌ديده‌ را با دستان‌ خود نگه‌ داريد تا از جابه‌جايي‌ محل‌ شكستگي‌ پيشگيري‌ كنيد. اين‌ عمل‌ را تا زمان‌ رسيدن‌ آمبولانس‌، ادامه‌ دهيد.
احتياط‌!
اگر مسير انتقال‌ مصدوم‌ به‌ بيمارستان‌ احتمالاً طولاني‌ و ناهموار است‌، بالشتك‌هايي‌ را در سمت‌ خارج‌ پاي‌ آسيب‌ديده‌ (از زانو تا انتهاي‌ پا) قرار دهيد. با استفاده‌ از باندهاي‌ تا شده‌ پهن‌، مطابق‌ روشي‌ كه‌ در بالاي‌ صفحه‌ تشريح‌ شده‌ است‌، پاها را ثابت‌ كنيد.
3) اگر آمبولانس‌ با تأخير به‌ محل‌ مي‌رسد، پاي‌ آسيب‌ديده‌ را به‌ پاي‌ ديگر ثابت‌ كنيد. اندام‌ سالم‌ را در كنار اندام‌ آسيب‌ديده‌ قرار دهيد و باندها را از زير هر دو پا بلغزانيد. باندها را در مناطق‌ مچ‌ و انتهاي‌ پا و سپس‌ زانوها قرار دهيد. دو باند هم‌ در بالا و پايين‌ محل‌ شكستگي‌ اضافه‌ كنيد.
4) بين‌ دو ساق‌، بالشتك‌ قرار دهيد. با گره‌ زدن‌ در سمت‌ سالم‌، باندها را محكم‌ ببنديد.
مورد خاص‌
شك‌ به‌ شكستگي‌ نزديك‌ مچ‌ پا به‌ جاي‌ استفاده‌ از يك‌ باند به‌ شكل‌ « 8 »، باندهاي‌ جداگانه‌اي‌ روي‌ انتهاي‌ پا و بالاتر از مچ‌ پا ببنديد.

آسيب‌ مچ‌ پا
شكستگي‌ مچ‌ پا را مانند شكستگي‌ ساق‌ درمان‌ كنيد. پيچ‌خوردگي،‌ آسيب‌ شايعتري‌ است‌ كه‌ معمولاً در اثر چرخش‌ مچ‌ پا روي‌ مي‌دهد. قسمت‌ آسيب‌ديده‌ را بي‌حركت‌ كنيد، (روي‌ محل‌ آسيب‌) يخ‌ بگذاريد، (موضع‌ را) با استفاده‌ از باند فشار دهيد و آن‌ را بالا ببريد.
تشخيص‌
دردي‌ كه‌ با حركت‌ يا وزن‌ انداختن‌ روي‌ پا، شديدتر مي‌شود. تورم‌
اين‌ مبحث‌ را هم‌ بيينيد:
رگ‌ به‌ رگ‌شدگي‌ها و پيچ‌خوردگي‌ها .

اهداف‌
كاهش‌ درد و تورم‌
در صورت‌ لزوم‌، درخواست‌ كمك‌ پزشكي‌
احتياط‌!
اگر مشكوك‌ به‌ شكستگي‌ استخوان‌ هستيد، به‌ مصدوم‌ بگوييد كه‌ وزن‌ خود را روي‌ پا نيندازد. ساق‌ را ثابت‌ كنيد و نگه‌ داريد و مصدوم‌ را به‌ بيمارستان‌ منتقل‌ كنيد.
1) مچ‌ پا را در راحت‌ترين‌ وضعيت‌، بي‌حركت‌ و ثابت‌ كنيد و آن‌ را نگه‌ داريد.
2) اگر زمان‌ زيادي‌ از وقوع‌ آسيب‌ نمي‌گذرد، يك‌ كيسه‌ يخ‌ يا كمپرس‌ سرد روي‌ موضع‌ قرار دهيد تا تورم‌ كاهش‌ پيدا كند.
3) مچ‌ پا را در يك‌ لايه‌ پوششي‌ ضخيم‌ و باند، محكم‌ بپيچيد. اندام‌ آسيب‌ديده‌ را بالا ببريد و نگه‌ داريد. به‌ مصدوم‌ توصيه‌ كنيد كه‌ مچ‌ خود را بي‌حركت‌ نگه‌ دارد و در صورت‌ پايدار بودن‌ درد، به‌ يك‌ پزشك‌ مراجعه‌ كند.



آسيب‌هاي‌ انگشتان‌ و انتهاي‌ پا
شكستگي‌هايي‌كه‌ استخوان‌هاي‌ متعدد و كوچك‌ انتهاي‌ پا را مبتلا مي‌سازند، معمولاً در اثرآسيب‌هاي‌ له‌شدگي‌ روي‌ مي‌دهند. بهترين‌ محل‌ درمان‌ اين‌ شكستگي‌ها، بيمارستان‌ است‌. در زمان‌ ارايه‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌، بر روي‌ علايمي‌ مثل‌ تورم‌، و كاهش‌ آنها تمركز كنيد.
تشخيص‌
اشكال‌ در راه‌ رفتن‌
خشكي‌ حركات‌
كبودي‌ و تورم‌

اهداف‌
به‌ حداقل‌ رساندن‌ تورم‌
فراهم‌ كردن‌ شرايط‌ انتقال‌ به‌ بيمارستان‌
1) به‌ سرعت‌ انتهاي‌ پا را بلند كنيد و نگه‌ داريد تا جريان‌ خون‌ منطقه‌ كاهش‌ پيدا كند و تورم‌ به‌ حداقل برسد.
2) يك‌ كيسه‌ يخ‌ يا كمپرس‌ سرد (روي‌ موضع‌) قرار دهيد. اين‌ كار نيز به‌ كاهش‌ تورم‌ كمك‌ مي‌كند.
3) شرايط‌ انتقال‌ مصدوم‌ به‌ بيمارستان‌ را مهيا كنيد. اگر مصدوم‌ را با آمبولانس‌ منتقل‌ نمي‌كنيد، دقت‌ كنيد كه‌ در طول‌ مسير، پاي‌ او بالا برده‌ شود.
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
خونريزي‌ شديد
خونريزي‌ شديد ممكن‌ است‌ نگران‌ كننده‌ باشد. احتمال‌ وقوع‌ شوك‌ وجود دارد و ممكن‌ است‌ بيمار هوشياري‌ خود را از دست‌ بدهد. اگر خونريزي‌ متوقف‌ نشود، امكان‌ دارد قلب‌ مصدوم‌ از ضربان‌ بايستد. خونريزي‌ در محل‌ صورت‌ يا گردن‌، مي‌تواند از رسيدن‌ جريان هوا به‌ ريه‌ها جلوگيري‌ كند. هنگامي‌ كه‌ مي‌خواهيد به‌ درمان‌ خونريزي‌ بپردازيد، ابتدا كنترل‌ كنيد كه‌ آيا شي‌ء در داخل‌ زخم‌ وجود دارد يا خير؛ دقت‌ كنيد كه‌ روي‌ شي‌ء فشار وارد نكنيد.
مباحث‌ زير را هم‌ ببينيد:
اقدامات‌ نجات‌دهنده‌ حيات ، شوك‌

اهداف‌
كنترل‌ خونريزي‌
پيشگيري‌ از شوك‌ و به‌ حداقل‌ رساندن‌ آثار آن‌
به‌ حداقل‌ رساندن‌ امكان‌ عفونت‌
فراهم‌ كردن‌ شرايط‌ انتقال‌ فوري‌ به‌ بيمارستان‌
شي‌ در داخل‌ زخم‌ وجود ندارد
1) درصورت‌ امكان‌، دستكش‌ يكبار مصرف‌ بپوشيد. لباس‌ها را (در حد نياز) خارج‌ كنيد يا برش‌ دهيد تا زخم‌ آشكار گردد .
2) با كف‌ دست‌ يا انگشتانتان‌ و ترجيجاً به‌ كمك‌ يك‌ پانسمان‌ استريل‌ يا يك‌ قطعه‌ پارچه‌ تميز بدون‌ كرك‌، مستقيماً روي‌ زخم‌ فشار وارد كنيد (اما زمان‌ را براي‌ پيدا كردن‌ پانسمان‌ تلف‌ نكنيد). مي‌توانيد از مصدوم‌ بخواهيد كه‌ خودش‌ مستقيماً روي‌ زخم‌ فشار وارد كند.
3) اندام‌ آسيب‌ ديده‌ را بلند كنيد و، بالاتر از سطح‌ قلب‌ مصدوم‌ نگه‌ داريد تا ميزان‌ خونريزي‌ كاهش‌ پيدا كند. در صورتي‌ كه‌ مشكوك‌ به‌ شكستگي‌ استخوان‌ هستيد، اندام‌ را با ملايمت‌ جابه‌ جا كنيد.
4) در صورت‌ امكان‌، به‌ مصدوم‌ كمك‌ كنيد كه‌ روي‌ يك‌ پتو دراز بكشد تا در برابر سرما محافظت‌ شود. در صورتي‌ كه‌ مشكوك‌ به‌ شوك‌ هستيد، پاهاي‌ مصدوم‌ را بلند كنيد و بالاتر ار سطح‌ قلب‌ او نگه‌ داريد.
5) پانسمان‌ را با يك‌ باند سفت‌ كه‌ بتواند فشار كافي‌ وارد كند، محكم‌ كنيد. دقت‌ كنيد كه‌ باند بيش‌ از حد محكم‌ نباشد كه‌ گردش‌ خون‌ را مختل‌ كند.
6) اگر خونريزي‌ همچنان‌ ادامه‌ داشت‌، يك‌ پانسمان‌ ديگر روي‌ اولي‌ قرار دهيد. اگر خون‌ به‌ داخل‌ پانسمان‌ دوم‌ نشت‌ كرد، هر دو پانسمان‌ را برداشته‌، يك‌ پانسمان‌ تازه‌ قرار دهيد و دقت‌ كنيد كه‌ فشار دقيقاً روي‌ محل‌ خونريزي‌ وارد شود.
7) با استفاده‌ از يك‌ آويز ويا باندپيچي‌، اندام‌ آسيب‌ ديده‌ را در وضعيت‌ بالاتر نگه‌ داريد.
8) با مركز اورژانس‌ تماس‌ بگيريد و آمبولانس‌ درخواست‌ كنيد. علايم‌ حياتي‌ (سطح‌ پاسخ‌ دهي‌، نبض‌ و تنفس‌) را كنترل‌ و ثبت‌ كنيد . به‌ دقت‌ مراقب‌ نشانه‌هاي‌ شوك‌ باشيد و پانسمان‌ها را از نظر نشت‌ خون‌ كنترل‌ كنيد. گردش‌ خون‌ را در نواحي‌ پايين‌تر از محل‌ باند پيچي‌ بررسي‌ كنيد .
احتياط‌!
مصدوم‌ را از خوردن‌، آشاميدن‌ يا سيگار كشيدن‌ منع‌ كنيد.

اهداف‌
كنترل‌ خونريزي‌ بدون‌ فشردن‌ شي‌ء به‌ داخل‌ زخم‌
پيشگيري‌ از شوك‌ و به‌ حداقل‌ رساندن‌ آثار آن‌
به‌ حداقل‌ رساندن‌ امكان‌ عفونت‌
فراهم‌ كردن‌ شرايط‌ انتقال‌ فوري‌ به‌ بيمارستان‌
شي‌ در داخل‌ زخم‌ وجود دارد
1) در صورت‌ امكان‌ دستكش‌ يكبار مصرف‌ بپوشيد. دو طرف‌ شي‌ داخل‌ زخم‌ را محكم‌ فشار دهيد تا لبه‌هاي‌ زخم‌ در كنار هم‌ قرار گيرند.
2) اگر اندام‌ مصدوم‌ دچار آسيب‌ شده‌ است‌، اين‌ اندام‌ را بلند كنيد و بالاتر از سطح‌ قلب‌ مصدوم‌ نگه‌ داريد تا خونريزي‌ كاهش‌ پيدا كند.
3) در صورت‌ امكان‌ به‌ مصدوم‌ كمك‌ كنيد كه‌ روي‌ يك‌ پتو دراز بكشد تا در برابر سرما محافظت‌ شود. در صورتي‌ كه‌ مشكوك‌ به‌ بروز شوك‌ هستيد، پاهاي‌ مصدوم‌ را بلند كنيد و بالاتر از سطح‌ قلب‌ او نگه‌ داريد.
4) در دو سمت‌ شي‌ بالشتك‌ هايي‌ قرار دهيد و بدون‌ فشار آوردن‌ روي‌ شي‌ به‌ دور آن‌ باند بپيچيد.
5) با استفاده‌ از يك‌ آويز و يا باند پيچي‌، اندام‌ آسيب‌ ديده‌ را در وضعيت‌ بالاتر نگه‌ داريد تا تورم‌ به‌ حداقل‌ برسد.
6) با مركز اورژانس‌ تماس‌ بگيريد و آمبولانس‌ درخواست‌ كنيد. علايم‌ حياتي‌ (سطح‌ پاسخ‌ دهي‌، نبض‌ و تنفس‌) را كنترل‌ و ثبت‌ نماييد . به‌ دقت‌ مراقب‌ نشانه‌هاي‌ شوك‌ باشيد و پانسمان‌ها را از نظر نشت‌ خون‌ كنترل‌ كنيد. گردش‌ خون‌ را در نواحي‌ پايين‌تر از محل‌ باند پيچي‌ بررسي‌ كنيد.
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
قطع‌ عضو
در بسياري‌ از موارد، مي‌توان‌ اندامي‌ را كه‌ به‌ صورت‌ كامل‌ يا ناكامل‌ از بدن‌ جدا شده‌ است‌، با استفاده‌ از جراحي‌ ميكرسكوپي‌ مجدداً به‌ بدن‌ متصل‌ كرد. اين‌ عمل‌ جراحي‌ نياز به‌ بيهوشي‌ عمومي‌ دارد، بنابراين‌ مصدوم‌ را از خوردن‌، نوشيدن‌ يا سيگار كشيدن‌ منع‌ كنيد. اين‌ مطلب‌ بسيار حياتي‌ است‌ كه‌ مصدوم‌ و عضو قطع‌ شده‌ در اسرع‌ وقت‌ به‌ بيمارستان‌ منتقل‌ شوند. احتمال‌ بروز شوك‌ وجود دارد كه‌ در اين‌ صورت‌، درمان‌ ضروري‌ خواهد بود.
اين‌ مبحث‌ را هم‌ ببينيد:
شوك‌

اهداف‌
به‌ حداقل‌ رساندن‌ خونريزي‌ و شوك‌
فراهم‌ كردن‌ شرايط‌ انتقال‌ فوري‌ به‌ بيمارستان‌
مراقبت‌ از مصدوم‌
1) درصورت‌ امكان‌، دستكش‌ يكبار مصرف‌ بپوشيد. با فشار آوردن‌ روي‌ عضو آسيب‌ ديده‌ و بالا بردن‌ آن‌، خونريزي‌ را كنترل‌ كنيد.
2) يك‌ پانسمان‌ استريل‌ يا يك‌ قطعه‌ پارچه‌ تميز بدون‌ كرك‌ روي‌ محل‌ جراحت‌ قرار دهيد وآن‌ را با پيچيدن‌ باند محكم‌ كنيد. در صورت‌ بروز شوك‌، به‌ درمان‌ آن‌ بپردازيد.
3) با مركز اورژانس‌ تماس‌ بگيريد و آمبولانس‌ درخواست‌ كنيد. ذكر كنيد كه‌ قطع‌ عضو صورت‌ گرفته‌ است‌. علايم‌ حياتي‌ (سطح‌ پاسخ‌ دهي‌، نبض‌ و تنفس‌) را كنترل‌ و ثبت‌ كنيد .

اهداف‌
پيشگيري‌ از تخريب‌ عضو
احتياط‌!
عضو قطع‌ شده‌ را نشوييد.
دقت‌ كنيد كه‌ عضو قطع‌ شده‌ در تماس‌ مستقيم‌ با يخ‌ قرار نگيرد.
مراقبت‌ از عضو قطع‌ شده
1) دستكش‌ بپوشيد. سپس‌ عضو قطع‌ شده‌ را در يك‌ قطعه‌ سلفون‌ آشپزخانه‌ يا يك‌ كيسه‌ پلاستيكي‌ بپيچيد.
2) يك‌ قطعه‌ گاز يا پارچه‌ نرم‌ را به‌ دور اين‌ بسته‌ بپيچيد و آن‌ را در محفظه‌اي‌ پر از يخ‌ خرد شده‌ قرار دهيد.
3) زمان‌ آسيب‌ و نام‌ مصدوم‌ را به‌ طور مشخص‌ روي‌ محفظه‌ بنويسيد و خودتان‌ آن‌ را به‌ يكي‌ از افراد خدمات‌ اورژانس‌ تحويل‌ دهيد.



 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
آسيب‌ له‌شدگي‌
شايع‌ترين‌ علل‌ آسيب‌هاي‌ له‌ شدگي‌ عبارتند از: حوادث‌ رانندگي‌ و حوادث‌ در مناطق‌ ساختمان‌ سازي‌. ساير علل‌ ممكن‌ عبارتند از: انفجار، زلزله‌ و تصادف‌ قطارها. آسيب‌ له‌شدگي‌ مي‌تواند شامل‌ شكستگي‌ استخوان‌، تورم‌ و خونريزي‌ داخلي‌ باشد. همچنين‌ نيروي‌ له‌كننده‌ مي‌تواند باعث‌ اختلال‌ گردش‌ خون‌ و در نتيجه‌، احساس‌ كرختي‌ درمحل‌ آسيب‌ يا نواحي‌ پايين‌تر از آن‌ شود. امكان‌ دارد نتوانيد نبض‌ اندام‌ له‌ شده‌ را رديابي‌ كنيد.
خطرات‌ له‌‌شدگي‌ طولاني‌ مدت‌
گير افتادن‌ مصدوم‌ (در زير جسم‌ له‌ كننده‌) هر چقدر كه‌ طول‌ بكشد، دو عارضه‌ جدي‌ به‌ دنبال‌ دارد.اولاً له‌ شدگي‌ طولاني‌ مدت‌ مي‌تواند آسيب‌ شديدي‌ به‌ بافت‌هاي‌ بدن‌ (خصوصاً عضلات‌) واردكند. پس‌ از برداشتن‌ فشار، ممكن‌ است‌ شوك‌ سريعاً بروز كند زيرا مايعات‌ بافت‌ به‌ داخل‌ محل‌ آسيب‌ ديده‌ نشت‌ مي‌كنند. ثانياً، مواد سمي‌ در داخل‌ بافت‌ عضلاني‌ آسيب‌ ديده‌ در اطراف‌ محل‌ آسيب‌ له‌ شدگي‌ تجمع‌ مي‌كنند (اين‌ عارضه‌ از عارضه‌ اول‌ خطرناكتر است‌). ورود ناگهاني‌ اين‌ مواد سمي‌ به‌ داخل‌ گردش‌ خون‌ مي‌تواند به‌ نارسايي‌ كليه‌ بينجامد. اين‌ فرآيند كه‌ «نشانگان‌ له‌ شدگي‌» ناميده‌ مي‌شود، بسيار خطرناك‌ است‌ و حتي‌ مي‌تواند كشنده‌ باشد.
مباحث‌ زير را هم‌ ببينيد:
شكستگي‌ها ، شوك‌

اهداف‌
درخواست‌ فوري‌ كمك‌ پزشكي‌ تخصصي‌ تا گام‌هاي‌ ممكن‌ براي‌ درمان‌ مصدوم‌ برداشته‌ شود.
مدت‌ له‌شدگي‌ كمتر از 15 دقيقه‌ است‌
1) جسم‌ له‌كننده‌ را به‌ سرعت‌ از روي‌ مصدوم‌ برداريد. در صورت‌ امكان‌، دستكش‌ بپوشيد. خونريزي‌ خارجي‌ را مهار كنيد و زخم‌ها را بپوشانيد.
2) هرگونه‌ شكستگي‌ مشكوك‌ را محكم‌ و بي‌حركت‌ كنيد. در صورت‌ بروز شوك‌، آن‌ را درمان‌ كنيد.
3) با مركز اورژانس‌ تماس‌ بگيريد و آمبولانس‌ درخواست‌ كنيد. شرح‌ حادثه‌ را با جزييات‌ دقيق‌ بازگو كنيد. علايم‌ حياتي‌ (سطح‌ پاسخ‌دهي‌، نبض‌ و تنفس‌) را كنترل‌ و ثبت‌ كنيد ، تا نيروهاي‌ امدادي‌ برسند.

اهداف‌
درخواست‌ فوري‌ كمك‌ پزشكي‌ تخصصي‌
احتياط‌!
جسم‌ له‌كننده‌ را از روي‌ مصدومي‌ كه‌ بيش‌ از 15 دقيقه‌ دچار آسيب‌ له‌ شدگي‌ بوده‌ است‌، برنداريد.
مدت‌ له‌‌شدگي‌ بيشتر از 15 دقيقه‌ است‌
1) با مركز اورژانس‌ تماس‌ بگيريد و آمبولانس‌ درخواست‌ كنيد. شرح‌ حادثه‌ را با جزييات‌ دقيق‌ بازگو كنيد.
2) به‌ مصدوم‌ آرامش‌ و اطمينان‌ خاطر بدهيد. علايم‌ حياتي‌ (سطح‌ پاسخ‌ دهي‌، نبض‌ و تنفس‌) را كنترل‌ و ثبت‌ كنيد.
http://www.iranhealers.com
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
بريدگي‌ها و خراش‌ها
خونريزي‌ از بريدگي‌ها را مي‌توان‌ به‌ راحتي‌ با اعمال‌ فشار وبالا بردن‌ اندام‌ مهار كرد. به‌ طور معمول‌، تنها يك‌ پانسمان‌ چسب‌ دار مورد نياز است‌ و زخم‌ خود به‌ خود طي‌ چند روز بهبود پيدا مي‌كند. تنها در شرايط‌ زير، نياز به‌ كمك‌هاي‌ طبي‌ احساس‌ مي‌شود:
اگر خونريزي‌ متوقف‌ نشود.
اگر جسم‌ خارجي‌ در داخل‌ بريدگي‌ وجود داشته‌ باشد.
اگر زخم‌ در معرض‌ خطر عفونت‌ قرار دارد (مثلاً زخم‌ ناشي‌ از گاز گرفتن‌ انسان‌ يا حيوان‌ يا سوراخ‌ شدگي‌ در اثر يك‌ جسم‌ آلوده‌).
اگر در يك‌ زخم‌ قديمي‌، نشانه‌هاي‌ عفونت‌ بارز شود.
كزاز
كزاز در واقع‌ عفونت‌ خطرناكي‌ است‌ كه‌ توسط‌ باكتري‌ كلستريديوم‌ تتاني‌ كه‌ به‌ صورت‌ هاگ‌ در خاك‌ زندگي‌ مي‌كند، ايجاد مي‌شود. اگر باكتري‌ كزاز وارد زخم‌ شود، مي‌تواند در بافت‌هاي‌ آسيب‌ ديده‌ و متورم‌ تكثير شود و ماده‌اي‌ سمي‌ (سم‌) توليد كند؛ اين‌ سم‌ از طريق‌ دستگاه‌ عصبي‌ منتشر مي‌شود و گرفتگي‌ (اسپاسم‌) عضلاني‌ و فلج‌ ايجاد مي‌كند. مي‌ توان‌ به‌ كمك‌ واكسيناسيون‌ از اين‌ بيماري‌ پيشگيري‌ كرد و افراد به‌ طور معمول‌، يك‌ دوره‌ واكسن‌ كزاز را در دوران‌ كودكي‌ دريافت‌ مي‌كنند. با اين‌ حال‌، ممكن‌ است‌ تكرار واكسيناسيون‌ در بزرگسالي‌ هم‌ ضرورت‌ داشته‌ باشد.

اهداف‌
به‌ حداقل‌ رساند امكان‌ عفونت‌
1) دست‌هاي‌ خود را به‌ طور كامل‌ بشوييد و در صورت‌ امكان‌، دستكش‌ يكبار مصرف‌ بپوشيد. ذرات‌ خارجي‌ آزاد را با فشار آب‌ خارج‌ كنيد.
2) اگر زخم‌ كثيف‌ است‌، آن‌ را به‌ آرامي‌ با آب‌ بشوييد تا تميز شود و يا از دستمال‌ بدون‌ الكل‌ استفاده‌ كنيد. با استفاده‌ از يك‌ سواب‌ گاز دار، زخم‌ را خشك‌ كنيد و با گاز استريل‌ آن‌ را بپوشانيد.
احتياط‌!
هميشه‌ در مورد واكسيناسيون‌ عليه‌ كزاز سوال‌ كنيد. در موارد زير،كمك‌ پزشكي‌ درخواست‌ كنيد:
مصدوم‌ هرگز واكسينه‌ نشده‌ است‌.
مصدوم‌ در مورد زمان‌ و تعداد تزريقاتي‌ كه‌ دريافت‌ كرده‌ است‌ مطمئن‌ نيست‌.
از آخرين‌ واكسني‌ كه‌ به‌ مصدوم‌ تزريق‌ شده‌ است‌ بيش‌ از 10 سال‌ مي‌گذرد.
3) در صورت‌ امكان‌، اندام‌ آسيب‌ ديده‌ را بلند كنيد و بالاتر از سطح‌ قلب‌ نگه‌ داريد. مستقيماً به‌ زخم‌ دست‌ نزنيد. اندام‌ آسيب‌ ديده‌ را با يك‌ دست‌ نگه‌ داريد.
4) نواحي‌ اطراف‌ زخم‌ را با آب‌ و صابون‌ تميز كنيد؛ براي‌ هر ضايعه‌ از سواب‌ تميز مجزا استفاده‌ كنيد. موضع‌ را خشك‌ كنيد. پوشش‌ زخم‌ را برداريد و پانسمان‌ چسب‌ دار روي‌ آن‌ قرار دهيد. در صورتي‌ كه‌ خطر بالاي‌ عفونت‌ وجود دارد، به‌ مصدوم‌ توصيه‌ كنيد كه‌ به‌ پزشك‌ خود مراجعه‌ كند.


 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
جسم‌ خارجي‌ در محل‌ بريدگي‌
خارج‌ كردن‌ اجسام‌ خارجي‌ (مثل‌ خرده‌ شيشه‌ يا سنگ‌ ريزه‌) از زخم‌ قبل‌ از شروع‌ درمان‌، بسيار پر اهميت‌ است‌. اگر اين‌ اشياء در داخل‌ زخم‌ باقي‌ بمانند، دركوتاه‌ مدت‌ سبب‌ عفونت‌ و تأخير در ترميم‌ زخم‌ و در بلند مدت‌ سبب‌ تغيير رنگ‌ محل‌ مي‌شوند. بهترين‌ راه‌ خارج‌ كردن‌ اجسام‌ سطحي‌ (خرده‌ شيشه‌ و سنگ‌ ريزه‌)، استفاده‌ از انبرك‌ (در صورتي‌ كه‌ در اختيار داشته‌ باشيد) است‌. روش‌ ديگر آن‌ است‌ كه‌ اين‌ قطعات‌ ريز را با دقت‌ مشخص‌ كنيد و يا آب‌ سرد آنها را بشوييد. سعي‌ نكنيد اشيايي‌ را كه‌ محكم‌ در زخم‌ فرورفته‌اند، خارج‌ كنيد چون‌ ممكن‌ است‌ بافت‌ اطراف‌ را تخريب‌ و خونريزي‌ را تشديد كنيد. به‌ جاي‌ اين‌ كار، دور تا دور آنها را با پانسمان‌ يا باند بپوشانيد.
مباحث‌ زير را هم‌ ببينيد:
فرورفتن‌ قلاب‌ ماهي‌گيري‌ ، تراشه‌ (پليسه‌)

اهداف‌
مهار خونريزي‌ بدون‌ فشار دادن‌ جسم‌ خارجي‌ به‌ داخل‌ زخم‌.
به‌ حداقل‌ رساندن‌ خطر عفونت‌.
در صورت‌ لزوم‌، فراهم‌ كردن‌ شرايط‌ انتقال‌ به‌ بيمارستان‌.
1) در صورت‌ امكان‌، دستكش‌ يكبار مصرف‌ بپوشيد. با اعمال‌ فشار در دو سمت‌ جسم‌ خارجي‌ و بلند كردن‌ قسمت‌ آسيب‌ ديده‌ تا بالاتر از سطح‌ قلب‌، خونريزي‌ را مهار كنيد.
2) روي‌ زخم‌ را باگاز بپوشانيد تا خطر عفونت‌ به‌ حداقل‌ برسد.
احتياط‌!
هميشه‌ در مورد واكسيناسيون‌ عليه‌ كزاز سوال‌ كنيد. در موارد زير، كمك‌ پزشكي‌ درخواست‌ كنيد:
مصدوم‌ در مورد زمان‌ و تعداد تزريقاتي‌ كه‌ دريافت‌ كرده‌ است‌ مطمئن‌ نيست‌.
از آخرين‌ واكسني‌ كه‌ به‌ مصدوم‌ تزريق‌ شده‌، بيشتر از 10 سال‌ مي‌گذرد.
3) بالشتك‌هايي‌ در اطراف‌ شي‌ بسازيد تا بتوانيد بدون‌ اعمال‌ فشار بر آن‌، زخم‌ را باند پيچي‌ كنيد. با دقت‌ بالشتك‌ها را در محل‌ خود نگه‌ داريد تا باند پيچي‌ خاتمه‌ پيدا كند.
4) درصورت‌ لزوم‌، شرايط‌ بردن‌ يا فرستادن‌ مصدوم‌ به‌ بيمارستان‌ را مهيا كنيد.
مورد خاص‌
اجسام‌ بزرگ‌
اگر جسم‌ خارجي‌ آن‌ قدر بزرگ‌ است‌ كه‌ نمي‌توانيد بالشتك‌هاي‌ بلندي‌ را براي‌ كاهش‌ فشار روي‌ جسم‌ تعبيه‌ كنيد، باند پيچي‌ را در اطراف‌ جسم‌ انجام‌ دهيد.
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
زخم‌ عفوني‌
زخم‌ باز مي‌تواند در اثر ورود ميكروارگانيسم‌ها (ميكروب‌) آلوده‌ شود. ميكروب‌ها ممكن‌ است‌ از منشأ آسيب‌، هوا، زير انگشتان‌ يا تكه‌ هايي‌ از لباس‌ كه‌ در زخم‌ فرورفته‌اند (مثلاً در مورد زخم‌هاي‌ گلوله‌اي‌) وارد شوند. خونريزي‌، بخشي‌ از آلودگي‌ را دفع‌ مي‌كند؛ ميكروب‌هاي‌ باقيمانده‌ ممكن‌ است‌ توسط‌ گلبول‌هاي‌ سفيد خون‌ نابود شوند. با اين‌ وجود، اگر آلودگي‌ يا بافت‌ مرده‌ در داخل‌ زخم‌ باقي‌ بمانند، عفونت‌ مي‌توانند در سراسر بدن‌ انتشار پيدا كند. كزاز نيز يك‌ خطر احتمالي‌ است‌. هر زخمي‌ كه‌ پس‌ از گذشت‌ 24 ساعت‌، شروع‌ به‌ بهبود نكرده‌ باشد، احتمالاً عفوني‌ شده‌ است‌. شايد لازم‌ شود مصدومي‌ را كه‌ يك‌ زخم‌ در معرض‌ خطر عفونت‌ قرار دارد؛ با آنتي‌ بيوتيك‌ها و يا تزريق‌ داروهاي‌ ضد كزاز درمان‌ كرد (مبحث‌ « بريدگي‌ها و خراش‌ها » را ببينيد).
تشخيص‌
افزايش‌ درد و ناراحتي‌ در محل‌ زخم‌
تورم‌، قرمزي‌ و احساس‌ گرما در اطراف‌ محل‌ آسيب‌
وجود چرك‌ در داخل‌ زخم‌ يا تراوش‌ چرك‌ از زخم‌
خطوط‌ قرمز كمرنگ‌ روي‌ پوست‌ كه‌ به‌ غدد گردن‌، زير بغل‌ و كشاله‌ ران‌ ختم‌ مي‌شوند.
نشانه‌هاي‌ تب‌ (مثل‌ عرق‌ كردن‌، تشنگي‌، لرز و بي‌حالي‌) در مصدوماني‌ كه‌ عفونت‌ پيشرفته‌ دارند.
مباحث‌ زير راهم‌ ببينيد:
خونريزي‌ و انواع‌ جراحات‌ ، بريدگي‌ها و خراش‌ها .

اهداف‌
پيشگيري‌ از پيشرفت‌ عفونت‌
در صورت‌ نياز، درخواست‌ كمك‌ پزشكي‌
1) در صورت‌ امكان‌، دستكش‌ يكبار مصرف‌ بپوشيد. زخم‌ را با يك‌ پانسمان‌ استريل‌ يا يك‌ قطعه‌ پارچه‌ تميز بدون‌ كرك‌ بپوشانيد و باندپيچي‌ كنيد. باند را خيلي‌ محكم‌ نبنديد.
2) اندام‌ آسيب‌ ديده‌ را بالا ببريد و به‌ كمك‌ آويز و يا باندپيچي‌، آن‌ را نگه‌ داريد. اين‌ عمل‌ باعث‌ كاهش‌ تورم‌ در اطراف‌ محل‌ زخم‌ مي‌شود.
3) به‌ مصدوم‌ بگوييد كه‌ به‌ پزشك‌ خود مراجعه‌ كند. اگربه‌ نظر مي‌رسد كه‌ عفونت‌ رو به‌ پيشرفت‌ است‌ (نشانه‌هاي‌ تب‌ مثل‌ عرق‌ كردن‌، لرز، تشنگي‌ يا بي‌حالي‌ وجود دارند)، با يك‌ پزشك‌ تماس‌ بگيريد يا مصدوم‌ را به‌ بيمارستان‌ منتقل‌ كنيد.


 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
جراحات‌ سر و پوست‌ سر
پوست‌ سر داراي‌ رگهاي‌ كوچك‌ زيادي‌ است‌ كه‌ در سطح‌ پوست‌ حركت‌ مي‌كنند، بنابراين‌ هر نوع‌ بريدگي‌ (دراين‌ محل‌) به‌ خونريزي‌ شديد منجر مي‌شود. اين‌ خونريزي‌ (شديد) سبب‌ مي‌شود كه‌ جراحت‌ پوست‌ سر اغلب‌ وخيم‌تر از آنچه‌ كه‌ واقعاً هست‌، به‌ نظر برسد. با اين‌ حال‌ در برخي‌ از موارد، زخم‌ پوست‌ سر ممكن‌ است‌ بخشي‌ از يك‌ آسيب‌ زمينه‌اي‌ جدي‌تر (مثل‌ شكستگي‌ جمجمه‌) يا همراه‌ با آسيب‌ سرو گردن‌ باشد. از اين‌ رو، در معاينه‌ مصدومي‌ كه‌ دچار زخم‌ دچار زخم‌ پوست‌ سر است‌، بايد بسيار دقيق‌ باشيد خصوصاً اگر اين‌ امكان‌ وجود داشته‌ باشد كه‌ نشانه‌هاي‌ ضربه‌ به‌ سر، در اثر مسموميت‌ با الكل‌ يا مواد، مخفي‌ شده‌ باشد. اگر سر سوزني‌ شك‌ داريد، از اقدامات‌ درماني‌ مربوط‌ به‌ آسيب‌ سر پيروي‌ كنيد. ضمناً، امكان‌ وجود آسيب‌ گردني‌ (نخاعي‌) را هم‌ به‌ ياد داشته‌ باشيد.
مباحث‌ زير راهم‌ ببينيد:
آسيب‌ سر ، شوك‌ ، آسيب‌ ستون‌ فقرات‌ .

اهداف‌
مهار خونريزي‌
فراهم‌ كردن‌ شرايط‌ انتقال‌ به‌ بيمارستان‌
هشدار!
اگر مصدوم‌ بي‌هوش‌ شد، راه‌ تنفسي‌ را باز و تنفس‌ را كنترل‌ كنيد؛ آماده‌ باشيد تا در صورت‌ لزوم‌، احياي‌ تنفسي‌ و ماساژ قفسه‌ سينه‌ را آغاز كنيد (فصل‌ « اقدامات‌ نجات‌ دهنده‌ حيات‌ » را ببينيد).
1) در صورت‌ امكان‌، دستكش‌ يكبار مصرف‌ بپوشيد. اگر لايه‌هاي‌ پوست‌ در محل‌ آسيب‌ جابه‌ جا شده‌اند، با دقت‌ آنها را روي‌ زخم‌ قرار دهيد. به‌ مصدوم‌ اطمينان‌ خاطر بدهيد.
2) زخم‌ را با يك‌ پانسمان‌ استريل‌ يا يك‌ قطعه‌ پارچه‌ تميز بدون‌ كرك‌ بپوشانيد. روي‌ اين‌ پوشش‌، فشار مستقيم‌ و محكمي‌ وارد كنيد. اين‌ كار به‌ مهار خونريزي‌ و كاهش‌ حجم‌ خون‌ از دست‌ رفته‌ و در نتيجه‌، به‌ حداقل‌ رسيدن‌ خطر شوك‌، كمك‌ مي‌كند.
3) پانسمان‌ را با يك‌ باند رولي‌ محكم‌ كنيد (در خونريزي‌هاي‌ جزيي‌، مي‌توانيد لايه‌ پوشش‌ رابه‌ كمك‌ يك‌ باند مثلثي‌ در محل‌ نگه‌ داريد).
4) به‌ مصدوم‌ كمك‌ كنيد كه‌ دراز بكشد و به‌ طوري‌ كه‌ سروشانه‌هاي‌ او مختصري‌ بالاتر از تنه‌ قرار بگيرند. سپس‌، مصدوم‌ را در همين‌ وضعيت‌ به‌ بيمارستان‌ منتقل‌ كنيد. به‌ طور مرتب‌، علايم‌ حياتي‌ (سطح‌ پاسخ‌ دهي‌، نبض‌ و تنفس‌) را كنترل‌ و ثبت‌ كنيد.
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
زخم‌ چشم‌
چشم‌ ممكن‌ است‌ دچار كبودي‌ شود و يا در اثر ضربات‌ مستقيم‌ يا قطعات‌ خرد شده‌ و تيز فلزي‌، سنگي‌ يا شيشه‌اي‌ دچار بريدگي‌ شود. به‌ دليل‌ خطري‌ كه‌ بينايي‌ مصدوم‌ را تهديد مي‌كند، تمام‌ آسيب‌هاي‌ چشم‌ را بايد جدي‌ تلقي‌ كرد. حتي‌ خراش‌هاي‌ سطحي‌ كه‌ به‌ سطح‌ چشم‌ (قرينه‌) وارد مي‌شوند، مي‌توانند منجر به‌ تشكيل‌ جوشگاه‌ زخم‌ و عفونت‌ شوند. امكان‌ از بين‌ رفتن‌ هميشگي‌ بينايي‌ نيز وجود دارد.
تشخيص‌
درد شديد و اسپاسم‌ پلك‌ها
زخم‌ قابل‌ مشاهده‌ ويا نماي‌ چشم‌ پر خون‌ (قرمز)
از دست‌ رفتن‌ بينايي‌ به‌ طور كامل‌ يا جزيي‌
نشست‌ خون‌ يا مايع‌ زلال‌ از زخم‌
اين‌ مبحث‌ را هم‌ ببينيد:
اجسام‌ خارجي‌ در چشم‌ .

اهداف‌
پيشگيري‌ از صدمات‌ بيشتر
فراهم‌ كردن‌ شرايط‌ انتقال‌ به‌ بيمارستان‌
احتياط‌!
سعي‌ نكنيد جسم‌ خارجي‌ فرورفته‌ در چشم‌ را خارج‌ كنيد يا به‌ آن‌ دست‌ بزنيد.
1) به‌ مصدوم‌ كمك‌ كنيد كه‌ به‌ پشت‌ دراز بكشد و سر او را با حد امكان‌ بي‌ حركت‌ نگه‌ داريد. به‌ او بگوييد كه‌ هيچ‌ يك‌ از دو چشم‌ راحركت‌ ندهد؛ جابه‌ جا كردن‌ چشم‌ سالم‌، چشم‌ آسيب‌ ديده‌ را وادار به‌ حركت‌ خواهد كرد و ممكن‌ است‌ شدت‌ صدمات‌ بيشتر شود.
2) از مصدوم‌ بخواهيد كه‌ يك‌ پانسمان‌ استريل‌ يا پارچه‌ تميز بدون‌ كرك‌ را روي‌ چشم‌ آسيب‌ ديده‌ نگه‌ دارد. اگر تا فراهم‌ شدن‌ كمك‌هاي‌ طبي‌، قدري‌ طول‌ مي‌كشد، اين‌ لايه‌ پوششي‌ را به‌ كمك‌ باند در محل‌ خود محكم‌ كنيد.
3) مصدوم‌ را در همين‌ وضعيت‌ به‌ بيمارستان‌ منتقل‌ كنيد.
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
خونريزي‌ از گوش‌
اين‌ حالت‌ معمولاً در اثر پاره‌ يا سوراخ‌ شدن‌ پرده‌ گوش‌ روي‌ مي‌دهد؛ عواملي‌ مثل‌ فرو كردن‌ يك‌ جسم‌ خارجي‌ در داخل‌ گوش‌، وارد آمدن‌ يك‌ ضربه‌ به‌ يك‌ سمت‌ سر يا وقوع‌ انفجار، به‌ سوراخ‌ شدن‌ پرده‌ گوش‌ منجر مي‌شوند. علايم‌ عبارتند از: درد تيز، سپس‌ گوش‌ درد، كري‌ و احتمالاً گيجي‌. وجود خونابه‌، يك‌ نشانه‌ جدي‌ است‌؛ اين‌ نشانه‌ به‌ معناي‌ شكستگي‌ جمجمه‌ و نشت‌ مايع‌ از اطراف‌ مغز است‌.
مباحث‌ زير را هم‌ ببينيد:
جسم‌ خارجي‌ در گوش‌ آسيب‌ سر .

اهداف‌
فراهم‌ كردن‌ شرايط‌ انتقال‌ به‌ بيمارستان‌
احتياط‌!
اگر مشكوك‌ به‌ شكستگي‌ جمجمه‌ هستيد، سر مصدوم‌ را جابه‌جا نكنيد.
1) به‌ مصدوم‌ كمك‌ كنيد تا در وضعيت‌ نيمه‌ نشسته‌ قرار بگيرد به‌ طوري‌ كه‌ سر او به‌ سمت‌ آسيب‌ ديده‌ كج‌ شود تا خون‌ به‌ خارج‌ تخليه‌ شود.
2) در صورت‌ امكان‌ دستكش‌ يكبار مصرف‌ بپوشيد. يك‌ پانسمان‌ استريل‌ يا يك‌ قطعه‌ پارچه‌ تميز بدون‌ كرك‌ را به‌ ملايمت‌ روي‌ گوش‌ قرار دهيد. مصدوم‌ را در همين‌ وضعيت‌ به‌ بيمارستان‌ منتقل‌ كند.

خونريزي‌ از بيني‌
خونريزي‌ از بيني‌ به‌ طور شايع‌ دراثر پاره‌ شدن‌ رگهاي‌ خوني‌ كوچك‌ در داخل‌ سوراخ‌ بيني‌ رخ‌ مي‌دهد؛ اين‌ رگها يا در اثر ضربه‌ به‌ بيني‌ و يا در نتيجه‌ عطسه‌ كردن‌، دستكاري‌ بيني‌ با انگشت‌ يا فين‌ كردن‌ پاره‌ مي‌شوند. فشار خون‌ بالا نيز مي‌تواند باعث‌ خونريزي‌ از بيني‌ شود. در صورتي‌ كه‌ خون‌ زيادي‌ از بدن‌ مصدوم‌ خارج‌ شود، خونريزي‌ از بيني‌ مي‌تواند خطرناك‌ باشد. به‌ علاوه‌ اگر خونريزي‌ به‌ دنبال‌ آسيب‌ به‌ سر رخ‌ داده‌ باشد، خون‌ مي‌تواند رقيق‌ و آبكي‌ باشد.اين‌ نشانه‌ بسيار خطرناك‌ و جدي‌ است‌ زيرا حكايت‌ از آن‌ دارد كه‌ جمجمه‌ دچار شكستگي‌ شده‌ و مايع‌ دور مغز درحال‌ نشست‌ كردن‌ است‌.
مباحث‌ زير را هم‌ ببينيد:
جسم‌ خارجي‌ در بيني‌ ، آسيب‌ سر .

اهداف‌
مهار كردن‌ خونريزي‌
باز نگه‌ داشتن‌ راه‌ تنفسي‌
1) از مصدوم‌ بخواهيد كه‌ بنشيند. به‌ او توصيه‌ كنيد كه‌ سر خود را به‌ جلو خم‌ كند تا امكان‌ تخليه‌ خون‌ از سوراخ‌هاي‌ بيني‌ فراهم‌ شود.
2) از مصدوم‌ بخواهيد كه‌ از دهان‌ نفس‌ بكشد (اين‌ عمل‌ در حفظ‌ خونسردي‌ مصدوم‌ نيز مؤثر است‌) و قسمت‌ نرم‌ بيني‌اش‌ را فشار دهد. در صورت‌ لزوم‌، به‌ مصدوم‌ اطمينان‌ بدهيد و به‌ او كمك‌ كنيد.
احتياط‌!
اجازه‌ ندهيد سر مصدوم‌ به‌ عقب‌ بر گرددد؛ خون‌ ممكن‌ است‌ به‌ داخل‌ حلق‌ بريزد و سبب‌ استفراغ‌ شود.
اگر خونريزي‌ متوقف‌ و سپس‌ مجدداً آغاز شد، به‌ مصدوم‌ بگوييد كه‌ دوباره‌ بيني‌ را بفشارد.
اگر خونريزي‌ شديد است‌ يا در مجموع‌ بيش‌ از 30 دقيقه‌ طول‌ كشيده‌ است‌، مصدوم‌ را در وضعيت‌ درماني‌ به‌ بيمارستان‌ منتقل‌ كنيد.
مورد خاص‌
كودكان‌
يك‌ كودك‌ خردسال‌ ممكن‌ است‌ در اثر خونريزي‌ از بيني‌، دچار ترس‌ شود. به‌ او اطمينان‌ خاطر بدهيد و كاسه‌اي‌ در اختيارش‌ بگذاريد تا آب‌ دهان‌ خود را داخل‌ آن‌ بريزيد.
3) به‌ مصدوم‌ بگوييد كه‌ همچنان‌ بيني‌ خود را با فشار نگه‌ دارد. به‌ او توصيه‌ كنيد كه‌ از صحبت‌ كردن‌، بلعيدن‌ آب‌ دهان‌، سرفه‌ كردن‌، بيرون‌ انداختن‌ آب‌ دهان‌ يا بالا كشيدن‌ بيني‌ (فين‌ فين‌ كردن‌) خوداري‌ كند چون‌ اين‌ كارها مي‌توانند لخته‌هاي‌ خون‌ تشكيل‌ شده‌ در بيني‌ را از جا بكنند. يك‌ قطعه‌ پارچه‌ يا دستمال‌ كاغذي‌ تميز به‌ او بدهيد تا قطرات‌ خون‌ را پاك‌ كند.
4) پس‌ از 10 دقيقه‌، به‌ مصدوم‌ بگوييد كه‌ فشار را قطع‌ كند. اگر خونريزي‌ هنوز قطع‌ نشده‌ بود، از او بخواهيد كه‌ دوباره‌ براي‌ 2 دوره‌ 10 دقيقه‌اي‌ ديگر، بيني‌ خود را فشار دهد.
5) همين‌ كه‌ خونريزي‌ متوقف‌ شد، با استفاده‌ از آب‌ ولرم‌ و در شرايطي‌ كه‌ مصدوم‌ همچنان‌ رو به‌ جلو خم‌ شده‌ باشد، اطراف‌ بيني‌ او را پاك‌ كنيد.
6) به‌ مصدوم‌ توصيه‌ كنيد كه‌ چند ساعت‌، بدون‌ حركت‌ استراحت‌ كند. به‌ او بگوييد از ورزش‌ كردن‌ و به‌ ويژه‌ فين‌ كردن‌ پرهيز كند چون‌ اين‌ كارها، لخته‌هاي‌ تشكيل‌ شده‌ را از جا مي‌كنند.

خونريزي‌ از دهان‌
بريدگي‌هاي‌ زبان‌، لب‌ها يا پوشش‌ داخلي‌ دهان‌، از آسيب‌هاي‌ جزيي‌ تا جراحات‌ جدي‌تر متغير هستند. علت‌ اين‌ آسيب‌ها معمولاً خود دندان‌ها يا كشيدن‌ آنها است‌. خونريزي‌ از دهان‌ مي‌تواند شديد و نگران‌ كننده‌ باشد.به‌ علاوه‌، خطر استنشاق‌ خون‌ به‌ داخل‌ ريه‌ها و بروز مشكلات‌ تنفسي‌ هم‌ وجود دارد.

اهداف‌
مهار كردن‌ خونريزي‌
حفاظت‌ از راه‌ تنفسي‌ با پيشگيري‌ از استنشاق‌ خون‌
1) از مصدوم‌ بخواهيد كه‌ بنشيند و سر خود را جلو بياورد و مختصري‌ به‌ سمت‌ آسيب‌ ديده‌ خم‌ كند تا امكان‌ تخليه‌ خون‌ از دهان‌ فراهم‌ شود.
2) در صورت‌ امكان‌ دستكش‌ يكبار مصرف‌ بپوشيد. يك‌ لايه‌ پوششي‌ گازدار روي‌ زخم‌ قرار دهيد. از مصدوم‌ بخواهيد كه‌ اين‌ پوشش‌ را بين‌ شست‌ و انگشتان‌ خود فشرده‌، به‌ مدت‌ 10 دقيقه‌ روي‌ زخم‌ فشار دهد.
مورد خاص‌
خونريزي‌ از حفره‌ دنداني‌
براي‌ مهار خونريزي‌ از حفره‌ دنداني‌، يك‌ لايه‌ پوششي‌ گازدار ضخيم‌ در داخل‌ حفره‌ دنداني‌ قرار دهيد تا مانع‌ از رسيد دندان‌ها به‌ هم‌ شويد و به‌ او بگوييد كه‌ با فشار دندان‌ها، اين‌ لايه‌ را نگه‌ دارد.
احتياط‌!
اگر وسعت‌ زخم‌ زياد است‌ ياخونريزي‌ بيش‌ از 30 دقيقه‌ طول‌ كشيده‌ و يا مجدداً شروع‌ شده‌ است‌، به‌ يك‌ پزشك‌ يا دندان‌ پزشك‌ مراجعه‌ كنيد.
از شستن‌ دهان‌ خودداري‌ كنيد چون‌ اين‌ كار مي‌تواند منجر به‌ كنده‌ شدن‌ لخته‌ها شود.
3) اگر خونريزي‌ ادامه‌ پيداكرد، پوشش‌ زخم‌ را عوض‌ كنيد. به‌ مصدوم‌ بگوييد كه‌ اجازه‌ دهد خون‌، قطره‌ قطره‌ از دهان‌ او خارج‌ شود؛ بلع‌ خون‌ مي‌تواند سبب‌ استفراغ‌ شود. به‌ او توصيه‌ كنيد كه‌ به‌ مدت‌ 12 ساعت‌ از خوردن‌ نوشيدني‌هاي‌ داغ‌ پرهيز كند.
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
افتادن‌ دندان‌
اگر دندان‌ اصلي‌ (بالغ‌) بيفتد، بايد در اسرع‌ وقت‌، مجدداً در حفره‌اش‌ كاشته‌ شود. اگر اين‌ عمل‌ مقدور نيست‌، در داخل‌ گونه‌ خود و يا درون‌ يك‌ محفظه‌ كوچك‌ محتوي‌ شير نگه‌ دارد تا از خشك‌ شدن‌ دندان‌ پيشگيري‌ شود.

اهداف‌
كاشت‌ مجدد دندان‌ در اسرع‌ وقت‌
احتياط‌!
از تميز كردن‌ دندان‌ خودداري‌ كنيد. چون‌ با اين‌ كار ممكن‌ است‌ به‌ بافتها آسيب‌ وارد كنيد و شانس‌ كاشت‌ مجدد را كاهش‌ دهيد.
1) در صورت‌ امكان‌، دستكش‌ يكبار مصرف‌ بپوشيد. به‌ آرامي‌ دندان‌ را داخل‌ حفره‌اش‌ فشار دهيد. با قرار دادن‌ يك‌ لايه‌ پوششي‌ گازدار بين‌ دندان‌هاي‌ رديف‌ بالا و پايين‌، دندان‌ افتاده‌ را در محل‌ نگه‌ داريد.
2) از مصدوم‌ بخواهيد كه‌ دندان‌ را محكم‌ در محل‌ نگه‌ دارد و او را به‌ يك‌ بيمارستان‌ يا نزد دندانپزشك‌ بفرستيد.
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
زخم‌ كف‌ دست‌
چندين‌ رگ‌ خوني‌ بزرگ‌ در كف‌ دست‌ وجود دارد و به‌ همين‌ دليل‌، زخم‌هاي‌ كف‌ دست‌، خونريزي‌هاي‌ شديد ايجاد مي‌كنند. همچنين‌ در زخم‌هاي‌ كف‌ دست‌، خطر پاره‌ شدن‌ تاندون‌ها و اعصاب‌ دست‌ و از دست‌ رفتن‌ حس‌ و حركت‌ انگشتان‌ وجود دارد. اگر يك‌ جسم‌ خارجي‌ وجود داشته‌ باشد، مصدوم‌ نمي‌تواند مشت‌ خود را گره‌ كند. در اين‌ موارد، شما بايد زخم‌ را بر ساس‌ روش‌ توضيح‌ داده‌ شده‌ در، درمان‌ كنيد.
مباحث‌ زير را هم‌ ببينيد:
جسم‌ خارجي‌ در محل‌ بريدگي‌ ، شوك‌ .

اهداف‌
مهار خونريزي‌ و كنترل‌ آثار شوك‌
به‌ حداقل‌ رساندن‌ خطر عفونت‌
فراهم‌ كردن‌ شرايط‌ انتقال‌ به‌ بيمارستان‌
1) درصورت‌ امكان‌، دستكش‌ يكبار مصرف‌ بپوشيد. يك‌ پانسمان‌ استريل‌ يا يك‌ لايه‌ پوششي‌ تميز را محكم‌ روي‌ زخم‌ فشار دهيد و از مصدوم‌ بخواهيد كه‌ دست‌ خود را به‌ دور آن‌ مشت‌ كند. اگر مصدوم‌ نمي‌ تواند محكم‌ پانسمان‌ را فشار دهد، به‌ او بگوييد كه‌ مشت‌ خود را با دست‌ سالم‌ فشار دهد.
2) انگشتان‌ مصدوم‌ را طوري‌ باند پيچي‌ كنيد كه‌ روي‌ لايه‌ پوششي‌ به‌ حالت‌ مشت‌ دربيايد. انتهاهاي‌ باند را روي‌ نوك‌ انگشتان‌ گره‌ بزنيد.
3) با يك‌ آويز بالا نگهدارنده‌، دست‌ مصدوم‌ را بالا ببريد . شرايط‌ انتقال‌ مصدوم‌ به‌ بيمارستان‌ را فراهم‌ كنيد.
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
جراحات‌ شكم‌
زخم‌ چاقو، زخم‌ گلوله‌ و آسيب‌ له‌ شدگي‌ در شكم‌ مي‌توانند منجر به‌ جراحات‌ جدي‌ و حتي‌ جراحات‌ تهديدكننده‌ حيات‌ شوند. امكان‌ دارد اعضا يا رگهاي‌ خوني‌ عمقي‌ بدن‌، سوراخ‌ يا پاره‌ و يا دريده‌ شوند. شديد بودن‌ جراحت‌ ممكن‌ است‌ از روي‌ علايمي‌ مثل‌ خونريزي‌ خارجي‌ يا بيرون‌ زدن‌ محتويات‌ شكم‌ آشكار باشد. به‌ طور شايع‌تر، خونريزي‌ و آسيب‌ داخلي‌ به‌ صورت‌ مخفي‌ وجود دارد كه‌ در صورت‌ تأخير در درمان‌ اورژانس‌، مي‌تواند كشنده‌ باشد. به‌ علاوه‌، جراحات‌ شكم‌ با خطر بالاي‌ شوك‌ و عفونت‌ همراه‌ هستند.
مباحث‌ زير را هم‌ ببينيد:
خونريزي‌ داخلي‌ ، شوك‌ .

اهداف‌
به‌ حداقل‌ رساندن‌ شوك‌
به‌ حداقل‌ رساندن‌ خطر عفونت‌
فراهم‌ كردن‌ شرايط‌ انتقال‌ فوري‌ به‌ بيمارستان‌
1) در صورت‌ امكان‌، دستكش‌ يكبار مصرف‌ بپوشيد. به‌ مصدوم‌ كمك‌ كنيد تا روي‌ يك‌ سطح‌ محكم‌ (ترجيحاً يك‌ پتو) دراز بكشد. لباس‌هاي‌ سفت‌ (مثل‌ كمربند يا پيراهن‌ تنگ‌) را شل‌ كنيد.
2) يك‌ پانسمان‌ در محل‌ جراحت‌ قرار بدهيد و با استفاده‌ از باند يا نوار چسب‌ آن‌ را محكم‌ كنيد. اگر خون‌ به‌ داخل‌ پانسمان‌ نشت‌ كرد، يك‌ پانسمان‌ يا لايه‌ پوششي‌ ديگر روي‌ اولي‌ قرار دهيد.
3) با مركز اورژانس‌ تماس‌ بگيريد و آمبولانس‌ درخواست‌ كنيد. در صورت‌ ايجاد شوك‌، به‌ درمان‌ آن‌ بپردازيد. علايم‌ حياتي‌ (سطح‌ پاسخ‌دهي‌، نبض‌ و تنفس‌) را كنترل‌ و ثبت‌ كنيد.
هشدار!
- اگر مصدومي‌ كه‌ داراي‌ زخم‌ باز است‌ دچار سرفه‌ و استفراغ‌ شد، محكم‌ روي‌ پانسمان‌ را فشار دهيد تا از خارج‌ شدن‌ محتويات‌ شكم‌ از طريق‌ زخم‌ و آشكار شدن‌ آنها، پيشگيري‌ شود.
- به‌ روده‌ بيرون‌ زده‌ دست‌ نزنيد. با استفاده‌ از يك‌ كيسه‌ پلاستيكي‌ يا يك‌ سلفون‌ آشپزخانه‌ روي‌ موضع‌ را بپوشانيد تا از خشك‌ شدن‌ روده‌ها جلوگيري‌ به‌ عمل‌ آيد. يك‌ راه‌ ديگر آن‌ است‌ كه‌ يك‌ پانسمان‌ استريل‌ به‌ كار ببريد.
- اگر مصدوم‌ بي‌هوش‌ شد، راه‌ تنفسي‌ را باز و تنفس‌ را كنترل‌ نماييد؛ آماده‌ باشيد تا در صورت‌ لزوم‌، احياي‌ تنفسي‌ و ماساژ قفسه‌سينه‌ را آغاز كنيد .مفصل‌ « اقدامات‌ نجات‌دهنده‌ حيات‌ » را ببينيد. در صورتي‌ كه‌ مصدوم‌ نفس‌ مي‌كشد، او را در وضعيت‌ بهبود، قرار دهيد و شكم‌ را نگه‌ داريد.
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
خونريزي‌ از سياهرگ‌هاي‌ واريسي‌
سياهرگ‌ها يا وريدها، داراي‌ دريچه‌هاي‌ يكطرفه‌اي‌ هستند كه‌ خون‌ را به‌ سوي‌ قلب‌ به‌ جريان‌ مي‌اندازند. اگر اين‌ دريچه‌ها خراب‌ شوند، خون‌ پشت‌ آنها جمع‌ مي‌شود و وريد را متورم‌ مي‌كند. اين‌ مشكل‌ (كه‌ تحت‌ عنوان‌ «سياهرگ‌هاي‌ واريسي‌» ناميده‌ مي‌شود) معمولاً در اندام‌ پاييني‌ رخ‌ مي‌دهد. يك‌ وريد واريسي‌، پيچ‌ خورده‌، داراي‌ ديواره‌ نازك‌ و اغلب‌ برآمده‌ است‌ به‌ طوري‌ كه‌ پوست‌ منطقه‌ مبتلا به‌صورت‌ گره‌گره‌ درمي‌آيد.اين‌ وريد مي‌تواند با يك‌ ضربه‌ ملايم‌ پاره‌ شود؛ اين‌ امر منجر به‌ خونريزي‌ شديد مي‌شود. در صورت‌ عدم‌ مهار خونريزي‌، شوك‌ خيلي‌ سريع‌ بروز مي‌كند.
اين‌ مبحث‌ را هم‌ ببينيد:
شوك‌ .

اهداف‌
مهار خونريزي‌
به‌ حداقل‌ رساندن‌ شوك‌
فراهم‌ كردن‌ شرايط‌ انتقال‌ فوري‌ به‌ بيمارستان‌
1) در صورت‌ امكان‌، دستكش‌ يكبار مصرف‌ بپوشيد. به‌ بيمار كمك‌ كنيد كه‌ به‌ پشت‌ دراز بكشد. سپس‌، پاي‌ آسيب‌ ديده‌ را تا حد امكان‌ بالا ببريد و نگه‌ داريد. اين‌ عمل‌ به‌ كاهش‌ ميزان‌ خونريزي‌ كمك‌ مي‌كند.
2) محل‌ خونريزي‌ را عريان‌ كنيد. با استفاده‌ از يك‌ پانسمان‌ استريل‌ يا يك‌ قطعه‌ پارچه‌ تميز بدون‌ كرك‌، محكم‌ و مستقيم‌ روي‌ موضع‌ فشار وارد كنيد تا خونريزي‌ كنترل‌ شود
3) لباس‌هايي‌ مثل‌ كش‌ جوراب‌ يا جوراب‌هاي‌ كشدار را خارج‌ كنيد زيرا مي‌توانند به‌ تداوم‌ خونريزي‌ كمك‌ كنند.
4) يك‌ لايه‌ پوششي‌ نرم‌ و بزرگ‌ روي‌ پانسمان‌ قرار دهيد، اين‌ لايه‌ را محكم‌ باندپيچي‌ كنيد تا فشار يكنواختي‌ اعمال‌ كند اما باند را آن‌قدر سفت‌ نپيچيد كه‌ گردش‌ خون‌ را مختل‌ كند.
5) با مركز اورژانس‌ تماس‌ بگيريد و آمبولانس‌ درخواست‌ كنيد. تا رسيدن‌ آمبولانس‌، اندام‌ آسيب‌ ديده‌ را بالا ببريد و نگه‌ داريد. علايم‌ حياتي‌ (سطح‌ پاسخ‌ دهي‌، نبض‌ و تنفس‌) را كنترل‌ و ثبت‌ كنيد. گردش‌ خون‌ را در نواحي‌ پايين‌تر از محل‌ آسيب‌ كنترل‌ كنيد .
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
خونريزي‌ داخلي‌
خونريزي‌ داخل‌ حفرات‌ بدن‌ مي‌تواند به‌ دنبال‌ يك‌ آسيب‌ (مثل‌ شكستگي‌ يا جراحت‌ نافذ) روي‌ دهد ولي‌ ممكن‌ است‌ به‌ صورت‌ خودبه‌خودي‌ هم‌ اتفاق‌ بيفتد (مثلاً خونريزي‌ از زخم‌ معده‌). مهم‌ترين‌ خطر خونريزي‌ داخلي‌، شوك‌ است‌. به‌علاوه‌، خون‌ مي‌تواند در اطراف‌ اعضايي‌ مثل‌ ريه‌ها يا مغز تجمع‌ كند و فشار تخريب‌كننده‌اي‌ بر آنها اعمال‌ كند. در صورتي‌ كه‌ در يك‌ بيمار، نشانه‌هاي‌ شوك‌ بدون‌ وجود خونريزي‌ آشكار بارز شده‌ باشند، بايد به‌ خونريزي‌ داخلي‌ مشكوك‌ شويد. به‌ دنبال‌ خونريزي‌ از سوراخ‌هاي‌ بدن‌ (گوش‌، دهان‌، پيشابراه‌ يا مقعد) بگرديد.
مباحث‌ زير را هم‌ ببينيد:
فشردگي‌ مغز ، آسيب‌ له‌شدگي‌ . «شوك‌» را (در صورت‌ وجود) درمان‌ كنيد.
تشخيص‌
در ابتدا، پوست‌ رنگ‌پريده‌، سرد و مرطوب‌ است‌. با ادامه‌ خونريزي‌، رنگ‌ پوست‌ ممكن‌ است‌ به‌ آبي‌ ـ خاكستري‌ (سيانوز) تغيير پيدا كند.
نبض‌ سريع‌ و ضعيف‌
تشنگي‌
تنفس‌ سريع‌ و كم‌عمق‌
منگي‌، بي‌قراري‌ و تحريك‌پذيري‌
امكان‌ دارد بيمار از حال‌ برود يا بي‌هوش‌ شود.
خونريزي‌ از سوراخ‌هاي‌ بدن‌
در موارد آسيب‌هاي‌ شديد و خشونت‌بار «الگوي‌ كبودشدگي‌» (ناحيه‌اي‌ از پوست‌ دچار تغيير رنگ‌ كه‌ از نظر شكل‌ با طرح‌ لباس‌، اشياي‌ له‌كننده‌ يا ابزارهاي‌ مهاركننده‌ [ مثل‌ كمربند ايمني‌ ] مطابقت‌ دارد) قابل‌ مشاهده‌ است‌.
درد
اطلاعاتي‌ از بيمار كه‌ حكايت‌ از آسيب‌ يا بيماري‌ اخير دارد؛ داشتن‌ سابقه‌ از حادثه‌ خونريزي‌ داخلي‌ مشابه‌؛ يا استفاده‌ از داروها براي‌ كنترل‌ كردن‌ بيماري‌هاي‌ طبي‌ مثل‌ ترومبوز (در اين‌ وضعيت‌، لخته‌هاي‌ ناخواسته‌اي‌ در رگ‌هاي‌ خوني‌ تشكيل‌ مي‌شود).
نشانه‌هاي‌ احتمالي‌ خونريزي‌ داخلي‌
(جدول)


 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
آنژين‌ صدري‌ (درد قفسه‌ سينه‌)
اصطلاح‌ «آنژين‌ صدري‌» از نظر لغوي‌ به‌ معناي‌ «فشردگي‌ قفسه‌ سينه‌» است‌. وقتي‌ شريان‌هاي‌ كرونر كه‌ تأمين‌كننده‌ خون‌ عضله‌ قلب‌ هستند، تنگ‌ بشوند و نتوانند نياز قلب‌ را طي‌ فعاليت‌ بدني‌ يا هيجانات‌، با رساندن‌ خون‌ كافي‌ تأمين‌ كنند، آنژين‌ صدري‌، بيمار را وادار به‌ استراحت‌ مي‌كند؛ درد، مدت‌ كوتاهي‌ پس‌ از استراحت‌ برطرف‌ خواهد شد.
تشخيص‌
درد فشاري‌ (مثل‌ گيره‌) در مركز قفسه‌ سينه‌ كه‌ اغلب‌ به‌ فك‌ و به‌ سمت‌ انتهاي‌ يك‌ يا هر دو دست‌ تير مي‌كشد.
تسكين‌ درد با استراحت‌
تنگي‌ نفس‌
ضعف‌ كه‌ اغلب‌ شديد و ناگهاني‌ است‌.
احساس‌ اضطراب‌

اهداف‌
كاهش‌ فشار وارد شده‌ روي‌ قلب‌ با وادار كردن‌ بيمار به‌ استراحت‌
در صورت‌ لزوم‌، درخواست‌ كمك‌هاي‌ پزشكي‌
كمك‌ به‌ بيمار با درمان‌ دارويي‌
هشدار!
اگر درد پايدار بود يا مجدداً بروز كرد، به‌ حمله‌ قلبي‌ مشكوك‌ شويد. با مركز اورژانس‌ تماس‌ بگيريد و آمبولانس‌ درخواست‌ كنيد. يك‌ دوز كامل‌ (300 ميلي‌گرم‌) از قرص‌ آسپيرين‌ به‌ بيمار بدهيد تا بجود. به‌ طور مداوم‌، علايم‌ حياتي‌ (سطح‌ پاسخ‌دهي‌، نبض‌ و تنفس‌) را كنترل‌ و ثبت‌ كنيد . اگر بيمار بي‌هوش‌ شد، راه‌ تنفسي‌ را باز و تنفس‌ را كنترل‌ كنيد؛ آماده‌ باشيد تا در صورت‌ لزوم‌، احياي‌ تنفسي‌ و ماساژ قفسه‌ سينه‌ را آغاز كنيد (مبحث‌ « اقدامات‌ نجات‌دهنده‌ حيات‌ » را ببينيد).
1) به‌ بيمار كمك‌ كنيد تا بنشيند. اطمينان‌ حاصل‌ كنيد كه‌ بيمار احساس‌ راحتي‌ دارد و به‌ او اطمينان‌ خاطر بدهيد. اين‌ عمل‌، تنفس‌ وي‌ را تسهيل‌ خواهد كرد.
2) اگر بيمار، داروهاي‌ آنژين‌ (مثلاً قرص‌ يا اسپري‌هاي‌ افشانه‌اي‌ يا تلمبه‌اي‌) را در اختيار دارد، اجازه‌ دهيد خودش‌ آنها را استعمال‌ كند. در صورت‌ لزوم‌، شما هم‌ در مصرف‌ دارو به‌ او كمك‌ كنيد.
3) بيمار را تشويق‌ كنيد كه‌ استراحت‌ كند و ناظران‌ را از محل‌ دور كنيد. اين‌ حمله‌ بايد ظرف‌ چند دقيقه‌ برطرف‌ شود.


 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
حمله‌ قلبي‌
شايع‌ترين‌ علت‌ حمله‌ قلبي‌، بسته‌ شدن‌ ناگهاني‌ جريان‌ خون‌ به‌ بخشي‌ از عضله‌ قلب‌ (مثلاً در اثر تشكيل‌ لخته‌ در شريان‌ كرونر [ ترومبوز كرونر ] ) است‌. مهم‌ترين‌ خطر حمله‌ قلبي‌، توقف‌ ضربان‌ قلب‌ است‌. آثار يك‌ حمله‌ قلبي‌ تا حدود زيادي‌ وابسته‌ به‌ حجمي‌ از عضله‌ قلب‌ است‌ كه‌ دچار آسيب‌ شده‌ است‌؛ بسياري‌ از بيماران‌ به‌طور كامل‌ بهبود پيدا مي‌كنند. داروهايي‌ مثل‌ آسپيرين‌ و داروهاي‌ حل‌كننده‌ لخته‌، براي‌ محدود كردن‌ وسعت‌ آسيب‌ وارد شده‌ به‌ عضله‌ قلب‌ به‌ كار مي‌روند.
اين‌ مبحث‌ را هم‌ ببينيد:
اقدامات‌ نجات‌دهنده‌ حيات.
تشخيص‌
درد فشاري‌ (شبيه‌ گيره‌) مداوم‌ در مركز قفسه‌ سينه‌ كه‌ اغلب‌ به‌ فك‌ يا به‌ انتهاي‌ يك‌ يا هر دو دست‌ تير مي‌كشد. برخلاف‌ آنژين‌ صدري‌ (صفحه‌ قبل‌)، درد با استراحت‌ تسكين‌ پيدا نمي‌كند.
تنگي‌ نفس‌ و احساس‌ ناراحتي‌ در بالاي‌ شكم‌ كه‌ ممكن‌ است‌ مشابه‌ با سوءهاضمه‌ شديد به‌نظر برسد. از حال‌ رفتن‌ (اغلب‌ بدون‌ پيش‌آگهي‌).
غش‌ كردن‌ يا گيجي‌ ناگهاني‌
احساس‌ در شرف‌ مرگ‌ بودن‌
پوست‌ «خاكستري‌» و آبي‌ شدن‌ لب‌ها
نبض‌ تند، ضعيف‌ يا نامنظم‌
عرق‌ كردن‌ شديد
احساس‌ نياز شديد به‌ هواي‌ تازه‌ (تشنگي‌ هوا)

اهداف‌
تشويق‌ بيمار به‌ استراحت‌ كردن‌
فراهم‌ كردن‌ شرايط‌ انتقال‌ فوري‌ بيمار به‌ بيمارستان‌
هشدار!
اگر بيمار بي‌هوش‌ شد، راه‌ تنفسي‌ را باز و تنفس‌ را كنترل‌ كنيد؛ آماده‌ باشيد تا در صورت‌ لزوم‌، احياي‌ تنفسي‌ و ماساژ قفسه‌ سينه‌ را آغاز كنيد (مبحث‌ « اقدامات‌ نجات‌دهنده‌ حيات‌ » را ببينيد).
1) وضعيت‌ بيمار را تا حد امكان‌ طوري‌ تغيير دهيد كه‌ كاملاً احساس‌ راحتي‌ كند تا فشار روي‌ قلب‌ كم‌ شود. وضعيت‌ نيمه‌نشسته‌ كه‌ در آن‌ سر و شانه‌ بيمار به‌ جايي‌ تكيه‌ داده‌ شود و زانوها خم‌ شوند، اغلب‌ بهترين‌ حالت‌ است‌.
2) با مركز اورژانس‌ تماس‌ بگيريد و آمبولانس‌ درخواست‌ كنيد. بگوييد كه‌ مشكوك‌ به‌ حمله‌ قلبي‌ هستيد. در صورتي‌ كه‌ بيمار از شما مي‌خواهد كه‌ با پزشك‌ او تماس‌ بگيريد، اين‌ كار را هم‌ انجام‌ دهيد.
3) اگر بيمار كاملاً هوشيار است‌، يك‌ دوز كامل‌ (300 ميلي گرم) از قرص‌ آسپيرين‌ به‌ او بدهيد و توصيه‌ كنيد كه‌ آن‌ را به‌ آرامي‌ بجود.
4) اگر بيمار، داروهاي‌ آنژين‌ (مثلاً قرص‌ يا اسپري‌هاي‌ افشانه‌اي‌ يا تلمبه‌اي‌) را در اختيار دارد، به‌ او كمك‌ كنيد تا آنها را مصرف‌ كند. بيمار را تشويق‌ كنيد كه‌ استراحت‌ كند.
5) به‌طور مداوم‌، علايم‌ حياتي‌ (سطح‌ پاسخ‌دهي‌، نبض‌ و تنفس‌) را كنترل‌ و ثبت‌ كنيد.


 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
غش‌ كردن‌ و از حال‌ رفتن‌
غش‌، نوعي‌ از دست‌ دادن‌ هوشياري‌ زودگذر است‌ كه‌ در اثر كاهش‌ موقت‌ جريان‌ خون‌ به‌ مغز ايجاد مي‌شود. غش‌ كردن‌ ممكن‌ است‌ در واكنش‌ به‌ درد، خستگي‌ شديد، كمبود غذا يا استرس‌ هيجاني‌ روي‌ دهد. اين‌ حالت‌ همچنين‌ بعد از دوره‌هاي‌ طولاني‌ بي‌حركتي‌ فيزيكي‌ (مثل‌ ايستادن‌ يا نشستن‌ بدون‌ تحرك‌) به‌خصوص‌ در آب‌ و هواي‌ گرم‌ رخ‌ مي‌دهد. اين‌ عدم‌ تحرك‌ سبب‌ مي‌شود كه‌ خون‌ در اندام‌هاي‌ پاييني‌ جمع‌ شود و مقدار كمتري‌ از آن‌ به‌ مغز برسد. سرعت‌ نبض‌ در فردي‌ كه‌ غش‌ كرده‌ است‌ بسيار كند مي‌شود. با اين‌ حال‌، نبض‌ سريعاً بالا مي‌رود و به‌ حد طبيعي‌ مي‌رسد. بيماري‌ كه‌ دچار غش‌ شده‌ است‌، معمولاً روند بهبود سريع‌ و كاملي‌ دارد.
تشخيص‌
از دست‌ رفتن‌ زودگذر هوشياري‌ كه‌ سبب‌ مي‌شود بيمار به‌ زمين‌ بيفتد.
كند شدن‌ نبض‌
پوست‌ سرد رنگ‌پريده‌ و عرق‌ كردن‌
اين‌ مبحث‌ را هم‌ ببينيد:
اقدامات‌ نجات‌دهنده‌ حيات.

اهداف‌
بهبود رسيدن‌ جريان‌ خون‌ به‌ مغز
اطمينان‌ و آرامش‌ دادن‌ به‌ بيمار پس‌ از به‌ هوش‌ آمدن‌
1) وقتي‌ احساس‌ غش‌ كردن‌ به‌ بيمار دست‌ مي‌دهد، به‌ او توصيه‌ كنيد كه‌ دراز بكشد. زانو بزنيد، پاهاي‌ او را بلند كنيد و مچ‌ پاها را روي‌ شانه‌هايتان‌ بگذاريد؛ اين‌ عمل‌ به‌ بهبود جريان‌ خون‌ مغز كمك‌ مي‌كند.
2) مطمئن‌ شويد كه‌ هواي‌ تازه‌ به‌ مقدار زياد به‌ بيمار مي‌رسد؛ از يك‌ نفر بخواهيد كه‌ پنجره‌ اتاق‌ را باز كند. همچنين‌، از ناظران‌ بخواهيد كه‌ از بيمار فاصله‌ بگيرند.
3) وقتي‌ بيمار به‌ هوش‌ آمد، به‌ وي‌ اطمينان‌ خاطر بدهيد و به‌ او كمك‌ كنيد تا تدريجاً بنشيند. اگر مجدداً دچار احساس‌ غش‌ كردن‌ شد، به‌ او توصيه‌ كنيد كه‌ دوباره‌ دراز بكشد و تا زماني‌ كه‌ كاملاً بهبود پيدا كند، پاهاي‌ او را بلند كنيد و نگه‌ داريد.
هشدار!
اگر بيمار سريعاً هوشياري‌ خود را به‌ دست‌ نياورد، راه‌ تنفسي‌ را باز و تنفس‌ را كنترل‌ كنيد؛ آماده‌ باشيد تا در صورت‌ لزوم‌، احياي‌ تنفسي‌ و ماساژ قفسه‌ سينه‌ را آغاز كنيد (فصل‌ « اقدامات‌ نجات‌دهنده‌ حيات‌ » را ببينيد). با مركز اورژانس‌ تماس‌ بگيريد و آمبولانس‌ درخواست‌ كنيد.
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
هيپوكسي‌
اين‌ وضعيت‌ زماني‌ اتفاق‌ مي‌افتد كه‌ خون‌، اكسيژن‌ ناكافي‌ در اختيار بافت‌هاي‌ بدن‌ قرار دهد. علل‌ اين‌ وضعيت‌ از خفگي‌ يا مسموميت‌ تا اختلال‌ كاركرد ريه‌ يا مغز متفاوت‌ است‌. اين‌ وضعيت‌ (بسته‌ به‌ درجه‌ هيپوكسي‌) با علايم‌ مختلفي‌ همراه‌ است‌. اگر هيپوكسي‌ به‌ سرعت‌ درمان‌ نشود، مي‌تواند كشنده‌ باشد چون‌ وجود غلظت‌ كافي‌ اكسيژن‌ براي‌ كاركرد تمام‌ اعضا و بافت‌هاي‌ بدن‌ حياتي‌ است‌. در فرد سالم‌، مقدار اكسيژن‌ موجود در هوا بيش‌ از حدي‌ است‌ كه‌ بافت‌هاي‌ بدن‌ براي‌ كاركرد طبيعي‌ به‌ آن‌ نياز دارند. با اين‌ حال‌ در فرد بيمار يا آسيب‌ديده‌، كاهش‌ اكسيژني‌ كه‌ به‌ بافت‌ها مي‌رسد، كاركرد بدن‌ را بيش‌ از پيش‌ مختل‌ مي‌كند. هيپوكسي‌ خفيف‌، توانايي‌ تفكر صحيح‌ را در فرد كاهش‌ مي‌دهد اما بدن‌ در پاسخ‌ به‌ اين‌ حالت‌، سرعت‌ و عمق‌ تنفس‌ را افزايش‌ مي‌دهد. با اين‌ همه‌، اگر اكسيژن‌رساني‌ به‌ سلول‌هاي‌ مغزي‌ تنها به‌ مدت‌ 3 دقيقه‌ قطع‌ شود، مرگ‌ اين‌ سلول‌ها آغاز مي‌شود. تمام‌ وضعيت‌هايي‌ كه‌ در اين‌ فصل‌ به‌ آنها خواهيم‌ پرداخت‌، مي‌توانند هيپوكسي‌ ايجاد كنند.
تشخيص‌
در هيپوكسي‌ متوسط‌ تا شديد ممكن‌ است‌ موارد زير وجود داشته‌ باشند:
تنفس‌ سريع‌
تنفس‌ توأم‌ با زجر يا بريده‌ بريده‌ و نياز شديد به‌ هواي‌ تازه‌
اشكال‌ در صحبت‌ كردن‌
پوست‌ خاكستري‌ ـ آبي‌ (سيانوز). اين‌ حالت‌، ابتدا انتهاهاي‌ بدن‌ (مثل‌ لب‌ها، بستر ناخن‌ها و نرمه‌ گوش‌ها) را درگير مي‌كند اما با پيشرفت‌ هيپوكسي‌، سيانوز كل‌ بدن‌ را فرا مي‌گيرد.
اضطراب‌
بي‌قراري‌
سردرد
تهوع‌ و احتمالاً استفراغ‌
قطع‌ تنفس‌ (در صورتي‌ كه‌ هيپوكسي‌ به‌ سرعت‌ برطرف‌ نشود).
مباحث‌ زير را هم‌ ببينيد:
شوك‌ آنافيلاكتيك‌ ، آسم‌ ، سوختگي‌هاي‌ راه‌ تنفسي‌ ، سرخك‌ ، غرق‌ شدگي‌ ، دار آويختگي‌ و خفگي‌ به‌ دليل‌ فشرده‌ شدن‌ گلو ، استنشاق‌ گاز ، جراحات‌ نافذ قفسه‌ سينه‌ ، سكته‌ مغزي‌ .
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
انسداد راه‌ تنفسي‌
راه‌ تنفسي‌ مي‌تواند از داخل‌ (مثلاً در اثر گير افتادن‌ شي‌ء در حلق‌) يا از خارج‌ بسته‌ شود. علل‌ اصلي‌ انسداد عبارتند از:
فرو دادن‌ يك‌ شي‌ء خارجي‌ مثل‌ غذا يا دندان‌ مصنوعي‌ (خفگي‌)
انسداد در اثر خون‌ يا مواد استفراغي‌
انسداد در اثر زبان‌ (زماني‌ كه‌ بيمار بي‌هوش‌ است‌).
تورم‌ داخلي‌ حلق‌ در اثر سوختگي‌ها، سوختگي‌ در اثر آب‌ جوش‌، نيش‌ زدگي‌ يا آنافيلاكسي‌
آسيب‌هاي‌ صورت‌ يا فك‌
آسم‌
فشار خارجي‌ روي‌ گردن‌ (مثلاً در اثر دار آويختگي‌ يا خفگي‌ به‌ دليل‌ فشرده‌ شدن‌ گلو ) بادام‌ زميني‌ خشك‌ كه‌ در تماس‌ با مايعات‌ بدن‌ متورم‌ مي‌شود، به‌ ويژه‌ در كودكان‌ كم‌ سن‌ و سال‌ خطرناك‌ است‌ چون‌ مي‌تواند يكي‌ از 2 نايژه‌ را مسدود كند. ارايه‌كننده‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌ در موارد انسداد راه‌ تنفسي‌ بايد فوراً وارد عمل‌ شود؛ آماده‌ باشيد كه‌ در صورت‌ توقف‌ تنفس‌ مصدوم‌ يا بيمار، احياي‌ تنفسي‌ و ماساژ قفسه‌ سينه‌ را آغاز كنيد (فصل‌ « اقدامات‌ نجات‌دهنده‌ حيات‌ » را ببينيد). اطلاعات‌ عرضه‌ شده‌ در اين‌ صفحه‌ براي‌ تمام‌ علل‌ انسداد راه‌ تنفسي‌ مناسب‌ است‌ اما اگر براي‌ وضعيت‌هاي‌ خاص‌ به‌ آموزش‌هاي‌ مفصل‌تري‌ نياز داريد، به‌ صفحات‌ مربوطه‌ مراجعه‌ كنيد.
تشخيص‌
نمودهاي‌ هيپوكسي‌ مثل‌ ته‌رنگ‌ خاكستري‌ ـ آبي‌ در لب‌ها، نرمه‌ گوش‌ها و بستر ناخن‌ها (سيانوز)
اشكال‌ در صحبت‌ كردن‌ و تنفس‌
تنفس‌ صدادار
صورت‌ قرمز و بادكرده‌
نشانه‌هاي‌ زجر از جانب‌ بيمار (مثلاً به‌ گلوي‌ خود اشاره‌ مي‌كند يا به‌ گردن‌ خود چنگ‌ مي‌زند).
باز شدن‌ پره‌هاي‌ بيني‌
سرفه‌ خشك‌ (بدون‌ خلط‌) پايدار
اين‌ مباحث‌ را هم‌ ببينيد:
آسم‌ سوختگي‌هاي‌ راه‌ تنفسي‌ خفگي‌ در بزرگسالان‌ خفگي‌ در شيرخواران‌ دار آويختگي‌ يا خفگي‌ در اثر فشرده‌ شدن‌ گلو استنشاق‌ گازها

اهداف‌
خارج‌ كردن‌ عامل‌ انسداد
برگرداندن‌ تنفس‌ به‌ حالت‌ طبيعي‌
فراهم‌ كردن‌ شرايط‌ انتقال‌ به‌ بيمارستان‌
1) در صورتي‌ كه‌ انسداد خارجي‌ است‌ يا آنكه‌ در دهان‌ قابل‌ مشاهده‌ است‌، آن‌ را برطرف‌ كنيد.
2) اگر بيمار هوشيار است‌ و تنفس‌ طبيعي‌ دارد، به‌ وي‌ اطمينان‌ خاطر بدهيد اما او را تحت‌ نظر بگيريد. علايم‌ حياتي‌ (سطح‌ پاسخ‌دهي‌، نبض‌ و تنفس‌) را كنترل‌ و ثبت‌ كنيد. آماده‌ باشيد تا در صورت‌ لزوم‌، احياي‌ تنفسي‌ و ماساژ قفسه‌ سينه‌ را آغاز كنيد (فصل‌ « اقدامات‌ نجات‌دهنده‌ حيات‌ » را ببينيد).
3) حتي‌ اگر به‌نظر مي‌رسد كه‌ بيمار به‌طور كامل‌ بهبود يافته‌ است‌، با يك‌ پزشك‌ تماس‌ بگيريد يا بيمار را به‌ بيمارستان‌ منتقل‌ كنيد.
هشدار!
اگر بيمار بي‌هوش‌ است‌، راه‌ تنفسي‌ را باز كنيد و تنفس‌ وي‌ را كنترل‌ كنيد؛ آماده‌ باشيد تا درصورت‌ لزوم‌، احياي‌ تنفسي‌ و ماساژ قفسه‌ سينه‌ را آغاز كنيد (فصل‌ « اقدامات‌ نجات‌دهنده‌ حيات‌ » را ببينيد») با مركز اورژانس‌ تماس‌ بگيريد و آمبولانس‌ درخواست‌ كنيد.
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
دارآويختگي‌ و خفگي‌ به‌ دليل‌ فشرده‌ شدن‌ گلو
اگر فشار از خارج‌ بر گردن‌ اعمال‌ شود، راه‌ تنفسي‌ فشرده‌ مي‌شود و جريان‌ هوا به‌ ريه‌ها قطع‌ مي‌گردد. علل‌ اصلي‌ اين‌ نوع‌ فشار عبارتند از:
دار آويختگي‌ (آويزان‌ شدن‌ بدن‌ از طناب‌ دار كه‌ دور گردن‌ پيچيده‌ شده‌ است‌).
خفگي‌ (فشردن‌ يا انقباض‌ دور گردن‌ يا گلو) اين‌ حالات‌ گاهي‌ ممكن‌ است‌ به‌ صورت‌ تصادفي‌ (مثلاً در اثر گير افتادن‌ كراوات‌ يا لباس‌ در ماشين‌آلات‌) رخ‌ دهد. دار آويختگي‌ ممكن‌ است‌ به‌ شكسته‌ شدن‌ گردن‌ منجر شود؛ به‌ همين‌ دليل‌، در چنين‌ مواردي‌ رسيدگي‌ به‌ مصدوم‌ بايد بسيار با دقت‌ صورت‌ پذيرد.
تشخيص‌
وجود شي‌ء يا وسيله‌اي‌ فشارنده‌ در اطراف‌ گردن‌
وجود علامت‌ به‌ دور گردن‌ مصدوم‌
تنفس‌ سريع‌ و سخت‌؛ اختلال‌ هوشياري‌؛ پوست‌ خاكستري‌ ـ آبي‌ (سيانوز)
پرخون‌ شدن‌ صورت‌ همراه‌ با سياهرگ‌هاي‌ برجسته‌ و احتمالاً لكه‌هاي‌ قرمز كوچك‌ بر روي‌ صورت‌ يا سفيدي‌ چشم‌ها
اين‌ مباحث‌ را هم‌ ببينيد:
اقدامات‌ نجات‌دهنده‌ حيات‌ ، آسيب‌ ستون‌ فقرات.

اهداف‌
برقرار كردن‌ تنفس‌ كافي‌
فراهم‌ كردن‌ شرايط‌ انتقال‌ فوري‌ به‌ بيمارستان‌
1) هرگونه‌ فشار روي‌ گردن‌ مصدوم‌ را به‌ سرعت‌ برطرف‌ كنيد. موقع‌ اين‌ كار، در صورتي‌ كه‌ مصدوم‌ همچنان‌ آويخته‌ است‌، بدن‌ وي‌ را نگه‌ داريد. دقت‌ كنيد كه‌ بدن‌ مصدوم‌ ممكن‌ است‌ خيلي‌ سنگين‌ باشد.
احتياط‌!
در صورت‌ آسيب‌ ستون‌ فقرات‌، مصدوم‌ را بدون‌ دليل‌ حركت‌ ندهيد.
وسايل‌ فشارنده‌ دور گردن‌ (مثل‌ طناب‌ گرده‌ زده‌) را از بين‌ نبريد يا به‌ آنها دست‌ نزنيد؛ ممكن‌ است‌ پليس‌ از آنها به‌عنوان‌ مدرك‌ استفاده‌ كند.
2) مصدوم‌ را روي‌ زمين‌ قرار دهيد. راه‌ تنفسي‌ را باز و تنفس‌ را كنترل‌ كنيد. اگر مصدوم‌ تنفس‌ نمي‌كند، آماده‌ باشيد تا در صورت‌ لزوم‌، احياي‌ تنفسي‌ و ماساژ قلبي‌ را آغاز كنيد (مبحث‌ « اقدامات‌ نجات‌دهنده‌ حيات‌ » را ببينيد). اگر مصدوم‌ نفس‌ مي‌كشد، وي‌ را در وضعيت‌ بهبود قرار دهيد.
3) با مركز اورژانس‌ تماس‌ بگيريد و آمبولانس‌ درخواست‌ كنيد (حتي‌ اگر به‌ نظر مي‌رسد مصدوم‌ كاملاً بهبود يافته‌ است‌).
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
جراحت‌ نافذ قفسه‌ سينه‌
قلب‌ و ريه‌ها و رگ‌هاي‌ بزرگ‌ اطراف‌ آن‌ها را در داخل‌ قفسه‌ سينه‌ قرار مي‌گيرند و توسط‌ استخوان‌ جناغ‌ و 12 جفت‌ دنده‌ (كه‌ با هم‌ قفسه‌ سينه‌ را تشكيل‌ مي‌دهند) محافظت‌ مي‌شوند. قفسه‌ سينه‌ براي‌ پوشاندن‌ اعضايي‌ از قسمت‌ بالايي‌ شكم‌ (مثل‌ كبد و طحال‌)، به‌ اندازه‌ كافي‌ به‌ سمت‌ پايين‌ امتداد دارد. اگر شي‌ء تيزي‌ به‌ ديواره‌ قفسه‌ سينه‌ نفوذ كند، امكان‌ دارد آسيب‌ داخلي‌ شديدي‌ به‌ قفسه‌ سينه‌ و قسمت‌ بالايي‌ شكم‌ وارد آيد. ريه‌ها به‌ ويژه‌ مستعد آسيب‌ هستند؛ آسيب‌ وارد به‌ ريه‌ها يا در اثر صدمه‌ به‌ نسج‌ خود ريه‌ است‌ و يا در اثر جراحاتي‌ است‌ كه‌ غشاي‌ دو لايه‌ (جنب‌) پوشاننده‌ و محافظت‌كننده‌ ريه‌ را سوراخ‌ مي‌كنند. در اين‌ حالت‌، هوا مي‌تواند به‌ فضاي‌ بين‌ دو لايه‌ غشا نفوذ كند و ريه‌ را تحت‌ فشار قرار دهد و باعث‌ جمع‌ شدن‌ ريه‌ شود (اين‌ وضعيت‌ با نام‌ «پنوموتوراكس‌» خوانده‌ مي‌شود). فشار اطراف‌ بخش‌ مبتلاي‌ ريه‌ ممكن‌ است‌ به‌ اندازه‌اي‌ بالا برود كه‌ قسمت‌ سالم‌ ريه‌ را نيز درگير كند. در نتيجه‌، مصدوم‌ به‌ گونه‌اي‌ فزاينده‌ از نفس‌ مي‌افتد. اين‌ بالا رفتن‌ فشار مي‌تواند مانع‌ از پر شدن‌ مجدد قلب‌ با خون‌ شود و گردش‌ خون‌ را مختل‌ و شوك‌ ايجاد كند. (اين‌ وضعيت‌ تحت‌ عنوان‌ «پنوموتوراكس‌ فشارنده‌» ناميده‌ مي‌شود). گاهي‌ خون‌ در فضاي‌ جنب‌ تجمع‌ مي‌كند و ريه‌ها را تحت‌ فشار قرار مي‌دهد.
تشخيص‌
تنفس‌ سخت‌ و دردناك‌، احتمالاً سريع‌، كم‌عمق‌ و غيريكنواخت‌
مصدوم‌ ناگهان‌ دچار احساس‌ ترس‌ و اضطراب‌ مي‌شود.
نمودهاي‌ هيپوكسي‌ مثل‌ تغييررنگ‌ پوست‌ به‌ خاكستري‌ ـ آبي‌ (سيانوز) ممكن‌ است‌ موارد زير هم‌ وجود داشته‌ باشند:
بالا آوردن‌ خون‌ قرمز كف‌آلود طي‌ سرفه‌
احساس‌ خش‌ خش‌ در لمس‌ پوست‌ اطراف‌ محل‌ جراحت‌ در اثر تجمع‌ هوا در بافت‌
خروج‌ خون‌ همراه‌ با حباب‌ از محل‌ جراحت‌
صداي‌ كشيده‌ شدن‌ هوا به‌ داخل‌ قفسه‌ سينه‌ طي‌ زمان‌ دم‌
برجسته‌ شدن‌ وريدهاي‌ گردن‌
مباحث‌ زير را هم‌ ببينيد:
هيپوكسي‌ ، اقدامات‌ نجات‌دهنده‌ حيات‌ ، شوك‌ .

اهداف‌
پوشاندن‌ زخم‌ و حفظ‌ تنفس‌
به‌ حداقل‌ رساندن‌ شوك‌
فراهم‌ كردن‌ شرايط‌ انتقال‌ فوري‌ به‌ بيمارستان‌
1) در صورت‌ امكان‌ دستكش‌ يكبار مصرف‌ به‌ دست‌ كنيد. مصدوم‌ را تشويق‌ كنيد كه‌ به‌ سمت‌ آسيب‌ ديده‌ خم‌ شود و با كف‌ دست‌ خود روي‌ محل‌ جراحت‌ را بپوشانيد.
2) يك‌ پانسمان‌ استريل‌ يا يك‌ قطعه‌ پارچه‌ تميز بدون‌ كُرك‌ بر روي‌ محل‌ جراحت‌ و نواحي‌ اطراف‌ آن‌ قرار دهيد. موضع‌ را با يك‌ كيسه‌ پلاستيكي‌، فويل‌ آلومينيومي‌ يا سلفون‌ آشپزخانه‌ بپوشانيد. با چسباندن‌ نوارچسب‌ در سه‌ طرف‌ پانسمان‌ يا پيچيدن‌ باند به‌ دور قفسه‌ سينه‌، پانسمان‌ را كاملاً محكم‌ كنيد.
3) با مركز اورژانس‌ تماس‌ بگيريد و آمبولانس‌ درخواست‌ كنيد. در مدت‌ زماني‌ كه‌ منتظر رسيدن‌ نيروهاي‌ امدادي‌ هستيد، تا زماني‌ كه‌ مصدوم‌ هوشيار است‌، همچنان‌ وي‌ را در همان‌ وضعيت‌ نگه‌ داريد.
4) تا زمان‌ رسيدن‌ نيروهاي‌ امدادي‌، علايم‌ حياتي‌ (سطح‌ پاسخ‌دهي‌، نبض‌ و تنفس‌) را كنترل‌ و ثبت‌ كنيد .
هشدار!
اگر مصدوم‌ بي‌هوش‌ شده‌ است‌، راه‌ تنفسي‌ را باز و تنفس‌ را كنترل‌ كنيد؛ آماده‌ باشيد تا در صورت‌ لزوم‌، احياي‌ تنفسي‌ و ماساژ قفسه‌ سينه‌ را آغاز كنيد (فصل‌ « اقدامات‌ نجات‌دهنده‌ حيات‌ » را ببينيد). اگر مصدوم‌ نفس‌ مي‌كشد، وي‌ را طوري‌ در وضعيت‌ بهبود قرار دهيد كه‌ روي‌ سمت‌ آسيب‌ديده‌ قرار گيرد تا ريه‌ سالم‌ بتواند به‌طور مؤثر كار كند.


 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
تنفس‌ افزايش‌يافته‌ (هيپرونتيلاسيون‌)
تنفس‌ افزايش‌يافته‌ (هيپرونتيلاسيون‌) يك‌ تظاهر شايع‌ اضطراب‌ حاد است‌ و ممكن‌ است‌ با حملات‌ هراس‌ نيز همراه‌ باشد. اين‌ حالت‌ مي‌تواند در افرادي‌ كه‌ اخيراً يك‌ شوك‌ هيجاني‌ يا رواني‌ را تجربه‌ كرده‌اند، رخ‌ دهد. تنفس‌ افزايش‌يافته‌ باعث‌ دفع‌ مقادير زيادي‌ دي‌اكسيد كربن‌ از خون‌ مي‌شود كه‌ اين‌ حالت‌، تغييرات‌ شيميايي‌ در خون‌ پديد مي‌آورد. اين‌ تغييرات‌ منجر به‌ بروز علايمي‌ مثل‌ تنفس‌ سريع‌، گيجي‌ و لرزش‌ و احساس‌ گزگز و مورمور در دستان‌ مي‌شوند. با برگشتن‌ تنفس‌ به‌ حالت‌ طبيعي‌، اين‌ علايم‌ به‌ تدريج‌ فروكش‌ خواهند كرد.
تشخيص‌
تنفس‌ غيرطبيعي‌ عميق‌ و سريع‌ ممكن‌ است‌ موارد زير هم‌ وجود داشته‌ باشند:
درخواست‌ مكرر كمك‌ پزشكي‌
گيجي‌ يا از حال‌ رفتن‌
لرزش‌ يا احساس‌ گزگز و مورمور واضح‌ در دستان‌
گرفتگي‌ عضلات‌ در دست‌ها و پاها
اين‌ مبحث‌ را هم‌ ببينيد:
حمله‌ هراس‌ .

اهداف‌
خلاص‌ كردن‌ بيمار از علت‌ دلواپسي‌
اطمينان‌ خاطر دادن‌ به‌ بيمار و خونسرد ساختن‌ وي‌
1) وقتي‌ با بيمار صحبت‌ مي‌كنيد، بايد قاطع‌ ولي‌ مهربان‌ و اطمينان‌بخش‌ سخن‌ بگوييد.
2) در صورت‌ امكان‌، بيمار را به‌ يك‌ مكان‌ آرام‌ راهنمايي‌ كنيد تا بتواند آسان‌تر و سريع‌تر، تنفس‌ خود را تحت‌ كنترل‌ درآورد. اگر اين‌ عمل‌ مقدور نيست‌، از ناظران‌ بخواهيد كه‌ محل‌ را ترك‌ كنند.
3) اگر بيمار نمي‌تواند تنفس‌ خود را تحت‌ كنترل‌ درآورد، از وي‌ بخواهيد كه‌ بازدم‌ خود را درون‌ يك‌ كيسه‌ كاغذي‌ تخليه‌ كند و مرتب‌ از همان‌ هوا تنفس‌ كند. به‌ بيمار بگوييد كه‌ به‌ آرامي‌، 10 بار در داخل‌ كيسه‌ دم‌ و بازدم‌ انجام‌ دهد و سپس‌ به‌ مدت‌ 15 ثانيه‌ بدون‌ استفاده‌ از كيسه‌ تنفس‌ كند. بيمار بايد اين‌ چرخه‌ تنفس‌ با كيسه‌ و بدون‌ كيسه‌ را تا زماني‌ كه‌ نياز به‌ تنفس‌ سريع‌ برطرف‌ شود، ادامه‌ دهد.
4) بيمار را تشويق‌ كنيد كه‌ براي‌ پيشگيري‌ و كنترل‌ حملات‌ هراس‌ در آينده‌، به‌ پزشك‌ خود مراجعه‌ كند.
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
خروسك‌
حمله‌ شديد مشكل‌ تنفسي‌ در كودكان‌ خردسال‌، خروسك‌ ناميده‌ مي‌شود. اين‌ حالت‌ در اثر التهاب‌ ناي‌ و حنجره‌ ايجاد مي‌شود. خروسك‌ نگران‌كننده‌ است‌ اما معمولاً بدون‌ هيچ‌گونه‌ عارضه‌ دايمي‌ برطرف‌ مي‌شود. حملات‌ خروسك‌ معمولاً در شب‌ رخ‌ مي‌دهند و ممكن‌ است‌ قبل‌ از بهبود كودك‌، دوباره‌ عود كنند.
خطر اپي‌گلوتيت‌
در صورتي‌ كه‌ حمله‌ خروسك‌، پايدار و شديد و نيز با تب‌ همراه‌ است‌، آمبولانس‌ درخواست‌ كنيد. احتمالاً مي‌رود كه‌ كودك‌ به‌ يك‌ وضعيت‌ نادر و خطرناك‌ به‌ نام‌ «اپي‌ گلوتيت‌» كه‌ شبيه‌ خروسك‌ است‌ دچار شده‌ باشد؛ در اين‌ وضعيت‌، اپي‌گلوت‌ كه‌ يك‌ ساختار پرده‌مانند كوچك‌ در داخل‌ حلق‌ است‌، عفوني‌ و متورم‌ مي‌شود و ممكن‌ است‌ راه‌ تنفسي‌ را كاملاً مسدود كند. در اين‌ صورت‌، كودك‌ نياز به‌ پيگيري‌ پزشكي‌ فوري‌ دارد.
تشخيص‌
تنفس‌ زجرآور در يك‌ كودك‌ خردسال‌ ممكن‌ است‌ موارد زير هم‌ وجود داشته‌ باشند:
سرفه‌ كوتاه‌ پارس‌مانند.
صداي‌ خروس‌مانند يا سوت‌ مانند به‌ خصوص‌ در هنگام‌ دم‌ (استريدور).
پوست‌ آبي‌ ـ خاكستري‌ (سيانوز).
در موارد شديد، كودك‌ عضلات‌ دور بيني‌، گردن‌ و بازوها را براي‌ كمك‌ به‌ تنفس‌ به‌ كار مي‌گيرد. در موارد زير به‌ اپي‌گلوتيت‌ مشكوك‌ شويد:
كودك‌ به‌ حالت‌ عمود نشسته‌ و در زجر تنفسي‌ است‌.
درجه‌ حرارت‌ بدن‌ كودك‌ بالا است‌.

اهداف‌
آرام‌ كردن‌ و كمك‌ به‌ كودك‌
در صورت‌ لزوم‌، درخواست‌ كمك‌ پزشكي‌
1) كودك‌ را روي‌ زانوهاي‌ خود بنشانيد و پشت‌ او را به‌ خود تكيه‌ دهيد. سعي‌ كنيد هراسي‌ به‌ خود راه‌ ندهيد چون‌ با اين‌ كار، تنها كودك‌ را نگران‌ مي‌كنيد و ممكن‌ است‌ حمله‌ را هم‌ تشديد كنيد.
2) يك‌ محيط‌ پررطوبت‌ بسازيد؛ يا كودك‌ را به‌ حمام‌ ببريد و دوش‌ يا شير آب‌ داغ‌ را باز كنيد و يا به‌ آشپزخانه‌ رفته‌، مقداري‌ آب‌ را جوش‌ آوريد. كودك‌ را بنشانيد و او را تشويق‌ كنيد كه‌ بخار را تنفس‌ كند؛ اين‌ عمل‌ بايد تنفس‌ كودك‌ را تسهيل‌ كند. دقت‌ كنيد كه‌ كودك‌ كاملاً از بخار يا آب‌ جوش‌ فاصله‌ داشته‌ باشد.
3) با يك‌ پزشك‌ تماس‌ بگيريد و يا در صورت‌ شديد بودن‌ خروسك‌، با مركز اورژانس‌ تماس‌ بگيريد و آمبولانس‌ درخواست‌ كنيد.
4) وقتي‌ مي‌خواهيد كودك‌ را به‌ رختخواب‌ برگردانيد، يك‌ محيط‌ پررطوبت‌ در اتاق‌ خواب‌ ايجاد كنيد (مثلاً يك‌ حوله‌ خيس‌ را در بالاي‌ شوفاژ آويزان‌ كنيد). رطوبت‌ مي‌تواند جلوي‌ عود حمله‌ را بگيريد.
احتياط‌!
هرگز انگشتان‌ خود را در حلق‌ كودك‌ داخل‌ نكنيد. اين‌ عمل‌ باعث‌ مي‌شود كه‌ عضلات‌ حلق‌ دچار اسپاسم‌ شوند و راه‌ تنفسي‌ را مسدود كنيد.


 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
اولويت‌هاي‌ نجات‌ حيات‌
به‌ كمك‌ اقداماتي‌ كه‌ در اين‌ فصل‌ معرفي‌ مي‌شوند، مي‌توانيد تا زمان‌ رسيدن‌ نيروهاي‌ امداد اورژانس‌، تنفس‌ و گردش‌ خون‌ مصدوم‌ را حفظ‌ كنيد. اولويت‌هاي‌ شما در مورد مصدوم‌ بي‌هوش‌ عبارتند از: باز نگه‌ داشتن‌ راه‌ تنفسي‌، تنفس‌ دادن‌ به‌ مصدوم‌ (به‌ منظور رساندن‌ اكسيژن‌ به‌ بدن‌) و برقراري‌ گردش‌ خون‌ (براي‌ رساندن‌ خون‌ اكسيژن‌دار به‌ بافت‌ها). همچنين‌، دفيبريلاتور دستگاهي‌ است‌ كه‌ مي‌تواند با وارد كردن‌ شوك‌ الكتريكي‌ كنترل‌ شده‌، ضربان‌ قلب‌ را به‌ حالت‌ طبيعي‌ برگرداند. عوامل‌ زير (اگر به‌طور كامل‌ مراعات‌ شوند) شانس‌ بقا را افزايش‌ مي‌دهند:
براي‌ درخواست‌ كمك‌، سريعاً تماس‌ گرفته‌ شود.
با انجام‌ احياي‌ تنفسي‌ و ماساژ قفسه‌سينه‌، گردش‌ خون‌ برقرار شود (اين‌ دو عمل‌ را با هم‌ «احياي‌ قلبي‌ ـ ريوي‌» مي‌نامند).
در بيمار بزرگسالي‌ كه‌ نشانه‌اي‌ از گردش‌ خون‌ ندارد، فوراً از دفيبريلاتور استفاده‌ شود.
بيمار براي‌ درمان‌هاي‌ تخصصي‌ و مراقبت‌هاي‌ پيشرفته‌، فوراً به‌ بيمارستان‌ برسد.
زنجيره‌ بقا
چهار عامل‌ در افزايش‌ شانس‌ بقاي‌ يك‌ بيمار بزرگسال‌ بي‌هوش‌ دخالت‌ دارند. اگر هر كدام‌ از عوامل‌ اين‌ زنجيره‌ رعايت‌ نشود، ميزان‌ شانس‌ كاهش‌ پيدا مي‌كند.
اهميت‌ باز بودن‌ راه‌ هوايي‌
راه‌ تنفسي‌ بيمار بي‌هوش‌ ممكن‌ است‌ تنگ‌ يا مسدود شود. علت‌ اين‌ امر آن‌ است‌ كه‌ كنترل‌ عضلات‌ از بين‌ مي‌رود و به‌ اين‌ ترتيب‌، زبان‌ مي‌تواند به‌ عقب‌ رفته‌، راه‌ تنفسي‌ را مسدود كند. با وقوع‌ اين‌ حادثه‌، تنفس‌ بيمار سخت‌ و صدادار و يا به‌طور كامل‌ غيرممكن‌ مي‌شود. بالا بردن‌ چانه‌ و خم‌ كردن‌ سر به‌ عقب‌، زبان‌ را از ورودبه‌ مسير هوايي‌ باز داشته‌، امكان‌ نفس‌ كشيدن‌ را براي‌ مصدوم‌ فراهم‌ مي‌كند.
راه‌ تنفسي‌ باز با جابه‌جا كردن‌ سر و بالا بردن‌ چانه‌، زبان‌ از پشت‌ حلق‌ بلند مي‌شود: راه‌ تنفسي‌ باز است‌. راه‌ تنفسي‌ مسدود در بيمار بي‌هوش‌، زبان‌ به‌ عقب‌ رفته‌، حلق‌ و راه‌ تنفسي‌ را مسدود مي‌كند.
تنفس‌ دادن‌ به‌ بيمار
هواي‌ بازدمي‌ ما، 16% اكسيژن‌ (5% كمتر از هواي‌ تنفسي‌) و مقدار كمي‌ دي‌اكسيد كربن‌ دارد. بنابراين‌، هواي‌ بازدمي‌ وقتي‌ طي‌ احياي‌ تنفسي‌ با نيروي‌ زياد وارد ريه‌ مصدوم‌ مي‌شود، براي‌ تأمين‌ اكسيژن‌ (و زنده‌ نگه‌ داشتن‌) او، حاوي‌ مقدار كافي‌ اكسيژن‌ است‌. شما مي‌توانيد با احياي‌ تنفسي‌، هوا را با نيرو وارد مسير هوايي‌ بيمار كنيد. اين‌ هوا، در داخل‌ ريه‌ به‌ كيسه‌هاي‌ هوايي‌ (آلوئول‌ها) رسيده‌، سپس‌ به‌ رگ‌هاي‌ خوني‌ كوچك‌ در ريه‌ها منتقل‌ مي‌شود. وقتي‌ شما دهان‌ خود را از روي‌ دهان‌ بيمار برمي‌داريد، قفسه‌ سينه‌ مي‌خوابد و هواي‌ حاوي‌ مواد زايد، خارج‌ مي‌شود.
برقراري‌ گردش‌ خون‌
اگر ضربان‌ قلب‌ متوقف‌ شود، خون‌ در بدن‌ جريان‌ پيدا نمي‌كند. در نتيجه‌، اعضاي‌ حياتي‌ (و مهم‌تر از همه‌ مغز) دچار كمبود اكسيژن‌ مي‌شوند. سلول‌هاي‌ مغزي‌، بدون‌ اكسيژن‌ قادر نيستند بيش‌ از چند دقيقه‌ زنده‌ بمانند. گاه‌ مي‌توان‌ به‌ كمك‌ ماساژ قفسه‌ سينه‌، گردش‌ خون‌ را به‌ صورت‌ مصنوعي‌ برقرار كرد. اين‌ ماساژها به‌ صورت‌ مكانيكي‌ به‌ قلب‌ كمك‌ مي‌كنند كه‌ خون‌ را به‌ سوي‌ تمام‌ قسمت‌هاي‌ بدن‌ به‌ جريان‌ بيندازند. وارد كردن‌ فشار عمودي‌ روي‌ نيمه‌ پاييني‌ جناغ‌، باعث‌ فشرده‌ شدن‌ قلب‌ روي‌ ستون‌ فقرات‌ شده‌، خون‌ را از حفرات‌ قلب‌ خارج‌ مي‌كند و با نيرو به‌ سوي‌ بافت‌ها مي‌فرستد. پس‌ از برداشته‌ شدن‌ فشار، قفسه‌ سينه‌ بالا مي‌آيد و خون‌ جابه‌جا شده‌ «مكيده‌ شده‌» قلب‌ را دوباره‌ پر مي‌كند؛ با ماساژ بعدي‌، اين‌ خون‌ مجدداً از قلب‌ خارج‌ مي‌شود. با تركيب‌ ماساژهاي‌ قفسه‌ سينه‌ و احياي‌ تنفسي‌، مي‌توان‌ مطمئن‌ شد كه‌ خون‌ به‌ اندازه‌ كافي‌ اكسيژن‌دار مي‌شود.
ماساژ قفسه‌ سينه‌: فشردن‌ قفسه‌سينه‌ به‌ روش‌ صحيح‌، گردش‌ خون‌ را حفظ‌ مي‌كند.
بازگرداندن‌ ريتم‌ قلبي‌
دستگاه‌ دفيبريلاتور (يا دفيبريلاتور خارجي‌ خودكار) را مي‌توان‌ براي‌ بازگرداندن‌ ريتم‌ غيرطبيعي‌ قلب‌ به‌ كار گرفت‌. دفيبريلاسيون‌ زودهنگام‌ يك‌ عامل‌ حياتي‌ در زنجيره‌ بقا است‌؛ پس‌ از ايست‌ قلبي‌ (زماني‌ كه‌ قلب‌ از ضربان‌ مي‌ايستد و گردش‌ خون‌ وجود ندارد)، هرچه‌ دفيبريلاسيون‌ زودتر آغاز شود، شانس‌ بقاي‌ بيمار بيشتر خواهد بود. پيش‌ از استفاده‌ از دستگاه‌ دفيبريلاتور، بايد در مورد نحوه‌ عملكرد آن‌ آموزش‌ ديده‌ و مهارت‌ كافي‌ براي‌ انجام‌ احياي‌ قلبي‌ ـ ريوي‌ (كه‌ تركيبي‌ از ماساژ قفسه‌ سينه‌ و احياي‌ تنفسي‌ است‌) داشته‌ باشيد. دستگاه‌هاي‌ دفيبريلاتور را بايد در بسياري‌ از مكان‌هاي‌ عمومي‌ (مثل‌ ايستگاه‌هاي‌ راه‌آهن‌ و مراكز خريد) يا قرار داده‌ شود.
چه‌ زماني‌ بايد آمبولانس‌ درخواست‌ كرد؟
در صورتي‌ كه‌ به‌ يك‌ امدادگر دسترسي‌ داريد، به‌ محض‌ آنكه‌ مشاهده‌ كرديد بيمار نفس‌ نمي‌كشد، وي‌ را براي‌ تماس‌ با مركز آمبولانس‌ بفرستيد. اگر تنها هستيد، طرز عملكرد شما وابسته‌ به‌ سن‌ مصدوم‌ و علت‌ احتمالي‌ بي‌هوشي‌ وي‌ است‌.
بيمار كودك‌ يا شيرخوار
بي‌هوشي‌ در يك‌ شيرخوار يا كودك‌ كمتر از 8 سال‌، به‌ احتمال‌ زياد ناشي‌ از مشكل‌ تنفسي‌ است‌. به‌ همين‌ علت‌، پيش‌ از ترك‌ كودك‌ براي‌ تماس‌ با مركز آمبولانس‌، بايد به‌ مدت‌ يك‌ دقيقه‌ اقدام‌ به‌ احياي‌ تنفسي‌ و ماساژ قفسه‌سينه‌ كنيد.
بيمار بزرگسال‌
اگر علت‌ بي‌هوش‌ شدن‌ بيمار بزرگسال‌، مشكل‌ قلبي‌ است‌ و يا نمي‌دانيد چه‌ اتفاقي‌ رخ‌ داده‌ است‌، بلافاصله‌ پس‌ از آنكه‌ مشاهده‌ كرديد تنفس‌ قطع‌ شده‌ است‌، با مركز آمبولانس‌ تماس‌ بگيريد. كمك‌هاي‌ پزشكي‌ زودهنگام‌ (از جمله‌ استفاده‌ از دفيبريلاتور) حياتي‌ هستند. اما اگر بي‌هوشي‌ ناشي‌ از آسيب‌، غرق‌شدگي‌ يا خفگي‌ است‌ و به‌ نيروهاي‌ كمكي‌ هم‌ دسترسي‌ نداريد، قبل‌ از درخواست‌ آمبولانس‌، به‌ مدت‌ يك‌ دقيقه‌ اقدام‌ به‌ احياي‌ تنفسي‌ و ماساژ قفسه‌ سينه‌ كنيد. در اين‌ موارد، علت‌ بي‌هوشي‌، احتمالاً بيشتر مشكل‌ تنفسي‌ است‌ تا بيماري‌ قلبي‌.
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
كودك‌ بي‌هوش‌ (7-1 ساله‌)
در قسمت هاي‌ بعدي‌، آموزش‌هاي‌ جامعي‌ براي‌ احياي‌ كودك‌ 7-1 ساله‌اي‌ كه‌ به‌ حالت‌ از هوش‌ رفته‌ پيدا مي‌شود، ارايه‌ مي‌شود. در مورد كودكان‌ 8 ساله‌ يا بزرگ‌تر، عمليات‌ احياء در بزرگسالان‌ را به‌ كار بگيريد . هميشه‌ از يك‌ سمت‌ بدن‌ كودك‌ به‌ وي‌ نزديك‌ شويد و با زانو زدن‌ در كنار سر يا قفسه‌ سينه‌ او، به‌ درمان‌ بپردازيد. در اين‌ صورت‌، موقعيت‌ شما براي‌ انجام‌ تمام‌ مراحل‌ احيا (باز كردن‌ راه‌ تنفسي‌، كنترل‌ كردن‌ گردش‌ خون‌ و تنفس‌ و انجام‌ ماساژ قلبي‌ و احياي‌ تنفسي‌ كه‌ همراه‌ با هم‌ تحت‌ عنوان‌ احياي‌ قلبي‌ ـ ريوي‌ ناميده‌ مي‌شوند) صحيح‌ خواهد بود. در هر مرحله‌، مجبور هستيد تصميم‌گيري‌ كنيد. گام‌هاي‌ ارايه‌ شده‌ در اين‌ بخش‌، رهنمودهايي‌ در مورد هر روش‌ عنوان‌ كرده‌، سپس‌ ذكر مي‌كنند كه‌ اقدام‌ بعدي‌ شما چگونه‌ بايد باشد. نخستين‌ اولويت‌ شما آن‌ است‌ كه‌ از باز بودن‌ و پاك‌ بودن‌ راه‌ تنفسي‌ مطمئن‌ شويد تا امكان‌ تنفس‌ كودك‌ يا احياي‌ تنفسي‌ مؤثر (در صورت‌ لزوم‌) مقدور شود. اگر تنفس‌ و گردش‌ خون‌ به‌ حال‌ طبيعي‌ برگشت‌، كودك‌ را در موقعيت‌ بهبود قرار دهيد. در صورتي‌ كه‌ كودكي‌ با بيماري‌ قلبي‌ شناخته‌ شده‌ به‌طور ناگهاني‌ از حال‌ رفته‌ است‌، فوراً يك‌ آمبولانس‌ درخواست‌ كنيد چون‌ دسترسي‌ سريع‌ به‌ مراقبت‌هاي‌ پيشرفته‌، مي‌تواند نجات‌بخش‌ باشد.
نحوه‌ بررسي‌ پاسخ‌ كودك‌
به‌ محض‌ مواجه‌ شدن‌ با كودكي‌ كه‌ از حال‌ رفته‌ است‌، ابتدا بايد تعيين‌ كنيد كه‌ آيا او هوشيار است‌ يا بي‌هوش‌ شده‌ است‌. براي‌ انجام‌ اين‌ كار، بلند و واضح‌ با كودك‌ صحبت‌ كنيد. سؤال‌ كنيد «چه‌ اتفاقي‌ افتاده‌ است‌؟» يا دستوري‌ صادر كنيد: «چشم‌هايت‌ را باز كن‌!» يك‌ دست‌ خود را روي‌ شانه‌ كودك‌ قرار دهيد و به‌ آرامي‌ چند ضربه‌ به‌ آن‌ بزنيد.
كوك‌ پاسخ‌ مي‌دهد
1) اگر خطر ديگري‌ وجود ندارد، وضعيت‌ كودك‌ را نسبت‌ به‌ حالتي‌ كه‌ او را يافتيد، تغيير ندهيد و در صورت‌ لزوم‌، نيروهاي‌ امدادي‌ را فرا بخوانيد.
2) هر مسأله‌اي‌ كه‌ يافتيد، درمان‌ كنيد و علايم‌ حياتي‌ (سطح‌ پاسخ‌دهي‌، نبض‌ و تنفس‌) را كنترل‌ كنيد.
3) اين‌ عمل‌ را تا زمان‌ رسيدن‌ نيروهاي‌ كمكي‌ يا بهبود حال‌ كودك‌ ادامه‌ دهيد.
كودك‌ پاسخ‌ نمي‌دهد
4) با فرياد درخواست‌ كمك‌ كنيد. در صورت‌ امكان‌، بدون‌ تغيير وضعيت‌ كودك‌، راه‌ تنفسي‌ را باز كنيد.
5) اگر انجام‌ اين‌ كار مقدور نيست‌، كودك‌ را به‌ پشت‌ چرخانده‌، راه‌ تنفسي‌ را باز كنيد. به‌ مبحث‌ « نحوه‌ باز كردن‌ راه‌ تنفسي‌ » مراجعه‌ كنيد.
نحوه‌ باز كردن‌ راه‌ تنفسي‌
1) در كنار سر كودك‌ زانو بزنيد و يك‌ دست‌ خود را روي‌ پيشاني‌ او بگذاريد. به‌ آرامي‌ سر مصدوم‌ را به‌ عقب‌ خم‌ كنيد. با اين‌ كار، دهان‌ باز خواهد شد.
2) هرگونه‌ انسداد آشكار را از دهان‌ كودك‌ خارج‌ كنيد. داخل‌ دهان‌ را با انگشت‌ جستجو نكنيد.
3) نوك‌ انگشتان‌ دست‌ ديگر خود را در زير نوك‌ چانه‌ كودك‌ قرار دهيد و چانه‌ را به‌ آرامي‌ بالا بكشيد.
4) كنترل‌ كنيد كه‌ آيا كودك‌ اكنون‌ در حال‌ نفس‌ كشيدن‌ هست‌ يا خير. به‌ مبحث‌ « نحوه‌ كنترل‌ تنفس‌ » مراجعه‌ كنيد.
نحوه‌ كنترل‌ تنفس‌
راه‌ تنفسي‌ را باز كنيد و با نگاه‌، سمع‌ و لمس‌، تنفس‌ را كنترل‌ كنيد (حركات‌ قفسه‌ سينه‌ را مشاهده‌ كنيد، صداهاي‌ تنفسي‌ را سمع‌ كنيد و وجود يا عدم‌ وجود بازدم‌ كودك‌ را روي‌ گونه‌ خود حس‌ كنيد). اين‌ بررسي‌ها را در كمتر از 10 ثانيه‌ انجام‌ دهيد.
كودك‌ نفس‌ مي‌كشد
1) كودك‌ را از نظر وجود هر نوع‌ آسيب‌ تهديدكننده‌ حيات‌ (مثل‌ خونريزي‌ شديد) بررسي‌ و در صورت‌ لزوم‌ درمان‌ كنيد.
2) كودك‌ را در وضعيت‌ بهبود قرار دهيد. علايم‌ حياتي‌ (سطح‌ پاسخ‌دهي‌، نبض‌ يا تنفس‌) را مرتباً كنترل‌ كنيد. به‌ مبحث‌ « نحوه‌ قرار دادن‌ در وضعيت‌ بهبود » مراجعه‌ كنيد.
3) از يك‌ امدادگر بخواهيد كه‌ با مركز اورژانس‌ تماس‌ بگيرد و آمبولانس‌ درخواست‌ كند.
4) دو تنفس‌ اثربخش‌ بدهيد و سپس‌، نشانه‌هاي‌ گردش‌ خون‌ را كنترل‌ كنيد. به‌ مبحث‌ « نحوه‌ احياي‌ تنفسي‌ » مراجعه‌ كنيد.
نحوه‌ احياي‌ تنفسي‌
1) با قرار دادن‌ يك‌ دست‌ روي‌ پيشاني‌ كودك‌ و دو انگشت‌ دست‌ ديگرتان‌ در زير نوك‌ چانه‌ او، مطمئن‌ شويد كه‌ راه‌ تنفسي‌ هنوز باز است‌.
2) با دستي‌ كه‌ روي‌ پيشاني‌ كودك‌ قرار داده‌ايد، قسمت‌ نرم‌ بيني‌ را با شست‌ و يك‌ انگشت‌ بفشاريد. دقت‌ كنيد كه‌ پره‌هاي‌ بيني‌ بسته‌ باشند تا از خروج‌ هوا جلوگيري‌ شود. دهان‌ كودك‌ را باز كنيد.
3) يك‌ نفس‌ عميق‌ بكشيد تا ريه‌هايتان‌ پر از هوا شود. لب‌هاي‌ خود را به‌ دور دهان‌ كودك‌ قرار دهيد و دقت‌ كنيد كه‌ منفذي‌ براي‌ عبور هوا وجود نداشته‌ باشد.
4) بي‌وقفه‌ به‌ داخل‌ دهان‌ كودك‌ بدميد تا قفسه‌ سينه‌ بالا بيايد.
5) ضمن‌ عقب‌ زدن‌ سر و بالا كشيدن‌ چانه‌ كودك‌، دهان‌ خود را از روي‌ دهان‌ كودك‌ برداريد و دقت‌ كنيد كه‌ آيا قفسه‌ سينه‌ وي‌ پايين‌ مي‌رود يا خير. اگر قفسه‌ سينه‌ آشكارا با دم‌ شما بالا مي‌رود و با برداشتن‌ دهان‌ به‌طور كامل‌ پايين‌ مي‌افتد، تنفس‌ شما اثربخش‌ بوده‌ است‌. دو تنفس‌ اثربخش‌ بدهيد و بعد نشانه‌هاي‌ گردش‌ خون‌ را كنترل‌ كنيد. به‌ مبحث‌ « نحوه‌ كنترل‌ گردش‌ خون‌ » مراجعه‌ كنيد.
اگر نمي‌توانيد تنفس‌ اثربخش‌ بدهيد
دوباره‌ كنترل‌ كنيد كه‌ سر كودك‌ به‌ عقب‌ خم‌ شده‌ و چانه‌ وي‌ بالا آمده‌ باشد.
دهان‌ كودك‌ را مجدداً كنترل‌ كنيد. هرگونه‌ انسداد آشكار را برطرف‌ سازيد ولي‌ داخل‌ دهان‌ را با انگشت‌ جستجو نكنيد.
بيش‌ از 5 بار براي‌ دست‌ يافتن‌ به‌ تنفس‌هاي‌ اثربخش‌ تلاش‌ نكنيد. اگر همچنان‌ نمي‌توانيد 2 تنفس‌ اثربخش‌ بدهيد، نشانه‌هاي‌ گردش‌ خون‌ را در كودك‌ بررسي‌ كنيد. به‌ مبحث‌ « نحوه‌ كنترل‌ گردش‌ خون‌ » مراجعه‌ كنيد.
هشدار!
اگر مي‌دانيد كه‌ كودك‌ دچار خفگي‌ شده‌ است‌ و نمي‌توانيد تنفس‌ اثربخش‌ داشته‌ باشيد، بايد بلافاصله‌ ماساژ قفسه‌ سينه‌ را به‌ منظور برطرف‌ ساختن‌ فوري‌ انسداد آغاز كنيد (مبحث‌ « نحوه‌ احياي‌ قلبي‌ ـ ريوي‌ » را ببينيد).
كنترل‌ گردش‌ خون‌
همچنان‌ در كنار سر كودك‌ زانو زده‌، با نگاه‌، سمع‌ و لمس‌، به‌ دنبال‌ نشانه‌هاي‌ گردش‌ خون‌ (مثل‌ تنفس‌، سرفه‌ يا حركت‌) بگرديد. اين‌ ارزيابي‌ نبايد بيشتر از 10 ثانيه‌ طول‌ بكشد.
نشانه‌هاي‌ گردش‌ خون‌ وجود ندارند
فوراً ماساژ قفسه‌ سينه‌ و احياي‌ تنفسي‌ (احياي‌ قلبي‌ ـ ريوي‌) را آغاز كند. اين‌ كار را به‌ مدت‌ يك‌ دقيقه‌ ادامه‌ دهيد. سپس‌ با مركز اورژانس‌ تماس‌ بگيريد و آمبولانس‌ درخواست‌ كنيد. به‌ مبحث‌ « نحوه‌ احياي‌ قلبي‌ ـ ريوي‌ » مراجعه‌ كنيد.
مطمئن‌ هستيد نشانه‌هايي‌ از گردش‌ خون‌ يافته‌ايد
1) احياي‌ تنفسي‌ را به‌ مدت‌ يك‌ دقيقه‌ ادامه‌ دهيد. سپس‌ با مركز اورژانس‌ تماس‌ بگيريد و آمبولانس‌ درخواست‌ كنيد. بعد از هر 20 دقيقه‌ تنفس‌ (تقريباً يك‌ دقيقه‌)، نشانه‌هاي‌ گردش‌ خون‌ را مجدداً كنترل‌ كنيد. اگر كودك‌ نفس‌ كشيدن‌ را آغاز كرده‌ ولي‌ همچنان‌ بي‌هوش‌ است‌، وي‌ را در وضعيت‌ بهبود قرار دهيد.
2) علايم‌ حياتي‌ (سطح‌ پاسخ‌دهي‌، نبض‌ و تنفس‌) را كنترل‌ كنيد. براي‌ برگرداندن‌ مجدد مصدوم‌ به‌ پشت‌ و آغاز احياي‌ تنفسي‌، آماده‌ باشيد.
نحوه‌ احياي‌ قلبي‌ ـ ريوي‌
1) در كنار كودك‌ زانو بزنيد. به‌ كمك‌ نوك‌ انگشتان‌ دست‌ پايين‌تر خود، يكي‌ از پايين‌ترين‌ دنده‌هاي‌ كودك‌ را در سمتي‌ كه‌ به‌ شما نزديك‌تر است‌، پيدا كنيد. نوك‌ انگشتان‌ خود را روي‌ دنده‌ مذكور حركت‌ دهيد تا به‌ محل‌ تلاقي‌ دنده‌هاي‌ پاييني‌ با جناغ‌ برسيد. انگشت‌ مياني‌ خود را روي‌ محل‌ تلاقي‌ و انگشت‌ اشاره‌ را در كنار آن‌، روي‌ قسمت‌ پاييني‌ استخوان‌ جناغ‌ بگذاريد.
2) كف‌ دست‌ ديگر خود را ر روي‌ استخوان‌ جناغ‌ قرار دهيد و آنقدر به‌ پايين‌ بلغزانيد تا به‌ انگشت‌ اشاره‌ (دست‌ اول‌) برسد. اين‌ نقطه‌، همان‌ محلي‌ است‌ كه‌ بايد روي‌ آن‌ فشار بياوريد.
3) تنها از كف‌ يك‌ دست‌ براي‌ فشار وارد كردن‌ استفاده‌ كنيد (انگشتان‌ خود را بالا بگيريد تا روي‌ دنده‌هاي‌ كودك‌ فشار وارد نشود).
4) كاملاً روي‌ كودك‌ خم‌ شده‌، دستان‌ خود را مستقيم‌ نگه‌ داريد؛ به‌طور عمودي‌ روي‌ استخوان‌ جناغ‌ فشار بياوريد و قفسه‌ سينه‌ را به‌ اندازه‌ يك‌ سوم‌ عمق‌ آن‌ فرو ببريد. بدون‌ برداشتن‌ دستان‌ خود، فشار را از روي‌ قفسه‌ سينه‌ برداريد.
5) قفسه‌ سينه‌ را 5 بار با سرعت‌ 100 بار در دقيقه‌ فشار دهيد. زمان‌ لازم‌ براي‌ فشردن‌ قفسه‌ سينه‌ و رها كردن‌ آن‌، تقريباً بايد يكسان‌ باشد.
6) سر را به‌ عقب‌ خم‌ كرده‌، چانه‌ را بالا بكشيد و يك‌ بار تنفس‌ بدهيد.
7) اين‌ چرخه‌ (5 بار ماساژ قفسه‌ سينه‌ و يك‌ بار تنفس‌) را ادامه‌ دهيد. احياي‌ قلبي‌ ـ ريوي‌ را تا زماني‌ ادامه‌ دهيد كه‌ نيروهاي‌ امداد اورژانس‌ برسند و مسؤوليت‌ را بر عهده‌ بگيرند؛ كودك‌ از خود حركتي‌ بروز دهد يا يك‌ تنفس‌ خود به‌ خودي‌ انجام‌ دهد؛ يا آنقدر خسته‌ شويد كه‌ ديگر نتوانيد ادامه‌ دهيد.
نحوه‌ قراردادن‌ در وضعيت‌ بهبود
1) در كنار كودك‌ زانو بزنيد. عينك‌ و هر شي‌ء حجيم‌ ديگر را از جيب‌ها خارج‌ كنيد اما از اشياي‌ كوچك‌ صرف‌ نظر كنيد.
2) مطمئن‌ شويد كه‌ هر دو پاي‌ كودك‌ به‌ حالت‌ مستقيم‌ قرار گرفته‌ باشند. اندام‌ بالايي‌ كودك‌ را كه‌ نزديك‌تر به‌ شما است‌، با زاويه‌ عمود نسبت‌ به‌ تنه‌ قرار دهيد به‌ طوري‌ كه‌ از ناحيه‌ آرنج‌ خم‌ شده‌ باشد و كف‌ دست‌ رو به‌ بالا باشد.
3) اندام‌ بالايي‌ ديگر كودك‌ را كه‌ دورتر نسبت‌ به‌ شما قرار گرفته‌، از روي‌ قفسه‌ سينه‌ او عبور داده‌، پشت‌ دست‌ وي‌ را در مقابل‌ گونه‌اي‌ كه‌ به‌ شما نزديكتر است‌ نگه‌ داريد. با دست‌ ديگر خود، اندام‌ پاييني‌ دورتر كودك‌ را در محلي‌ بالاتر از زانو گرفته‌، طوري‌ بالا بكشيد كه‌ كف‌ پا روي‌ زمين‌ به‌ حالت‌ مسطح‌ قرار بگيرد.
احتياط‌
اگر كودك‌ را در حالتي‌ پيدا كرديد كه‌ روي‌ شكم‌ يا يك‌ طرف‌ خود افتاده‌ بود، لازم‌ نيست‌ براي‌ قرار دادن‌ وي‌ در وضعيت‌ بهبود، تمام‌ اين‌ مراحل‌ را طي‌ كنيد.
هشدار!
اگر به‌ آسيب‌ ستون‌ فقرات‌ مشكوك‌ هستيد و نمي‌توانيد بدوم‌ تغيير وضعيت‌ كودك‌ يا با استفاده‌ از روش‌ « بالا راندن‌ فك‌ »، راه‌ تنفسي‌ را باز نگه‌ داريد، به‌ كمك‌ راهكارهاي‌ ارايه‌ شده‌ در زير‌، كودك‌ را در وضعيت‌ بهبود قرار دهيد.
4) ضمن‌ فشردن‌ دست‌ كودك‌ به‌ روي‌ گونه‌اش‌، اندام‌ پاييني‌ دورتر را كشيده‌، وي‌ را به‌ سمت‌ خود بچرخانيد تا كودك‌ روي‌ يك‌ پهلوي‌ خود قرار بگيرد.
5) وضعيت‌ ران‌ را طوري‌ تنظيم‌ كنيد كه‌ هر دو مفصل‌ زانو و لگن‌ خاصره‌ با زاويه‌ عمود خم‌ شوند. سر كودك‌ را به‌ عقب‌ خم‌ كنيد تا راه‌ تنفسي‌ باز بماند. در صورت‌ لزوم‌، موقعيت‌ دست‌ را در زير چانه‌ تنظيم‌ كنيد تا مطمئن‌ شويد كه‌ سر به‌ حالت‌ خم‌ شده‌ و راه‌ تنفسي‌ به‌ حالت‌ باز باقي‌ مي‌ماند.
6) اگر هنوز آمبولانس‌ درخواست‌ نكرده‌ايد، با مركز اورژانس‌ تماس‌ بگيريد. علايم‌ حياتي‌ (سطح‌ پاسخ‌دهي‌، نبض‌ و تنفس‌) را كنترل‌ و ثبت‌ كنيد.
7) اگر لازم‌ است‌ كه‌ كودك‌ بيش‌ از 30 دقيقه‌ در وضعيت‌ بهبود باقي‌ بماند، وي‌ را به‌ پشت‌ چرخانده‌، سپس‌ به‌ سمت‌ ديگر بچرخانيد (مگر آنكه‌ آسيب‌هاي‌ وارده‌ اجازه‌ چنين‌ كاري‌ را ندهند)
مورد خاص‌
آسيب‌ ستون‌ فقرات‌
اگر به‌ آسيب‌ ستون‌ فقرات‌ مشكوك‌ هستيد و مجبوريد براي‌ باز نگه‌ داشتن‌ راه‌ تنفسي‌، كودك‌ را در وضعيت‌ بهبود قرار دهيد، سعي‌ كنيد با پيروي‌ از راهنمايي‌هاي‌ زير، ستون‌ فقرات‌ را به‌ حالت‌ مستقيم‌ نگه‌ داريد:
اگر تنها هستيد، از روش‌ ارايه‌ شده‌ در اين‌ صفحه‌ استفاده‌ كنيد.
اگر 2 نفر هستيد، يكي‌ از شما بايد در زماني‌ كه‌ ديگري‌ كودك‌ را مي‌چرخاند، سر را به‌ حالت‌ ثابت‌ نگه‌ داد.
اگر 3 نفر هستيد، يك‌ نفر در زماني‌ كه‌ ديگري‌ كودك‌ را مي‌چرخاند، سر را ثابت‌ نگه‌ مي‌دارد. نفر سوم‌ بايد پشت‌ كودك‌ را طي‌ اين‌ اقدام‌، به‌ حالت‌ مستقيم‌ نگه‌ دارد.
اگر جمعاً 4 نفر يا بيشتر هستيد، از روش‌ « چرخاندن‌ مثل‌ الوار » استفاده‌ كنيد.
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
چگونه‌ ارايه‌كننده‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌ باشيم‌
يادگيري‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌ از يك‌ كتاب‌ راهنما يا يك‌ دوره‌ آموزشي‌، با آنچه‌ در واقعيت‌ اتفاق‌ مي‌افتد كاملاً مشابه‌ نيست‌. اكثر ما در برخورد با «موارد حقيقي‌» دچار نگراني‌ مي‌شويم‌. با مقابله‌ كردن‌ با اين‌ نوع‌ احساسات‌، بهتر قادر به‌ برخورد با موارد غيرمنتظره‌ خواهيم‌ بود.
هر آنچه‌ در توان‌ داريد، انجام‌ دهيد‌
علم‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌، سختگير نيست‌ و خطاهاي‌ انساني‌ را مي‌پذيرد. حتي‌ با درمان‌ مناسب‌ و سخت‌ترين‌ كوشش‌هاي‌ شما، امكان‌ دارد مصدوم‌ در حد انتظار پاسخ‌ ندهد. بعضي‌ وضعيت‌ها حتي‌ با بهترين‌ مراقبت‌ پزشكي‌، به‌ ناچار به‌ مرگ‌ منتهي‌ مي‌شوند. اگر در حد توان‌ تلاش‌ كنيد، وجدان‌ شما آسوده‌ خواهد بود.
خطرها را ارزيابي‌ كنيد
اصل‌ طلايي‌ و اوليه‌ آن‌ است‌ كه‌ «اول‌ سعي‌ كنيد ضرر نرسانيد». بايد از درماني‌ استفاده‌ كنيد كه‌ به‌ احتمال‌ قوي‌ براي‌ مصدوم‌ مفيد واقع‌ مي‌شود و نبايد فقط‌ از جهت‌ اينكه‌ كاري‌ انجام‌ داده‌ باشيد، درماني‌ را به‌ كار ببريد كه‌ در مورد كارايي‌ آن‌ اطمينان‌ نداريد. اصل‌ «انسان‌ نيكوكار»، از افرادي‌ كه‌ در وضعيت‌ اورژانس‌ براي‌ كمك‌ به‌ ديگران‌ پا به‌ صحنه‌ مي‌گذارند، حمايت‌ مي‌كند ولي‌ از افرادي‌ كه‌ حد و مرزهاي‌ پيشرفته‌ شده‌ را زير پا مي‌گذارند، پشتيباني‌ نمي‌كند. اگر خونسردي‌ خود را حفظ‌ كنيد و از راهكارهاي‌ مشخص‌ شده‌ در اين‌ كتاب‌ پيروي‌ كنيد، نيازي‌ به‌ نگراني‌ درباره‌ عواقب‌ قانوني‌ نخواهيد داشت‌.
مسؤوليت‌هاي‌ شما
مسؤوليت‌هاي‌ ارايه‌كنندگان‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌ به‌طور مشخص‌ تعيين‌ شده‌ است‌. اين‌ موارد عبارتند از:
ارزيابي‌ سريع‌ و بي‌خطر يك‌ وضعيت‌ اورژانس‌ و فراخواني‌ كمك‌هاي‌ مناسب‌
محافظت‌ از مصدومان‌ و ساير افراد حاضر در صحنه‌ در برابر خطرها
شناسايي‌ آسيب‌ يا نوع‌ بيماري‌ مصدوم‌ در حد امكان‌
ارايه‌ درمان‌ به‌ موقع‌ و مناسب‌ به‌ هر كدام‌ از مصدومان‌ (درمان‌ وضعيت‌هاي‌ بسيار خطرناك‌ اولويت‌ دارد).
فراهم‌ كردن‌ شرايط‌ انتقال‌ مصدوم‌ به‌ بيمارستان‌، نزد يك‌ پزشك‌ يا منزل‌ وي‌ (بسته‌ به‌ ضرورت‌)
در صورت‌ نياز به‌ كمك‌هاي‌ پزشكي‌، باقي‌ ماندن‌ در كنار مصدوم‌ تا زماني‌ كه‌ امكان‌ ارايه‌ مراقبت‌هاي‌ بيشتر فراهم‌ شود.
گزارش‌ كردن‌ مشاهدت‌ خود به‌ افرادي‌ كه‌ مراقبت‌ از مصدوم‌ را به‌ عهده‌ مي‌گيرند و در صورت‌ نياز، ارايه‌ كمك‌هاي‌ بيشتر
پيشگيري‌ از انتقال‌ متقاطع‌ عفونت‌ بين‌ خود و مصدوم‌ در حد امكان .
وضعيت‌ را ارزيابي‌ كنيد در مورد واقعه‌ از مصدوم‌ يا ناظران‌ سؤال‌ كنيد. سعي‌ كنيد آسيب‌هاي‌ وي‌ را شناسايي‌ كنيد و ابتدا موارد ضروري‌ را درمان‌ كنيد. مصدوم‌ را تا زماني‌ كه‌ كاملاً ضروري‌ نباشد، حركت‌ ندهيد.
با اطمينان‌ اقدام‌ به‌ مراقبت‌ از مصدوم‌ كنيد
هر مصدومي‌ بايد احساس‌ امنيت‌ داشته‌ باشد و بداند كه‌ فرد كارآزموده‌اي‌ از وي‌ مراقبت‌ مي‌كند. با رعايت‌ نكات‌ زير، مي‌توانيد جوي‌ از اطمينان‌ و اعتماد به‌ وجود آوريد:
هم‌ واكنش‌هاي‌ خود و هم‌ مشكل‌ ايجاد شده‌ براي‌ مصدوم‌ را كنترل‌ كنيد.
خونسرد و منطقي‌ عمل‌ كنيد.
خوش‌ رفتار ولي‌ قاطع‌ باشيد.
با مهرباني‌ اما هدف‌دار و صريح‌ با مصدوم‌ صحبت‌ كنيد.
ايجاد اطمينان‌
در طول‌ زمان‌ معاينه‌ و درمان‌ مصدوم‌، با وي‌ صحبت‌ كنيد.
به‌ وي‌ توضيح‌ بدهيد كه‌ قصد داريد چه‌ كاري‌ انجام‌ دهيد.
سعي‌ كنيد با دادن‌ پاسخ‌هاي‌ صادقانه‌ به‌ سؤالات‌ بيمار، تا جايي‌ كه‌ مي‌توانيد از ترس‌ وي‌ كم‌ كنيد. در صورتي‌ كه‌ پاسخ‌ سؤالي‌ را نمي‌دانيد، اين‌ مطلب‌ را به‌ بيمار بگوييد.
حتي‌ پس‌ از پايان‌ درمان‌، باز هم‌ اطمينان‌ بخشيدن‌ به‌ بيمار را ادامه‌ بدهيد. همچنين‌ در مورد خويشاوندان‌ نزديك‌ مصدوم‌ يا هر شخص‌ ديگري‌ كه‌ بايد از اين‌ حادثه‌ مطلع‌ شود، سؤال‌ كنيد. از مصدوم‌ بپرسيد كه‌ آيا لازم‌ است‌ مسؤوليت‌هايي‌ را كه‌ بر عهده‌ وي‌ بوده‌ (مثلاً رفتن‌ به‌ مدرسه‌ به‌ دنبال‌ فرزندش‌) انجام‌ دهيد.
فردي‌ را كه‌ مطمئن‌ هستيد در حال‌ مرگ‌ و يا شديداً بدحال‌ يا آسيب‌ديده‌ است‌، رها نكنيد. به‌ گفتگو با مصدوم‌ ادامه‌ بدهيد و دست‌ وي‌ را بگيريد؛ هرگز اجازه‌ ندهيد كه‌ فرد احساس‌ تنهايي‌ كند.
گفتگو با خويشاوندان
رساندن خبر فوت به خويشاوندان مرحوم معمولاً از وظايف‌ پليس‌ يا پزشك‌ مربوطه‌ است‌. با اين‌ وجود، مناسب‌ است‌ كه‌ شما به‌ خويشاوندان‌ و دوستان‌ فرد بگوييد كه‌ وي‌ مصدوم‌ يا بيمار شده‌ است‌. هميشه‌ مطمئن‌ شويد كه‌ اولين‌ شخص‌ طرف‌ گفتگو با شما، همان‌ شخص‌ مناسب‌ و مرتبط‌ با حادثه‌ است‌. سپس‌، در حد توان‌ ساده‌ و صادقانه‌، به‌ توضيح‌ ماجرا بپردازيد و در صورت‌ لزوم‌، محلي‌ را كه‌ مصدوم‌ به‌ آنجا منتقل‌ شده‌ هم‌ ذكر كنيد. مبهم‌ يا اغراق‌آميز سخن‌ نگوييد چون‌ اين‌ كار مي‌تواند دلواپسي‌ بي‌مورد ايجاد كند. بهتر است‌ به‌ جاي‌ دادن‌ اطلاعات‌ گمراه‌كننده‌ به‌ فرد در مورد يك‌ آسيب‌ يا بيماري‌، اظهار بي‌اطلاعي‌ كنيد.
نحوه‌ برخورد با كودكان‌
كودكان‌ كم‌ سن‌ و سال‌ بسيار زيرك‌ هستند و هر گونه‌ ترديد و دودلي‌ شما را به‌ سرعت‌ درك‌ مي‌كنند. اعتماد كودك‌ آسيب‌ديده‌ يا بيمار را از طريق‌ گفتگوي‌ ابتدايي‌ با فرد مورد اعتماد وي‌ (در صورت‌ امكان‌ يكي‌ از والدين‌) جلب‌ كنيد. در صورتي‌ كه‌ پدر يا مادر كودك‌، شما را بپذيرند و متقاعد شوند كه‌ كمك‌ شما مؤثر واقع‌ خواهد شد، اين‌ حس‌ اعتماد به‌ كودك‌ منتقل‌ مي‌شود. هميشه‌ در مورد روند كار و آنچه‌ قصد داريد انجام‌ دهيد، با جملاتي‌ ساده‌ به‌ كودك‌ توضيح‌ بدهيد؛ از بالاي‌ سر كودك‌ با او صحبت‌ نكنيد. نبايد كودك‌ را از مادر، پدر يا ساير افراد مورد اعتماد وي‌ جدا كنيد.
ارايه‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌ به‌ يك‌ كودك‌ سعي‌ كنيد كه‌ كودك‌ ضمن‌ درمان‌ شما، احساس‌ آرامش‌ و اطمينان‌ كند. هميشه‌ بدون‌ توجه‌ به‌ اينكه‌ سن‌ كودك‌ چقدر است‌، در مورد آنچه‌ انجام‌ مي‌دهيد به‌ وي‌ توضيح‌ دهيد.


 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
اقدامات‌ در وضعيت‌هاي‌ اورژانس‌
در هر موقعيت‌ اورژانس‌، بايد از يك‌ مجموعه‌ اقدامات‌ مشخص‌ پيروي‌ كنيد. از اين‌ طريق‌، شما قادر خواهيد بود موارد ضروري‌ را اولويت‌بندي‌ كنيد و شخصاً تصميم‌گيري‌ كنيد. گام‌هاي‌ اصلي‌ عبارتند از: ارزيابي‌ وضعيت‌، بي‌خطر كردن‌ محل‌، ارايه‌ كمك‌هاي‌ اورژانس‌ و كمك‌ گرفتن‌ از ديگران‌. قبل‌ از دست‌ زدن‌ به‌ هر كاري‌، سعي‌ كنيد بر احساسات‌ خود غلبه‌ كنيد و يك‌ لحظه‌ بينديشيد. بسيار مهم‌ است‌ كه‌ خود را در معرض‌ خطر قرار ندهيد بنابراين‌ در مواردي‌ كه‌ خطرناك‌ است‌، به‌ سرعت‌ وارد نشويد. به‌ خطر وجود گاز يا بنزين‌ دقت‌ كنيد. به‌ علاوه‌، سعي‌ نكنيد همه‌ كارها را به‌ تنهايي‌ انجام‌ بدهيد.
اولويت‌هاي‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌
وضعيت‌ را ارزيابي‌ كنيد. به‌ سرعت‌ و با حفظ‌ خونسردي‌، آنچه‌ را كه‌ رخ‌ داده‌ تحت‌ نظر بگيريد و به‌ دنبال‌ هرگونه‌ خطر تهديدكننده‌ خود يا مصدوم‌ بگرديد. هرگز خود را در معرض‌ خطر قرار ندهيد.
محل‌ را از خطر عاري‌ كنيد. در حد توان‌، مصدوم‌ را از خطر محافظت‌ كنيد اما به‌ محدوديت‌هاي‌ خودتان‌ هم‌ واقف‌ باشيد.
كمك‌هاي‌ اورژانس‌ را ارايه‌ دهيد. وضعيت‌ تمام‌ مصدومان‌ را ارزيابي‌ كنيد تا بتوانيد اولويت‌ها را مشخص‌ كنيد و اول‌ آنهايي‌ را كه‌ دچار وضعيت‌هاي‌ تهديدكننده‌ حيات‌ هستند درمان‌ كنيد.
از ديگران‌ كمك‌ بگيريد. به‌ سرعت‌ مطمئن‌ شويد كه‌ هرگونه‌ كمك‌ طبي‌ ضروري‌ يا كمك‌هاي‌ تخصصي‌ درخواست‌ شده‌اند و در راه‌ هستند.
ارزيابي‌ وضعيت‌
رويكرد شما بايد بسيار سريع‌ و در عين‌ حال‌ با حفظ‌ خونسردي‌ و كنترل‌ باشد. اولويت‌هاي‌ كاري‌ شما عبارتند از: شناسايي‌ هرگونه‌ خطر براي‌ خودتان‌، مصدوم‌ و ناظران‌، سپس‌ بررسي‌ امكانات‌ موجود و نوع‌ كمكي‌ كه‌ ممكن‌ است‌ به‌ آن‌ نياز داشته‌ باشيد. هنگامي‌ كه‌ پيشنهاد كمك‌ به‌ شخص‌ مي‌دهيد، بگوييد كه‌ از مهارت‌هاي‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌ برخوردار هستيد. اگر هيچ‌ پزشك‌، پرستار يا افراد كارآزموده‌ ديگري‌ در محل‌ حضور ندارند، با خونسردي‌ مسؤوليت‌ را بپذيريد. ابتدا سؤالات‌ زير را از خود بپرسيد:
آيا خطر همچنان‌ وجود دارد؟
آيا جان‌ كسي‌ در معرض‌ خطر فوري‌ قرار دارد؟
آيا ناظري‌ براي‌ كمك‌ وجود دارد؟
آيا من‌ به‌ كمك‌ تخصصي‌ نياز دارم‌؟
بي‌خطر كردن‌ محل‌
شرايطي‌ كه‌ منجر به‌ وقوع‌ حادثه‌ شده‌ است‌، مي‌تواند همچنان‌ خطرزا باشد. فراموش‌ نكنيد كه‌ امنيت‌ خودتان‌ در درجه‌ اول‌ قرار دارد. اغلب‌ اقدامات‌ ساده‌ (مثل‌ خاموش‌ كردن‌ يك‌ سوييچ‌) براي‌ بي‌خطر كردن‌ محل‌ كفايت‌ مي‌كند. اگر نمي‌توانيد خطر تهديدكننده‌ حيات‌ را از بين‌ ببريد، بايد سعي‌ كنيد بين‌ مصدوم‌ و محل‌ خطر، قدري‌ فاصله‌ ايجاد كنيد و در صورت‌ امكان‌، ميزان‌ خطر را به‌ حداقل‌ برسانيد. به‌ عنوان‌ آخرين‌ اقدام‌، بايد مصدوم‌ را از محل‌ خطر دور كنيد (به‌ مبحث‌ « جابه‌جا كردن‌ بيماران‌ » مراجعه‌ كنيد). معمولاً براي‌ جابه‌جا كردن‌ مصدوم‌ به‌ تجهيزات‌ و كمك‌هاي‌ تخصصي‌ نياز خواهيد داشت‌.
بي‌خطر كردن‌ وسيله‌ نقليه‌ در برخورد با مصدومي‌ كه‌ داخل‌ وسيله‌ نقليه‌ است‌، خاموش‌ كردن‌ سوييچ‌ در اولويت‌ قرار دارد. اين‌ عمل‌ خطر ايجاد آتش‌سوزي‌ ناشي‌ از شمع‌ اتومبيل‌ را كاهش‌ مي‌دهد.
ارايه‌ كمك‌هاي‌ اورژانس‌
پس‌ از بي‌خطر شدن‌ محل‌، به‌ سرعت‌ يك‌ بررسي‌ مقدماتي‌ و ارزيابي‌ اوليه‌ از هر مصدوم‌ انجام‌ دهيد تا مصدوماني‌ را كه‌ به‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌ اورژانس‌ نياز دارند، فوراً درمان‌ كنيد. به‌ هر حال‌، درخواست‌ كمك‌ ضروري‌ را به‌ تأخير نيندازيد؛ در صورت‌ امكان‌، از يك‌ ناظر بخواهيد كه‌ اين‌ كار را انجام‌ دهد. براي‌ پي‌ بردن‌ به‌ وجود يا عدم‌ وجود تنفس‌ در مصدوم‌، به‌ قفسه‌ سينه‌ وي‌ نگاه‌ كنيد. در مورد هر مصدوم‌، موارد زير را بررسي‌ كنيد:
آيا مصدوم‌ هوشيار است‌؟
آيا راه‌ تنفس‌ باز است‌؟
آيا مصدوم‌ نفس‌ مي‌كشد؟
آيا نشانه‌هاي‌ گردش‌ خون‌ در مصدوم‌ وجود دارند؟ مشاهدات‌ شما، اولويت‌ها و نيز زمان‌ نياز به‌ كمك‌ و ميزان‌ كمك‌ موردنياز را تعيين‌ مي‌كنند.
انجام‌ كمك‌هاي‌ اورژانس‌ به‌ محض‌ برطرف‌ شدن‌ خطر، ارزيابي‌ اوليه‌ را انجام‌ دهيد: بررسي‌ كنيد كه‌ آيا راه‌ تنفس‌ مصدوم‌ باز است‌، نفس‌ مي‌كشد و نشانه‌هاي‌ كار كردن‌ قلب‌ و گردش‌ خون‌ وجود دارند يا خير.
كمك‌ گرفتن‌ از ديگران‌
گاهي‌ امكان‌ دارد كه‌ همزمان‌ با چندين‌ كار مواجه‌ شويد: حفظ‌ امنيت‌، تماس‌ تلفني‌ براي‌ درخواست‌ كمك‌ و آغاز كمك‌هاي‌ اوليه‌. مي‌توانيد از افراد ديگري‌ براي‌ انجام‌ كارهاي‌ زير كمك‌ بخواهيد:
بي‌خطر كردن‌ محل‌
انجام‌ تماس‌ تلفني‌ براي‌ درخواست‌ كمك‌
آوردن‌ تجهيزات‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌
كنترل‌ ترافيك‌ و ناظران‌
كنترل‌ خونريزي‌ يا نگه‌ داشتن‌ يك‌ اندام‌
خلوت‌ كردن‌ اطراف‌ مصدوم‌
انتقال‌ مصدوم‌ به‌ يك‌ مكان‌ بي‌خطر
برخورد با ناظران‌ ممكن‌ است‌ افراد حاضر در صحنه‌ حادثه‌ بتوانند به‌ راه‌هاي‌ مختلف‌ به‌ شما كمك‌ كنند (مثلاً آوردن‌ تجهيزات‌ يا كنترل‌ كردن‌ ساير ناظران‌). به‌ آنها بگوييد كه‌ آموزش‌هاي‌ مربوط‌ به‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌ را پشت‌ سر گذارده‌ايد و درخواست‌هاي‌ خود را با صراحت‌ مطرح‌ كنيد.
كنترل‌ كردن‌ ناظران‌
واكنش‌هاي‌ ناظران‌ ممكن‌ است‌ باعث‌ شود كه‌ شما نگران‌ يا حتي‌ عصباني‌ شويد. ممكن‌ است‌ اين‌ افراد هيچ‌ آموزشي‌ درباره‌ اين‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌ نديده‌ باشند و احساس‌ ترس‌ يا بي‌فايده‌ بودن‌ كنند. در صورتي‌ كه‌ اين‌ عده‌ خود در حادثه‌ حضور داشته‌ باشند و يا شاهد آن‌ بوده‌اند، ممكن‌ است‌ آسيب‌ ديده‌ باشند و قطعاً دلواپس‌ و نگران‌ خواهند بود. اگر به‌ هر طريقي‌ نياز به‌ كمك‌ يك‌ ناظر داشتيد، اين‌ مطالب‌ را فراموش‌ نكنيد. روشي‌ قاطعانه‌ توأم‌ با خوش‌ رفتاري‌ به‌ كار بگيريد.
 
بالا