آلیاژهای ریختگی مقاوم در برابر خوردگی و حرارت:
آلیاژهای ریختگی مقاوم در برابر حرارت محتوی حداقل 12% کروم بوده و میتوانند به گونه ای رضایت بخش در دمای بالای ˚f1200 استفاده شوند. گروه آلیاژهای مقاوم در برابر حرارت دارای عناصر آلیاژی بیشتری نسبت به انواع مقاوم در برابر خوردگی میباشند این آلیاژها ترکیباتی از نیک، آهن و درصد کمی از دیگر عناصر میباشند. نیکل و کروم عناصری هستند که خاصیت مقاومت حرارتی را در قطعه به وجود میآورند. قطعات ریختگی ساخته شده از این آلیاژها باید دارای دو خاصیت اصلی زیر باشند:
1- پایداری لایه سطی (مقاوم در برابر اکسیداسیون و خوردگی) در محیطهای مختلف و تحت دمای سرویس به اندازه کافی باشد.
2- از خواص مکانیکی و قابلیت انعطاف کافی برای استفاده در دماهای بالا برخوردار باشند. آلیاژهای مقاوم در برابر حرارت در جدول 1 همراه با اسامی آنها آورده شده است. آلیاژهای مقاوم متداول در برابر حرارت را میتوان توسط اسامی انستیتو ریخته گری الیاژها (aci) که اینک شاخه ای از جامعه فولاد ریزان امریکا و astm میباشد شناسایی نمود.
در اسامی متعلق به موسسه ریختهگری آلیاژها از حرف h برای آن دسته از مواد که در دماهای بالای ˚f1200 بکار میروند استفاده میشود. حرف بعدی نشانگر مقدار اسمی نیکل ترکیب میباشند که از a تا x تغییر میکند. ترکیب شیمیایی آلیاژهای ریختگی مقاوم در برابر حرارات با آلیاژهای کار پذیر آن متفاوت است بنابراین در جدول 1 نزدیکترین شماره aisi از آلیاژهای کار پذیر آورده شده است . در شناسایی قطعات ریختهگری همیشه باید از اسامی موسسه ریخته گری آلیاژی و یا مشابه آن استفاده نمود. برای نامگذاری در سیستم sae به ابتدای عدد مربوط یه سیستم aisi عدد 70 برای آلیاژهای ریختگی مقاوم در برابر حرارت اضافه میشود مثلا 70310 معادل hk میباشد.
اثر نیکل
در آلیاژهای مقاوم در برابر حرارت نیکل تا 7% میتواند وجود داشته باشد. وظیفه اصلی آن ایجاد استحکام و چقرمگی در زمینه میباشد. از نظر ریز ساختاری نیکل باعث افزایش تمایل به تشکیل استنیت میگردد که در دماهای بالا محکمتر و پایدارتر از فریت میباشد. نیکل همچنین باعث مقاومت در برابر اکسیداسیون، کربوره شدن، نیترایدینگ و خستگی حرارتی میگردد.
اثر کروم
میزان کروم در آلیاژهای مقاوم در برابر حرارت از 10% تا 30% تغییر میکند. کروم باعث مقاومت در برابر اکسیداسیون در دماهای بالا و محیطهای دارای سولفور میگردد. همچنین رسوب کاربید کروم در زمینه باعث مقاومت در برابر خزش و پارگی در دماهای بالا میشود. در بعضی از آلیاژها کروم باعث اقزایش مقاومت در برابر کربوره شدن میگردد. این عنصر همچنین باعث بهبود مقاومت در برابر عوامل خورنده دیگر در دماهای عادی و بالا میگردد. کروم تشکیل فریت در ریز ساختار را تشویق میکند.
آلیاژهای ریختگی مقاوم در برابر حرارت محتوی حداقل 12% کروم بوده و میتوانند به گونه ای رضایت بخش در دمای بالای ˚f1200 استفاده شوند. گروه آلیاژهای مقاوم در برابر حرارت دارای عناصر آلیاژی بیشتری نسبت به انواع مقاوم در برابر خوردگی میباشند این آلیاژها ترکیباتی از نیک، آهن و درصد کمی از دیگر عناصر میباشند. نیکل و کروم عناصری هستند که خاصیت مقاومت حرارتی را در قطعه به وجود میآورند. قطعات ریختگی ساخته شده از این آلیاژها باید دارای دو خاصیت اصلی زیر باشند:
1- پایداری لایه سطی (مقاوم در برابر اکسیداسیون و خوردگی) در محیطهای مختلف و تحت دمای سرویس به اندازه کافی باشد.
2- از خواص مکانیکی و قابلیت انعطاف کافی برای استفاده در دماهای بالا برخوردار باشند. آلیاژهای مقاوم در برابر حرارت در جدول 1 همراه با اسامی آنها آورده شده است. آلیاژهای مقاوم متداول در برابر حرارت را میتوان توسط اسامی انستیتو ریخته گری الیاژها (aci) که اینک شاخه ای از جامعه فولاد ریزان امریکا و astm میباشد شناسایی نمود.
در اسامی متعلق به موسسه ریختهگری آلیاژها از حرف h برای آن دسته از مواد که در دماهای بالای ˚f1200 بکار میروند استفاده میشود. حرف بعدی نشانگر مقدار اسمی نیکل ترکیب میباشند که از a تا x تغییر میکند. ترکیب شیمیایی آلیاژهای ریختگی مقاوم در برابر حرارات با آلیاژهای کار پذیر آن متفاوت است بنابراین در جدول 1 نزدیکترین شماره aisi از آلیاژهای کار پذیر آورده شده است . در شناسایی قطعات ریختهگری همیشه باید از اسامی موسسه ریخته گری آلیاژی و یا مشابه آن استفاده نمود. برای نامگذاری در سیستم sae به ابتدای عدد مربوط یه سیستم aisi عدد 70 برای آلیاژهای ریختگی مقاوم در برابر حرارت اضافه میشود مثلا 70310 معادل hk میباشد.
اثر نیکل
در آلیاژهای مقاوم در برابر حرارت نیکل تا 7% میتواند وجود داشته باشد. وظیفه اصلی آن ایجاد استحکام و چقرمگی در زمینه میباشد. از نظر ریز ساختاری نیکل باعث افزایش تمایل به تشکیل استنیت میگردد که در دماهای بالا محکمتر و پایدارتر از فریت میباشد. نیکل همچنین باعث مقاومت در برابر اکسیداسیون، کربوره شدن، نیترایدینگ و خستگی حرارتی میگردد.
اثر کروم
میزان کروم در آلیاژهای مقاوم در برابر حرارت از 10% تا 30% تغییر میکند. کروم باعث مقاومت در برابر اکسیداسیون در دماهای بالا و محیطهای دارای سولفور میگردد. همچنین رسوب کاربید کروم در زمینه باعث مقاومت در برابر خزش و پارگی در دماهای بالا میشود. در بعضی از آلیاژها کروم باعث اقزایش مقاومت در برابر کربوره شدن میگردد. این عنصر همچنین باعث بهبود مقاومت در برابر عوامل خورنده دیگر در دماهای عادی و بالا میگردد. کروم تشکیل فریت در ریز ساختار را تشویق میکند.
