نویسندگان: ندا فیضی نجفی، حمید ماجدی
دکتری شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات/ استادیار شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات
دو فصلنامه علمی- پژوهشی معماری و شهرسازی آرمانشهر/شماره ۹/ پاییز و زمستان ۱۳۹۱
چکیده
مداخله طراحی شهری در ابنیة معماری ایران، موضوع چالش معماران و طراحان شهری بر سر حیطه و قلمرو حرفه ای آنان، طی سال های متمادی است. در ایران همواره کنترل ابنیه معماری راه افراط و تفریط را پیموده است. این هدایت و کنترل، گاه منجر به حذف جایگاه معمار شده است و گاهی با فقدان هدایت مناسب، عرصه و فضای شهری را به اغتشاش کشانیده است. این مقاله پس از مرور ادبیات نظری موضوع که تحت موضوعات: قلمرو و حیطة طراحی شهری، زمین گرایی و کنترل طراحی شهری مطالعه شده است، به بررسی نمونه های موردی منتخب از خلال اقدام های طراحی شهری در ایران، جهت شناسایی نقاط ضعف و علل آنها می پردازد. با توجه به پایگاه نظری به دست آمده از ادبیات موضوع و روند فعلی موجود در ایران، به نظر می رسد با اصلاح سیستم اجرایی و فرآیند تحقق پذیری طرح ها، همچنین استفاده از ابزار بازنگری طراحی شهری در کنترل طرح ها و توجه به رشد تدریجی شهر و عدم قطعیت پیش بینی های طراحی در فرآیند طراحی شهری، چالش موجود در ایران میان معماران و طراحان شهری به حداقل برسد.
دریافت فایل:مشاهده پیوست IA0015.pdfمشاهده پیوست IA0015.pdf
دکتری شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات/ استادیار شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات
دو فصلنامه علمی- پژوهشی معماری و شهرسازی آرمانشهر/شماره ۹/ پاییز و زمستان ۱۳۹۱
چکیده
مداخله طراحی شهری در ابنیة معماری ایران، موضوع چالش معماران و طراحان شهری بر سر حیطه و قلمرو حرفه ای آنان، طی سال های متمادی است. در ایران همواره کنترل ابنیه معماری راه افراط و تفریط را پیموده است. این هدایت و کنترل، گاه منجر به حذف جایگاه معمار شده است و گاهی با فقدان هدایت مناسب، عرصه و فضای شهری را به اغتشاش کشانیده است. این مقاله پس از مرور ادبیات نظری موضوع که تحت موضوعات: قلمرو و حیطة طراحی شهری، زمین گرایی و کنترل طراحی شهری مطالعه شده است، به بررسی نمونه های موردی منتخب از خلال اقدام های طراحی شهری در ایران، جهت شناسایی نقاط ضعف و علل آنها می پردازد. با توجه به پایگاه نظری به دست آمده از ادبیات موضوع و روند فعلی موجود در ایران، به نظر می رسد با اصلاح سیستم اجرایی و فرآیند تحقق پذیری طرح ها، همچنین استفاده از ابزار بازنگری طراحی شهری در کنترل طرح ها و توجه به رشد تدریجی شهر و عدم قطعیت پیش بینی های طراحی در فرآیند طراحی شهری، چالش موجود در ایران میان معماران و طراحان شهری به حداقل برسد.
دریافت فایل:مشاهده پیوست IA0015.pdfمشاهده پیوست IA0015.pdf
