نتایح جستجو

یارب تو کاری کن مارا تو یاری کن دلهای مارا مهربان و با صفاتر کن

ترسم به یك تغافل بیجا خورد شكست پاس دلم بدار كه بسیار نازك است __________________

آري تو اي مملو از بودن و توانستن و حس كردن و تپيدن، و اي پر از زندگي، اي سرشار از بودن ! تو نمي داني كه براي اين دوست تو ـ كه اكنون جز يك قفس استخواني ايكه پر از هواست ، نيست ، و بر روي سينه ي پوك و خالي اش ، سنگ سنگين و بي رحم لحد را نهاده اند ... ـ درد كشيدن چه سخت است ! من تشکرم راه افتاده...

ما چون دو دریچه رو به روی هم آگاه ز هر بگو مگوی هم هر روز سلام و پرسش وخنده هر روز قرار روزآینده عمر آیینه ی بهشت، اما ... آه بیش از شب و روز تیر و دی کوتاه اکنون دل من شکسته وخسته است زیرا یکی از دریچه ها بسته است نه مهر فسون، نه ماه جادوکرد، نفرین به سفر که هر چه کرد او کرد......

توانگرا دل درويش خود به دست آور ..... كه مخزن زر و گنج درم نخواهد ماند

شبی ز قد تو افتاد سایه بر دیوار هنوزعاشق بیچاره رو به دیواراست

خوش اومدی دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد یاد حریف شهر و رفیق سفر نکرد

دل نيست اين دلي كه بمن دادي در خون تپيده ، آه، رهايش كن يا خالي از هوي و هوس دارش يا پاي بند مهر و وفايش كن

دل بسی خون به کف آورد ولی دیده بریخت الله الله که تلف کرد و که اندوخته بود

تیز دوم، تیز دوم تا به سواران برسم نیست شوم، نیست شوم، تا بر جانان برسم این تشکر ها چی شده امروز کار می کنن ، نمی کنن

در کنار گلبنی خوشرنگ وبو طاووس زیبا با پر صد رنگ خود مستانه زد چتری فریبا از غرورش هرچه من گویم یک از صدها نگفتم نکته ای در وصف آن افسونگر رعنا نگفتم تاج رنگینی به سر داشت خرمنی گل جای پر داشت درمیان سبزه هر سو بی خبر از خود گذر داشت هرزمان بر خود نظر بودش سرا پا نخوتش افزون شد از آن چتر زیبا بی...

در کوی او که جز دل بیدار ره نیافت کی می رسند خانه پرستان خوابگرد؟

ممنون گلم ولی اینو بگم من دیگه تشکر ندارم تنها نه من آشفته ی آن زلف درازم دیوانه چو من هست درین سلسله بسیار

می روم از كویش اما تاب تنهاییم نیست گرشكیبایی تو ای دل من شكیباییم نیست

هر گز م نقش تو از لوح دل و جان نرود هر گز از یاد من آن سرو خرامان نرود آنچنان مهر رخت در دل و جان جای گرفت که اگر سر برود از دل من آن نرود ممنون

لب جام مبوسید که آن ساقی ما خفت رگ چنگ ببرید که آن نغمه سرا رفت

بله حق با شماس دیدن تو زیر بارون،نه خیاله،نه یه رویا حس اون لحظه ست که دست چشمه میرسه به دریا اون دقیقه ست که گل سرخ پیرهن شبنم می پوشه لحظه ای که خاک باغچه اشک بارونُ می نوشه کشف طعم یه ترانه ست توی لب تلخی تکرار یا تولد یه اهنگ،تو خیابون،زیر رگبار تو رو دیدم!تو رو دیدم!تو رو دیدم زیر...

هستی ما سایه ی لرزان وهمی بیش نیست تا نظر گردانی از ما از نظر خواهیم رفت

دوش گفتم بکند لعل لبش چاره من هاتف غیب ندا د که آری بکند

وقتی که چشم حادثه بیدار می شود هفت آسمان به دوش من آوار می شود