نتایح جستجو

گم شده ام بی تو در جنگل ِ سکوت می هراسم از هوهوی ِ باد فانوسم شکسته است اینجا ابهام و سکوت نیش میزند تنم را٬ نگاهت را آیا لحظه ای به من قَرض میدهی؟!!

گم شده ام بی تو در جنگل ِ سکوت می هراسم از هوهوی ِ باد فانوسم شکسته است اینجا ابهام و سکوت نیش میزند تنم را٬ نگاهت را آیا لحظه ای به من قَرض میدهی؟!! [IMG]

آغوش ِ باران خورده ام٬ پُر از تمنای توست! هق هق ِ پنجره ام بند نمی آید مُدام٬ با سُرودی که طعم ِ شبنم میدهد٬ تن ِ تنهایی اش را میشوید! نمیبندم این پنجره را اما هرگز٬ گر چه جز باد ِ باران زای ِ سرد کسی گونه ام را نمی بوسد! فریب ِ سختی ِ شانه هایت را مخور! محکمترینها هم شبی٬ بی تکیه گاه...

دلخوشم به تو که سطر سطرِ شعرهایم را خوانده ای و به درخت بالنگی که در قضا و قَدَر بالیده است! و به کلماتم که هنوز زنده اند٬ دلخوشم به تو که همچنان از من این مجسّمهء سنگی! ــ رو بر نگردانده ای...

من همان شبان ِ عاشقم سینه چاک و ساکت و غریب بی تکلّف و رها در خراب ِ دشتهای دور ساده و صبور یک سبد ستاره چیده ام برای تو یک سبد ستاره کوزه ای پُر آب دسته ای گل از نگاه ِ آفتاب یک رَدا برای شانه های مهربان تو! در شبان ِ سرد چارُقی برای گامهای پُر توان ِ تو در هجوم...

اگر ذره بین نگاه قوی باشد در تمام صفحه های ورق خورده ی زندگی اثر انگشت او دیده می شود ... چه بچه گانه است که فکر می کنیم همه اش را به تنهایی (!) رنگ کرده ایم ...

چه ساده دل سپردم و چه ساده دل بریدم دل بریدم از همه ی تفکرات کودکانه ام و خود را به دست سرنوشت دادم سرنوشتی که مرا با تو میخواست شیرین بود این دل بریدن و دلسپردن

زیبا بود:gol:

از دلم لرزه نگار، خبرِ حادثه یِ آمدنت آورده!

دگر حس شقایق را نداری هوای قلب عاشق را نداری از آن چشمان خونسرد تو پیداست ، که قلب تنگ سابق را نداری . . .

[IMG]

[IMG]

سالها رفت و هنوز یک نفر نیست بپرسد از من که تو از پنجره ی عشق چه ها می خواهی؟ صبح تا نیمه ی شب منتظری همه جا می نگری گاه با ماه سخن می گویی گاه با رهگذران، خبر گمشده ای می جویی راستی گمشده ات کیست؟ کجاست؟ صدفی در دریا است؟ نوری از روزنه فرداهاست یا خدایی است که از روز ازل...

همه چیز گاه اگر کمی تیره می نماید ... باز روشن می شود زود، تنها فراموش مکن این حقیقتی است: بارانی باید٬ تا که رنگین کمانی برآید و لیموهایی ترش ، تا که شربتی گوارا فراهم شود و گاه روزهایی در زحمت، تا که از ما، انسان هایی تواناتر بسازد؛ خورشید دوباره خواهد درخشید، خیلی زود و تو خواهی...

گاهگاهی که به یادت غزلی می خوانم ، * اشک مهمان دلم می گردد سفرش از ته دل تا کف دست ... چه کسی میداند؛ باز شاید سفری در پیش است ... و تمامی غزلهای جهان کاروانی شده اند ... ساربانش غم و صبر . [IMG]

گاه یک سنجاقک به تو دل می بندد و تو هر روز سحر می نشینی لب حوض تا بیاید از راه از خم پیچک نیلوفرها روی موهای سرت بنشیند یا که از قطره آب کف دستت بخورد گاه یک سنجاقک ، همه معنی یک زندگی است ... [IMG]

[IMG]

به روز اول هر سال چون دلم نگریست ، نه گریه کرد و نه خندید، بل به خنده گریست ... چگونه ام نتوان گفت این کسی داند ، که زار زار بخندید و قاه قاه گریست ... از این که سال نو آمد پیام زندگی است ، از این که سال کهن شد نشان رهسپری ست ... [IMG]

تو اگر دلگیری ، لحظه ای چشم ببند. اندکی اشک بریز و بخوان نام مرا. به تو من نزدیکم ، نام یزدان است و لقبم ایزد پاک ، تو مرا زمزمه کن..... خواهم آمد سویت ، بی صدا یادم کن ، یا که فریادم کن که منم منتظر فریادت!

دراز میکشم … خیره میشوم به سقف … اشکهایم میچکند … سر میخورند و میروند به جایی که تو همیشه میبوسیدی …