نتایح جستجو

:cap:خانومم اگه نیای تو این تاپیک نمیبینی ما جوابتو دادیم تو هم مجبور نیستی جواب بدی

اره به خدا اگه امروزم نمی بردند قطبی دق می کرد مخصوصا با اون قول قهرمانی که دیروز تو نود داد...خدا میدونه تو بازی با ما:cap: چقدر فشار کشیدند که بعدش این شکستهای وحشتناک رو متحمل شدند

وای مرسی...خیلی قشنگ بود پيوند گذشته هاي پر رنج اينسان به تو ام نموده نزديك همبند تو بوده ام زماني در يك قفس سياه و تاريك

شبیخون خورده را میمانم و میدانم این را هم که میگیرد زمن جادوی تو چون عقل دین را هم تو خواهی آمد و خواهی گرفت از من به آسانی دلم را گر حصار خود کنم دیوار چین را هم

می شود چیزی گفت حرفی زد... بی که لب ها تکانی بخورند! حرفم این بود: کسی از حال کسی اگه نیست، حالی نیست!

وای چه خسته می کند تنگی این قفس مرا پیر شدم نکرد از این رنج و شکنجه بس مرا آب و هوای خاکیان نیست به عشق سازگار آتش آه گو بسوز آنچه به دل هوس مرا

برف شبانه بی صدا شب تا سحر یاران خود را خواند و گرد آورد جا به جا در راه ها بر شاخه ها بر بام گسترد صبحگاهان شهر سرتا پا سیاه از تیرگی های گنهکاران ناگهان چون نوعروسی در پرندین پوشش پک سپید تازه سر بر کرد شهر اینک دست نیروهای نورانی است در پس این چهره تابنده اما باطنی تاریک دودآلود...

وندانستن شست باران بهاران هر چه هر جا بود یک شب پک اهورایی بود و پیدا بود بر بلندی همگنان خاموش گرد هم بودند لیک پنداری هر کسی با خویش تنها بود ماه می تابید و شب آرام و زیبا بود جمله آفاق جهان پیدا اختران روشنتر از هر شب تا اقاصی ژرفنای آسمان پیدا جاودانی بیکران تا بیکرانه ی جاودان...

دل جدا دیده جدا سوی تو پرواز کند گرچه من در قفسم بال و پرم بسیار است

گه شکایت از گلی گه شکوه از خاری کنم من نه آن رندم که غیر از عاشقی کاری کنم

لحظه گمشده داب اتاقم کدر شده بود و من زمزمه خون را در رگهایم می شنیدم زندگی ام در تاریکی ژرفی می گذشت این تاریکی طرح وجودم را روشن می کرد در باز شد و او با فانوسش به درون وزید زیبایی رها شده ای بود و من دیده به راهش بودم رویای بی شکل زندگی ام بود عطری در چشمم زمزمه کرد رگ هایم ازتپش...

« ری را » « ری را»...صدا می آید امشب از پشت « کاچ» که بند آب برق سیاه تابش تصویری از خراب در چشم می کشاند. گویا کسی است که می خواند... اما صدای آدمی این نیست. با نظم هوش ربایی من آوازهای آدمیان را شنیده ام در گردش شبانی سنگین؛ زاندوه های من سنگین تر. و آوازهای آدمیان را یکسر من دارم از بر...

غبار آبی چندین هزار قرن از سر گذشت عالم و آدم است وین کهنه آٍسیای گرانسنگ است بی اعتنا به ناله قربانیان خویش آسوده گشته است در طول قرنها فریاد دردنک اسیران خسته جان بر میشد از زمین شاید که از دریچه زرین آفتاب یا از میان غرفه سیمین ماهتاب اید بروی سری اما هرگز نشد گشوده از این آسمان...

خفتگان خفتگان نقش قالی ، دوش با من خلوتی کردند رنگشان پرواز کرده با گذشت سالیان دور و نگاه این یکیشان از نگاه آن دگر مهجور با من و دردی کهن ،‌ تجدید عهد صحبتی کردند من به رنگ رفته شان ، وز تار و پود مرده شان بیمار و نقوش در هم و افسرده شان ، غمبار خیره ماندم سخت و لختی حیرتی کردم دیدم...

دم همه ی استقلالیها گرم،همتون بیستین

ای چرخ و فلک خرابی از کینه توست ........... بیدادگری شیوه دیرینه توست

مرسی سکرت جان ای بی وفا رسم وفا از غم نیاموزی چرا غم با همه بیگانگی هر شب به من سر میزند ЉЉЉЉЉЉЉЉ

در غمار زندگی ما باختیم بسکه تک خال محبت انداختیم

خوب دو گوشی اول بهم ارث رسید...تو زمون خودشونم گوشیهای خوبی بودند...گوشی سومم خیلی گوشی خوبی بود ولی از دستم افتاد و... و این گوشی چهارمم هم قول ظواهرشو خوردم:دو سیم کارته، قلم نوری دار،شش بانده،تازهtv هم داشت خلاصه تو گوشی شانس نیاوردم یا به قول دادشم فرهنگ استفاده از گوشی رو ندارم نه جریان...