این شعرم به افتخار بچه های همدان
لجه مان
پ چرا حرف نزنیمان همدانی / چرا قدر لجه مانه ندانیم
کوجا می جورم لجه به ای شیرینی / جان م لنگشه جایی می وینی؟
بیایم برای لجه مان کاری کنیم / ا جای که بینیشیم براش زاری کنیم
ایسواته دارم حرف میزنی تهرانی / سرخور مگه خودت لجه نداری؟
همش دوس...