گاهى يک نفر بدون اين که کار خارق العاده اى بکند.باعث خير و شر خاصى باشد,يا حتى خودش بخواهد در ياد و ذهن آدم مى ماند.
گاهى زندگى يک نفر مثل يک داستان کوتاه چنان پايان بندى هماهنگ و درستى دارد که بر تمام سالهاى زنده بودنش نور مى تاباند.
از داستان منور خانم مغز سرش درد مى کرد.
هارون يشايايى