نتایح جستجو

گوش کن دورترین مرغ جهان می خواند شب سلیس است و یکدست و باز شمعدانی ها و صدا دار ترین شاخه فصل ‚ ماه را می شنوند پلکان جلو ساختمان در فانوس به دست و در اسراف نسیم گوش کن جاده صدا می زند از دور قدمهای تو را چشم تو زینت تاریکی نیست پلکها را بتکان کفش به پا کن و بیا و بیا تا جایی که پر ماه...

چه درونم تنهاست سهراب چه درون پاکی داشتی بی الایش بی تعلق تنهای تنها چه زیبا چه زیبا بلور بود جنس دلت؟ کاش.... نه هرگز کاش ها هم هرگز همین که بی تعلق باشیم تمام است تمام.

یاد من باشد که تنها هستم. ماه بالای سر تنهایی است.

گفته بودی که شبی می آیی امشبم منتظرت می مانم پشت این پنجره و این ظلمت باز شعرهای تو را می خوانم نکند باز نیایی و دگر هرشب این قصه به تکرار کنم نکند این دل بیمارم را پشت این پنجره تیمار کنم باز شب شد و من بار دگر...

روزگارم بد نیست، تکه نانی دارم، خرده هوشی، سر سوزن ذوقی. مادری دارم، بهتر از برگ درخت دوستانی، بهتر از آب روان. وخدایی که در این نزدیکی ست........................................

اقیانوس بی کران درون موج های خروشانش را بر صخره های دل می کوباند گاهی این موج های دغدغه ی مردی را می گیرند که زمین و اسمان و همگان منتظرش هست و جسورانه صخره های سخت را می شکافند و گاهی نمی دانم چرا بی حال و خسته باتالاقی می شوند خدایا مانده ام گاهی می دانیم و می خروشیم و گاهی هم نمی دانم و...

زندگي خبر رفتن موشك به فضاست، لمس تنهايي «ماه» ، فكر بوييدن گل در كره اي ديگر.

گوش کن دورترین مرغ جهان می خواند شب سلیس است و یکدست و باز شمعدانی ها و صدا دار ترین شاخه فصل ‚ ماه را می شنوند پلکان جلو ساختمان در فانوس به دست و در اسراف نسیم گوش کن جاده صدا می زند از دور قدمهای تو را چشم تو زینت تاریکی نیست پلکها را بتکان کفش به پا کن و بیا و بیا تا جایی که پر ماه...

چه اسفندها دود کردیم برای تو ای روز اردیبهشتی که گفتند این روزها می رسی از راه

می گفتند پرنده صدایت کرده برایت اشک ریخته گفته بوده که من فراموش کارم می گفتند پرنده را دلداری داده ای برایش لبخندی التیام بخش زده ای که پرنده گریه اش بند اید گفته بودی که صبر کند صبح که از خواب بیدار شدم پرنده را دیدم داشت اواز می خواند فکر کنم تو را صدا میزد خبر داری که همه را حیران خودت کرده...

اهالی بیداری برایم تعریف کردندتو ان لانه را برای پرنده ساخته بودی می گفتند شبها ارام گام بر میداشتی تا نکند یکوقت شاپرک های غم زده بد خواب شوند در طول مسیر تا اینکه به من برسی بر سر تمام موجودات ریز و درشت دست می کشیدی و در گوششان لالایی می خواندی مانند یک مادر میگفتند گلهارا نوازش می کردی...

استغفرالله ربی و اتوب الیه پناه می یارم به تو ای پناه بی پناهان پناه بر تو پناه بر تو خدای من

کیستی که من این گونه به جد در دیار رویاهای خویش با تو درنگ می کنم؟؟؟؟؟؟؟؟؟

اهالی بیداری برایم تعریف کردندتو ان لانه را برای پرنده ساخته بودی می گفتند شبها ارام گام بر میداشتی تا نکند یکوقت شاپرک های غم زده بد خواب شوند در طول مسیر تا اینکه به من برسی بر سر تمام موجودات ریز و درشت دست می کشیدی و در گوششان لالایی می خواندی مانند یک مادر میگفتند گلهارا نوازش می کردی...

شازده کوچولو پرسید : پس آدم ها کجا هستند؟ آدم در بیابان احساس تنهایی می کند مار گفت: با آدم ها نیز آدم احساس تنهایی می کند!!!

درست میگید اینجوری شامل حال همه میشه خوشحالم کردی یکدفعه ای اسم مشهد و اوردی بازم ممنونتم :gol::gol::gol:

سلام دوست عزیز برا من دعا کردی؟ خیلی خیلی متشکرم خب مگه از کجا میدونستی من دوست دارم برم مشهد زیارت؟

قسم به روز در آن هنگام که آفتاب بر آید (و همه جا را فرا گیرد). و به شب وقتی آرام می گیرد . که من نه تو را رها کرده‌ام و نه با تو دشمنی کرده‌ام. (سوره الضحی ۱-۳)

زندگي خبر رفتن موشك به فضاست، لمس تنهايي «ماه» ، فكر بوييدن گل در كره اي ديگر.

زندگي خبر رفتن موشك به فضاست، لمس تنهايي «ماه» ، فكر بوييدن گل در كره اي ديگر.