نتایح جستجو

شاید این جمعه بیاید.... جمعه ها رفتند دلم خسته است از شمردن روزهایی که میروند و هنوز نیامده ای آنقدر دیر نکن که دلم از خستگی خوابش ببرد . این جمعه را هم چشم به راه آمدنت می نشینم میدانم نه آنقدر هوشیارم که آمدنت را بدانم و نه آنقدر پاک که موقع آمدنت خبرم کنند باز مثل همیشه بزرگواری کن و...

انـدر آن بـیـشـه کـه بـا شـیـر دُمـم آفـت نیستروبـه از بـی جـگـری رم کـنـد از بـیـشه ی ماکوهکن صنعت ما داشت ولی فرق بسی استقــوت بــازوی دل مــی طــلــبـد تـیـشـه ی مـا- عرفی شیرازی

***مَبَر از پینه‌ی پیشانی من گمان بر رتبه‌ی عرفانی منز خاطر بردن ذکر سجود است دلیل سجده‌ی طولانی من -؟

***کوی عشق است این که در هر گام صد عاقل گم است تـا قـیـامـت جـان فـرامـوش اسـت و این جا دل گم استخـود چـه راه اسـت این که در صد سال یک منزل نیافت آن کــه در هــر نـیـم گـامـش طـی صـد مـنـزل گـم اسـت-عرفی شیرازی

چو طفلان تا کي اي زاهد فريبيبه سيب بوستان و شهد و شيرمچنان پر شد فضاي سينه از دوستکه فکر خويش گم شد از ضميرم -حافظ

***صـبـری کـنـیـم تـا ستم او چه می کند با این دل شکسته غم او چه می کندهـر کـس عـلاج درد دلی می کنند و ما دم در کشیده تا ستم او چه می کند – شاه نعمت الله ولی

بــد دل، زمــانـه بـود کـه نـاگـه ز مـن بـریـدمــن قــصــد از زمــانــه بــریــدن نــداشـتـمزانـروی، چـرخ سـنـگ بـسـر زد مـرا کـه منمـانـنـد چـرخ، سـنـگ و فـلـاخـن نـداشـتـم - پروین اعتصامی

چـشـم مـخـمـور تـو تـا در خـواب مـستی خفته استاز خــمــار چــشـم مـسـتـت عـالـمـی آشـفـتـه اسـتدل چـو در مـحـراب ابـرو چـشـم مـستش دید گفتکـافـر سـرمـسـت در مـحـراب بـیـن چون خفته است- سلمان ساوجی

***غم عالم فراوان است و من یک غنچه‌دل دارم چـسـان در شـیـشـهی سـاعـت کنم ریگ بیابان را؟- صائب تبریزی

***از عزیزان جهان هر کس به دولت می‌رسد آشــنــایــی مــی‌شــود از آشــنـایـان کـم مـرا – صائب تبریزی

پــیــرم و بــر دوشــم از نــدیـم جـوانـی از تـو چـه پـنـهـان هـمـیـشـه بـار نـدامت- شهریار

***یـا رب بـه کـه شـاید گفت این نکته که در عالمرخـسـاره بـه کـس نـنـمـود آن شـاهـد هـرجـایـی- حافظ

در مـن زن آتـشـی کـه بـسـوزد مـرا ز مـنشـایـد کـه "فـیـض" فـیـض بـرد از وصـال تو- فیض کاشانی

چو گردباد به سرگشتگی برآمده‌ام نـمـی‌رود دل گـمـره بـه هـیـچ راه مرا- صائب تبریزی

تــو کــه یـک روز پـراکـنـده نـبـوده سـت دلـتصورت حال پراکنده دلان، کـی دانـی – سعدی

***ما قـُــوّت پرواز نــداریم، وگــــرنهعمری‌ست که صیاد شکسته ست قفس را- رفیع مشهدی

***دل‌داده را ملامت گفتن، چه سود دارد؟می‌باید این نصیحت کردن، به دل‌سِتانان – سعدی

گــه گــه اگــر زکــات لــب بــوســه دهــی بــه بـنـده دهتــا بــه خــراج ری زنــم لــاف عــطــای چــون تــویــی -خاقانی

ای دل انـدربـنـد زلـفـش از پـریـشـانـی مـنالمـرغ زیـرک چون به دام افتد تحمل بایدش -حافظ

***ترک شهرآشوب من زین سان که شد صحرانشینخواهم از شوقش به صحرا رو نهادن بعد از این –جامی