نتایح جستجو

با بوسه ای لبهایت را می گشایم زمزمه صدای مردانه ات ترنم آرامش بخش وجودم را بیافریند... و مرا به فراسوی عشق برساند... تا ملودی ذستان نوازشگرت بر پیچ و تاب اندامم ذلاویز ترین سمفونی عالم را بن را بنوازد... [IMG]

[IMG]

می نویسم از چشمان زیبایت ازنگاه پر از عشقت با صداقت می نویسم و با یکدلی می نویسم که با تو تا اخرین لحظه خواهم ماند با چشمان خیس می نویسم که خیلی مهرت در دلم نشسته و با بغض می نویسم می نویسم از ان حرفهای شیرینت و ان لحظه ی رویایی که من و تو در ان اشنا شدیم و شیفته ی قلب های سرخ هم...

وقتی پرنیان دستان نوازشگرت, زیباترین سمفونی دنیا را می نوازد... وقتی عظر سکر آور نفسهایت, به احیای کالبد بی جانم می پردارد... وقتی لبریز می شوم از بوسه ی باران احساس... وقتی همبستر می شوم با برگ برگ گل یاس... پر می شوم از حس زیبای تعلق.... از نغمه دلنواز و جاودان تعهد... هستی ام را در ره...

نمی دانم برف می بارد یا ما ستاره باران میشویم... آنقدر محسور آغوش تو شده ام که دیگر هیچ جیز برایم اهمیت ندارد... [IMG]

ما به وسیله چند خطوط مورب در قباله ازدواج که انسانها امضا می نامند زندگی هم نمیشویم... ما بر اساس [IMG]

[IMG]

ﻧﻔﺴﻢ ﻗﺼﺮ ﺣﺮﻳﺮ ﺗﻨﻢ , ﺟﺰ ﺗﻮ ﻫﻴﭻ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺍﻱ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺳﻤﻴﺖ ﻧﻤﻲ ﺷﻨﺎﺳﺪ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺟﻤﺸﻴﺪﻱ [IMG]

[IwMG]http://up.clip2ni.com/i/images/oyimtgn71dma3w77x6bl.jjpg[/IMG] ﻧﻔﺴﻢ ﻗﺼﺮ ﺣﺮﻳﺮ ﺗﻨﻢ , ﺟﺰ ﺗﻮ ﻫﻴﭻ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺍﻱ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺳﻤﻴﺖ ﻧﻤﻲ ﺷﻨﺎﺳﺪ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺟﻤﺸﻴﺪﻱ [IMG]

نگارم! سر بر سینه تو آرامش را در آغوش می گیرم... پیکر ظریف گل مهر را می بچینم و از تکان های گهواره لطیف نفسهایت امنیت را به چشم می بینم... اسکله بستر هم آغوشی مان می شود و مروارید های درخشان آب شاهد معاشقه صادقانه مان ... چه لحظات نابی و چه ثانیه های فراموش نشدنی است... من چقدر...

نگارم چشمان پر از اشکم رابه زمین دوخته ام... لبهاي پراز گلایه ام را به دندان گرفته ام... سینه پر از دردم را به فراموشی سپرده ام... دستان بی پناهم رادر هم قفل کرده ام... وپاهایم را به اسارت زمین در آورده ام... نا مبادا کاري کنند،حرفی بزنند،تا تو مجبور به ماندن شوي... می خواهم با این...

پرنیان دستان تو...اندام ظریف مرا متبرک می کند... نگارم! در آغوش تو...چقدر آرامم...چقدر خوشبخت... به دور از هرگونه هیاهو! در امن ترین جای زندگی ام ایستاده ام... دلتنگی را نمی شناسم... با غم بیگانه ام...ناامنی را به خاطر نمی آورم... تنها به تمنای تپش قلب تو...سر به سینه ات می...

نگارم! دستان مرا به خاطر داری؟ همان یاس های بیقراری که محتاج نوازشند... لمس کن آوازه عطرشان را.. بپوشان سایه سردشان را... تا عمق تنهایی ات پیش می روند... دستان دنیا را می گیرند... و خوشبخت می شوند... نازنین فاطمه جمشیدی

:gol:

ﻋﺰﻳﺰ ﺩﻟﻢ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺭﻡ ﻧﺎﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﻱ ... ﺁﻥ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ‌ ﻫﺎﻳﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ :ﺁﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﯿﻨﺪﯾﺸﯽ ﺁﯾﺎ ﮐﺴﯽ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺁﺭﺯﻭﯾﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟

نگارم دلم تنگ است... به وسعت هفت دریا و بی نهایتی آسمان باران های بی‌اجازه‌... پاهايم را روي ردپاي تو مي گذارم... چشمان نمناکم را به باران می سپارم... نقطه چین پاهایت ناگهانی تر از سایه قامت ریبایت محو می شوند... و من ناباورانه تورا کم می آورم... غریب است اما...دلم نبودنت را...

نگارم! نه شعری دارم...نه متنی...و نه حرفی! یک نگاه با چشمانی اشکبار... یه دل شکسته...و یک شاخه گل:gol: دیگر هیچ! نو حضورت را, راه نفوذ در قلبت را, از من دریغ کرده ای... پس همه چیز را از تندیس شکسته هستی ام بخوان... نه تاب نوشتن ندارم... نه گلایه ای و نه فرصت دوباره ای... غروب لحظه...

نگارم! لمس نگاهت لکنت می اندازد بر زبانم... دردت به جا... دردت به جا... دردت به جانم... من اینجاهستم درست در کنار تو,ماه آسمانم! کافی است دستانت را پیش آوری و دستانم رابگیری... مرا در آغوشت رها کنی... دستانت را دور پیکر من بپیچی... و نگاهت را به چشمان منتظر من بدوزی! آنگاه خواهی دید با...

... ... روایتی ازاحساس بی ریای یک معلول تو را به خدا قسم آدم­هایی که سالم هستید به این باور برسید که معلولیت محدویت نیست! محبوبیت است! شاید توی خیلی از زمینه­ ها کسانی که معلولند از شما هایی که سالم هستید، بهتر باشند! پس چرا همیشه برایشان دل می­ سوزانید و به دید ترحم نگاهشان...