نتایح جستجو

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

تارا از تارم فرود آمدم کنار برکه رسیدم ستاره ای در خواب طلایی ماهیان افتاد رشته عطری گسست آب از سایه افسوسی پر شد موجی غم را به لرزش نی ها داد غم را از لرزش نی ها چیدم به تارم برآمدم به ایینه رسیدم غم از دستم در ایینه رها شد : خواب ایینه شکست از تارم فرود آمدم میان برکه و ایینه گویا گریستم.

از مرز خوابم مي گذشتم، سايه تاريك يك نيلوفر روي همه اين ويرانه ها فرو افتاده بود . كدامين باد بي پروا دانه اين نيلوفر را به سرزمين خواب من آورد ؟ *** در پس درهاي شيشه اي رؤياها، در مرداب بي ته آيينه ها، هر جا كه من گوشه اي از خودم را مرده بودم يك نيلوفر روييده بود . گويي او لحظه لحظه در تهي من...

گاهی دوست دارم بدون پک زدن فقط بنشینم.. نگاه کنم که "سیگارم" چگونه می سوزد ... شاید آخر فهمیدم چه لذتی میبری از تماشای سوختن من ! شاید آخر"قانع" شدم ... !

یه زمـــــــــانی قشنــــــــگترین اتفــــــــاق افتادن اسمــــــــت رو گوشیــــــــم بود اونــــــــم ازم گــــــــرفتی ... __________________

اگر مُرده ای، بیا و مرا بــبَر... و اگر زنده ای هنوز... لااقل خطی، خبری ، خوابی ، خیالی... بی انصاف...!

خیلی باید بی معرفت باشی که نفهمی پشت جمله "تنهام نذار من بی تو نمیتونم" چه غروری شکسته شده ؛به خاطر دوست داشتنت خیلی ساده ازش بگذری و بری..

دلــــم تــنــــگ مــــی شـــود . . گـــــاهی بــــرای خـــودم . . . . دائـــــــم بــــــرای " تــ ــ ـ ـــو " !

دیوار هم دل دارد......!!!!!! اگر قصد ماندن ندارید لطفا یادگاری ننویسید..... ... ..

أَمَّنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ يَكْشِفُ السُّوءَ

در گلستان ارم دوش چو از لطف هوا زلف سنبل به نسیم سحری می‌آشفت گفتم ای مسند جم جام جهان بینت کو گفت افسوس که آن دولت بیدار بخفت

اَستَغفِرُ اللَهَ رَبی وَ اَتوبُ اِلَیه استغفرالله الذی لا اله الا هوالحی القیوم ذوالجلال والاکرام من جمیع جرمی و ظلمی و اسرافی علی نفسی و اتوب الیه

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

غروب مژده بيداري سحر دارد غروب از نفس صبحدم خبر دارد مرا به خويش بخوان همنشين با جان كن مرا به روشني آفتاب مهمان كن پنهسايه من باش و گيسوان سيه را سپرده دست نسيم حجاب چهره چون آفتاب تابان كن شب سياه مرا جلوه اي مرصع بخش دمي به خلوت خاص خلوص راهم ده به خود پناهم ده كه در پناه تو آواز...

غروري ست در من كه هر صبح عقابان پروازشان سينه آسمانها درودي شگفتانه گويند بر من غروري ست در من كه آن كوه ستوار سر سوده بر آسمان را كه سيل سيه مست ويران كن خانمان را كند غرق حيراني و بهت بسيار غروري ست در من پديدار كه از شوكتش چشم شاهين به وحشت درافتد كه هر شير شرزه به هر بيشه از شوكت...

وای، باران…………باران ……..شيشهء پنجره را باران شست. …..از دل من اما، ……………..چه کسی نقش تو را خواهد شست؟ آسمان سربی رنگ، ………من درون قفس سرد اتاقم دلتنگ. می پرد مرغ نگاهم تا دور، ……………….وای، باران …………………………..باران ………………………………پر مرغان نگاهم را شست. خواب، رؤيای فراموشيهاست! …………….خواب را دريابم...

منتظر نباش كه شبي بشنوي، از اين دلبستگي هاي ساده دل بريده ام! كه عزيز باراني ام را، در جاده اي جا گذاشتم! يا در آسمان، به ستاره ي ديگري سلام كردم! توقعي از تو ندارم! اگر دوست نداري، در همان دامنه ي دور دريا بمان! هر جور راحتي! باران زده ي من! همين سوسوي تو از آن سوي پرده ي دوري براي...

اَستَغفِرُ اللَهَ رَبی وَ اَتوبُ اِلَیه استغفرالله الذی لا اله الا هوالحی القیوم ذوالجلال والاکرام من جمیع جرمی و ظلمی و اسرافی علی نفسی و اتوب الیه

دوش می آمد و رخساره بر افروخته بود تا کجا باز دل غم زده ای سوخته بود رسم عاشق کشی و شیوۀ شهر آشوبی جامه ای بود که بر قامت او دوخته بود