دلــــم بالــکنــــــی مــــــی خواهـَــد رو به شَهـــر…و کَمـــــــی بـاد خنکــــ و تاریکـــــی …یکــــ فنجان بــزرگ قـَهوه …یک جــُـرعه تــو …یکــــ جـُرعـــه من …و سـکوتـــــــــی که در آن دو نگـــاه گـــره خـــورده باشَـــد …بــــــی کلام…میـــــدانـــــــی…!؟دلـــَـم یک “من” مـــــی خواهــد...