از این متاسف میشم که چرا همیشه به امید فردا زندگی می کردم.
و متوجه میشدم که دلبستگی ام به آینده چقدر احمقانه بوده....
و از همه مهمتر به شدت تاسف می خورم از اینکه چرا شاد تر زندگی نکردم و چرا انقدر شکست هایم را جدی گرفتم و چرا از موفقیت هایم بیشتر لذت نبردم؟؟؟