نتایح جستجو

أَمَّنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ يَكْشِفُ السُّوءَ کیست آنکس که دعای مضطر را اجابت می کند و گرفتاری را برطرف می سازد

یا ارحم الراحمین و یا اجود الاجودین همه مریضها رو شفا بده . حقیقتا که سلامتی بزرگترین نعمته .

چه نقاش ماهریست،فکر و خیال! وقتی که، تار به تار موهایت را سفید میکند...

چرا اونایی که دم از رفاقت میزنن تو لحظه های بی کسی قیدتو راحت میزنن

دستمال کاغذی به اشک گفت: قطره قطره ات طلاست یک کم از طلای خود حراج میکنی؟ عاشقم با من ازدواج میکنی؟ اشک گفت: ازدواج اشک و دستمال کاغذی؟ تو چقدر ساده ای! خوش خیال کاغذی توی ازدواج ما تو مچاله میشوی چرک میشوی و تکه ای زباله میشوی پس برو و بی خیال باش... عاشقی کجاست؟ تو فقط دستمال باش!

أَمَّنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ يَكْشِفُ السُّوءَ کیست آنکس که دعای مضطر را اجابت می کند و گرفتاری را برطرف می سازد

نوشت بر دل دیوار: "اسیر کوچه ی غربت به هر چه فاصله،آری،به هر چه فاصله لعنت" و بعد خط سیاهی کشید و زمزمه سر داد هجوم فاصله تاکی؟! خدا ! خدای مروت!

أَمَّنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ يَكْشِفُ السُّوءَ کیست آنکس که دعای مضطر را اجابت می کند و گرفتاری را برطرف می سازد

سهراب گفتی:" زیرباران باید رفت... چشمها را باید شست... جور دیگر باید دید " چشمها راشستم باز همان را دیدم جز دو رنگی و دروغ جز غم و غصه و تلخی هیچ به چشمم نرسید. پس چه شد آن همه توصیف قشنگت سهراب. دورهء تلخ فریب دورهء رنگ سیاهی ایست سهراب. دورهء این همه نامردی هاست. تو اگرمیدانستی! دل آسمان هم...

درد یک پنجره را پنجره ها می فهمند معنی کور شدن را گره ها می فهمند سخت بالا بروی ، ساده بیایی پایین قصه تلخ مرا سُرسُره ها می فهمند یک نگاهت به من آموخت که در حرف زدن چشم ها بیشتر از حنجره ها می فهمند

تابوت آرزوهایم را به سمت گورستان سرازیر میکنند. اما تو حتی برا تشییع روح مرده ام هم حضور نداری این است رسم رفاقت ....

أَمَّنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ يَكْشِفُ السُّوءَ کیست آنکس که دعای مضطر را اجابت می کند و گرفتاری را برطرف می سازد

باران باش تا به تو عادت نکنند ، هر وقت بیایی دوستت داشته باشند.

خداوندا ، دعا برآنکه آزار مرا اندیشه می دارد ، نشانم ده

دلم گرم خداوندیست که با دستان من گندم برای یاکریم خانه می ریزد چه بخشنده خدای خالقی دارم که می خواند مرا با آنکه می داند گنهکارم دلم گرم است و می دانم بدون لطف او تنهای تنهایم

أَمَّنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ يَكْشِفُ السُّوءَ ... کیست آنکس که دعای مضطر را اجابت می کند و گرفتاری را برطرف می سازد

هی روزگار من به درک خودت خسته نشدی از دیدن تصویـر تڪراری درد ڪشیدن من

بعد تو لیک پس از آن همه سال کس ندیده به لبم خنده هنوز گفته بودند که از دل برود یار چو از دیده برفت سال هاست که از دیده برفتی لیکن دلم از مهر تو آکنده هنوز